اگر كسي بخواهد خدايي شود بايد چه كارهايي را انجام دهد
تب‌های اولیه
[="]استاد اخلاق ما می فرمود:
آیت الله بهجت (ره) هر شب یک ساعتی رو به بررسی کارهای روزمره خودشون می پرداختند و به محاسبه خودشون می پرداختند، حالا شما هر شب پنج دقیقه گوشه ای خلوت کنید و به این حدیث حضرت علی علیه السلام عمل کنید که: حاسبوا قبل ان تحاسبوا ؛ اعمال خود را محاسبه کنید قبل از اینکه {روز قیامت} اعمال شما را محاسبه کنند.
خوب تبعا در سیر محاسبه احساس می کنیم که چقدر از خدا دور هستیم واحساس غریبی رو تجربه می کنیم و به دنبال این سوال به فکر می رسد:
[/]
[="] اگرکسی باشد که تصمیم گرفته راه رو درست برود و یا کسی هست که از گناه کردن خسته شده و به پوچی گناه پی برده و به دنبال برگشت است و می خواهد جبران کند و یا افرادی باشند که قصد راهنمائی دیگران رو دارند، بنویسید: [/]
[="]چطوری رنگ اتاق دلم رو رنگ خدا کنم و نور آن اتاق را نور خدائی قرار بدم و در آن اتاق بوی عطر خدائی داشته باشه؟[/]
[="] [/]
به نظرم اولین کاری که باید بکنیم اینه که قصد فریب ، تحقیر، پیچوندن و .... افراد رو از سرمون بیرون کنیم ...
این مورد ابعاد اجتماعی رو شامل می شود....
با سلام خدمت دوستان
اولین چیزی که انسان را به خدا نزدیک می کند این است که آنطور که خدا می خواهد باشی نه آن طوری که
دیگرا ن می خواهند
( ریا کاری و حرکات نمایشی برای صاف نمودن و برآوردن ذهنیات دیگران نسبت به خود ،،بزرگترین عامل از خدا دور شدن است )
ببخشید از اینکه مثلی می زنم
سیرک را که دیده اید حیوانات را می گیرند و در جایی محبوس می کنند و به آنها به زور هم که شده
آموزش می دهند که مطابق آموزهای تحمیلی برای دیگران حرکات نمایشی اجرا کنند
ولی این حرکات آن حیوانات درواقع برای خودشان ارزش ذاتی ندارد فقط چون مجبورند به خاطر ترس از شلاق
یا برای گرفتن تکه گوشتی انجام می دهند و اگر دست خودشان بود اصلا اجرا نمیکردند
در انسانها هم همینطور است
اگر ما با اجبار وزور به دیگران آموزش دهیم آنها هم حرکات نمایشی و ریاکارانه را بخاطر ترس
از تازیانه ای و گرفتن تکه گوشتی انجام می دهند( و از خودی خود و خدا دور می شوند)
پس این کار ما و این ریای اینها هیچ ارزش معنوی ندارد وضعف طالب و مطلوب است
پس فقط [="red"]ریا کاری وخدا فراموشی را زیاد می کند [/]اگر دست خودشان
بود اصلا انجام نمی دادند
ارزش به آن است که تمام گزینه های مشروع را در اختیار افرد قرار دهیم که خود با اختیار خود در چار
چوبی انسانی انتخاب و اجرا کند وماهیت انسانی خود را آزادوار به نمایش گذارد
فعلا خدا نگهدار
سلام
مگه نمی خوای دلت رنگ خدایی بگیره ؟؟؟
یادت باشه اول اول باید ایمان بیاری ، به چی ؟؟
يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ
قَبْلُ(النساء/136)
بعد از اینکه ایمان آوردی باید خدا رو بخونی ، پس بخون و بدون که :
وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيسْتَجِيبُوا لِي وَلْيؤْمِنُوا بِي
لَعَلَّهُمْ يرْشُدُونَ(البقرة/186)
پس فهمیدیم دومین قدم اینه که از خود خدا بخوای که دلت رو به رنگ خودش در بیاره !
در گام سوم باید یه معلم خوب انتخاب کنی ، یه معلی که دلش از هر رنگ غیر خدایی پاک باشه ، کدوم معلم ؟؟
اِنَّمَا يرِيدُ اللَّهُ لِيذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيتِ وَيطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا(الأحزاب/33)
حالا که معلمت رو درست انتخاب کردی خدا بهت میگه :
أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ(الأنعام/90)
و این آغاز راه ایمانه !
