اگر علی(ع) می‌بود!
تب‌های اولیه
با سلام
اگر علی(ع) می‌بود! اگر علی(ع) می‌بود! در فلسفه علمی اکوسیستم طبیعی عالم، طبق تشخیص دانشمندان جهان و دانش بشری، به‌ویژه در کره زیبای ما زمین، بود و حتی نبود انواع ها و در کل نظام و مکانیسم هستی، تاثیرگذار است.
همان‌طوری که خورشید با آن وسعت و عظمت در مدار خود طبق قوانین روشن و مشخص فیزیکی و علمی، از سوی صانع ازلی ماموریت دارد نور و حرارت به حوزه و پیرامون خود برساند، که همه می‌دانیم در کره ما ، حیات بدون خورشید، امکان‌پذیر نیست. تمام ستارگان و کهکشان‌ها و در خودمان از پاره‌سنگی گرفته تا کوه‌ها و دریاها از یک شتر تا یک غنچه، از گرگ تا آهو همه و همه لا‌زم و ملزوم یکدیگرند و همه چیز در عالم در پی کارند و یار و در حرکت که توفیق تمام عناصر و عوامل بسته به همکاری عموم عناصر و عوامل طبیعی است. نظم دقیق و مطلق بر جهان خلقت و طبیعت حاکم است که معروف‌ترین فیزیکدان عصر ما،
آلبرت اینشتین می‌گوید: خورشید در حرکت وضعی خویش اگر یک‌دهم میلی‌متر از محور و مدار خود تعدی کند که نمی‌کند! تمام منظومه شمسی به‌هم می‌ریزد و فنا می‌شود! این واقعیت وجود نظم در عالم، تسلط خلا‌ق متعال بر مخلوقات را کاملا روشن و برملا می‌سازد و با پذیرش این نظریه علمی همگان پذیرفته‌ایم،
به‌قول، باز، اینشتین روابط تمام عناصر و اشیا در راه به حرکت درآوردن چرخه و نظام هستی، است و هیچ‌چیز و مطلق، نداریم و روابط تمام عناصر و عوامل طبیعی در جهان ، و همکاری‌شان را می‌سازد! ! که چکیده جواب اجماع فرزانگان گذشته و حال این است: این جهت سالم زیستن در این کره خاکی و سلا‌مت و سرافراز گذشتن از این گذرگاه و رسیدن به جاودانگی، به راهبرانی از جنس خود انسان نیازمند است که همان پیامبرانند و مربیانی که فلسفه تعلیمات را درک کرده‌اند و مصدر فیض برای بقیه بشر هستند.
به جرات می‌توان گفت که انبیای الهی از رهگذر یعنی علم و دستورالعمل حرکت به سوی و معرفت، آن‌گونه که خلا‌ق متعال انتظار دارد، ماموریت دارند که را به کمک علوم الهی به‌سوی معرفت ذاتی و روحی خود دعوت و رهنمون سازند.
و اما مطلبی هست که کمتر گفته شده و آن این است، با مرگ یک پیامبر یا پیشوا و امامی، علم و فلسفه و حکمت عملی آن پیامبر و راهبر که نمی‌میرد چون برای علم و عمل مرگ نیست! کسانی که عمدا یا سهوا می‌گویند مثلا ۱۴ قرن قبل فلا‌ن روش و معنایی در فرایض دینی بوده و حالا در این روزگار چگونه کاربرد می‌تواند داشته باشد و چگونه قابل توجیه است باید گفت مگر به فرایض دینی مذهبی به‌طور و علمی، و کاربردی شده تا کهنه هم شود؟! روح مطلب اینکه ) که امروز در ۱۳ ماه رجب جشن تولد پربرکتش را برگزار می‌کنیم، از ۱۴ قرن پیش تا به‌حال مگر، زندانی و خانه‌نشین کوته‌نظران و قدرت‌طلبان و ستم‌پیشگان و نفس‌پرستان روزگار نبوده است؟! ۲۵ سال و اندی در بهترین موقعیت اسلام و در عالی‌ترین مقام علمی و سیاسی علی(ع) او را خانه‌نشین کردند و ما ۱۴ قرن است در خانه‌نشینی علی(ع) می‌گرییم و متاسفیم و بی‌خبر از اینکه امروزه با فراموش کردن روش و سیره عملی علی(ع) او را ما به زندان کرده‌ایم! اگر در روزگار ما و در این برهه‌ای از زمان، عدالت، عمل به گفتار، تقوی، خداترسی، ایثار و از خودگذشتگی، کمال‌طلبی و صداقت، روش سررشته‌داران بود یعنی، که وضع ما در جهان معاصر چنین نبود! بلی، اگر علی(ع) می‌بود، این همه مشکل نبود! و منظور از، اگر علی(ع) می‌بود، یعنی اگر اندیشه و فکر و روش و سیره علی(ع) می‌بود، نه وجود فیزیکی علی(ع!) راقم این سطور اگر احساسات فطری و عاطفی‌اش به حضرت امیرالمومنین علی(ع) صد درجه باشد، هفتاد درجه‌اش علمی و تحقیقی و حقیقی است! به این معنا که من، علی(ع) را اگر یک‌بار در میدان نبرد، در خیبرشکنی‌ها و خندق‌گشایی‌ها می‌ستایم، صد بار در دقتش به عدل و عدالت می‌ستایم، هزار بار غور و اندیشه‌اش را در نهج‌البلا‌غه‌اش می‌ستایم! روش زمامداری، روش مردم‌داری، روش خداداری، روش همسر و فرزندداری، روش داری، روش شخصیت‌داری، روش شرف و آبروداری، روش علم و دانش داری و نهایتا روش داری علی(ع) که درمان تمام دردهای روزافزون جهان اسلام و مردم مسلمان سراسر جهان است و بس که در حال حاضر هم علی(ع) خواهان و هم مخالفان علی(ع) از آن نوشداروی معرفت علی(ع) محرومند! این علی(ع)،امیرالمومنین را ما در کجا داریم؟! در دانشگاه‌ها و در بازار؟ در مساجد، در منازل زندگی؟ در اقتصاد و در قضاوتخانه‌ها؟! در کجا در کجا؟! آیا همین معروف علی(ع) را که در درونش نان و خرما می‌کرد و در نیمه‌شب‌ها در کوچه‌های فقرزده کوفه زمانش می‌گشت که به قول خودش پیش خدا مسوول نباشد، آری ما این نان و خرمای علی(ع) را در سیستم اداری.....
سایت تاریخ اسلام