نظام پاداش دهی خداوند
تب‌های اولیه
[="tahoma"]1-آیا کسانی که زندگی دنیایی سخت تری داشته اند نسبت به کسانی که زندگی دنیوی شان راحت تر بوده در آخرت پاداش بیشتری می برند؟مثلا یک مسلمان که در شاخ آفریقا زندگی می کند از یک مسلمان که در اروپا زندگی میکند زندگی اخروی بهتری دارد؟اگر نه چگونه با عدل خدا متناسب است؟
2-کسی که در یک محیط فاسد پرهیزگاری می کند،پاداشش از کسی که محیطش فساد کمتری دارد پاداش بیشتری می برد؟[/]
نظام پاداش و عقوبت، پیشرفت روحی و معنوی انسان، و ترازوی عدالت مابین دنیای خاکی و اخروی، پیچیده تر از این هست که آن را صرفا نوعی پاداش دهی مانند هدیه یک معلم به شاگردش و .. تصور کنیم.
منشا این سوالات در واقع چنین تصور ساده ای از نظام خلقت هست.
بنام خدا
1-آیا کسانی که زندگی دنیایی سخت تری داشته اند نسبت به کسانی که زندگی دنیوی شان راحت تر بوده در آخرت پاداش بیشتری می برند؟مثلا یک مسلمان که در شاخ آفریقا زندگی می کند از یک مسلمان که در اروپا زندگی میکند زندگی اخروی بهتری دارد؟اگر نه چگونه با عدل خدا متناسب است؟
با سلام و ادب:Gol:
در پاسخ به بخش اول سؤال شما گفتني است:
در روايت آمده است:« شخصى به امام حسن عليه السلام گفت: ابوذر مى گفت: بيمارى به نزد من از بهبودى بهتر است. حضرت در پاسخ او فرمودند: اما ما خاندانى هستيم كه اگر خداى متعال فقر را برايمان بپسندد، فقر براى ما بهتر است و اگر برخوردارى و غنا را برايمان بخواهد، غنا برايمان بهتر است. و اگر به تن درستى ما رضايت دهد، همان برايمان نيكوتر است و اگر مارا بيمار بخواهد برايمان بيمارى بهتر از تندرستى است.(1)حضرت آن شخص را تكذيب نكرد، زيرا آن شخص دروغ نگفته بود و به راستى در پى ثواب و فضيلت بيشتر بود. اگر رواياتى را كه در وسائل الشيعه، بحارالانوار، مستدرك الوسائل،و جامع احاديث الشيعه در باب بيمارى و پاداش هايى كه خداى - تبارك و تعالى - براى مريض قرار داده است بنگريم، چه بسا بيمارى را بر تن درستى ترجيح دهيم و دوست بداريم بيشتر اوقات بيمار باشيم.
بى شك همه ابتلائات مؤمن براى او پاداش الهى در بردارد و همگى نزد خداوند محفوظ است.
فقر و تنگدستي نيز از همين شمار است و مؤمنى كه در دنيا گرفتار فقر و تنگدستي است، بابت اين فقر نزد خداوند پاداش خواهد داشت.
البته اين مسأله نياز به تفسير بيشتري دارد كه مجال ديگري را مي طلبد، اجمالاً اينكه
درست است كه بيمارى فضيلت و ثواب دارد، ولى از آن طرف بسيارى از حسنات نيز فقط در پرتو تن درستى و عافيت صورت مى پذيرد. چنان كه مي دانيم كوچك ترين اختلال و بيمارى در يكى از اعضاى بدن كه دهان است انسان را از چه بركات و توفيقاتى محروم مى سازد. پس چنين نيست كه نعمت تن درستى فضيلتى ندارد، بلكه مؤمن از نعمت تن درستى در راه اطاعت فرمان الهى حداكثر استفاده را مى برد، ولى اگر ناخواسته بواسطه ي بيماري از برخى توفيقات بى بهره گرديد، راضى و قانع و شاكر است. چنين كسى در هر حال در پى انجام دادن فرمان خدا و رسول و در هر حال تسليم فرمان او و راضى به مقدرات اوست. هم از اين روست كه به هنگام بيمارى هر چند از بسيارى توفيقات محروم است، ولى خدا فضيلت ها و پاداش هايى از نوع ديگر روزى او مى كند.حكايت فقر و نيازمندي نيز چنين است.
