جمع بندی آیا صحت دارد که اعمال ما به دست امام زمان(عج) می رسد؟

تب‌های اولیه

13 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا صحت دارد که اعمال ما به دست امام زمان(عج) می رسد؟

طبق حدیثی که در نهج الفصاحه به شماره 1715 از رسول اکرم(ص) آمده است،اشاره شده که خداوند اعمال بندگانش را حتی به رسول الله(ص) نشان نداده است.رسولی که بالاتر از او در زمین کسی نزیسته است.
۱۷۱۵ _ سألت اللَّه أن یجعل حساب أمّتی إلىّ لئلّا تفتضح عند الامم، فأوحى اللَّه عزّ و جلّ إلىّ: یا محمّد بل أنا أحاسبهم فإن کان منهم زلّه سترتها عنک لئلا تفتضح عندک.

از خدا خواستم که حساب امت مرا بمن واگذارد تا پیش امتهاى دیگر رسوا نشود، پس خداى عز و جل بمن وحى کرد اى محمد نه، بلکه من حسابشان را میرسم و اگر گناهى از آنها سر زده از تو پوشیده مى دارم که پیش تو نیز رسوا نشود.

از یک سو،آیا این حدیث دارای اعتبار کافی هست؟
اگر هست پس چرا خداوند اعمال ما را به محضر امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می رساند؟
آیا مستقلا در زمینه رسیدن اعمال ما به امام زمان(عج) نیز روایت آمده است؟

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد پیام

قرآن کریم و روایات معصومین این نکته به خوبى استفاده مى‏شود که پیامبر (ص)، و امامان (ع) بر اعمال امّت آگاهى دارند. در قرآن کریم مى‏خوانیم: "قل اعملوا فسیرى الله عملکم و رسوله و المؤمنون»؛ اى پیامبر به مردم بگو: اعمال و وظایف خود را انجام دهید و بدانید که خدا و رسولش و مؤمنان اعمال شما را مى‏بینند.
توبه،105

در تفسیر همین آیه از امام صادق (ع) نقل شده است که آن حضرت فرمودند: "تمام اعمال نیک و بد مردم هر روز صبح به پیامبر اکرم (ص) عرضه مى‏شود، بنابراین مراقب باشید».
الکافی، ج ‏1، ص 219، کتاب الحجة، باب عرض الاعمال على النبى ص و الائمة ع

مرحوم کلینی یک باب اختصاصی پیرامون این بحث دارند: الکافی، کتاب الحجة، باب عرض الاعمال على النبى ص و الائمة ع

آیه ای که ترجمه کردید «میبینند» نیست بلکه «خواهند دید» است و معنای کامل آیه این است:و بگو [هر كارى مى‏خواهيد] بكنيد كه به زودى خدا و پيامبر او و مؤمنان در كردار شما خواهند نگريست و به زودى به سوى داناى نهان و آشكار بازگردانيده مى‏شويد پس ما را به آنچه انجام مى‏داديد آگاه خواهد كرد.»(۱۰۵)
.علامه طباطبایی در المیزان می فرمایند:
اين آيه بنا بر ظاهرش مى رساند كه متصل بما قبل است، گويا مؤمنين را خطاب نموده، ايشان را تحريك و تشويق مى كند به دادن صدقات، چيزى كه هست لفظ آن مطلق است و در آن دليلى نيست تا دلالت كند بر اينكه خطاب متوجه خصوص صدقه دهندگان از مؤمنين، يا به عموم مؤمنين است، بلكه شامل عمل هر انسانى مى شود؛ چه مؤمن زكات دهنده، چه مؤمنين ديگر و چه كفار و منافقين ؛ و اگر هم بگوئيم عمل كفار را شامل نمى شود، لا اقل منافقين را شامل مى شود.

