جمع بندی دو مثال برای خشونت در اسلام

با سلام:Gol:
اگر اشتباه نکنم منبع شما اشتباه است:

علی چند نفر را سوزاند وقتی خبر به ابن عباس رسید گفت:اگر من جای او بودم انها را نمی سوزاندم زیرا پیامبر فرموده هیچ کس را مانند خداوند مجازات نکنید.اما بدون شک انها را می کشتم چون پیامبر فرموده: هرمسلمانی که از دین بر گردد باید کشته شود.

این حدیث هم اگر اشتباه نکنم به جز در کتاب سنن ابوداوود در کتاب دیگری نیامده البته اساتید تشریف میارن و پاسخ میدن که آیا این حدیث مورد تایید و در کتاب های شیعیان هم هست یا خیر...:Gig:

من اطلاعی از این حدیث و صحت آن ندارم اما به نظرم خیلی بعید است که با این صراحت و با همین یک دلیل پیامبر از مردی که همسر و بچه ی به دنیا نیامده اش را کشته است تشکر کند!!!
در ضمن اجرای هرگونه مجازات برای زن باردار - حتی اگر از راه نا مشروع باردار شده باشد- تا زمان به دنیا آمدن بچه به تعویق می افتد

وسلام مجدد

اگر کسی خواهان بررسی میزان خشونت در اسلام وسایر ادیان است یک نگاه به تورات وانجیل و ... بیندازد آنجا که تورات غیر یهود را نجس و واجب القتل میباشند وحتی به درختان وحیوانات و زن وکودکشان نباید ترحمی کرد و همه شهر واهلش باید به آتش کشیده شود و .... وعیسی ناصری به آن زن مسکین غیر یهودی بچشم یک سگ مینگرد !!!!!!! نعوذ بالله

واما در اسلام قبلا هم در لینک زیر بحث کردیم که تا کجا حقوق انسان مورد توجه است حتی حقوق درخت وحیوان نیز مورد توجه قرار گرفته مثلا :

محمد بن يعقوب، عن علي بن إبراهيم، عنأبيه، عن ابن أبي عمير، عن الحسين بن بشر ، عن ابن مضارب، عن أبي عبدالله (عليهالسلام) قال: لا تقطعوا الثمار فيصب الله عليكم العذاب صبا.

امام صادق عليه‏السلام :درختان ميوه را قطع‏نكنيد ، كه خداوند بر سر شما عذاب سختى فرو مى‏آورد . صحيح الكافي

محمد بن علي بن الحسين في (عقاب الاعمال) عن جعفر بن محمد بن مسرور، عن الحسين بن محمد بن عامر، عن عمه عبدالله بن عامر، عن ابن أبي عمير، عن حفص بن البختري، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: إن امرأة عذبت في هرة ربطتها حتى ماتت عطشا.

حضرت امام صادق (ع) فرموده اند که:" زنی به خاطر حبس کردن گربه ایی ، گرسنه و تشنه نگه داشتن آن و رها نگذاشتن آن برای خوردن غذا او را کشت و آن زن شکنجه دید و به دوزخ داخل شده است. "
[=Traditional Arabic]كه اين حديث ازطريق صحيح نزد عامه هم روايت شده است.

نوادر الراوندي: عن موسى بن جعفر، عن آبائه(عليهم السلام) قال: مرّ رسول الله(صلى الله عليه وآله)على قوم نصبوا دجاجة حيّة وهم يرمونها بالنبل، فقال: من هؤلاء، لعنهم الله .

[=Traditional Arabic]يعنی رسول خدا (ص) گروهی را ديد که مرغ زنده ای را تيرباران ميکردند (غضب کردند) گفتند اينها چه کسانی هستند لعنت خدا بر ايشان.اين حديث با الفاظ متقارب در صحاح اهل سنت نيز آمده است.

[=Traditional Arabic]((15308)) 4 ـ قال: وقال علي (عليه السلام) : من سافر منكم بدابة فليبدأ حين ينزل بعلفها وسقيها.صحيح

[=Traditional Arabic]ورواه البرقي في (المحاسن) عن القاسم بن يحيى، عن جده الحسن بن راشد، عن ابن مسلم، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: قال علي (عليه السلام): وذكر مثله .

[=Traditional Arabic]امام علی (ع) فرمودند که هنگام مسافرت با چارپایان اولین کار هنگام نزول ؛ علف وآب دادن به حیوانست.

((15309)) 5 ـ وفي (الخصال) بإسناده عن علي (عليه السلام) ـ في حديث الاربعمائة ـ قال، وذكر مثله، وزاد: ولا تضربوا الدواب على وجوهها، فانها تسبح بحمد ربها.صحيح

پيامبر خدا صلى الله عليه وآله : به صورت حيوانات نزنيد ؛ زيرا آنها حمد و تسبيح خدا مى‏گويند.