بعلاوه در روايات آمده است كه؛ در روز قيامت از ميان دو مؤمنى كه از نظر عقل و عبادت و اخلاص و عمل در يك سطح قرار دارند، ولى يكى فقير و ديگرى غنى است، ابتدا آن كه فقير است وارد بهشت مى شود و مؤمن غنى پس از او به بهشت مى رود. درباره حضرت سليمان عليه السلام - كه غنىّ انبيا بود - آمده است كه پانصد سال پس از تمام انبيا وارد بهشت مى شود.(2) البته اين بدان معنا نيست كه در اين مدت در جاى مناسبى قرار نداشته باشد، بلكه فقط منظور اين است كه ايشان پس از گذشت اين فاصله زمانى و پس از ورود تمام پيامبران، وارد بهشت مى شود. درست مانند كسى كه ساعت ها در جاى مناسبى از فرودگاه به انتظار بنشيند و شاهد پرواز افراد متعدد باشد. چنين كسى هر چند در جايى نيست كه ناراحت باشد، ولى مى بيند كه همه مسافران پرواز كردند و او هم چنان محكوم به توقف و انتظار است.
اين كه سليمانِ پيامبر پس از همه پيامبران الهى وارد بهشت مى شود، به دليل پادشاهى و ثروتمندىِ اوست. در قرآن مجيد آمده است: «
[=Traditional Arabic]قال رب اغفرلي وهب لي ملكا لا ينبغي لأحد من بعدي إنك أنت الوهاب(3)؛[سليمان ] گفت: پروردگارا، مرا ببخشا و ملكى به من ارزانى دار كه هيچ كس را پس از من سزاوار نباشد، در حقيقت تويى كه خود بسيار بخشنده اى».پاورقي____________________________________
2. ديلمى، ارشاد القلوب، ج 1، ص 65.
3. ص، آيه 35.
2-کسی که در یک محیط فاسد پرهیزگاری می کند،پاداشش از کسی که محیطش فساد کمتری دارد پاداش بیشتری می برد؟
در پاسخ به بخش دوم سؤال بايد گفت: بدون شك چنين است و كسي كه در محيط فاسد و آلوده به اوامر الهي تن داده و در برابر گناه و فساد آشكار و دعوت مكرر اهل فساد، خويشتن داري نموده و با پرهيزكاري و تقوا تحريك ديگران را واپس مي زند، قطعاً از اجر و پاداش بيشتري برخوردار است.
بدليل آنكه اجر و پاداش الهي وابسته به ميزان سعي و تلاش و اهتمام آدمي از يكسو و درجه ي خلوص و پاكي نيت از سوي ديگر است. و بديهي است كه كسي كه در شرايط و محيط آلوده و فاسد راه اطاعت و بندگي و پاكي را برمي گزيند، علاوه بر خلوص و پاكي عقيده از امتياز سعي و تلاش و اهتمام بيشتر نيز برخوردار است.
و اين آيه شريفه گوياي همين مطلب است؛ «فمن يعمل مثقال ذرة خيراً يره و من يعمل مثقال ذرة شراً يره؛ هر كسي اندكي عمل خير انجام دهد، آن را مي‌بيند و هر كس اندكي عمل بد انجام دهد، آن را مي‌بيند».(سوره زلزال،آيات 7 و 
وقتي خداوند صحبت از "مثقال ذرة خيراً يره" و "مثقال ذرة شراً يره" مي كند به همين معنا اشاره دارد زيرا تنها مقصود ديدن و محاسبه ي كميت و اندازه عمل نيست؛ بلكه در دستگاه عدل الهي به همه جوانب و ابعاد و زواياي مسأله توجه مي شود و ذره اي از منظر خداوند مخفي نمي ماند.
اينكه فرد، تحت چه شرايطي،(از لحاظ وراثتي، استعداد و توانائي، قابليت و ظرفيت و ...)، با چه نيتي، در چه محيطي (سالم و پاك يا فاسد و آلوده) و با چه كميت و كيفيتي آن عمل را بجاي آورد همه داخل در مثقال ها و ذره ذره ي مثقال ها عمل خير و شر ماست.
در يك جمله گفتني است: همه ي زواياي اعمال ما از انچه گفتيم، آنچه نگفتيم و آنچه در انديشه ي ما نمي گنجد در دستگاه عدل الهي مورد محاسبه قرار مي گيرد.
موفق باشيد ...:Gol: