اطلاق حقیقی «شیطان» بر کافران و منافقان
تبهای اولیه
اطلاق حقیقی «شیطان» بر کافران و منافقان
باسمه تعالی
اطلاق شیطان بر منافقان و کافران،به نحو حقیقت است، نه از سر مجاز و مسامحه؛ زیرا شیطان، به هر موجود مکار،متمرد و گریزان از حق گفته می شود.کافران و منافقان که از هدایت رهبران الهی می رمند و در مقابل حق خضوع نمی کنند و از راههای مرموز و با وسوسه ، میل به باطل را در دلهای دیگران تزریق می کنند:«من شر الوسواس الخناس الذی یوسوس فی صدور الناس من الجنه و الناس»
و آنان که با مکر و نیرنگ روحیه ی ایمانی دیگران را تضعیف می کنند،از مصادیق شیطانند:«انما ذلکم الشیطان یخوف اولیاءه» البته شیطنت برای افراد بشر در آغاز به صورت «حال» است و ثباتی ندارد و سپس به «ملکه»تبدیل می شود و از آن پس، فصل مقوم هویت انسان می گردد و انسان مکار حقیقتا شیطان می شود.
تفسیر تسنیم
و آنان که با مکر و نیرنگ روحیه ی ایمانی دیگران را تضعیف می کنند،از مصادیق شیطانند:«انما ذلکم الشیطان یخوف اولیاءه» البته شیطنت برای افراد بشر در آغاز به صورت «حال» است و ثباتی ندارد و سپس به «ملکه»تبدیل می شود و از آن پس، فصل مقوم هویت انسان می گردد و انسان مکار حقیقتا شیطان می شود.
تفسیر تسنیم