وعن علي بن الحكم، عن أبان بن عثمان، عن أبي العباس، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: سألته عن التحريش بين البهائم فقال: كله مكروه إلا الكلاب.صحيح

[=Traditional Arabic]محمد بن علي بن الحسين قال: نهى رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) عن تحريش البهائم ما خلا الكلاب.

جنگ انداختن حیوانات بجز سگ (برای آمادگی برای شکار) ممنوع است.

((15494)) 2 ـ الحسن بن الفضل الطبرسي في (مكارم الاخلاق) نقلا من كتاب (المحاسن) عن الصادق (عليه السلام) قال: اقذر الذنوب ثلاثة: قتل البهيمة، وحبس مهر المرأة، ومنع الاجير أجره.

باب حقوق الدابة المندوبة والواجبة
((15305)) 1 ـ محمد بن علي بن الحسين بإسناده عن إسماعيل بن أبي زياد، بإسناده ـ يعني: عن جعفر بن محمد ـ، عن آبائه (عليهم السلام) قال: قال رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) للدابة على صاحبها خصال (1): يبدء بعلفها إذا نزل، ويعرض عليها الماء إذا مر به، ولا يضرب وجهها فإنها تسبح بحمد ربها، ولا يقف على ظهرها إلا في سبيل الله، ولا يحملها فوق طاقتها، ولا يكلفها من المشي إلا ما تطيق.موثق

پيامبر خدا صلى الله عليه وآله فرمودند : حيوان شش حق به گردن صاحب خود دارد : هر گاه از آن پياده شد علفش دهد ، هرگاه از آبى گذشت آن را آب دهد ، بى‏دليل آن را نزند ، بيشتر از قدرتش آن را بار نكند ، بيشتر از توانش آن را راه نبرد و مدّت زيادى روى آن درنگ نكند .

[=Traditional Arabic]ورواه في (الخصال) عن محمد بن الحسن، عن الصفار، عن إبراهيم بن هاشم، عن النوفلي، عن السكوني، عن جعفر بن محمد، عن آبائه (عليهم السلام) مثله (1).
[=Traditional Arabic]((15306)) 2 ـ وبإسناده عن أبي ذر (رحمه الله) قال: سمعت رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) يقول: إن الدابة تقول، اللهم ارزقني مليك صدق يشبعني ويسقيني، ولا يكلفني (1) ما لا اطيق.صحيح

محمد بن علي بن الحسين بإسناده عن ابن فضال، عن حماد
[=Traditional Arabic]اللحام (؟) قال:مر قطار لأبي عبدالله(عليه السلام) فرأى زاملة قد مالت،فقال:يا غلام،اعدل على هذا الجمل فإن الله تعالى يحب العدل.

[=Traditional Arabic]امام صادق (ع) هنگامیکه بار شتری کج شده بود فرمود :
اي غلام (پسر) با اين شتر به عدالت رفتار کن (يا بار را بر شتر استوار ساز) که خداوند عدل را دوست دارد».

[=Traditional Arabic]ورواه البرقي في (المحاسن) عن ابن فضال مثله .
[=Traditional Arabic]((15485)) 2 ـ قال: وفي خبر آخر قال النبي (صلى الله عليه وآله): أخروا الاحمال، فإن اليدين معلقة، والرجلين موثقة.
[=Traditional Arabic]أقول: وتقدم ما يدل على ذلك (1).

[=Traditional Arabic]((15307)) 3 ـ قال: قال الصادق (عليه السلام): ما اشترى أحد دابة إلا قالت: اللهم اجعله بي رحيما.ضعيف

[=Traditional Arabic]((15310)) 6 ـ محمد بن يعقوب، عن علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن النوفلي، عن السكوني، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: للدابة على صاحبها ستة حقوق: لا يحملها فوق طاقتها، ولا يتخذ ظهرها مجالس (1) يتحدث عليها، ويبدأ بعلفها إذا نزل، ولا يسمها (2) ولا يضربها في وجهها فإنها تسبح، ويعرض عليها الماء إذا مر به.موثق
[=Traditional Arabic]ورواه البرقي في (المحاسن) عن النوفلي .
[=Traditional Arabic]ورواه الشيخ بإسناده عن محمد بن يعقوب .
[=Traditional Arabic]((15311)) 7 ـ ورواه الصدوق في (المجالس) عن محمد بن الحسن بن الوليد، عن الصفار، عن إبراهيم بن هاشم، عن الحسين بن يزيد النوفلي، عن إسماعيل بن مسلم السكوني، عن الصادق جعفر بن محمد (عليه السلام) قال: للدابة على صاحبها سبعة حقوق، وذكر الحديث، وزاد: ولا يضربها على النفار، ويضربها على العثار، فإنها ترى ما لا ترون. موثق

((15312)) 8 ـ وعن عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، عن ابن فضال، عن أبي المغرا (1)، عن سليمان بن خالد، قال: فيما أظن عن أبي عبدالله (عليه السلام) ـ في حديث ـ إن أبا ذر قال: سمعت رسول الله (صلى الله عليه وآله) يقول: ما من دابة إلا وهي تسأل الله كل صباح:

