جمع بندی توبه یا بی عدالتی!؟

تب‌های اولیه

13 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
توبه یا بی عدالتی!؟

سلام
یک مساله ای خواستم مطرح کنم درباره کسایی که تو چند سال جوانی ونوجوانی انواع گناه کبیره رو انجام میدن (لواط،استمناء،دیدن فیلم وعکس مستجن و انواع گناه های به این شکل) وبعد که تو یک سن خاصی ازدواج میکنن و دیگه نیازی نمی بینن این نوع گناه ها رو انجام بدن اونا رو کنار میزارن وپیش خودشون میگن ماتوبه کردیم وگذاشتیم کنار(مثل کسی که اعتیاد به مواد مخدر داره وبعد چند سال میزاره کنار،درسته ترک کرد ولی عوارضش همیشه باهاش هست) پس این سوال پیش میاد که فرق این جوان با اونیکه این همه فشار روحی وجسمی رو تحمل کرده تا به گناه نیفته چیه منظور دقیقم اینکه یعنی اگه قرار باشه اون گناه های سنگین بخشیده بشه پس فرقش با یک جوان پاک چیه واین خودش یک نوع بی عدالتی میشه!
(بیشتر منظور جنبه های اخروی تا دنیوی)
ممنون

کارشناس بحث:سمیع

بنده هنوز منتظر پاسخ کارشناسان محترم ودوستان هستم:Kaf:

به نام خدا.

کسی که موفق بشه (توبه) بکنه چنان (با عرض ببخشید) پدرش در میاد که جبران اون لذات میشه. امام علی امیرالمومنین (ع) میفرمایند که گناه نکردن از توبه کردن آسونتره. نه اینکه اجر گناه نکردن کم تر باشه اما توبه ای گفته میشه انقدر سخته که نگو.

خدا هم حواسش هست که کی منافق بازی در میاره و کی در نمیاره :ok:

با تشکر ، ستایشگر :Gol:

نه منظور دقیق منو درک نکردید اون فرد نیازی نمی بینه گناه کنه چون از راه دیگری که حلال هم هست داره نیازش رو برطرف میکنه ولازم نداره گناه رو انجام بده و توبه می کنه!

Ramin.z;312699 نوشت:
نه منظور دقیق منو درک نکردید اون فرد نیازی نمی بینه گناه کنه چون از راه دیگری که حلال هم هست داره نیازش رو برطرف میکنه ولازم نداره گناه رو انجام بده و توبه می کنه!

به نام خدا.

آهان! خوب ، مسلما خدا حواسش به اینجور چیزا هست. حالا کارشناسا میان بیشتر قضیه رو بسط میدن.

با تشکر ، ستایشگر :Gol:

ramin.z;312291 نوشت:
پس این سوال پیش میاد که فرق این جوان با اونیکه این همه فشار روحی وجسمی رو تحمل کرده تا به گناه نیفته چیه منظور دقیقم اینکه یعنی اگه قرار باشه اون گناه های سنگین بخشیده بشه پس فرقش با یک جوان پاک چیه واین خودش یک نوع بی عدالتی میشه! (بیشتر منظور جنبه های اخروی تا دنیوی)

به قول یه استادی (مضمون): اگه برای گناه سه اثار فیزیکی، معنوی و عقابی رو در نظر بگیریم، فرد توبه کرده و فرد بدون گناه با هم در اثار عقابی برابر می شوند ولی در اثار معنوی که همان توفیق به کار خیر و امثالهم است و نیز اثار فیزیکی با هم برابر نیستند. یعنی فرد بدون گناه توفیق بیشتری برای کارهای خیر بیشتر و بزرگتر دارد.
مثل مثال دفترسفیدی که نوشته ای تا به حال در ان نوشته نشده و دفتر سفیددیگری که نوشته های ان با پاک کن پاک شده است. این دو با این که هر دو بدون نوشته اند اما مثل هم نیستند.

در ضمن همانظور که جناب ستایشگر فرمودند، توبه کردن خودش یه عزم جدی میخواد و کسی که بتونه با سختی توبه درست و حسابی بکنه خب چرا پاداش نگیره. لیس للانسان الا ما سعی. این سعی ادم ها هست که مهمه. و البته سعی فرد پاک هم در پاک ماندن بدون جواب نمی ماند.

در ضمن در این موردی که شما فرمودید، بنظر حقیر وقتی میتوان لفظ توبه را به بازگشت اون فرد داد که پشیمانی و بازگشت او بخاطر نافرمانی که کرده و یا از ترس عذاب باشه نه از روی آب ندیدن و یا نیاز نداشتن.

