ماه روشن است

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
ماه روشن است

با سلام

آیه 15و16 س نوح :

آیا ندیدید که خدا چگونه هفت آسمان را به طبقاتی خلق کرد و در آن آسمانها ماه را فروغی

تابان و خورشید را چراغی فروزان ساخت.

سوال:

آیا خداوند ماه را فروغی تابان آفرید؟؟؟؟ :vamonde:

اولا با قرآن می توان دریافت که خورشید اعظم از قمر است
حال در این آیه می بینم تنها بیان شده خورشید یک سراج است یعنی یک چراغ ..
ثانیا در مورد قمر باز به خاطر توجه به ترجمه ها به غلط رفته اید .شما اینگونه ترجمه کرده اید :
آیا نمی بینید چگونه خدا هفت آسمان طبقه طبقه را بیافرید و ماه را روشنی آنها ،
در حالیکه وقتی به آیه شریفه نگاه میکنیم می بینم اینگونه آمده :
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا
بله اگر در آیه شریفه بجای فیهن کلمه لهن آمده بود حرفی، اما فیهن با لهن تفاوت دارد..
پس معنی چنین می شود :
آیا نمی بینید چگونه خدا هفت آسمان طبقه طبقه را بیافرید و ماه را نور در این آسمانها قرار داد.
که این تعبیر هیچ اشکالی ندارد و گمان نکنم هیچ عاقلی هم منکر این شود که ماه در اسمان نور می دهد..

به نام یگانه هستی بخش

با تشکر از جناب lili2020 و جناب گمنام

«وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا» (و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنايى، و خورشيد را چراغ فروزانى قرار داده است) سوره نوح،آیه16.
درست است كه در آسمانهاى هفتگانه ميليونها ميليون كوكب فروزنده است كه از خورشيد و ماه ما نيز پرفروغ‏تر مى‏باشد، ولى آنچه براى ما مهم است و در زندگى ما اثر دارد همين خورشيد و ماه منظومه شمسى است كه فضاى زندگى ما را يكى در روزها، و ديگرى در شبها روشن مى‏سازد.

تعبير به" سراج" (چراغ) در باره" خورشيد" و" نور" در مورد" ماه" به خاطر آن است كه نور" خورشيد" از درون خودش مى‏جوشد مانند چراغ، اما نور" ماه" از درون خودش نيست و شبيه بازتابى است كه از آئينه منعكس مى‏شود، و لذا كلمه" نور" كه مفهوم اعمى دارد در مورد آن به كار رفته است. (تفسير نمونه، ج‏25، ص: 76)

«سراج» در لغت به چراغ ترجمه شده است یعنی آنچه با فتيله و روغن روشن ميشود و از هر چيز نورانى سراج تعبير ميشود.(المفردات في غريب القرآن، ص: 406)

ادامه دارد

:Gol::Gol:

به نام یگانه هستی بخش

توجه به آیه دیگری از قرآن که در مورد خورشید و ماه می باشد می توان به روشن تر شدن بحث کمک کند:«هُوَ الَّذِى جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَ الْقَمَرَ نُوراً» (او كسى است كه خورشيد را روشنايى، و ماه را نور قرار داد). سوره یونس،آیه5.

كلمه" ضياء" بطورى كه گفته شده- مصدر است براى" ضاء، يضوء، ضوء و ضياء اين عبارت چيزى در تقدير دارد كه مضاف كلمه" ضياء" است، و تقدير آن" جعل الشمس ذات ضياء و القمر ذا نور" است، يعنى خداى تعالى خورشيد را داراى ضياء و ماه را داراى نور كرد.( ترجمه الميزان، ج‏10، ص: 13)

در اينجا به چند نكته بايد توجه كرد:

[فرق ميان" ضياء" و" نور"]
1- در اينكه ميان" ضياء" و" نور" چه تفاوتى است مفسران گفتگوى فراوان دارند بعضى هر دو را مترادف و به يك معنى دانسته‏اند، و بعضى گفته‏اند" ضياء" كه در مورد، نور خورشيد در آيه فوق به كار رفته همان نور قوى است، اما كلمه" نور" كه در باره ماه به كار رفته نور ضعيفتر است.

سومين نظر در اين باره اين است كه" ضياء" به معنى نور ذاتى است ولى" نور" مفهوم اعمى دارد، كه ذاتى و عرضى را هر دو شامل ميشود، بنا بر اين تفاوت تعبير در آيه فوق اشاره به اين نكته است كه خداوند خورشيد را منبع جوشش نور قرار داد در حالى كه نور ماه جنبه اكتسابى دارد و از خورشيد سرچشمه مى‏گيرد.
اين تفاوت با توجه به پاره‏اى از آيات قرآن صحيحتر به نظر مى‏رسد زيرا در آيه 16 سوره نوح مى‏خوانيم:" وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً" و در آيه 61 سوره فرقان مى‏خوانيم:" وَ جَعَلَ فِيها سِراجاً وَ قَمَراً مُنِيراً" با توجه به اينكه" سراج" (چراغ) نور از خودش پخش مى‏كند و منبع و سرچشمه نور است و خورشيد در دو آيه فوق تشبيه به سراج شده است روشن مى‏شود كه در آيات مورد بحث نيز اين تفاوت بسيار متناسب است.

2- در اينكه آيا" ضياء" جمع است يا مفرد در ميان اهل ادب و نويسندگان لغت اختلاف است. بعضى مانند نويسنده كتاب" قاموس" آن را مفرد دانسته‏اند، ولى بعضى ديگر مانند" زجاج"" ضياء" را جمع" ضوء" مى‏دانند، نويسنده تفسير" المنار" و تفسير" قرطبى" نيز اين معنى را پذيرفته‏اند و مخصوصا" المنار" بر اساس آن استفاده خاصى از آيه كرده است و مى‏گويد: ذكر ضياء به صورت جمع در قرآن در مورد نور آفتاب اشاره به چيزى است كه علم امروز پس از قرنها آن را اثبات كرده است و آن اينكه نور آفتاب مركب از هفت نور
و يا به تعبير ديگر هفت رنگ است، همان رنگهايى كه در رنگين كمان، و به هنگام عبور نور از منشورهاى بلورين ديده مى‏شود.(تفسير نمونه، ج‏8، ص: 227).

بنابر آنچه ذکر شد ماه از خود فروغ و نوری ندارد و به اصطلاح ستاره نیست، بلکه نور خود را از خورشید می گیرد و به اصطلاح سیاره است.
:Gol::Gol:

منم جواب كاملو باتوضيح شماگرفتم.
به زبان ساده،علم روزهم ميشه اشاره كرد.اينكه خورشيدستاره ايي داغه كه ازخودش گرماونورزيادي ايجادميكنه اما ماه نوري ازخودش توليد نميكنه.ونورش مثل جسم دريافت نور،نورودريافت وبه زمين واطراف ميفرسته.اين موضوع روقرآن بهش اشاره كرده.خورشيدچراغه،اماماه روشن وفروغ تابان...

موضوع قفل شده است