[=Traditional Arabic]اللهم ارزقني مليكا صالحا يشبعني العلف ويرويني من الماء، ولا يكلفني فوق طاقتي.
[=Traditional Arabic]ورواه البرقي في (المحاسن) عن ابن فضال (2).
[=Traditional Arabic]ورواه أيضا: عن محمد بن علي، عن علي بن أسباط، عن سيابة بن ضريس، عن سعيد بن غزوان، عن أبي عبدالله (عليه السلام) مثله (3). موثق
[=Traditional Arabic]((15313)) 9 ـ وعن حميد بن زياد، عن الخشاب، عن ابن بقاح، عن معاذ الجوهري، عن عمرو بن جميع، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: قال رسول الله (صلى الله عليه وآله): لا تتوركوا (1) على الدواب ولا تتخذوا ظهورها مجالس.
[=Traditional Arabic]ورواه الصدوق مرسلا (2).ضعيف

[=Traditional Arabic]((15314)) 10 ـ أحمد بن أبي عبدالله البرقي في (المحاسن) عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن حفص بن البختري، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: إذا ركب العبد الدابة قالت: اللهم اجعله بي رحيما. ضعيف
أقول: وتقدم ما يدل على ذلك (1)، ويأتي ما يدل عليه (2).

وَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا تَضْرِبُوا الدَّوَابَّ عَلَى وُجُوهِهَا فَإِنَّهَا تُسَبِّحُ بِحَمْدِ اللَّهِ .صحيح

عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ فِي قُرْبِ الْإِسْنَادِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَخِيهِ قَالَ سَأَلْتُهُ عَنِ الدَّابَّةِ يَصْلُحُ أَنْ يَضْرِبَ وَجْهَهَا أَوْ يَسِمَهُ بِالنَّارِ قَالَ لَا بَأْسَ .صحيح

[=Traditional Arabic]1 ـ محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد، عن ابن محبوب، عن عبدالله بن سنان قال: سألت أبا عبدالله (عليه السلام) عن سمة المواشي؟ فقال: لا بأس بها، إلا في الوجوه.
ورواه البرقي في (المحاسن) عن ابن محبوب مثله .صحيح

تفصیل در :

https://sites.google.com/site/hojjah/hyvan.zip

[=&quot]روایت نخست شما در کتب اهل سنت مانند انساب الاشراف چنین آمده است: [=&quot]و روى عن نعيم بن حكيم، عن أبي مريم، عن علي عن النبي صلّى اللّه عليه و سلم (انه) قال: [إن قوما يقرؤن القرآن لا يجاوز تراقيهم يمرقون من الدين كما يمرق السهم من الرمية، طوبى لمن قتلهم و قتلوه، علامتهم (ان) فيهم رجل مخدج اليد].[=&quot][1]
[=&quot]در کتب شیعه نیز این روایت تقریبا به همین گونه آمده است. [=&quot]قَالَ عَلِيٌّ ع إِذَا حَدَّثْتُكُمْ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص حَدِيثاً فَوَ اللَّهِ لَأَنْ أَخِرَّ مِنَ السَّمَاءِ لَأَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَكْذِبَ عَلَيْهِ وَ فِي رِوَايَةٍ مِنْ أَنْ أَقُولَ عَلَيْهِ مَا لَمْ يَقُلْ وَ إِذَا حَدَّثْتُكُمْ فِيمَا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ فَإِنَّ الْحَرْبَ خُدْعَةٌ وَ إِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ سَيَخْرُجُ قَوْمٌ فِي آخِرِ الزَّمَانِ حُدَثَاءُ الْأَسْنَانِ سُفَهَاءُ الْأَحْلَامِ يَقُولُونَ مِنْ قَوْلِ خَيْرِ الْبَرِّيَّةِ يَقْرَءُونَ الْقُرْآنَ لَا يُجَاوِزُ إِيمَانُهُمْ حَنَاجِرَهُمْ يَمْرُقُونَ مِنَ الدِّينِ كَمَا يَمْرُقُ السَّهْمُ مِنَ الرَّمِيَّةِ فَأَيْنَمَا لَقِيتُمُوهُمْ فَاقْتُلُوهُمْ فَإِنَّ فِي قَتْلِهِمْ أَجْراً لِمَنْ قَتَلَهُمْ عِنْدَ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَة[=&quot][2]
[=&quot]همانگونه که از متن روایت نخستین بدست می آید، این روایت در شان خوارج است که دیگران را کافر می دانستند و در قتل آنها به خود هیچ شک و تردیدی راه نمی دادند و چون مردم سرزمینهای مسلمان نشین را کافر می پنداشتند، در حمله به شهرهای مسلمان نشین ضمن قتل عام مردان، زنان و کودکان را نیز می کشتند و به هیچ موجود زنده ای در آن دیار رحم نمی کردند و حتی حیوانات را نیز از پا در می آرودند و درختان را نیز می بریدند. روایت دقیقا احوال ایشان را بیان می کند، چنانکه حضرت علی (ع) به استناد به این حدیث با خوارج جنگید. پس این مربوطه به کسانی است که وجودشان برای جامعه انسانی بسیار بسیار خطرناک است.و شاید بتوان گفت، وهابیون نیز امروز ادامه همین خوارج هستند. که بسیار بی رحمانه عمل می کنند، و در کشتن زنان و کودکان نیز از خود ترحمی نشان نمی دهند و چنین است که مایه آبروریزی برای اسلام و مسلمین هستند. پس دستور قتل مربوط به این گونه افرادی است که خود در صورت زنده بودن ماموران قتل عام مردم به شمار می روند و یادآور آن شعر معروف است که «ترحم بر پلنگ تیز دندان ستمکاری بود بر گوسفندان»[=&quot]

