جمع بندی اخلاص عمل در آیات قران

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
اخلاص عمل در آیات قران

با سلام و قبولی همگی در ماه رمضان

پیش از این در تاپیک

اخلاص عمل

پرداخته شد . که نکاتی که رییس سینا اشاره کردند به قدری شیرین بود که غرق جواب انها شدیم
و از پرسیدن برخی سوالات جا ماندم.

حال سوال این است
در جمع بندی تاپیک قبلی در جواب سوال
سوال:
عمل و عبادت ما باید برای خدا باشد؟؟؟یا برای تقرب به خدا؟؟؟یا برای رضایت خدا؟؟؟یا در راه خدا؟؟؟برای قبول خدا؟؟؟

پاسخ:

آنچه که شما در رابطه با عمل فرموده اید تنها ازحیث واژه ها متفاوتند وگرنه در معنا مشابه می باشند . وقتی می گوییم عملی برای خداوند انجام گیرد منظور همان قصد تقرب است و چنانچه عمل انسان با قصد تقرب باشد نتیجه ی این عمل رضایت الهی و قبولی عمل خواهد بود پس قطعا عملی که در راه خدا باشد چنین ویژگی هایی را دارد.
البته باید توجه کنیم که نیت و انگیزه ی انسان از انجام عمل به میزان خلوص او برمی گردد و اخلاص در عمل امری است که دارای مراتب می باشدو عالى‌ترين مرتبه آن، خلوص محض و كامل براى خداوند است كه هيچ انگيزه و خواست نفسانى با آن آميخته نيست‌؛ مرتبه‌اى كه براى رسيدن به آن راه طولانى و سختى را بايد طى كرد.


اگر اختلاف فقط در واژهاست و معنای همه و نتیجه همه یکی است

چرا در قران در مواردی به فی سبیل الله اشاره شده
در مواردی به لله

استدلال قانع کننده شما در مورد یکی بودن معنا حتی با وجود اختلاف کلمات چیست؟؟؟

باز هم میگم
من بدنبال این هستم که گزینه ای را برگزینم که 100 باشد و وقتی 100 پیش ما باشد 99 هم پیش ماست.

[SPOILER]خودم را نمیگم اما فرض سوال در مورد یک ادم باتقوا است که در مورد نیت اعمالش سوال دارد[/SPOILER]

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد بصیر

پابوس زوار اربعین;699573 نوشت:
اگر اختلاف فقط در واژهاست و معنای همه و نتیجه همه یکی است

چرا در قران در مواردی به فی سبیل الله اشاره شده
در مواردی به لله

استدلال قانع کننده شما در مورد یکی بودن معنا حتی با وجود اختلاف کلمات چیست؟؟؟

باز هم میگم
من بدنبال این هستم که گزینه ای را برگزینم که 100 باشد و وقتی 100 پیش ما باشد 99 هم پیش ماست.


باسلام و عرض ادب
همانطور که استاد سینا فرموده بودند، غالب این واژگان یک نتیجه را می خواهند برسانند وآن تقرب و نزدیکی به خداوند متعال و شبیه او شدن، است.
فی سبیل الله را معمولا در جایی به کار می برند که سخن از مسیر و جهت باشد، مثلا از شما می پرسند این را در چه مسیر و جهتی انجام دادی؟ شما پاسخ می دهید در مسیر الهی. یعنی برای رسیدن به خدا.
اما اگر بپرسند برای که انجام دادی؟ می گویید برای خدا.
اگر بپرسند چرا انجام دادی؟ می گویید برای تقرب و نزدیکی به خدا. یا رضایت و خشنودی خدا.
این واژگان، تعابیری است که در جواب سوالهای مختلف داده می شود، اما ثمره و نتیجه اش یکی است، یعنی همه اعمال خیر را انجام می دهیم به قصد خدایی شدن.
حالا ممکن است در این بین از تعابیری چون، لوجه الله، لله، قربه الی الله، فی سبیل الله، لمرضات الله و از این قبیل استفاده نموده که در همه ی اینها «الله» قصد شده است و ما را به خود خدا می رساند، حال یا با بکاربردن واژگانی چون، راه، وجه، رضایت، تقرب و غیره که همه در نهایت «الله» را نشان می دهند.
در قرآن هم بسته به فراخور شرایط و حال، تعابیر گوناگونی به کار برده شده که همه یک چیز را می رساند. مثل اینکه در جایی برای بردن نام خدا از واژه «الله» استفاده شده، در جایی دیگر «
رحمن»، در جایی «رب» در جایی «خالق» و ... که همه منظور همان ذات بی نهایت است.

سوال

چرا در قران در مواردی به فی سبیل الله اشاره شده در مواردی به لله. استدلال قانع کننده شما در مورد یکی بودن معنا حتی با وجود اختلاف کلمات چیست؟

جواب

باسلام و عرض ادب
غالب این واژگان یک نتیجه را می خواهند برسانند وآن تقرب و نزدیکی به خداوند متعال و شبیه او شدن، است.
فی سبیل الله را معمولا در جایی به کار می برند که سخن از مسیر و جهت باشد، مثلا از شما می پرسند این را در چه مسیر و جهتی انجام دادی؟ شما پاسخ می دهید در مسیر الهی. یعنی برای رسیدن به خدا.
اما اگر بپرسند برای که انجام دادی؟ می گویید برای خدا.
اگر بپرسند چرا انجام دادی؟ می گویید برای تقرب و نزدیکی به خدا. یا رضایت و خشنودی خدا.
این واژگان، تعابیری است که در جواب سوالهای مختلف داده می شود، اما ثمره و نتیجه اش یکی است، یعنی همه اعمال خیر را انجام می دهیم به قصد خدایی شدن.
حالا ممکن است در این بین از تعابیری چون،
لوجه الله، لله، قربه الی الله، فی سبیل الله، لمرضات الله و از این قبیل استفاده نموده که در همه ی اینها «الله» قصد شده است و ما را به خود خدا می رساند، حال یا با بکاربردن واژگانی چون، راه، وجه، رضایت، تقرب و غیره که همه در نهایت «الله» را نشان می دهند.
در قرآن هم بسته به فراخور شرایط و حال، تعابیر گوناگونی به کار برده شده که همه یک چیز را می رساند. مثل اینکه در جایی برای بردن نام خدا از واژه «الله» استفاده شده، در جایی دیگر «
رحمن»، در جایی «رب» در جایی «خالق» و ... که همه منظور همان ذات بی نهایت است.

موضوع قفل شده است