جمع بندی چطور می تونیم هر لحظه به یاد خدا باشیم و از او غافل نشیم؟

با سلام،

در رابطه با تقدم یا تأخر ذکر خداوند بر ذکر بنده ی ذاکر متوجه مطالب ضد و نقیضی شدم، از طرفی در قرآن خداوند میفرماید[=franklin gothic medium]:[=georgia]فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ [=franklin gothic medium]و از طرفی در احادیث داریم که اول خداوند یاد انسان رو میکنه و یاد خداوند در دل انسان معلول یاد خداوند هستش، تا خداوند(بنابر لیاقت انسان یا لطف خودش) یاد دل مارو نکند ما هم عُرضه ی یاد خداوند رو نداریم که این مطلب تقدم یاد خدا بر یاد بنده رو میرسونه که شعر معروفی از حافظ عزیز هم در این باره هست که حضرت میفرمایند:

تا از جانب معشوق نباشد کششی / کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد.

متاسفانه احادیثی رو که در باب تقدم یاد خداوند بر یاد بنده از معصومین (ع) نقل شدند رو بِیاد ندارم و فقط یادمه یکیشون از امام باقر (ع) بود.

با سلام و عرض ادب

به این لینک رجوع بفرمایید http://www.askdin.com/thread33445.html

خیلی ممنونم،تاپیک راجع به ذکر هم بود اما ببخشید من نتونستم از بین اون دو صفحه چیزی راجع به سوالم پیدا کنم. بالاخره اول خداوند یاد دل مارو میکنه یا اول ما یاد خدارو میکنیم ؟آیا معنای یادها در احادیث و آیات باهم فرق می کنه (مثلا یکی از اون هایاد ویژه تری هستش) ؟

در این مسیر با خدمت رسانی به مردم مطمئناً موفق خواهید بود. به سادگی میتونید تجربه کنید.:Gol:

درسته، اما بنظر من خدمت گزاری از نوع درستش، یعنی خدمتگذاری که از مصادیق ذکر عملی باشه، معلول ذکر لسانی و البته دلی هستش. بعلاوه اینکه تمام اذکار عملی، خدمتگذاری ها و اعمال نیک بدون ذکر اصلی یعنی نماز مورد قبول نخواهند بود، متاسفانه بعضی با توسل به این شعر سعدی دور هرچی ذکر(یعنی برترین عمل یک انسان) رو خط کشیدند:

شاید قصد سعدی در اون داستان تاکید بر خدمت خلق بوده و نیت رد عبادت و ذکر رو نداشته اما چه بسیار افرادی که خودشونو با این حرفا گول میزنند و آروم میکنند، خدایی نکرده منظورم برادر عزیزم فیض نیست اما بابت یکی از نزدیکانم که به این عارضه روحی دچار هستش دلم از این قضییه پره و دلم نمیخواد افراد دیگه هم دچار این اشتباه بشند.

از کارشناسان محترم هنوز کسی نیست جواب سوال منو بده(تقدم و تاخر ذکر خداوند) ؟

سلام

چه تکنیکهایی در دین برای عدم فراموشی حضور خداوند توصیه شده است؟

سلام علیکم
اول خداوند ما را یاد می کند و به دل ما می اندازد تا بیادش باشیم! آنوقت ما بیادش می افتیم و آن وقت که بیادش افتادیم یا سویش می رویم و یا به او بی محلی می کنیم!!
شاید به همین خاطر باشد که خداوند را تواب گفته اند و ما را تائب. تواب یعنی خیلی توبه کننده! وقتی ما توبه میکنیم خداوند دو توبه می کند. ابتداء به قلب ما بر می گردد و در ما میل به توبه ایجا می شود و بعد که ما توبه نمودیم، رسما به ما برگشته و توبه ما را قبول می کند!
در همین رابطه تذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که وقتی به امام حسین علیه السلام سلام می دهیم، در واقع پاسخ سلام حضرت را می دهیم، زیرا تا حضرت به ما سلام نکند و عنایت به ما نداشته باشد ما به دلمان نمی افتد که به ایشان سلام کنیم!
قصه آن عابد را شاید شنیده باشید که شیطان روزی نزد او آمد و گفت: اینقدر یا رب گفتی لبیکی شنیدی؟ عابد گفت: نه! و همین شد که عبادت را ترک نمود! مدتی بعد صدای هاتفی را شنید که می گفت:
تا ما لبیک نگوییم تو نمی توانی یا رب بگویی!

وعلکیم الاسلام؛

بسیار از شما برادر روح بخش دوست داشتنیم متشکرم؛ من جسته و گریخته و ناقص در اینباره میدونم و دنبال جواب جامعی بودم که بحمدا... شما لطف کردید و جوابی رو که دنبالش بودم رو دادید.