[=&quot][1][=&quot] -[=&quot] كتاب جمل من انساب الأشراف، أحمد بن يحيى بن جابر البلاذرى (م 279)، تحقيق سهيل زكار و رياض زركلى، بيروت، دار الفكر، چ اول، 1417/1996،ج ‏2، ص376.[=&quot]

[=&quot][2][=&quot] - [=&quot]طبرسی، إعلام الورى بأعلام الهدى ، تهران، دارالکتب الاسلامیه، بی تا، ج‏ 1،ص92؛ العمده، ابن بطریق حلی، قم، موسسه نشر الاسلامی، 1407ق، صص 459و457.[=&quot]
[=&quot]

[=&quot]اما در داستان شما حقیقتی و نکته ای نهفته است که گرچه بخاری بدان نپرداخته اما در دیگر کتب تاریخی بدانها اشاره رفته است.

[=&quot]حقیقت ماجرای این داستان که نقل شده به این گونه است که می آید: زن بدكارى از بنى خطمه كه او را «عصماء» ميگفتند در مجالس اوس و خزرج شركت ميكرد و با خواندن اشعار تحريك آميز مردم را بر ضد حضرت رسول به شورش واميداشت و در بنى خطمه جز يك نفر بنام «عمير بن عدى» مسلمان ديگرى نبود. و عمیر برادر عصماء بود. عصماء به شدت علیه پیامبر تبلیغات می کرد و در این راه از گفتن سخنان و اشعار زشت باکی نداشت. چنانکه شعری از او درباره رسول الله و بقیه مسلمانان در تاریخ ثبت شده است که بسیار زشت و زننده است و در اینجا بنده شعر رکیک او را قرار می دهم تا کسانی که مایلند خود آن را ترجمه کنند:
[=&quot] فباست بني مالك و النّبيت............... و عوف و باست بني الخزرج‏
[=&quot] أطعتم أتاويّ من غيركم ................ فلا من مراد و لا مذحج‏
[=&quot] ترجونه بعد قتل الرّءوس ................كما يرتجى مرق المنضج‏
[=&quot] این شعر دهان به دهان میان مشرکان و مخالفان پیامبر دهان به دهان می گشت، و پیامبر و یارانش را مسخره می کردند. جالب آنکه این شعر تا ده ها سال در زبان مردم بود تا اینکه محمد بن عمر واقدي (م 207ق)،در کتاب مغازی خود برای نخستین بار این شعر را ثبت کرده است. اینکه این شعر تا این زمان در زبان مردم بود گویای این نکته است که شعر در زبان عرب جاهلی چقدر اهمیت و کارایی داشته است. به هر حال عمیر با دیدن این وضعیت و اینکه این زن از این کارهایش دست بردار نیست با آنکه کور بود، شبانه به خانه این زن که خواهرش بود رفت و این زن را شبانه و مخفیانه با چاقو کشت. هنگامی که خواهرزادگان بیدار شدند، فریاد سردادند و عمیر ترسید که آنها شخصی غیر از او را به عنوان قاتل بگیرند و بکشند. بنابر این پیش پیامبر رفت و او را از اقدام خود آگاه کرد پس پیامبر به او گفت آیا خواهرت را کشتی؟ گفت بله. پیامبر فرمود: چرا؟ گفت برای آنکه شما را اذیت می کرد. پس پیامبر نزد فرزندانش فرستاد و از آنها خواست کسی را جز عمیر قاتل مادرشان ندانند.[=&quot][1]
[=&quot]این دقت لازم است که وی حامله نبود و در احکام اسلامی هرگز هیچ زن حامله ای را نمی توان کشت و اگر کسی چنین کند باید دیه فرزند را بپردازد. در این مورد نیز این زن به دستور پیامبر کشته نشد بلکه این مرد خواهر خود را از بدون دستور پیامبر کشته بود.[=&quot][=&quot][2]