سپس در ادامه می فرمایند:«حقيقت اعمال منافقين يعنى آن مقصودى كه از كارهاى خود دارند از آنجائى كه بر عامه مردم پوشيده است، تنها خدا و رسول او بوسيله وحى او از آن آگاهند، و اما حقيقت كارهاى مؤمنين، يعنى آن منظورى كه از كارهايشان دارند، و آن آثار و خواصى كه در كارهاى ايشان است، كه عبارتست از شيوع تقوا و اصلاح شؤ ون اجتماع اسلامى، و امداد فقراء در زندگى، و خير و بركت در اموال خود، هم خدا مى داند و هم رسول و هم خود مؤمنين در ميان خود، و لذا در آيه مورد بحث فرمود (بزودى خدا و رسول و مؤمنين عمل شما را مى بينند) از طرفى ديگر مى بينيم ظهور و خودنمائى اعمال به حقايق آثارى كه دارد و فوائد و مضار عموميش در محيطى كه انجام يافته، و تمثل و تجسم آن در اطوار گوناگونش و در هر زمان و هر عصر از چيزهائى است كه اختصاص به اعمال مردم خاصى ندارد، بلكه هر عملى از هر قومى و مردمى صورت بگيرد خواه ناخواه روزى اثر خود را مى كند، و همه آن اثر را مى بينند
طبق سحن علامه این آیه دلالت دارد بر اتفاقاتی مانند:« شيوع تقوا و اصلاح شؤ ون اجتماع اسلامى، و امداد فقراء در زندگى، و خير و بركت در اموال خود ....» و درآخر هم می فرمایند:« از طرفى ديگر مى بينيم ظهور و خودنمائى اعمال به حقايق آثارى كه دارد و فوائد و مضار عموميش در محيطى كه انجام يافته، و تمثل و تجسم آن در اطوار گوناگونش و در هر زمان و هر عصر از چيزهائى است كه اختصاص به اعمال مردم خاصى ندارد، بلكه هر عملى از هر قومى و مردمى صورت بگيرد خواه ناخواه روزى اثر خود را مى كند، و همه آن اثر را مى بينند.»
از ظاهر آیه بر می آید که مربوط به غیب و رساندن اعمال به دست ائمه معصومین(ع)نیست و مربوط به مظاهر و تاثیرات اجتماعی است.

بنده در علوم حدیث وارد نیستم و از سندیت احادیث خبری نداردم،آیا هردو حدیث باهم منافات ندارند؟
از سمت طبق حدیث گفته شده به دست پیامبر اکرم نمی رسد و از سوی دیگر در حدیث دیگری گفته شده می رسد.
آخرالامر می رسد یا نمی رسد؟

در بابی که عرض نمودید شش حدیث وجود داشت که برای حدیث شماره شش سلسله روایی نبود.

برای حدیثی نیز که نقل نمودید این بود:« [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] أَحْمَدُ بْنُ مِهْرَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّامِتِ عَنْ يَحْيَى بْنِ مُسَاوِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ أَنَّهُ ذَكَرَ هَذِهِ الْآيَةَ-[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ‏ قَالَ هُوَ وَ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع.

[=arial]حدیث 4 نیز با مفهومی نزدیک به این حدیث فرموده بودند:[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]

[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]عَلِيٌّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الزَّيَّاتِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبَانٍ الزَّيَّاتِ وَ كَانَ مَكِيناً عِنْدَ الرِّضَا ع قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا ع ادْعُ اللَّهَ لِي وَ لِأَهْلِ بَيْتِي فَقَالَ أَ وَ لَسْتُ أَفْعَلُ وَ اللَّهِ إِنَّ أَعْمَالَكُمْ لَتُعْرَضُ عَلَيَّ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ قَالَ فَاسْتَعْظَمْتُ ذَلِكَ-
فَقَالَ لِي أَ مَا تَقْرَأُ كِتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ‏ قَالَ هُوَ وَ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع‏
در حدیث تنها علی ابن ابیطالب(ع) آمده است ولی [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]ناگفته نماند که
پانویس نوشته بود: [=Traditional Arabic]يعني عليا و أولاده الأئمّة عليهم السلام و إنّما خص عليّا عليه السلام بالذكر لانه كان خاصّة الموجود في زمان المأمورين بالعمل مشافهة و المعروف بينهم‏
[=arial black]
ولی آیا به دست حضرت علی(ع) و اولاده می رسد اما به دست نبی اکرم(ص) نمی رسد؟

