رفاقت و اخوت ، آیا این افراط است؟

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
رفاقت و اخوت ، آیا این افراط است؟

سلام
من دوستی دارم که حدود 6 سال از من بزرگتر است
با هم سن و سال ها هم دوستی دارم ولی نه در حد صمیمیت یعنی هنوز کسی را ندیده ام که بشود با او صمیمی شد (البته با همان دوستانم هم روابطم زیاد است مانند بیرون رفتن پیامک و ...)
من خودم مذهبی هستم و در یک کانون فرهنگی در طی دو سال آشنایی و دوستی بعد از چند سال بدون رفیق بودن یک دوست صمیمی پیدا کردم که بعد از اینکه به مرور صمیمی شدیم با هم عقد اخوت نیز بستیم (کنار ضریح امام حسین)
در اینترنت و همین انجمن خیلی بحث از دوستی های افراطی خواندم
من با این دوستم خیلی صمیمی ام و حتی بهش میگم داداشی
از این دوستی هم خیلی منافع نسیبم شد مثلا اینکه برای نماز صبح همدیگه را بیدار میکنیم (با موبایل) و بعد نماز صبح دعای عهد و حتی با هم قرار میگذاریم که مثلا غیبت را سعی کنیم به هم تذکر دهیم و درمان کنیم (با کتاب معراج السعاده) شب های جمعه به گلستان شهدا میرویم البته بقیه دوستانمونم هستن
و اینکه برای درس خواندن عصر ها به کتابخانه میرویم و او خیلی پیگیر مسائل درسی ام است و حتی مشکلاتی که در خانه برایم به وجود می اید و بعضا به او میگویم او بدون اینکه من بفهمم با پدرم تماس گرفته و این مشکلات را انتقال میدهد و با اون حرف میزند که خیلی کمکم کرده مثلا یکبار سر اینکه اتاقم جای مناسبی ندارد برای او درد و دل کردم که بعد فهمیدم او با پدرم در میان گذاشته که اتاق من را عوض کنند(البته روابطم با پدر و مادرم خیلی خوبه ولی خب خیلی حرف هارا نمیشه زد بهشون)
روابطمون خیلی زیاد است و خیلی وقتها با همیم حتی از برادر خودم نیز اورا بیشتر دوست دارم
با هم خیلی بیرون میرویم و خیلی بهم پیامک میدهیم
ولی اینگونه نیست که وقتی او کنارم نیست نتوانم فکرم را متمرکز کنم یا مثلا سرکلاس درس به او فکر کنم و از امور روزمره زندگی ام باز شوم
وقت هایی که با همیم دست اورا میگیرم یا دست دور گردنش می اندازم
اگر دو - سه روز اورا نبینم دلم برایش تنگ میشود
ولی همان جور که گفتم فعالیت های روز مره ام را هم بدون دردسر انجام میدهند
و این دوستی مورد تایید پدرم نیز هست و مثلا به من میگویند برو خانه دوستت باه درس بخونید یا مثلا وقتی میخاهند به کوه بروند به من میگویند که به دوستت هم بگو بیاد

با توجه به مطالبی که در مورد دوستی های افراطی در اینترنت و ای سایت هست آیا چنیم دوستی ای افراطی است؟(چون من نسبت به این دین حساسم میخاهم بدانم ایا چنین دوستی ای هم افراطی است؟)

-خود من قبل از این خیلی در فضای مجازی مورد وسوسه شیطان قرار میگرفتم که این خیلی روی درس و زندگی ام تاثیر داشت (به دلیل اینکه واقعا اصطلاحا بچه مثبتم و اینکه این وسوسه ها از اهل بیت دورم میکند واقعا اذیتم میکرد)
و اینکه قبلا درسم متوسط بود ولی الان خیلی پیشرفت داشت به لطف این رفاقت و اینکه بعد از چند سال دوباره احساس میکنم امام زمان دوستم دارند به لطف دعای عهد این چند وقت

لطفا راهنمایی ام کنید چون دوست ندارم همیشه به این فکر کنم که ایا دوستی ام افراطی است یا نه

متشکر

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد صابر

با سلام و احترام خدمت شما پرسشگر محترم:Gol::Gol:
در پاسخ به سئوالتان عرض می نماییم که دوستی شما با شواهدی که بیان کردید نه تنها افراطی نیست بلکه این دوستی است که دین اسلام به آن سفارش کرده و می فرماید دوست خود را از کسانی انتخاب کنید که به لحاظ معنوی از شما بالاتر هستند.
دوستی شما از سر صداقت و راستی و هماهنگ بودن برنامه ها ایجاد شده و شما را به لحاظ علمی و معنوی تارتقاء بخشیده است. اگر این دوستی افراطی بود قطعا با مشکلات عاطفی زیادی برخورد می کردید ولی احساسات عاطفی شما کاملا معقول به نظر می رسد.
دوستی های افراطی که خودتان هم از آنها اطلاع دارید دوستی هایی هستند که واقعا دو دوست نمی توانند بدون هم زندگی کنند و نبود یکی از آنها در کنار دیگری احساس نیاز شدیدی را برجای می گذارد. این وابستگی عمیق در دوستی افراطی لطمه بزرگی به روحیه فرد وارد می کند و باعث می شود از همه چیز بازبماند.
به لطف خدا هیچ یک از این علائم را ندارید و به نظر می رسد کاملا دوستی خداپسندانه را اختیار کرده اید.
البته از یک نکته نباید غافل شد و آن اینکه این دوستی در همین حدتعادل حفظ شود. شیطان دائما در حال دسیسه است تا شما را بر روابط بیشتر سوق دهد و وابستگی را ایجاد کند ولی نباید اجازه دهید و سعی کنید محدوده دوستی را حفظ کنید.
نکته دیگر اینکه پیشرفت در معنویات باید به حد خودبسندگی برسد. لذا فردی که از دوست استفاده واقعی را بکند در نبود او نیز این پیشرفت و تکامل را خواهد داشت.
سربلند و پیروز باشید
.:Gol::Gol::Gol:

با عرض سلام و احترام به دوستان
دوستی یک واقعیت اجتماعی است که می تواند انسان را عرش برساند یا او را بر فرش بزند. یک دوست خوب سرنوشت ما را عوض کرده و می تواند موجب سعادت یا شقاوت باشد لذا باید مراقب انتخاب دوست بود تا مشمول آیه شریفه قرآن که می فرماید: «در روز قیامت عده ای می گویند ای کاش فلانی را به عنوان دوست انتخاب نکرده بودم» نشوید.
موفق باشید.

موضوع قفل شده است