جمع بندی درخواست راهنمایی
تبهای اولیه
سلام
من حدود ده سالی هست که خدمت یکی از اساتید اخلاق میروم که سخنرانی های ایشان بر اساس تفسیر قرآن و احادیث ائمه می باشد و تمام تغییر و تحول در رفتار خودم و اطرافیانم و آشنایی بهتر با اسلام و مکتب و گفتار اهل بیت(ع) و عمل به انها را اولا از جانب لطف خدا و ائمه اطهار و سپس لطف و زحمات این استاد عزیز میدانم. مسئله ای که در دو سه سال اخیر بوجود آمده اینست که برخی از شاگردان ایشان با استناد به روایاتی که در مورد حق استاد و گرامیداشت او و با استناد به برخی خوابهایی که در مورد ایشان دیده شده صحبتهایی میکنند. مثلا لقب نایب امام زمان (عج) و علی زمان میدهند، حضرت فلانی (ع) میگویند یا اشعاری که در مدح ائمه هست نسب به ایشان تغییر میدهند مثلا هرکه با آل فلانی در افتاد ورافتاد. یا میگویند زمانیکه امام زمان(عج) تشریف بیاورند مقام واقعی استاد عیان میشود. اینکه برای انسان مومن مقامات عالیه فراوانی هست و پیامبر فرمود علمای امت من افضل هستند از پیامبران بنی اسراییل درست است اما ایا صحبتهای ذکر شده قابل قبول است؟ لطفا با ذکر آیات و روایاتی بنده را راهنمایی کنید؟
[=Georgia]با عرض سلام خدمت شما دوست گرامی و با تشکر از اینکه در خصوص این مساله با ما مشورت می کنید.
دوست خوبم! در ابتدا لازم است به شما تبریک بگویم که دغدغه دین و تقویت ایمان و معنویت دارید و بر اساس آموزه های اساتید اخلاق درصدد خودسازی هستید. این اهتمام شما برای گام برداشتن صحیح در صراط آدمیت نشان پاک طینتی قوام یافته گوهر وجودیتان است که شایسته تحسین می باشد.
اما در خصوص مورد سوالتان باید بگویم: یکی از گردنه های پیش روی همه سالکان طریقت و حقیقت این است که پس از اندکی بیداری و عزم بر خودسازی، دچار حجابها و زنگارهای طریقت می شوند که از جمله آنها معصوم انگاری استاد و توهم هم طرازی او با اولیا و پیامبران الهی است.
این حجابها گاه چنان فزونی یافته و بر عقل و اندیشه رهرو، پرده می افکند که وی از هر چه عقل و استدلال و برهان در عرفان نظری است دست شسته و منقولات استاد خویش را ملاک و معیار تام و تمام می پندارد و گفته های وی را وحی مُنزَل و عاری از خطا و اشتباه می انگارد. چنان در سراب توهمات خویش گرفتار می شود که حتی اشتباه لفظی مسلم استاد خویش را درست تفسیر نموده و تمامی واقعیت موجود را محدود به اعمال و رفتار و گویشهای استاد خویش تفسیر می کند و دست یابی به هر چیزی که بیرون از محدوده علم و اندیشه استاد خویش است را ناصواب و غیرضرور می داند.
پیش روی این نوع توهمات آنجا برای همگان آشکار می شود که حتی اشتباهات مسلم استاد خویش را که خارج از موازین عقل وکتاب و سنت است توجیه نموده و حتی صدور گناهانی چون سوءظن و افترای ناخواسته استاد خود به دیگران را عملی شایسته و بایسته تحلیل نموده و سخن استاد را در همه مقاطع و محافل اصل و بی خطا انگاشته و برهان و استدلال دیگران را که مخالف سخن استاد است خطا و اشتباه می پندارند.
دوست خوبم! این نوع استاد محوری افراطی خصوصا در عرفان نظری که برهان و استدلال از لوازم اصلی نیل به یقین است از بزرگترین رهزنهای سالک طریقت است که نه تنها شاگرد را به حقیقت نزدیک نمی سازد بلکه به تدریج او را از حقیقت دورتر نموده و اسباب انحراف فکری و عملی وی را فراهم می سازد.
انصاف برآمده از عقل و خرد مقتضی آن است که حتی اگر استادی آگاه به چنین شاگردان متعصب و بی خردی است ایشان را از این روشِ دشمن پرور، نهی نموده و هر گونه خودمحوری و اشتغالات ذهنی دیگران به شخص خویش را سدّ فرماید. یعنی چون آب روان چنان محو و زلال باشد که هر نظر افکنی را به حقایق درون خود که همان معارف قرآن و روایات است رهنمون سازد و نتیجه کلاسها و محافل و جلسات علمی و معنوی وی جز ارادت بیشتر رهروان، به خاندان عصمت و طهارت و عزم ایشان بر خودسازی و خودشناسی نباشد و از خویش بتی عیّار برای دیگران عیان نکرده و راه و رسم پروانگی به دور خویش را پنهانی در وجودشان بارور نسازد.
برادرم! دستورالعمل انسان فقط و فقط قرآن كريم و سنت رسول خاتم و آل او عليهم السلام است و جز آن همه هوا و هوس است . حال که توفیق سلوک حقیقت عطایت کرده اند چشم از اغیار بربند و حرف اين و آن را مزن. هنر به کار گیر و همواره دم فروبند و تماشا كن. یعنی خوب بنگر و از حال گذشتگان عبرت گير . به فكر خود باش و از هرچه تو را از خود غافل می سازد برحذر باش. از افراط و تفريط و پیروی نفس خبیث بپرهيز و از اوباش دوری گزین. شاکر و قدردان و دعاگوی رهنمایانت باش و جانب ادب را در محضرشان هرگز فراموش مکن اما به یاد داشته باش که امیر مطلق کاروان، امام زمان مهدى موعود حجة بن الحسن العسكرى عليهما السلام است پس دست توسل به دامن خاتم اوصياء و اولياء دراز كن كه گردنه هاى سهمگين و هولناك در پيش داریم.
یا میگویند زمانیکه امام زمان(عج) تشریف بیاورند مقام واقعی استاد عیان میشود. اینکه برای انسان مومن مقامات عالیه فراوانی هست و پیامبر فرمود علمای امت من افضل هستند از پیامبران بنی اسراییل درست است اما ایا صحبتهای ذکر شده قابل قبول است؟ لطفا با ذکر آیات و روایاتی بنده را راهنمایی کنید؟
لطفا با ذکر آیات و روایاتی بنده را راهنمایی کنید؟
سلام علیکم
پیشنهاد می کنم ایراد استاد اخلاق را مخفیانه یا بصورت مکتوب به او بگویید و عکس العمل او را بررسی کنید
همچنین اساتید اخلاق را با مقام ولایت فقیه محک بزنید
اگر دیدید اظهار کوچکی در مقابل مقام ولی فقیه که نایب امام زمان (علیه السلام) است می کند در او خیری هست
تواضع و سخنان آیة الله اراکی قدس سره در مقابل امام خمینی قدس سره را مطالعه کنید
تواضع و سخنان آیة الله حسن زاده آملی در مقابل امام خامنه ای دامت افاضاته را مطالعه کنید
موفق باشید