[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]


mohammad.sh;703917 نوشت:
طبق حدیثی که در نهج الفصاحه به شماره 1715 از رسول اکرم(ص) آمده است،اشاره شده که خداوند اعمال بندگانش را حتی به رسول الله(ص) نشان نداده است.رسولی که بالاتر از او در زمین کسی نزیسته است.
۱۷۱۵ _ سألت اللَّه أن یجعل حساب أمّتی إلىّ لئلّا تفتضح عند الامم، فأوحى اللَّه عزّ و جلّ إلىّ: یا محمّد بل أنا أحاسبهم فإن کان منهم زلّه سترتها عنک لئلا تفتضح عندک.

از خدا خواستم که حساب امت مرا بمن واگذارد تا پیش امتهاى دیگر رسوا نشود، پس خداى عز و جل بمن وحى کرد اى محمد نه، بلکه من حسابشان را میرسم و اگر گناهى از آنها سر زده از تو پوشیده مى دارم که پیش تو نیز رسوا نشود.

از یک سو،آیا این حدیث دارای اعتبار کافی هست؟
اگر هست پس چرا خداوند اعمال ما را به محضر امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می رساند؟
آیا مستقلا در زمینه رسیدن اعمال ما به امام زمان(عج) نیز روایت آمده است؟

با سلام

شما فقط یک حدیث آوردید

خوب این آیه چه می گوید ؟

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَ‌ائِرُ‌ ﴿٩﴾ طارق

بعد می پرسیم

در قیامت که همه به دنبال شفاعت شافعین هستند
آیا شافعین به علم تفصیلی متوجه میشوند که چه کسی را باید شفاعت کنند یا به علم اجمالی ؟

بعد می پرسیم

این مردان بر اعراف که هر کسی را از روی چهره می شناسند و در سوره اعراف ذکر شده است چگونه می شناسند ؟

بعد می پرسیم

آیا تفاوتی بین دانستن قاضی با حساب و کتاب کردن پیش روی قاضی نیست ؟

و طاها;711202 نوشت:
با سلام

شما فقط یک حدیث آوردید

خوب این آیه چه می گوید ؟

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَ‌ائِرُ‌ ﴿٩﴾ طارق

بعد می پرسیم

در قیامت که همه به دنبال شفاعت شافعین هستند
آیا شافعین به علم تفصیلی متوجه میشوند که چه کسی را باید شفاعت کنند یا به علم اجمالی ؟

بعد می پرسیم

این مردان بر اعراف که هر کسی را از روی چهره می شناسند و در سوره اعراف ذکر شده است چگونه می شناسند ؟

بعد می پرسیم

آیا تفاوتی بین دانستن قاضی با حساب و کتاب کردن پیش روی قاضی نیست ؟

[=arial black]بله دست می فرمایید،مبنای ذهنی که نخستین جرقه این سوال را برای من زد این حدیث بود،به همین دلیل به آن استناد کردم.
آیه یوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ اشاره دارد :«آن روز كه رازها [همه] فاش شود.» که مربوط به جهان آخرت است.
نمیدانم علم ائمه جهت شفاعت اجمالی است یا تفصیلی اما بر اساس آنچه که علی الظاهر حتی از این آیه بر می آید،بیان می کند علم تفصیلی است.به نظر من منافاتی ندارد که اعمال در این دنیا به دست ائمه نرسد ولی در جهان آخرت به دست آنها برسد،زیرا در عقبی پرده ها کنار می رود و نهان ،عیان میشود.
پس دلیلی ندارد که اگر علم ائمه جهت شفاعت تفصیلی است، پس باید اعمال ما به دست آنها در این جهان برسد.
درمورد این آیه:وَنَادَى أَصْحَابُ الأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُواْ مَا أَغْنَى عَنكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ» که از چهره هایشان شناخته می شوند،آنچه که گفته شده اهل اعراف ائمه معصومین(ع) هستند.
ارتباطی که بین اصحاب اعراف در این عصر با امام زمان(عج) دارد ،یاری رسانی به ایشان از هر طریقی مانند:«دعا خواندن مانند دعای فرج و سلامتی ، برپایی عدل و داد به نام آنها جهت تثبیت و ایجاد حب آنها در دلها یا هر روش دیگر که موجب یاری رساندن به ایشان شود تا نهایتا موجب جلب رضایت و شفاعت آنها در دنیای آخرت شود.