[=&quot]گفتنی است ابن اثیر در اسدالغابه نام او را غشمير بن خرشة ثبت کرده است. و عصیماء را عصماء دختر مروان یهودی خوانده است. ولی به نظر می آید این سخن درست نیست چرا که در میان دیگر منابع بجز الاصابه از ابن حجر، چنین نامی دیده نمی شود. و نبود این نام در دیگر کتب، و رونویسی الاصابه از اسدالغابه ما را به این نکته رهنمون می شود که احتمالا این نام ابتدا به اشتباه وارد کتاب اسدالغابه شده، و الاصابه نیز به تاسی از او این نام را در کتاب خود آورده است.[=&quot][3] به نظر می آید این غشمیر تصحیف شده همان عمیر است.
[=&quot] در این بین بلاذری ضکن آنکه او را از تیره بنى خطمة، و از قبیله أوس‏ معرفی می کند، می گوید او از پیامبر اجازه داشت که عصیماء را بکشد و شبانه به خانه آن زن رفت و او را کشت. اما در نقل او اشکالی به چشم می آید و آن اینکه این مرد نابینا گونه می توانسته شبانه وارد خانه آن زن شود و او را بیابد و در تاریکی او را بکشد؟؟؟ این عدم دقت از بلاذری قسمتهای پیشین گزارش او را در این باره زیر سوال می برد.[=&quot][4]
[=&quot]در پایان معلوم می گردد که دستور کشتن این زن از سوی پیامبر نبوده و این شخص بدست یک مسلمان در حالی کشته می شود که دیگران را به جنگ با پیامبر تشویق می کرد و با توهین کردن و شعرهای رکیک پیامبر و یارانش را مسخره می کرد. که در نهایت بدست برادرش کشته شد.

[=&quot][1][=&quot]- أسد الغابة فى معرفة الصحابة، عز الدين بن الأثير أبو الحسن على بن محمد جزرى(م 630)، بيروت، دار الفكر، 1409/1989، ج ‏3، ص 782. الإصابة فى تمييز الصحابة، احمد بن على بن حجر العسقلانى (م 852)، تحقيق عادل احمد عبد الموجود و على محمد معوض، بيروت، دارالكتب العلمية، چ اول، 1415/1995، ج‏ 4، ص590.

[=&quot][=&quot][2][=&quot] -[=&quot] الاستيعاب فى معرفة الأصحاب، أبو عمر يوسف بن عبد الله بن محمد بن عبد البر (م 463)، تحقيق على محمد البجاوى، بيروت، دار الجيل، چ اول، 1412/1992، ج ‏3، ص1218؛ كتاب جمل من انساب الأشراف، أحمد بن يحيى بن جابر البلاذرى (م 279)، تحقيق سهيل زكار و رياض زركلى، بيروت، دار الفكر، ط الأولى، 1417/1996[=&quot] ، ج ‏1، ص479.

[=&quot][=&quot][3][=&quot] - [=&quot]أسدالغابة،ج‏4،ص40[=&quot] ؛ الإصابة، ج ‏5، ص 264.

[=&quot][=&quot][4][=&quot] - [=&quot]أنساب‏ الأشراف، ج ‏1، ص479.

[=Century Gothic]با سلام
احسنت !!!:Gol:
تشکر از استاد کاوه بزرگوار که جوابی بسیار درست به این شبهه ای که دکتر علی سینا این از خدا بی خبر و ملعون طرح کرده و در در بوق و کرنا زده که اسلام دین خشونت است داداند !!
البته شبهات نخ نمایی دیگری را هم طرح کرده!!
و جالب است که عده ای هم در همین سایت در مورد سن ازدوزج عایشه دقیقا سخنان دکتر علی سینا را مطرح کرده و پاه فشاری بر ان داشتند که سن عایشه ۶ سال بوده !!در صورتی که منابع ثابت میکند سن عایشه ۲۲ سال و یا ۲۴ سال بوده!!!!

بنده پیشنهاد میکنم اگر در ادامه عنوان تاپیک اضافه شود جواب به شبهات دکتر علی سینا بسیار بازتاب خوبی در اینترنت داشته باشد !!

[=Century Gothic] یا علی ع

با سلام خدمت دوستان عزیز و بزرگوار:Gol:

حالا که قرار شد در این تاپیک پاسخ به شبهات دکتر علی سینا بدهید در نوشته ها و دلایل ترک اسلام این حدیث را هم آورده است:

سنن ابوداوود/كتاب 38 حدیث 4359:
عبدالله ابن عباس روایت می كند: مجازات، كسانی كه با خدا وپیامبرش می جنگند وبا نیرو وقدرتشان درزمین شرارت می كنند، اعدام،مصلوب كردن،یا بریدن دست وپا از جهت مخالف(مثلا دست راست وپای چپ)،ویا تبعید (بیشترین بخشش در مورد مشركین ) است.حتی اگر قبل از دستگیری توبه كنند این مانع اجرا مجازاتی كه شایسته آنند نمی شود.

