زمینه سازی غیبت بوسیله رسول الله و ائمه

زمینه سازی غیبت امام زمان بوسیله پیامبر وامامان : روایات زیادی درباره غیبت امام زمان از حضرت رسول و دیگر ائمه طاهرین در دسترس مردم بوده است . در مجموع بیش از ششصد حدیث در این زمینه (مهدویت و غیبت ) به دست آمده است [1]. این احادیث بیانگر آنند که مهدویت در قاموس روایی شیعه جایگاه ویژه ای داشته است . نکته جالب آنکه مهدویت افرادی چون محمد بن حنفیه ،نفس زکیه[2] و مهدی پسر منصور عباسی و مهدی فاطمی و بسیاری دیگر ،ناشی از همین تاکید است . نمونه دیگر ادعای مهدویت درباره عبدالله بن معاویه بن جعفر (م 129 ) است . درباره امام باقر وامام صادق و نیز اسماعیل پسر امام صادق و امام کاظم[3] هم عده ای ادعای مهدویت کردند که ازجانب امامان، رد شد . برخی از رهبران علوی که برضد عباسیان قیام کردند ،مانند حسن بن قاسم ،یحیی بن عمر ،محمد بن قاسم هم ادعای مهدویت کردند . به طور غالب القابی که خلفای عباسی از آنها استفاده می کردند ،به طور غالب ،القابی است که دربرخی از روایات ،به عنوان « القاب مهدی » شناسانده شده است . ؛سفاح ،منصور ، مهدی ،هادی ، رشید ، امین ،مامون از این دست القاب هستند . وجود این همه ادعای مهدویت در قرون نخستین اسلامی در میان شیعیان و اهل سنت ،نشانه آن است که وجود قائم و مهدی امری ثابت و مسلم در میان شیعیان بوده است و تنها در تعیین مصداق مشکل داشته اند . در قرن های بعدی هم افراید بودندکه ادعای مهدویت کردند این امر بویژه در قرنهای هشتم ونهم هجری فراوان به چشم می خورد . در منابع حدیثی اهل سنت هم به موضوع مهدویت فراوان پرداخته شده است [4]. در باب غیبت و ظهور امام زمان از امیرالمومنین روایت شده است : اللهم انک لاتخلوا الارض من حجة لک علی خلقک ظاهرا معروفا او خائفا مغمورا کیلا تبطل حجتک و بیناتک .علاوه بر اصل خالی نبودن رمین از حجت خدا دو آیه ازقران هم به عنوان پشتوانه کلامی مهدویت در نظر گرفته شده است . « ونرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین » . و آیه « و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون » . حدیث معروف پیامبر هم که فرمود : لت تقضی الایام و اللیالی حتی یبعث الله رجلا من اهل بیای یواطی اسمه یملا ها قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا » [5] .

[1] - معجم احادیث مهدی در پنج جلد از موسسه المعارف الاسلامیه

[2] - مقاتل الطالبین ،صص 240 -249

[3] - فرق الشیعه نوبختی صص 78 -90

[4] -کتاب « المهدی فی کتب اهل السنه»

[5] - الارشاد ،ص346