سوال آخر شما را متوجه نشدم واگر سوالی را اشتباه متوجه شده ام معذرت می خواهم.

mohammad.sh;711332 نوشت:
[=arial black]بله دست می فرمایید،مبنای ذهنی که نخستین جرقه این سوال را برای من زد این حدیث بود،به همین دلیل به آن استناد کردم.
آیه یوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ اشاره دارد :«آن روز كه رازها [همه] فاش شود.» که مربوط به جهان آخرت است.
[=arial black]

خوب! مگر آن حدیث در مورد رسوایی پیش قاضی و محاسبه کننده ی اعمال نبود ؟
این ایه از رسوایی سخن می گوید.
لیک می توان بین این دو جمع کرد به این صورت که بگوییم محاسبه ی اعمال به صورت رو در رو و تفصیلی به دست تنها خداوند خواهد بود. و حدیث در مقام نفی علم امام نیست بلکه در مقام نفی رسوا شدن رو در روی امت (آن هم به صورت تفصیلی) است.
لذا علم امام ارتباطی با رسوایی و محاسبه ی اعمال ندارد تا این حدیث به درد بخورد.

نقل قول:
نمیدانم علم ائمه جهت شفاعت اجمالی است یا تفصیلی اما بر اساس آنچه که علی الظاهر حتی از این آیه بر می آید،بیان می کند علم تفصیلی است.به نظر من منافاتی ندارد که اعمال در این دنیا به دست ائمه نرسد ولی در جهان آخرت به دست آنها برسد،زیرا در عقبی پرده ها کنار می رود و نهان ،عیان میشود.

اگر در آخرت پرده ها کنار می رود پس آن حدیث مربوط به محاسبه ی حضوری اعمال و شرمندگی آن است نه نفی علم برخی مخلوقات به اعمال.
و اگر منظور حدیث این نباشد چیزی پنهان نیست تا موجبات شرمندگی پیش بیاید.

نقل قول:
پس دلیلی ندارد که اگر علم ائمه جهت شفاعت تفصیلی است، پس باید اعمال ما به دست آنها در این جهان برسد.

در مورد علم ائمه به اعمال ما در این دنیا باید دلیل ارائه کنیم اما فعلا پرسشها و اشکالاتم درباره حدیث و فهم درست ان بود.

در این دنیا
برخی از انسان ها و جنیان شاهد اعمال نیک و بد ِ ما هستند. این شهود و دیدن بستگی به قدرت و توانایی و علم مخلوقات دارد.
برخی از انسان ها از طریق ابزارهایی مثل دوربین و اینترنت و ... اعمال و رفتار انسان ها را بررسی می کنند.
برخی از انسان ها با قدرت روح و نفس این کارها را می کنند. مثلا چگونه ممکن است یعقوب، بوی پیراهن یوسف را متوجه میشود ؟
جنیان نیز با توجه به آزادی های بیشتری که دارند راحت تر می توانند خبر گیری کنند. نمونه ی اعلای آن عفریت جن است.

فرشتگان نیز شاهد اعمال ما هستند و آنها را مکتوب می کنند.
بسیاری از مخلوقات نیز این چنین هستند.

از طرفی ام الکتاب هر چیزی دارد.
لوح محو و اثبات را نیز در نظر بگیرید.
و کسی که بتواند به اینها دسترسی داشته باشد مسلما به خیلی از علوم و توانایی ها دست خواهد یافت.
مثلا عاصف بن برخیا که در داستان سلیمان نبی در قرآن ذکر شده است. او علم من الکتاب داشت.