حالا خدا دستورات و اوامر و نواهی خودش رو توسط معلمت به گوشت میرسونه ، کدو تعالیم ؟؟؟؟
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ(الفاتحة/2) = شکر
إِياكَ نَعْبُدُ وَإِياكَ نَسْتَعِينُ(الفاتحة/5) = پرستش خدای یکتا
وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ(البقرة/42) = حق جویی و حق پویی
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ(البقرة/43) = عمل به واجبات و در کنار راکعین ( ائمه علیهم السلام ) بودن
فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ(البقرة/152) = یاد خدا بودن
يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ(البقرة/153) = استعانت با صبر و نماز
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ(آل عمران/31) = محبت به خدا در گرو اطاعت از رسول
يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ(النساء/59) = اطاعت از اولی الامر ( ائمه علیهم السلام )
و . . .
وقتی درسات رو یاد گرفتی و به اونا عمل کردی اونوقته که از درونت نجوایی بیرون میاد و آهسته آهسته میگه :
وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيءٍ قَدِيرٌ( 189 ) إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيلِ وَالنَّهَارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ(190)الَّذِينَ يذْكُرُونَ اللَّهَ قِيامًا وَقُعُودًا وَعَلَى
جُنُوبِهِمْ وَيتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ
النَّارِ(191)رَبَّنَا إِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيتَهُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ(192)رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا
مُنَادِيا ينَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ
الْأَبْرَارِ(193)رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَاد
( آل عمران / 189الی 194)
و حکومت آسمانها و زمين، از آن خداست؛ و خدا بر همه چيز تواناست.
مسلما در آفرينش آسمانها و زمين، و آمد و رفت شب و روز، نشانه‌هاي (روشني) براي خردمندان است.
همانها که خدا را در حال ايستاده و نشسته، و آنگاه که بر پهلو خوابيده‌اند، ياد مي‌کنند؛ و در اسرار آفرينش آسمانها و زمين
مي‌انديشند؛ (و مي‌گويند:) بار الها! اينها را بيهوده نيافريده‌اي! منزهي تو! ما را از عذاب آتش، نگاه دار!
پروردگارا! هر که را تو به آتش افکني، او را خوار و رسوا ساخته‌اي! و براي افراد ستمگر، هيچ ياوري نيست!
پروردگارا! ما صداي منادي (تو) را شنيديم که به ايمان دعوت مي‌کرد که: «به پروردگار خود، ايمان بياوريد!» و ما ايمان آورديم؛
پروردگارا! گناهان ما را ببخش! و بديهاي ما را بپوشان! و ما را با نيکان (و در مسير آنها) بميران!
پروردگارا! آنچه را به وسيله پيامبرانت به ما وعده فرمودي، به ما عطا کن! و ما را در روز رستاخيز، رسوا مگردان! زيرا تو هيچ‌گاه از وعده خود، تخلف نمي‌کني.
لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَإِنْ تُبْدُوا مَا فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يحَاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ
فَيغْفِرُ لِمَنْ يشَاءُ وَيعَذِّبُ مَنْ يشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيءٍ قَدِيرٌ(البقرة/284)
پاسخ[="] :
[="] درپاسخ اين سوال به نكاتي اشاره مي كنيم
[="] الف) شناخت خدا و پرستش او:
[="] گفتنی است كه جوهره انساني در عبوديت و بندگی خدا نهفته است و انسان بدون عبادت، امتيازی بر ساير حيوانات ندارد و تنها از امتيازات تكوينی برخوردار است، بدون اينكه حق آنها را ادا كرده باشد. كسی كه از عبادت خدا خودداری كند در حقيقت راه كمال انسانی را بر خويش مسدود كرده است، چرا كه رسيدن به كمال انسانی تنها از اين طريق ميسر است. و اگر شيوه زندگي مردان بزرگ را مورد توجه قرار دهيم، خواهيم ديد كه از اصول جدا ناشدنی زندگی آنان، بندگی خداست و اينكه مطيع اوامر الهی باشند و دستورات الهی را با نيّت خالص انجام دهند و در مقابل دستورات الهی استكبار و خود رأيی نداشته باشند و حلال و حرام خدا را در نظر داشته باشند.[1]
[="] ب) ايمان به پيامبر و اعتراف به رسالت او و مداومت در پیروی ایشان:
[="] اگر ايمان به پيامبر و رسالت او در ما وجود داشته باشد و تقويت شود، باعث نجات ما از انحرافات و شبههها ميگردد زيرا فرمان پيامبر همان فرمان خداوند است و رمز نجات انسان در اطاعت از فرمايش خداوند و پيامبر گرامی اسلام حضرت محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ است و احكامی كه توسط پيامبر آورده شده و ابلاغ شده تأمين كننده سعادت انسان در دنيا و آخرت است.[2]
ادامه دارد ....
[="]
... ادامه
ج) ايمان به روز قيامت و علاقه به اهل بيت و امام معصوم ـ عليهم السلام ـ :
اگر انسان بخواهد به قلههای معرفت نائل آيد و از نظر اعتقادی سالم باشد بايد بداند كه قيامت و روز جزائی در كار است و روزی انسانها برای عرضه اعمال خود در دادگاه عدل الهی حاضر میشوند و هر كس در آن روز به مجازات عمل خود نائل میشود. و بايد ايمان و اعتقاد به امامان معصوم و عترت پيامبر ـ عليهم السّلام ـ داشته باشد و آنان را دوست بدارد و به فرمايشات نورانی آنان گوش داده و عمل نمايد زيرا كه به فرموده پيامبر گرامی اسلام تنها راه نجات عمل به قرآن و فرمايش اهل بيت پيامبر ـ عليهم السلام ـ است. و لذا پيامبر گرامی اسلام در ضمن حديث شريف بيان فرموده كه: «اِني تارك فيكم الثقلين كِتابَ الله و عترتي لإن تمسكتُم بهما لن تضلوا مِن بعدي ابداً؛ من دو چيز گرانبها و ارزشمند به يادگار میگذارم، قرآن كريم و اهل بيت و هر كس به آنان عمل كنند هرگز گمراه نمیشود».[3]
د) احيای فضائل در وجود خود:
برای رسيدن به فضائل اخلاقی بايد كارهايی را انجام داد كه در اينجا به مصاديق چندی اشاره میشود:
1. ذكر خدا: يكي از راههای رسيدن به قرب الهی و فضائل عالِی، ذكر و ياد خداست و ذكر خدا در نماز و دعا تجلی پيدا میكند و اگر انسان به نماز و دعا اهميت دهد و با حضور دل آنها را انجام دهد يك نورانيت و صفائی در دلش ايجاد میشود و از طرفی اين نماز و دعا باعث میشود كه از معصيت دوری كند و مقرب درگاه الهی گردد.
ادامه دارد...
...دنباله
2. روزه: يكي از عبادات بزرگ كه در تزكيه و تهذيب نفس و خودسازي آثار فراواني دارد روزه است و در فضيلت آن احاديث زيادي وارد شده است. رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: «روزه سپري است براي حفظ از آتش دوزخ».[4]
3. صداقت و راستي: يكي از فضائل اخلاقي كه نقش بزرگي در سازندگي انسان دارد صداقت در عمل و گفتار است به همين جهت خداوند فرمان ميدهد: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ؛ اي كساني كه ايمان آوردهايد از خدا بترسيد و با صادقان باشيد.»[5]
صداقت منشأ خير و بركت و پاكي است و دروغ منشأ زشتيها و مشكلات. و كسي كه آلوده به زشتيها باشد نميتواند به قرب الهي نائل آيد و محبت الهي در دلش ايجاد نميشود.
امام صادق ـ عليه السلام ـ فرموند: «مُن صَدَقَ لِسانُهُ زكي عَمَلُهْ؛ كسي كه زبان راست گويي داشته باشد عملش پاك ميشود».[6]
4. صبر و مقاومت: يكي ديگر از عواملي كه در سازندگي انسان نقش بسزايي دارد، شكيبايي در برابر مشكلات است؛ زيرا بر اثر صبر روح آدمي قوي ميشود و در نتيجه سختيهاي روزگار او را از پاي در نميآورد، بلكه چون كوهي استوار از عهدة امتحانات الهي پيروزمندانه بر ميآيد و سرانجام ميتواند به قرب الهي دست يابد. البته صبر به معناي تن دادن به خواري و خفت و تسليم شدن در برابر مشكلات نيست. از اين رو بسياري از عالمان اخلاق براي صبر سه شاخه ذكر كردهاند كه در حقيقت برگرفته از روايات است:
[="] [/] ب. شكيبايي در برابر انگيزههاي گناه و شهوات سركش.
