حماسه عاشورا (غم نامه کربلا)

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حماسه عاشورا (غم نامه کربلا)

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و عرض ادب خدمت همکاران بزرگوار و کاربران گرامی
بوی محرم میاید، پوشیدن لباس سیاه، عزادری، هیئت و...
نمی دانم این ماه با ماه های دیگر خیلی فرق دارد این ماه دل همه میگرد و همه گرایان می شوند برای من اینطور بوده شما را نمی دانم!
برای همین مناسبت وظیفه دانستم در بخش کلام تاپیکی ایجاد کنم که مربوط به ایام محرم باشد!
و در این تاپیک از دوستان در خواست می کنم هر چه از واقعه کربلا و قیام امام حسین(ع) می دانند در اینجا برای ما قرار دهند خودم هم تلاش می کنم تا مطالب مفید قرار بدهم.
منتظر مطالب و نظرات شما عزیزان هستیم.
التماس دعا
:Gol:

سلام علیکم
همان گونه كه براى ادامه زندگى تكرار نفس كشيدن، ضرورى است، و اگر متوقّف شود موجب مرگ است.
نام حسين عليه السّلام و ماجراى شهادت او همانند نفس كشيدن، براى حفظ حيات اسلام ناب، همواره بايد تكرار شود، و اگر در اين باره هزاران كتاب نوشته گردد باز اندك است.
حسين عليه السّلام و ماجراى كربلاى او دريايى است كه به اقيانوس ابديّت پيوسته است، آن گونه كه هرگز خشكى به آن راه ندارد، بايد امواج حيات، همواره از اين دريا، باران رحمت بگيرد، و آن باران بر صفحه روح و جان انسانها ببارد، و در نتيجه مزرعه دلها با نشاط و خرّم شده و به ثمر نشينند. اگر اين باران متوقّف شود مزرعه دل مى‏خشكد، و همچون بيابانى خشك، بدون هر گونه تحوّل و رشد و نشاط خواهد شد.
البته بايد حسين‏شناسى در كنار اسلام‏شناسى و شرايط ديگر در دلها فراهم شود تا باران درياى وجود حسين عليه السّلام در باغستان دل، لاله روياند، و گر نه از شوره‏زار جز خار و خس، چيز ديگرى نمى‏رويد.
امام حسين عليه السّلام به جهان آمده تا هميشه بماند و چرخهاى جريان طاغوت‏زدايى را همواره در همه جا به حركت درآورد.
او با نهضت خونينش آمده تا انوار اسلام ناب پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم و على عليه السّلام را در دلها روشن كند، و روشن نگه دارد. حادثه غمبار كربلاى او مخصوص سرزمين كربلا و ماه محرم سال 61 هجرى نيست، بلكه مربوط به همه قرنها، سالها، ماهها، روز و شب‏ها، ساعتها، دقيقه‏ها، بلكه لحظه‏ها است. و در سراسر زمين از عصر آدم عليه السّلام تا آخر دنيا حكومت دارد «1»، چرا كه در بينش اسلام ناب، «كلّ ارض كربلا، و كلّ يوم عاشورا، هر زمينى كربلا و هر روزى عاشورا است».
از اين رو امام سجّاد عليه السّلام و امامان ديگر عليهم السّلام همواره خاطره عاشورا- حتّى جزئيّات آن را- تجديد مى‏كردند، و ابراز احساسات در رابطه با مصائب جانسوز كربلا را، از عاليترين عبادات و ارزشها مى‏دانستند.

در آيه 37 بقره مى‏خوانيم:
فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ‏، آدم عليه السّلام (هنگام توبه از ترك اولى) كلماتى را از خداوند دريافت كرد (و با آنها توبه كرد) خداوند توبه او را پذيرفت.
:
در كتاب الدّر الثّمين، در تفسير اين آيه آمده است آدم عليه السّلام در اين هنگام ساق عرش را ديد كه در آن نام پيامبر صلى اللَّه عليه
و آله و سلم و امامان عليهم السّلام نوشته شده بود، جبرئيل بر او نازل شد و به آدم تلقين كرد تا اين كلمات را بگويد:
يا حميد بحقّ محمّد، يا عالى بحقّ على، يا فاطر بحقّ فاطمة يا محسن بحقّ الحسن و الحسين، و منك الاحسان،
اى خداى ستوده به حق محمّد ستوده صلى اللَّه عليه و آله و سلم اى خداى ارجمند به حق على عليه السّلام، اى آفريدگار به حق فاطمه عليها السّلام، اى احسان‏بخش به حق حسن و حسين عليهما السّلام و از تو است احسان.
آدم عليه السّلام وقتى كه اين كلمات را به زبان آورد، همين كه نام حسين عليه السّلام به زبانش آمد، دلش شكست و قطرات اشك از چشمانش سرازير گرديد، گفت: اى برادرم جبرئيل! علّت چيست كه با ذكر حسين عليه السّلام قلبم مى‏شكند و اشكم جارى مى‏گردد؟! جبرئيل گفت: «اى آدم! بر اين پسرت حسين عليه السّلام مصيبت جانسوزى وارد مى‏شود كه همه مصيبتها در نزد آن كوچك است.»
آدم عليه السّلام گفت: برادرم جبرئيل! آن مصيبت چيست؟
جبرئيل گفت: حسين عليه السّلام با لب تشنه، و تنها و غريب و بى‏يار و ياور كشته مى‏شود، اگر او را در آن روز ببينى چنين صدا مى‏زند:
«وا عطشاه! وا قلّة ناصراه‏
!، اى واى از سوز تشنگى، اى واى از كمى ياور!» شدّت تشنگى، بين او و آسمان را همچون دود مى‏كند، هيچ كس جواب او را جز با شمشيرها و وسيله كشتن نمى‏دهد، سر او را همانند گوسفند امّا از قفا جدا نمايند، و آنچه از فرش و اسباب خانه را دارد همه را غارت مى‏كنند، سرهاى او و يارانش را در شهرها مى‏گردانند، در حالى كه زنان اهل بيتش در كنار آن سرها عبور داده‏ مى‏شوند ...
در اين هنگام جبرئيل و آدم عليه السّلام همچون زن پسر مرده‏اى براى مصيبت حسين عليه السّلام گريه كردند. «1»
پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله و سلم در ضمن گفتارى فرمود:
كلّ من بكى منهم على مصاب الحسين اخذنا بيده و ادخلناه الجنّة
، هر كسى از امّت من براى مصائب حسين عليه السّلام گريه كند، در قيامت دست او را مى‏گيريم و او را وارد بهشت مى‏سازيم‏ «2» امام سجّاد عليه السّلام به قدرى براى تجديد خاطره شهادت امام حسين عليه السّلام كوشا بود، كه حتّى طبق دستورش در روى نگين انگشترش نوشته شده بود:
«خزى و شقى قاتل الحسين بن على عليه السّلام‏
، رسوا و بدبخت شد قاتل حسين فرزند على عليه السّلام.» «3»
بر همين اساس ما بايد همواره ياد و نام حسين عليه السّلام را زنده نگه داريم، و نهضت عظيم عاشورا و اهداف آن را به خاطر بسپاريم، و مصائب آن حضرت و شهداى كربلا، و رنجهاى اسيران خاندان رسالت عليهم السّلام را تجديد كنيم، و بدانيم كه تكرار آن همچون تكرار آب دادن به درخت است، كه براى تجديد حيات و رشد آن درخت، ضرورى است.
__________________
[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic](1) بحار، ج 44، ص 245

[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] (2). بحار، ج 44، ص 293

[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] (3). فروع كافى، ج 6، ص 474

موضوع قفل شده است