و یک سوالی که واسم پیش اومده جناب خیرالبریه فرمودند که پیامبر اکرم (ص) تشکر نکردند:

میخواستم بدونم در کتاب سنن ابوداوود درست نوشته و پیامبر اکرم (ص) تشکر نکردند یا اینکه حفظ امانت نشده و با تحریف این روایت در این کتاب نوشته شده یا اینکه دکتر علی سینا روایت را تحریف کرده؟؟:Gig:

امیدوارم سوالم واضح بوده باشه!!!:khandeh!:

اگر هم میشه درباره ی عبدالله ابن عباس راوی این احادیث هم مختصر توضیحی بنویسید که آیا روایت ایشود در کتب شیعیان هم هست یا خیر و آیا کتاب سنن ابوداوود برای ما معتبر است؟:Gol:

دوستان خوب با دليل و مدرك صحبت كردند
اما من نيز بايد بگويم دشمني اهل سنت و قبلي هايشان با علي بن ابي طالب و فرزندانش ثابت شده هست و جالب اينجاست اگر كتب اهل سنت را مطالعه كنيد در مورد هركس كه علي را دوست ميداشته بد نوشته اند .
مثله مختار عمار و خيلي هاي ديگه كه دوتن از معروف ترين هاشون رو نوشتم براتون .
همونطور كه در فيلم نشان داد كه چگونه مختار رو كذاب نشون ميدادن الان هم اهل سنت مختار رو كذاب مينامند

میتونید به این پست رجوع کنید

http://www.askdin.com/showthread.php?t=11080

پاسخ سایت پاسخگو:

با سلام

I heard the Prophet saying, "In the last days (of the world) there will appear young people with foolish thoughts and ideas. They will give good talks, but they will go out of Islam as an arrow goes out of its game, their faith will not exceed their throats. So, wherever you find them, kill them, for there will be a reward for their killers on the Day of Resurrection."

علی روایت کرد :
من از پيامبر شنيدم كه فرمود: در آخرزمان جواناني با افكار وعقيده هاي احمقانه پيدا مي شوند،انها خوب حرف مي زنند اما انها همانند تير كه ازكمان مي رود از اسلام خارج مي شوند،ايمانشان از گلويشان رد نمي شود.پس هر جا آنها را يافتيد بكشيدشان ،درروز رستاخيز براي كشنده آنها پاداش خواهد بود.
صحیح بخاری ، جلد 6 ، کتاب فضائل قرآن ، حدیث 577

این مطلب رو در یک وبلاگ دیدم اگه میشه اول بگین صحت داره یا نه یه توضیح هم بدین

با تشکر

پاسخ:
پاسخ:

$$$$با سلام و عرض تبريک فرا رسيدن سال نو و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز

چنین حدیثی در مصادر اهل سنت از جمله صحیح بخاری و نیز در کتاب های شیعه چون بحار الانوار و ... به نقل از کتاب های عامه نقل

شده است و از نظر اهل سنت این حدیث جزء احادیث صحیح به شمار می آید، اما به نظر می رسد. چنین روایتی از امامان شیعه نقل

نشده است و الزامی بر آن نیست و اجرای آن بدون نظارت قانون و وجود دادگاه، به حرج و مرج اجتماعی منجر خواهد شد. بر فرض صحت

سند هم راجع به افرادي است كه مرتد مي شوند (يعني بعد از اين كه از پدر و مادر مسلمان متولد شدند و بعد از بلوغ هم اسلام را با

ميل و رغبت انتخاب كردند دست از دين اسلام بردارند و علنا به مخالفت با اسلام اقدام كنند ) و مستحضريد كه حكم مرتد فطري هم قتل

است كه بايد با نظارت قاضي و مجتهد آگاه باشد ؛ البته لازم به ذکر است آخر الزمان دوره عجیبی است، دوره ای که دام های شیطانی

همه جا گسترده و پهن است. در چنین دوره ای (که عصر حاضر خیلی شبیه به آن است) حفظ دین بسیار مشکل است.

http://pasokhgoo.ir/node/28974

با سلام خدمت دوستان عزیز:Gol:
میخواستم بدونم روایت زیر معتبر است یا خیر:

سنن ابوداوود كتاب38 حديث4396:
جابر بن عبدالله روايت مي كند: دزدي را نزد پيامبر آوردند فرمود اورا بكشيد.گفتند يا رسول الله او مرتكب دزدي شده.
پس فرمود:دست اورا ببريد.پس دست راستش را قطع كردند.
بار ديگر همان دزد را نزد پيامبر آوردند فرمود او را بكشيد گفتند يا رسول الله او مرتكب دزدي شده پس فرمود پاي اورا قطع كنيد.پاي چپش را قطع كردند.
بار سوم اورا نزد پيامبر آوردند فرمود او را بكشيد گفتند يا رسول الله او مرتكب دزدي شده پس فرمود دست اورا قطع كنيد.دست چپش را قطع كردند.بار چهارم او را نزد پيامبر آوردند فرمود او را بكشيد گفتند يا رسول الله او مرتكب دزدي شده پس فرمود پاي اورا قطع كنيد.
پس پاي راستش را قطع كردند بار پنجم او را نزد پيامبر آوردند فرمود او را بكشيد.
بنابراين ما اورا برديم وكشتيم واوراكشيده ودر چاهي انداختيم وروي او سنگ ريختيم.

