مهمترین و در عین حال مغفولترین واجب خدا، شبهات امر به معروف و نهی از منکر
تبهای اولیه
سلام علیکم و رحمة الله و برکاته،
أحسن الله لکم العزاء فی مصیبة مولانا المظلوم الحسین بن علی علیهالسلام ... الذی قتلوه عطشاناً
در ایام دههی اول محرم سخنرانیهایی در مسجد یکی از دانشگاهها انجام شد که در آن به شبهات عملی امر به معروف و نهی از منکر پرداخته شده است. در این سخنرانیها اشاره به این مهم میشود که سه مطلب هست که انسان را از عمل به امربه معروف و نهی از منکر باز میدارد:
سپس به برخی شبهات میپردازند، مثلاً آیا واقعاً انسان باید احتمال تأثیر در امر و نهی خود بدهد یا خیر؟ در پاسخ به این شبهه سخنران دانشمند نشان میدهند که خیر این شرط اگرچه وجود دارد ولی تقریباً هرگز مانع از امر به معروف و نهی از منکر نیست و همواره برقرار است، مثال دومش این است که آیا واقعاً اگر ضرری به شخص آمر و ناهی برسد او جواز در ترک خواهد داشت یا خیر؟ شبههی دیگر مثلاً این است که آیا اینکه آمر به معروف و ناهی از منکر خودش عامل به حکم باشد یک شرط لازمی است که شخص باید داشته باشد یا خیر؟ اگرچه در پاسخ سخنران بزرگوار به این شبهه حقیر کمی اشکال دارم ولی در هر صورت توضیحاتشان متفاوت و جدید است و گوش دادن به تمام سخنان ایشان آموزنده و راهگشاست.
پنج فایل صوتی پنج شب گذشتهی سخنرانیهای ایشان را میتوانید از زیر دانلود کنید:
سخنرانی شب ششم
سخنرانی شب هفتم
سخنرانی شب هشتم
سخنرانی شب نهم
سخنرانی شب دهم
با توجه به اینکه اصل قیام حضرت سیدالشهداء علیهالسلام امر به معروف و نهی از منکر است رفع شبهات در این عرصه یعنی رفع شبهات از قیام حضرت علیهالسلام، پس این ایام واقعاً جا دارد که امر به معروف و نهی از منکر بازخوانی شود تا نهضت امام بهتر شناخته شود. اینکه آیا درست بود که امام برای این امر به معروفشان تا شهادت خودشان و خانواده و یارانشان و اسارت خانوادهاشان پیش بروند؟ این مسائل اگرچه ابتدائاً فقهی است اما از این رهگذر واضح است که دانستنشان از نظر اعتقادی برای هر شیعهای اهمیت خواهد داشت.
فیا لیتنا کنا معهم فنفوز فوزاً عظیماً
یا علی