ج. استواري و صبوري به هنگام نزول مصيبت.[7]
...دنباله
اخلاص در عقيده و عمل: يكي از عوامل تهذيب نفس اخلاص است. اخلاص يعني هر گفتار و هر كرداري كه شخص انجام ميدهد تنها و تنها براي پروردگار جهان باشد. هر عبادتي كه چنين نباشد اخلاص در آن نيست. مثلاً اگر نماز بخواند و قصدش اين باشد كه مردم او را ببينند و از او تعريف كنند، اين عمل فايدهاي ندارد. امام علي ـ عليه السلام ـ فرمودهاند: «اِمارات السَعادةِ إِخلاصُ العَمَلِ؛ اخلاص در عمل از علايم سعادت است».[8]
6. حسن خلق: يكي از راههاي خودسازي اين است كه هرگاه نفس غضب كرد و افسار گسيخت؛ آن را رام كند و به آرامش دعوت كند. چه اگر نفس آدمي سركشي كند، خانمانها را بر باد ميدهد و انسان بداخلاق دين خود را تباه ميسازد و لذا انسان مؤمن بايد سعي كند اخلاق نيكو و محبت آميز با خانواده و هم نوعان داشته باشد.[9] پيامبر گرامي اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمودند: «اكثر ما يدخل الناس الجنةَ تقوي الله و حسن الخلق؛ بيشتر چيزي كه مردم را وارد بهشت ميكند تقوي و حسن خلق است».[10]
7. انجام نوافل مخصوصاً انجام نمازهاي مستحبي و بالخصوص نماز شب آثار و بركات خاصي در خودسازي و تزكيه درون دارد و بيشتر علماي ما كه به مقامات عالي معرفتي رسيده‌اند به خاطر نماز شب‌ها و انجام امور مستحب بوده است.
منابع براي مطالعه بيشتر:
1. سيد يوسف ابراهيميان آملي، خودشناسي در تربيت اسلامي، ناشر مؤلف، 1378، ج 1 و 2 و 3.
2. محمد تقي مصباح يزدي، ره توشه، انتشارات مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني، 1375، ج 1 و 2.
3. محمد حسن آموزگار، اسلام و تزكيه نفس، انتشارات انجمن اولياء و مربيان، 1381.
4. فريده مصطفوي و همكاران، روش خودسازي، مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، 1380.
5. چهل حديث امام خميني (ره)، كتاب بسيار ارزشمندي است.
________________________________________
[1] . محمد تقي مصباح يزدي، ره توشه، انتشارات مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني، 1375، ج 1، ص 21.
[2] . همان منبع، ص 25.
[3] . همان منبع، ص 26.
[4] . حر عاملي، وسائل الشيعه، انتشارات احياء التراث العربي، لبنان، 1403 ق، ج 7، ص 289.
[5] . توبه، 119.
[6] . ميزان الحكمة، ج 5، ص 286، انتشارات مكتب الاعلام الاسلامي، 1362.
[7] . فريده مصطفوي، روش خودسازي، انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، 1380، ص 116ـ80.
[8] . عبدالواحد آمري، غرر الحكم، (بي‌جا)، 1337، ص 43.
[9] . فريده مصطفوي، روش خودسازي، انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، 1380، ص 197.
[="][10] . عباس قمي، ترجمة سفينة البحار، مترجم: محمد باقر ساعدي، (بي‌جا)، 1400 ق، ج 1، ص 410. [/]
دوستان هر انچه شرط بلاغ بود گفتند
یکی هم من اضافه می کنم
منم مث شما بودم و یک روز تصمیم گرفتم رنگ دلمو تغییر بدم .استادی انتخاب کردم که در این مسیر خیلی کمکم کرد .
راه درست ادم شدنو یادم داد . اولین درسش هم توبه و باز گشت از گناه بود . می گفت دلت از نافرمانی خداوند رسوب گرفته باید پاکش کنی تا شراب ناب عشق خداوندی در اون ریخته بشه .می گفت اول دلت باید مث یه اینه صاف و پاک باشه تا در اون خداوندو ببینی
اگه مایل به این مسیر روشن هستی اول توبه کن بعد حرکتت رو اغاز کن
اطیعوا الله بکتابه و اطیعوا الرسول بسنته القائمه و اولی الامر منکم باحادیثهم المتیقنه و ان تنازعم فی احادیثهم ردوه الی الله و رسوله