به نظر من یکم روایت ناجوره:Gig:
آخه در این روایت پیامبر اکرم (ص) در هر بار که این دزد را پیششان می آورند بدون اینکه جرم را بپرسند اول میفرمایند او را بکشید و بعد مردم برایشان توضیح میدهند که او دزدی کرده!!!!

یک قسمت دیگه ش هم که یکم شک برانگیزه اینه که یک آدم بدون یک دست و یک پا چگونه باز هم دزدی میکند!
حال اگر بگوییم که با یک دست و پا هم میشه دزدی کرد وقتی دست دیگرش را قطع میکنند چگونه با یک پا دزدی میکند!!!
حتی اگر بگوییم که با یک پا هم میشه دزدی کرد پس چگونه وقتی همان پا را قطع یکنند بدون هیچ دست و پایی باز هم دزدی میکند!:Gig:

با سلام

قبلا هم مکرر گفتیم که ورود به اخبار کار هرکسی نیست ، متاسفانه مدتی است که بعضی سایتها مطالبی را از کتب اهل سنت برای ضربه به اسلام آورده اند که لازم بذکر است اسلام اموی با اسلام علوی فرق دارد ، اسلام خالدبن ولید با اسلام مالک بن نویره متفاوت است ! البته خلایق هرچه لایق ، هنگامیکه امر خدا و رسول مخالفت شد وامام علی (ع) مترجم قرآن واعلم صحابه ،خانه نشین گشت و پسر هند جگر خوار حاکم مسلمین شد اسلامی خشن تر و بی محتواتر از این بیرون نمی آید . من همه شبهات نویسنده این مقاله را خوانده ام و اکثرا بر اخباریون اهل سنت مانند ابوداود و احمد حنبل و ... تاکید دارد.

اما اصل حدیث :

عدة من أصحابنا ، عن سهل بن زياد جميعا ، عن ابن أبي نجران ، عن عاصم بن حميد ، عن محمد بن قيس ، عن أبي جعفر ( عليه السلام ) قال : قضى أمير المؤمنين ( عليه السلام ) في السارق إذا سرق قطعت يمينه ، وإذا سرق مرة اخرى قطعت رجله اليسرى ، ثم إذا سرق مرة اخرى سجنه وتركت رجله اليمنى يمشي عليها إلى الغائط ويده اليسرى يأكل بها ويستنجي بها ، فقال : إني لأستحيى من الله أن أتركه لا ينتفع بشيء ولكني أسجنه حتى يموت في السجن ، وقال : ما قطع رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) من سارق بعد يده ورجله .

"اميرالمؤمنين (ع) درباره دزد چنين قضاوت مي كرد كه : در نوبت اول دزدي دست راست او را مي بريد، در نوبت دوم دزدي پاي چپ او را مي بريد، در نوبت سوم دزدي او را به زندان مي انداخت، و پاي راست او را نمي بريد تا بتواند خودش شخصا براي قضاي حاجت برود و دست چپ او را نيز نمي بريده تا بتواند با آن خوراك بخورد و خود را تطهير كند.

اين براي شما بهتر است، در اين صورت خداوند شما را در بهشت به دستهايتان ملحق مي كند; اما اگر توبه نكنيد خداوند شما را در جهنم به دستهايتان ملحق خواهد كرد.

حتی از بیت المال برایشان خرجی مقرر فرمود .

*********************************************

واما بفتوای فقیهان عامه :
بار اول قطع دست راست , بار دوم قطع پای چپ . ( تا اینجا همه موافق هستند ) از مرحله سوم اختلاف شروع شود .ابو حنیفه واحمد در روایتی گویند , در مرتبه سوم زندان ابد نیست بلکه:
« یُحبَسُ ویُضرَب ُ حتی تَظهر توبتهُ او یموت » زندان کرده وشلاق می زنند تا یا توبه کند ویا بمیرد .
شافعی ومالک گویند : در مرتبه سوم , دست چپ ودر مرتبه چهارم پای راست دزد قطع میشود .
اهل سنت گویند : در مرتبه پنجم , دزد تعزیرمیشود. " وفی الخامسة یعزر ویُحبَس "( المغنی 10/271)

ولی در فقه شیعه ؛ حبس مؤبد میشود , خرجی او هم ازبیت المال داده میشود ؛ اگر مالی ندارد . اجماع شیعه چنین است .

این فتوا بر خلاف شافعی ومالک است ؛ زیرا ایشان گویند در مرحله سوم ؛ دست چپ دزد قطع میشود .

