دوستم دست از سرم بر نمیداره

هو المحبوب؛ محبوب واقعی و یگانه خداست!
ضمن سلام و تحیت خدمت جنابعالی ورودتان را خوش آمد می گویم
یکی از اقتضائات دوره نوجوانی گرایش بالا به دوستان و هم سن و سالان است. این گرایش مختص به یک بعد خاص نیست و دارای ابعاد ارتباطی، تعاملی، عاطفی و...است. از اینرو نوسان در سطح رفاقت امری دور از انتظار نیست. این نوسان ممکن است زمانی باعث اوج ارتباط و وابستگی و زمانی بروز دلزدگی و ناراحتی را به دنبال داشته باشد.
اما همانطور که گفته شد این امر مربوط به دوره سنی خاصی است که با عبور از این دوره و ورود به مراحل بعدی زندگی و مواجه شدن با شرایط و دغدغه های جدید، این وضعیت نیز پایان می یابد.
برای جلوگیری از آسیب و ناراحتی پیشنهاد می شود از تمرکز بر یک دوست خاص پرهیز شود و ضمن رعایت مرزهای عاطفی، دامنه و تعداد دوستان خود را افزایش دهید و همزمان انرژی خود را معطوف امور علمی، ورزشی و هنری نمائید.

برای من قابل درک نیس اصلن وابستگی برام بی معنی هست جز درمورد پسرم :Nishkhand:

با سلام

سعی کنید کم کم در این مورد هیچ فکری نکنید و بعد از گذشت مدتی چند ماهه مشکل رفع شده و همه چی عادی خواهد شد .
و این نکته رو هم در نظر داشته باشید که اگر دوستی بر می گزینید هیچ گونه وابستگی پیش نیاد
چون به هر حال این دوستی ها گذراست

هر مساله ای در حالت نرمال مفید هست و غیر نرمال شد مشکل افرین میشه !

دوستی هم یه حد و حدودی داره و نباید از این حد و حدود بیشتر بشود

_____________

با سلام

انتخاب دوست:
داشتن دوست و برخوردار بودن از ارتباط عاطفى دوستانه، يك ضرورت انسانى است. حتى اگر آدمى را موجودى اجتماعى نشناسيم؛ داشتن دوست - به مقتضاى تدبير عاقلانه و تأمين خواسته‏هاى فطرى و غريزى - يك پديده ضرورى و انكارناپذير است. اكنون بايد مشخص كرد كه معيارهاى انتخاب دوست چيست و بهترين همنشين كيست؟
در مرام مسلمانان، هدف تمام اعمال و رفتارها، به آخرت و خشنودى خدا بر مى‏گردد؛ از اين رو هرگاه در پى انجام عملى بر مى‏آييم، اولين سؤال آن است كه آيا اين عمل، موجب خرسند شدن حضرت حق مى‏شود يا نه؟ آيا خداوند به انجام دادن اين عمل رضايت دارد يا نه؟ زيرا همگى بنده اوييم و بايد در پى تحصيل رضايت مولاى خود باشيم.

[=arial]سه شرط دوستى‏
دوستى قبل از هر چيز، داراى سه شرط اساسى است كه مقدم بر ديگر شرايط، بايد رعايت گردد. شخصى سزاوار دوستى است كه:
1. ديدار او خدا را به ياد شما آورد؛ يعنى، زيارت وى سبب ذكر خدا باشد.
2. گفتار او به دانش و معلومات شما بيفزايد و از هر كلام او، ثمره‏اى علمى فراهم آيد.
3. عمل و كردار او، آخرت را به ياد آورد؛ به گونه‏اى كه به اعمال و رفتار شما رنگ آخرتى بزند.
اگر كسى را با سه شرط فوق يافتيد، سعى كنيد با او دوست باشيد و وجود وى را غنيمت شماريد؛ و گرنه درجست و جوى چنين دوستانى باشيد. تا زمانى كه يك شخص را با چنين ويژگى‏هايى نيافتيد، به سادگى با او دوستى برقرار نكنيد. فضاى دوستى بهترين فضاى استفاده از كمالات معنوى است و بايد زمينه‏ساز ديندارى، بندگى، رشد علمى و اخلاقى گردد. در مقابل دوستى‏اى كه موجب انحطاط اخلاقى و زمينه‏ساز مفاسد دينى و دنيوى شود، دوستى نيست؛ بلكه دشمنى و عداوت است و از اين دوستى‏ها بايد سخت اجتناب كرد.
شرايط سنى و طبقه اجتماعى نيز تا حدودى زمينه‏ساز برخى از شرايط قبلى است. افرادى كه اختلاف سنى دارند، كمتر مى‏توانند از حضور يكديگر بهره علمى و عملى ببرند و زمينه ارتباط روحى و رشد معنوى را براى هم فراهم سازند. پس به صورت عمومى، بهتر است شرايط سنى و طبقه اجتماعى و سطح شناختى، تحصيلى و ... نيز رعايت گردد

خواهش میکنم
البته بنده دیدگاه خودم رو بیان کردم و کارشناسان با رنگ کاربری ابی بصورت تخصصی جواب و راهنمایی میدهند .

من خب از شرایط شما خبر ندارم و بصورت کلی گفتم

چون اینده غیر قابل پیش بینی هست و انسان بزرگ میشه و گاها با اجبار و . . . در موقعیت ها و شرایط گوناگونی قرار میگیره

و اینکه شخصیت شما که الان نوجوان هستید و بعدا جوان و . . . با تفکرات فعلیتون حتما در گذر زمان تغییر خواهد کرد

بازم کارشناس گرامی بهتر راهنمایی خواهد کرد

پیروز باشید

الان من نفهمیدم دوست شما دست از سرتان برنمی دارد یا شما دست از سرشان برنمی دارید.