البته بنده تنها نظرم را بیان کردم و کارشناس محترم اگر اشکالی در ان می بینند لطفا راهنمایی بفرمایند.

[="Tahoma"][="Navy"]

ramin.z;312291 نوشت:
یک مساله ای خواستم مطرح کنم درباره کسایی که تو چند سال جوانی ونوجوانی انواع گناه کبیره رو انجام میدن (لواط،استمناء،دیدن فیلم وعکس مستجن و انواع گناه های به این شکل) وبعد که تو یک سن خاصی ازدواج میکنن و دیگه نیازی نمی بینن این نوع گناه ها رو انجام بدن اونا رو کنار میزارن وپیش خودشون میگن ماتوبه کردیم وگذاشتیم کنار(مثل کسی که اعتیاد به مواد مخدر داره وبعد چند سال میزاره کنار،درسته ترک کرد ولی عوارضش همیشه باهاش هست) پس این سوال پیش میاد که فرق این جوان با اونیکه این همه فشار روحی وجسمی رو تحمل کرده تا به گناه نیفته چیه منظور دقیقم اینکه یعنی اگه قرار باشه اون گناه های سنگین بخشیده بشه پس فرقش با یک جوان پاک چیه واین خودش یک نوع بی عدالتی میشه!
ramin.z;312699 نوشت:
نه منظور دقیق منو درک نکردید اون فرد نیازی نمی بینه گناه کنه چون از راه دیگری که حلال هم هست داره نیازش رو برطرف میکنه ولازم نداره گناه رو انجام بده و توبه می کنه!

باسلام خدمت شما و دوستانی که در این موضوع شرکت نمودند و جوابهای خوبی هم دادند.
توبه به معنی پشیمانی است. اگر کسی به خاطر ازدواج یا به خاطر افزایش سن، از بعضی از گناهان، ناتوان بشود، بعضی از گناهان را نکند، به این توبه نمی گویند.
توبه ی این شخص این است اولا دیگر ذکری از این خطاها، جلوی دیگران نکند، حتی اگر چنین خطاهایی از اطرافیان خود یا فرزندان خود مشاهده نمود، به خاطر خاطره ی تلخی که از آثار این گناهان داشته، آنها را از گناه اجتناب دهد و از کرده ی خود ابراز پشیمانی نمیاد. نه این که با خود بگوید: خوب بالاخره ماهم جوانی کردیم ولی بد نشد، تجربه ای کسب کردیم. یعنی الان دستم نمی رسد و آتش شهوتم فروکش کرده، یا نیازی ندارم، و الا خیلی هم بد نکردیم، بالاخره تا اندازه ای تجربه اش بد نیست.
نه، این توبه نیست، توبه یعنی پشیمانی و سعی در جبران.
اما اگر هم توبه کرده باشد، بسیار فاصله دارد با جوانی که در چنین شرایطی بوده ولی گناه نکرده. درسته که با توبه بخشیده شده، ولی فرقِ او با آن جوان پاک در این است که اولا خیلی توفیقات را از دست داده که آن جواب به خاطر پاکی، کلی توفیق کسب نموده، دوم، کمترین فرق این است که، جوان پاک مثلا 20 سال از فرد توبه کار جلوتراست. او 20 سال خطا کرده و بعد توبه کرده، ولی جوان پاک، عینِ همین 20 سال را به بندگی خدا پرداخته و این با عدالت الهی سازگار است.[/]

ramin.z;312291 نوشت:
سلام
یک مساله ای خواستم مطرح کنم درباره کسایی که تو چند سال جوانی ونوجوانی انواع گناه کبیره رو انجام میدن (لواط،استمناء،دیدن فیلم وعکس مستجن و انواع گناه های به این شکل) وبعد که تو یک سن خاصی ازدواج میکنن و دیگه نیازی نمی بینن این نوع گناه ها رو انجام بدن اونا رو کنار میزارن وپیش خودشون میگن ماتوبه کردیم وگذاشتیم کنار(مثل کسی که اعتیاد به مواد مخدر داره وبعد چند سال میزاره کنار،درسته ترک کرد ولی عوارضش همیشه باهاش هست) پس این سوال پیش میاد که فرق این جوان با اونیکه این همه فشار روحی وجسمی رو تحمل کرده تا به گناه نیفته چیه منظور دقیقم اینکه یعنی اگه قرار باشه اون گناه های سنگین بخشیده بشه پس فرقش با یک جوان پاک چیه واین خودش یک نوع بی عدالتی میشه!
(بیشتر منظور جنبه های اخروی تا دنیوی)
ممنون

