شواهدی از نسخ در ابوابی از تورات و انجیل

مسلمانان معتقدند آياتى از قرآن مجيد نسخ گرديده است و این نسخ فقط در ناحيه حكم آنها واقع شده است؛ اما لفظ آيه و تلاوت هم چنان در قرآن محفوظ مانده است. حال سوال این است که در دیگر کتب مانند انجیل و تورات آیا ما شاهد نسخ هستیم یا خیر؟
اندیشمندان مسیحی و یهودی معتقدند که نسخ در این دو کتاب وجود ندارد اما ما 3 نمونه ارائه می دهیم که نشان دهنده نسخ در این دو کتاب است.
1ـ در باب 28 از سفر اعداد بند 3 - 7 چنين آمده است:
و ايشان را بگو! قربانی آتشین را نزد خداوند بگذرانيد؛ اين است دو بره نرينه يك ساله بى‏ عيب، هر روز به جهت قربانى سوختنى دائمى يك بره را در صبح قربانى كن(5)و يك عشر ايفاه ی[1] آرد نرم مخلوط شده با يك ربع هين[2] روغن زلال براى هديه آردى (6)این است قربانی سوختنی دائمی که در کوه سینا به جهت عطر خوشبو و قربانی آتشین خداوند معین شد(7) و هديه ی ريختنى آن يك ربع هين به جهت هر بره‏ اى باشد، اين هديه ريختنى مسكرات را براى خداوند در قدس بريز.
اما در کتاب حزقيال نبى باب 46 بند 13 - 15 آمده است، اين حكم نسخ شده و قربانى آتشين هر روز يك بره يك ساله و هديه آن يك سدس (یک ششم) ايفاه آرد و يك سوم هين روغن تعيين شده است متن تورات اين است:
(13) و يك بره يك ساله بى‏ عيب هر روز به جهت قربانى سوختنى براى خداوند خواهى گذرانيد، هر صبح آن را بگذران(14) و هر بامداد هدیه ی آردى آن را خواهى گذرانيد، يعنى يك سدس ايفا و يك ثلث هين روغن كه بر آرد نرم پاشيده شود كه هديه ی آردى دائمى براى خداوند به فريضه ی ابدى خواهد بود، پس بره و هديه آردي اش و روغنش را هر صبح به جهت قربانى سوختنى دائمى خواهند گذرانيد.

2ـ در باب 30 بند دوم از سفر اعداد آمده است:
چون شخصى براى خداوند نذر كند يا قسم خورد تا جان خود را به تكليفى الزام نمايد، پس كلام خود را باطل نسازد، بلكه بر حسب آن چه از دهانش بر آمد، عمل نمايد.
اين حكم و جواز قسم خوردن كه به دستور تورات ثابت شده است، با آن چه كه در انجيل متى باب پنجم بند 33 و 34 و37آمده، نسخ گرديده است حتی در بند 37 از خوردن قسم نهی شده است و از لفظ شریر برای آن استفاده گردیده است؛ مى‏ گويد:
باز شنيده ‏ايد كه به اولين، گفته شده است كه قسم مخور، بلكه قسم‏هاى خود را به خدا وفا كن(34) ليكن من به شما مى‏ گويم، هرگز قسم مخوريد! ...بلکه سخن شما بلی بلی و نی نی باشد زیرا که زیاده بر این شریر است.

3 ـ طلاق از مواردی است که حکمش در تورات و انجیل آمده و نسخ حکم تورات به وسیله انجیل در اینجا هم مشاهده می شود،
در تورات، سفر تثنيه باب بيست و چهارم بند 1 - 3 آمده است:
چون کسی زنى گرفته به نكاح خود درآورد، اگر در نظر او پسند نيايد، از اين كه چيزى ناشايسته در او بيايد، آن گاه طلاق نامه ای نوشته به دستش دهد، او را از خانه ‏اش رها كند (2) و از خانه او روانه شده برود و زن ديگرى شود(3) و اگر شوهر ديگر نيز او را مكروه دارد و طلاق نامه نوشته به دستش بدهد و او را از خانه ‏اش رها كند يا اگر شوهرى ديگر كه او را به زنى گرفت بميرد، شوهر اول كه او را رها كرده بود نمى‏ تواند دوباره او را به نكاح خود درآورد.

در انجیل در باب پنجم بند 31 - 32 از انجيل متى چنين آمده است:
و گفته شده است كه هر كس از زن خود مفارقت جويد، طلاق نامه ‏اى بدو بدهد، ليكن من به شما مى ‏گويم، هر كس به غير علت زنا زنان خود را از خود جدا كند، باعث زنا كردن او مى‏ باشد و هر كه زن مطلقه را نكاح كند، زنا كرده باشد.
و مانند اين حكم در باب دهم بند 11 - 12 از انجيل مرقس آمده: بدیشان گفت: «هر که زن خود را طلاق دهد و دیگری رانکاح کند ، بر حق وی زنا کرده باشد(12) واگر زن از شوهر خود جدا شود و منکوحه دیگر گردد، مرتکب زنا شود».

[2] ـ هین : پیمانه ای است تقریبا معادل یک و نیم گالن