سوال دوم – محل قطع را چگونه معیّن می کنیم ؟
جواب – در این خصوص آراء مختلف است . شیعه به استناد خبر امام جواد ع وسایر معصومین ع گوید ؛ فقط چهار انگشت را از بیخ بند انگشتان ببرید . اهل سنت دو نظریه دارند : خوارج گویند از کتف قطع شود , زیرا در عرف از نوک انگشتان تا کتف را دست گویند . مذاهب اربعه گویند : ازمچ ویا بالاتر از آن .

(خشونت و رافت را بین عامه و خاصه ببینید )

واما چرا شیعه از بیخ 4 انگشت گوید بدین دلیل است :

قال تعالی : " فویل للذین یکتبون الکتاب بایدیهم " بقره 79
نوشتن با انگشتان صورت گرفته ونه با مچ ونه با کتف . از این توضیح خداوند مشخص شود که بایدیهم , انگشتان را ملاک است . رک : مجمع البیان طبرسی 7/30 و تبیان طوسی 5/438

http://fajr42.blogfa.com/post-96.aspx

با سلام خدمت شما دوست عزیز
همانطور که شما هم برداشت کردید این حدیث از نظر متنی هم ضعیف می باشد.
در مورد یک حدیث دو جهت مورد بررسی قرار می گیرد :

1-سند حدیث:آیا راویان این حدیث ثقه هستند و یا ضعیف و دروغگو و ...

2-متن حدیث:آیا در حدیث اضطراب وجود دارد یا اشتباه و...
دوست عزیز کارشناس این حدیث را از نظر سندی مورد بررسی قرار دادند و جا داره از ایشان تشکر کنیم.

اما در مورد متن می توان اشکالات زیر را به این حدیث گرفت:

1-نسبت دادن قضاوت های خلاف دین اسلام به پیامبر(ص)به صورتی که هر وقت دزد را پیش حضرت می آوردند ایشان بدون هیچ روش صحیح قضاوتی فورا می فرمود بکشید در حالیکه قطع دست هم شرایطی دارد:

سرقت در صورتی موجب حد می‌شود که دارای کلیه شرایط شرایط و خصوصیات زیر باشد:
1ـ سارق به حد بلوغ شرعی رسیده باشد.
2ـ سارق در حال سرقت عاقل باشد.
3ـ سارق با تهدید و اجبار وادار به سرقت نشده باشد.
4ـ سارق قاصد باشد.
5ـ سارق بداند و ملتفت باشد که مال غیر است.
6ـ سارق بداند و ملتفت باشد که ربودن آن حرام است.
7ـ صاحب مال، مال را در حرز قرار داده باشد.
8ـ سارق به تنهایی یا با کمک دیگری هتک حرز کرده باشد.
9ـ به اندازه نصاب یعنی 5/4 نخود طلای مسکوک که به صورت پول معامله می‌شود یا ارزش آن به آن مقدار باشد، در هر صورت پول معامله ‌شود یا ارزش آن به آن مقدار باشد و در هر بار سرقت شود.
10ـ سارق مضطر نباشد.
11ـ سارق پدر صاحب مال نباشد.
12ـ سرقت در سال قحطی صورت نگرفته باشد.
13ـ حرز و محل نگهداری مال، از سارق غصب نشده باشد.
14ـ سارق مال را به عنوان دزدی برداشته باشد.
15ـ مال مسروق در حرز متناسب نگهداری شده باشد.
16ـ مال مسروق از اموال دولتی و وقف و مانند آن که مالک شخصی ندارد نباشد.

راه هاي ثبوت سرقت
سرقتي كه موجب حد است، با يكي از راه هاي زير ثابت مي شود:
1 .شهادت دو مرد عادل.
2. دومرتبه اقرار سارق نزد قاضي ،به شرط آن كه اقرار كننده بالغ و عاقل وقاصد و مختار باشد.
3. علم قاضي .
اگر سارق يك مرتبه نزد قاضي اقرار به سرقت كند، بايد مال را به صاحبش بدهد اما حد بر او جاري نمي شود.

شريط اجراي حد
در صورتي حد سرقت جاري مي شود كه شرايط زير موجود باشد
1 .صاحب مال از سارق نزد قاضي شكايت كند
2 .صاحب مال پيش از شكايت سارق را نبخشيده باشد.
3 .صاحب مال پيش از شكايت مال را به سارق نبخشيده باشد .
4 .مال مسروق قبل از ثبوت جرم نزد قاضي از راه خريد و مانند آن به ملك سارق درنيايد .
5 .سارق قبل از ثبوت جرم از اين گناه توبه نكرده باشد.

2-اشکال دیگر هم در مورد دفن میت است که اصلا با مبانی اسلام سازگاری ندارد.

نکته ای هم که باید ذکر شود اینست که از نظر ما امامیه این احادیث اعتباری ندارند.

اما دوست ما یک سوالی هم مطرح کردند به این صورت که کسی که دستش قطع باشد دیگر نمی تواند دزدی کند و این محال است باید بگم 4 انگشت دست قطع می شود و اینچنین امکان دارد باز هم دزدی کند.