کارشناس بحث:سمیع


باسمه تعالی
باسلام:
در پاسخ شما باید عرض کنم:
اولا: افراد پس از توبه و استغفار حقیقی و به واسطه حکم عقل و از باب تفضل و عنایت حضرت حق، گناهانشان بخشیده می‌شود اما این امر هیچگاه به معنای برابری اینگونه افراد با افراد طیب و طاهر نیست چراکه فرد متقی به واسطه تقوای خویش و نیز عنایات حضرت حق به حسب میزان تقوای خود پله‌های ترقی و صعود الی الله را طی نموده و به درجاتی بالاتر از انسانیت نایل گشته است و حال آنکه این امر در خصوص فرد توبه کننده صادق نمی‌باشد.

ثانیا :طهارت و پاکی روح و نفس فرد متقی با توبه کنندگان از معاصی در یک درجه نمی‌باشد چراکه فرد متقی اجازه بسته شدن نقش سیاه معصیت بر لوح دل خویش را نداده است اما فردتوبه کننده این اجازه را داده و لوح خویش را آلوده نموده است که هیچ گاه چنین نفس گنهکاری پس از توبه نصوح و خالص به درجه و رتبه نفس متقی نمی‌رسد. در روایات نیز داریم که »التائب من الذنب کمن لاذنب له« بدین معنا که فرد توبه کننده همانند فرد غیر گنهکار است و این همانندی به معنای مثلیت و مطابقت از نظر درجه و رتبه و مقام و نیز پاکی روح و صفای باطن نیست. کاف تشبیه موجود در روایت خود گویای تفاوت رتبه و نیز صفای روح و دل فرد غیر گنکار و گنهکار است.
موفق باشید.

سمیع;313392 نوشت:
ثانیا :طهارت و پاکی روح و نفس فرد متقی با توبه کنندگان از معاصی در یک درجه نمی‌باشد چراکه فرد متقی اجازه بسته شدن نقش سیاه معصیت بر لوح دل خویش را نداده است اما فردتوبه کننده این اجازه را داده و لوح خویش را آلوده نموده است که هیچ گاه چنین نفس گنهکاری پس از توبه نصوح و خالص به درجه و رتبه نفس متقی نمی‌رسد. در روایات نیز داریم که »التائب من الذنب کمن لاذنب له« بدین معنا که فرد توبه کننده همانند فرد غیر گنهکار است و این همانندی به معنای مثلیت و مطابقت از نظر درجه و رتبه و مقام و نیز پاکی روح و صفای باطن نیست. کاف تشبیه موجود در روایت خود گویای تفاوت رتبه و نیز صفای روح و دل فرد غیر گنکار و گنهکار است.
موفق باشید.

سمیع;313391 نوشت:
باسمه تعالی
باسلام:
در پاسخ شما باید عرض کنم:
اولا: افراد پس از توبه و استغفار حقیقی و به واسطه حکم عقل و از باب تفضل و عنایت حضرت حق، گناهانشان بخشیده می‌شود اما این امر هیچگاه به معنای برابری اینگونه افراد با افراد طیب و طاهر نیست چراکه فرد متقی به واسطه تقوای خویش و نیز عنایات حضرت حق به حسب میزان تقوای خود پله‌های ترقی و صعود الی الله را طی نموده و به درجاتی بالاتر از انسانیت نایل گشته است و حال آنکه این امر در خصوص فرد توبه کننده صادق نمی‌باشد.

سلام
خوب اینطور که شما اساتید گفتین پس یک گناهکاری که حالا توبه کرده و بابت توبه اش هم سختی کشیده هیچ وقت به مرتبه های بالاتر نمی رسه ...پس تئبه کننده ها که نا امید میشن....

darmande;314526 نوشت:
سلام
خوب اینطور که شما اساتید گفتین پس یک گناهکاری که حالا توبه کرده و بابت توبه اش هم سختی کشیده هیچ وقت به مرتبه های بالاتر نمی رسه ...پس تئبه کننده ها که نا امید میشن....


نه دوست عزیز تا اونجا که من متوجه شدم افراد گناهکار که توبه میکنند اگه توبه شون از ته قلب باشه ومورد قبول پروردگار تنها چیزی که از دست دادن اینکه اون زمانهای که در حال گناه بودن چون در اون زمان افراد پاک سعی در بالا بردن ایمان وشناخت نسبت به خداشون رو داشتن از اون زمان(توبه) به بعد دیگه دست خودشون که بخوان چطوری زندگی دنیوی واخروی شون رو بسازن
امیدوارم درست فهمیده باشم حالا خود اساتید بیشتر توضیح میدن

darmande;314526 نوشت:
سلام
خوب اینطور که شما اساتید گفتین پس یک گناهکاری که حالا توبه کرده و بابت توبه اش هم سختی کشیده هیچ وقت به مرتبه های بالاتر نمی رسه ...پس تئبه کننده ها که نا امید میشن....

باسمه تعالی
باسلام
بازآ بازآ هر آنچه هستی باز آ/گر کافر و گبر و بت پرستی باز آ
ابن درگه ما درگه نومیدی نیست/صد بار اگر توبه شکستی باز آ(1

اگر توجه کنید بحث در مورد مقایسه بین انسانهای طاهری بود که با مراقبه و مجاهدت با نفس، به سمت گناه نرفتند وبندگی محض حق تعالی را کردند، با افرادی که تن به معصیت دادند و البته توفیق رفیشان گشت وتوبه واقعی کردند.

واین منافات ندارد با این مطلب که راه ترقی برای همه انسانها ،حتی افراد توبه کار باز است که می توانند به مقامات بالا تری برسند مانند جناب حرّ که تا صبح عاشورا جهنمی بود ولی در عرض چند ساعت کارش به جایی رسید که به مقام شهدای کربلا رسید وآقا سید الشهدا علیه السلام این مدال افتخار را به او دادند که ای حر ّ تو را به بهشت بشارت باد
ویا امثال جناب بشر حافی،فضیل عیاض، عبد فرّار ،رسول ترک...که بعد از توبه به مقامات بلند عرفانی رسیدند.
موفق باشید
پی نوشت:
1-بابا افضل کاشانی

پرسش:
فرق کسی که انواع گناهان را انجام داده و بعد توبه نموده با شخصی که همه فشار روحی و جسمی را تحمل کرده تا به گناه نیفتتد چیست؟ اگر قرار باشه کسی که گناه های سنگین انجام داده، بخشیده شود پس فرقش با یک جوان پاک چیست؟ و این خودش یک نوع بی عدالتی نیست؟
پاسخ:
اولا: افراد پس از توبه و استغفار حقیقی و به واسطه حکم عقل و از باب تفضل و عنایت حضرت حق، گناهانشان بخشیده می‌شود اما این امر هیچگاه به معنای برابری اینگونه افراد با افراد طیب و طاهر نیست چراکه فرد متقی به واسطه تقوای خویش و نیز عنایات حضرت حق به حسب میزان تقوای خود پله‌های ترقی و صعود الی الله را طی نموده و به درجاتی بالاتر از انسانیت نایل گشته است و حال آنکه این امر در خصوص فرد توبه کننده صادق نمی‌باشد.

ثانیا:طهارت و پاکی روح و نفس فرد متقی با توبه کنندگان از معاصی در یک درجه نمی‌باشد چراکه فرد متقی اجازه بسته شدن نقش سیاه معصیت بر لوح دل خویش را نداده است اما فردتوبه کننده این اجازه را داده و لوح خویش را آلوده نموده است که هیچ گاه چنین نفس گنهکاری پس از توبه نصوح و خالص به درجه و رتبه نفس متقی نمی‌رسد. در روایات از امام باقر (علیه السلام) نیز داریم که فرمودند:[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]«التَّائِبُ مِنَ‏ الذَّنْبِ‏ كَمَنْ‏ لَاذَنْبَ‏ [=Traditional Arabic]لَه‏ (1)[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] فرد توبه کننده همانند فرد غیر گنهکار است» و این همانندی به معنای مثلیت و مطابقت از نظر درجه و رتبه و مقام و نیز پاکی روح و صفای باطن نیست. کاف تشبیه موجود در روایت خود گویای تفاوت رتبه و نیز صفای روح و دل فرد غیر گنهکار است.

البته راه ترقی برای همه انسانها ،حتی افراد توبه کار باز است که می توانند به مقامات بالا تری برسند مانند جناب حرّ که تا صبح عاشورا جهنمی بود ولی در عرض چند ساعت کارش به جایی رسید که به مقام شهدای کربلا رسید.
و یا امثال جناب بشر حافی،فضیل عیاض، عبد فرّار ،رسول ترک...که بعد از توبه به مقامات بلند عرفانی رسیدند.
پی نوشت:
1.
كلينى، محمد بن يعقوب، كافي (ط- دار الحديث)،ج4،ص232،دار الحدیث، قم، 1429ق.

موضوع قفل شده است