به نظر نمیرسد ایرادی بر این باشد که بندگانی وجود داشته باشند که اعمال انسان ها به آنها گزارش شود. یعنی خداوند اعمال مخلوقات را به آنها عرضه کند. البته لزوما به معنای دیدن خود اعمال نیست.
بلکه می تواند علم به اعمال باشد. ممکن است کسی به من خبر بدهد که فلان اتفاق افتاده است این به معنای دیدن خود آن عمل نیست. یا حتی دیدن حقیقت عمل با دیدن ظاهر اعمال متفاوت است.

در مورد علم امام برخی قائل به علم حضوری هستند و برخی قائل به علم غیر حضوری.

با تشکر از شما
پاسخ پرسش خود را تا مقدار زیادی یافتم

ولی اگر پاسخی برای این پرسش نیز دارید بگویید،ممنون میشوم.

width: 100%

[/TD]
[TD]


در بابی که عرض نمودید شش حدیث وجود داشت که برای حدیث شماره شش سلسله روایی نبود.

برای حدیثی نیز که نقل نمودید این بود:«

[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] أَحْمَدُ بْنُ مِهْرَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّامِتِ عَنْ يَحْيَى بْنِ مُسَاوِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ أَنَّهُ ذَكَرَ هَذِهِ الْآيَةَ-[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ‏ قَالَ هُوَ وَ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع.

[=arial]حدیث 4 نیز با مفهومی نزدیک به این حدیث فرموده بودند:[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]

[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]عَلِيٌّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الزَّيَّاتِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبَانٍ الزَّيَّاتِ وَ كَانَ مَكِيناً عِنْدَ الرِّضَا ع قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا ع ادْعُ اللَّهَ لِي وَ لِأَهْلِ بَيْتِي فَقَالَ أَ وَ لَسْتُ أَفْعَلُ وَ اللَّهِ إِنَّ أَعْمَالَكُمْ لَتُعْرَضُ عَلَيَّ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ قَالَ فَاسْتَعْظَمْتُ ذَلِكَ-
فَقَالَ لِي أَ مَا تَقْرَأُ كِتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ‏ قَالَ هُوَ وَ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع‏
در حدیث تنها علی ابن ابیطالب(ع) آمده است ولی [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]ناگفته نماند که
پانویس نوشته بود: [=Traditional Arabic]يعني عليا و أولاده الأئمّة عليهم السلام و إنّما خص عليّا عليه السلام بالذكر لانه كان خاصّة الموجود في زمان المأمورين بالعمل مشافهة و المعروف بينهم‏
[=arial black]
ولی آیا به دست حضرت علی(ع) و اولاده می رسد اما به دست نبی اکرم(ص) نمی رسد؟


mohammad.sh;711654 نوشت:
ولی اگر پاسخی برای این پرسش نیز دارید بگویید،ممنون میشوم.

width: 100%





در بابی که عرض نمودید شش حدیث وجود داشت که برای حدیث شماره شش سلسله روایی نبود.

برای حدیثی نیز که نقل نمودید این بود:« [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] أَحْمَدُ بْنُ مِهْرَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّامِتِ عَنْ يَحْيَى بْنِ مُسَاوِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ أَنَّهُ ذَكَرَ هَذِهِ الْآيَةَ-[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ‏ قَالَ هُوَ وَ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع.

[=arial]حدیث 4 نیز با مفهومی نزدیک به این حدیث فرموده بودند:[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]

[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]عَلِيٌّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الزَّيَّاتِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبَانٍ الزَّيَّاتِ وَ كَانَ مَكِيناً عِنْدَ الرِّضَا ع قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا ع ادْعُ اللَّهَ لِي وَ لِأَهْلِ بَيْتِي فَقَالَ أَ وَ لَسْتُ أَفْعَلُ وَ اللَّهِ إِنَّ أَعْمَالَكُمْ لَتُعْرَضُ عَلَيَّ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ قَالَ فَاسْتَعْظَمْتُ ذَلِكَ-
فَقَالَ لِي أَ مَا تَقْرَأُ كِتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ
[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]وَ رَسُولُهُ[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] وَ [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]الْمُؤْمِنُونَ‏ قَالَ هُوَ وَ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع‏[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]
در حدیث تنها علی ابن ابیطالب(ع) آمده است ولی [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]ناگفته نماند که
پانویس نوشته بود:
[=Traditional Arabic]يعني عليا و أولاده الأئمّة عليهم السلام و إنّما خص عليّا عليه السلام بالذكر لانه كان خاصّة الموجود في زمان المأمورين بالعمل مشافهة و المعروف بينهم‏
[=arial black]
ولی آیا به دست حضرت علی(ع) و اولاده می رسد
[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=arial black] اما به دست نبی اکرم(ص) نمی رسد؟[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=arial black]




در حدیث تنها علی آمده تا مصداق ِ مومنون مشخص شود.

رسول در خود آیه ی قرآن امده است و نیازی به تعیین مصداق نیست.

و طاها;711681 نوشت:

در حدیث تنها علی آمده تا مصداق ِ مومنون مشخص شود.

رسول در خود آیه ی قرآن امده است و نیازی به تعیین مصداق نیست.

بله درست می فرمایید
آمدم پیام را پاک کنم ولی نشد

mohammad.sh;711180 نوشت:
ولی آیا به دست حضرت علی(ع) و اولاده می رسد اما به دست نبی اکرم(ص) نمی رسد؟

ذکر نام امام علی (ع)دلیلی بر خارج بودن پیامبر (ص)از این قانون نیست.


جمع بندی:
سوال:
طبق حدیثی که در نهج الفصاحه به شماره 1715 از رسول اکرم(ص) آمده است،اشاره شده که خداوند اعمال بندگانش را حتی به رسول الله(ص) نشان نداده است.رسولی که بالاتر از او در زمین کسی نزیسته است.
۱۷۱۵ _ سألت اللَّه أن یجعل حساب أمّتی إلىّ لئلّا تفتضح عند الامم، فأوحى اللَّه عزّ و جلّ إلىّ: یا محمّد بل أنا أحاسبهم فإن کان منهم زلّه سترتها عنک لئلا تفتضح عندک.

از خدا خواستم که حساب امت مرا بمن واگذارد تا پیش امتهاى دیگر رسوا نشود، پس خداى عز و جل بمن وحى کرد اى محمد نه، بلکه من حسابشان را میرسم و اگر گناهى از آنها سر زده از تو پوشیده مى دارم که پیش تو نیز رسوا نشود.

از یک سو،آیا این حدیث دارای اعتبار کافی هست؟
اگر هست پس چرا خداوند اعمال ما را به محضر امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می رساند؟
آیا مستقلا در زمینه رسیدن اعمال ما به امام زمان(عج) نیز روایت آمده است؟

پاسخ:
1- این روایت که از اهل سنت بوده و دیدگاه شیعه نمی باشد.
2-در کتب روایی ما بابی اختصاصی به این دسته از روایات اختصاص یافته مانند: الکافی، ج ‏1، ص 219، کتاب الحجة، باب عرض الاعمال على النبى ص و الائمة ع
3- در تفسیرقرآن کریم و در روایات معصومین این نکته به خوبى استفاده مى‏شود که پیامبر (ص)، و امامان (ع) بر اعمال امّت آگاهى دارند. در قرآن کریم می خوانیم: "قل اعملوا فسیرى الله عملکم و رسوله و المؤمنون»؛ اى پیامبر به مردم بگو: اعمال و وظایف خود را انجام دهید و بدانید که خدا و رسولش و مؤمنان اعمال شما را می ‏بینند.توبه،105 .
که در تفسیر همین آیه از امام صادق (ع) نقل شده است که آن حضرت فرمودند: "تمام اعمال نیک و بد مردم هر روز صبح به پیامبر اکرم (ص) عرضه مى‏شود، بنابراین مراقب باشید».بنابراین عرضه اعمال بر امام زمان هر عصری وجود دارد ونیاز به اثبات آن برای امام خاصی وجود ندارد.
الکافی، ج ‏1، ص 219.

موضوع قفل شده است