فتنه را دوست دارم!...

ابن صبّاغ مالکی در «فصول‏المهّمة» می‏نویسد:
مردی را نزد عمر آوردند زیرا او در پاسخ گروهی که از وی پرسیده بودند چگونه صبح کردی گفته بود: صبح کردم در حالی که فتنه را دوست دارم و حقّ را ناخوشایند دارم و یهود و نصاری را تصدیق می‏کنم و بدانچه ندیده‏ام ایمان آورده‏ام و بدانچه خلق نشده اقرار می‏کنم! عمر کسی را خدمت امام علی علیه‏السلام فرستاد و چون آن حضرت آمد عمر گفتار آن مرد را برای آن حضرت بازگو کرد.


حضرت علی علیه‏السلام فرمود:

راست گفته که فتنه را دوست دارد. خدای تعالی می‏فرماید: «انّما اموالکم و اولادکم فتنة).

و منظور از حقّ که ناخوشایند اوست، مرگ است که خدای تعالی می‏فرماید: (و جآءت سکرة الموت بالحق)

و اینکه سخن یهود و نصاری را تصدیق می‏کند در این مورد است که خدای تعالی می‏فرماید: (وقالت الیهود لیست النّصاری علی شیء و قالت النّصاری لیست الیهود علی شیء)

و اما بدانچه ندیده ایمان آورده. مقصودش خداوند- عزّ و جلّ- است که به او ایمان آورده است

و بدانچه خلق نشده اقرار می‏کند منظور او اقرار به قیامت است.
عمر گفت: «اعوذ بالله من معضلة لا علیّ لها» پناه می‏برم به خدا از مشکلی که علی برای حلّ آن حضور نداشته باشد.