یه نکته ی دیگه ام اینه که اگر جواب مناسبی به یاد اولیه یعنی یاد خدا بدیم، برای مثال بعد از اینکه خداوند یاد مارو کرد و یاد خودش رو به دل ما انداخت ما هم متقابلا با ذکری، نمازی، عبادتی، ترک معصیتی و... جواب اون یاد اولیه از جانب خدارو بدیم و بی اعتنایی نکنیم شامل حال ذکر ویژه تری از جانب خداوند خواهیم شد و این آیه ی شریفه ی قرآن که خداوند میفرماید: فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ به همون ذکر ویژه از طرف خداوند اشاره داره. درسته ؟

سلام . بنظرم تنها چاره کار برای مثل من تازه کار اینه که در هر قدمی که می خوام بردارم ولو سوار اتوبوس شدن باشه باید ببینم با دستورات خداوند در کتاب معظمش هم خوانی داره و یا حداقل منافاتی نداشته باشه . اوائل بنظر غیر عملی می آد .ممکنه شیطون آدم رو گول بزنه بگه بابا ول کن دیگه اتوبوس سوار شدن که این حرف ها رو نداره اما نباید محلش گذاشت. وقتی عادت شد که هر قدم روبا ترازوی دستورات خداوند متعال بسنجیم بنظرم خودبخود یاد خداوند ملکه روح و قلب آدم می شه

سلام علیکم
زماني انسان ميتواند هميشه به ياد خدا باشد كه دو سير و حركت را انجام دهد.
الف - حركت و سير فكري و نظريب - حركت و سير عملي مقوله ((الف)) شامل شناخت خداوند و صفات او و حاكميت بلامنازع و مقتدرانه اراده او بر سراسر هستي است. اين شناخت مبتني بر تفكر، تعقل، مطالعه و تحقيق است. آدمي يك بار براي هميشه بايستي با روش صحيح و منطقي موضوع خدا را براي خود حل كند. وقتي به نتيجهئ مثبت رسيد
- همان گونه كه بزرگان خرد و انديشه رسيدهاند - نسبت و جايگاه خويش و خدا را در صحنه هستي ترسيم نمايد. پس از آن در خواهد يافت كه در جهان حقيقتي بالاتر، ژرفتر و محكمتر از حقيقت نيست. لذا سر بر آستان او ميسايد و همواره ياد او در دل، بر همه چيز غلبه ميكند.
پس ميبايست سير عقلاني و فكري را مبرهن و منطقي انجام دادو شبهات را از دل بيرون كرد، براي اين منظور تفكر منظم و منطقي،
شرطي ضروري است. پيشنهاد ما آن است كه دفتري را به اين كار اختصاص دهيد و يك يك مسائلخود را دربارهئ خداوند نوشته و به حل آن بپردازيد. البته اين دفتر را هيچ گاه نبنديد و همواره آن را گشوده نگاه داريد، چرا كه همواره آدمي نيازمند تغذيهئ فكري و اصلاح و تكامل فكري است. اين مرحله را با مطالعه كتابهاي مفيد در اين زمينه تكميلفرماييد.
در مقوله ((ب)) برنامههايي عملي است كه جان و نفس آدمي را براي نيل به مقصود فراهم ميكند. برخي از آنها عبارت است از:
1- به پا داشتن نماز در وقتهاي معين خود (اقم الصلوه لذكري)
2- توجه كافي به عبادات و انجام صحيح و دقيق آن،
3- دوري از دل مشغولي ها و كارهاي عبث و بيهوده،
4- شركت در مجالس موعظه و نصيحت و ياد خداوند،
5- تلاوت قرآن با تدبر و توجه به معاني،
6- خواندن دعاهاي ماثور با توجه به معاني آنها،
7- ذكر زباني خداوند (مانند لااله الا الا بالله ، سبحان الله ، لا حول ولاقو الله و ...)
منبع: سایت استاد حسین انصاریان

پرسش:
چطور می‌توانیم هر لحظه به یاد خدا باشیم و از او غافل نباشیم؟
پاسخ:
«خوشا آنان که الله یارشان بی
که حمدو قل هوالله کارشان بی
خوشاآنان که دائم در نمازند
بهشت جاودان ماوایشان بی» (1)
مردان الهی افرادی نیستند که فقط درگوشه خانه بنشینند وعبادت کنند بلکه در دل جامعه هستند و مشغول امور روزمره زندگی و کار وتجارت ،و در عین حال از یاد خدا غافل نیستند
«از برون در میان بازارم
وز درون خلوتی است با یارم»(2)
برای اینکه هر لحظه به یاد خدا باشیم باید بینش توحیدی خود را قوی کنیم چون در بین علم وعمل آنچه که اصل است و نقش ریشه ای و کلیدی دارد باورهای ذهنی و علم ماست که علم و آگاهی به رفتار وکردار ما جهت خاصی می دهد لذا حضرت رسول (صل الله علیه و اله وسلم )فرمودند: