شهید حسن آقاسی زاده شعرباف

[="Arial"][="DarkOrchid"]

خاکریز
يادم هست در پتروشيمي عراق توي منطقه شلمچه خطي بود که نه خاکريز داشت نه سنگري. عراقيها بچه ها را با تير مستقيم مي زدند. يک روز اين مسئله را با حسن در ميان گذاشتند و گفتند: يک ماه است مي خواهيم تو پتروشيمي يک خاکريز بزنيم ولي کسي داوطلب نمي شود چون خيلي خطرناک است. حسن در آن جلسه چيزي نگفت. فرداي بعد از نماز هرچه گشتم پيدايش نکردم. يکي از راننده هاي لودر هم غيبش زده بود. حسن نيروهايش را خيلي خوب مي شناخت. مي دانست چه کاري از چه کسي ساخته است. بعداً معلوم شد نصف شب رفته سراغ راننده لودر که مورد اطمينانش بود و گفته بود: حاضري با هم تا بهشت بريم؟ راننده لودر هم گفته بود : چرا که نه؟ هر دو با هم مي روند خط و شروع مي کنند به خاکريز زدن. وقتي برگشتند سرتا پايشان خاکي بود و فقط چشمهايشان از شادي برق مي زد.

راوی: برادر شهید

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف
کتاب شهاب،

کتاب کنار پل، منتظرت ایستاده ام! [/]

[="Arial"][="DarkOrchid"]

پرتگاه عروج

آقاسی زاده قبل از شهادتش از ناحیه کمر مجروح شده بود و قرار بود برای معالجه به اتریش برود، ولی بعد از تماس تلفنی با فرماندهان برای بررسی یکی از مناطق عملیاتی در ماووت، عازم منطقه شد. حسن آقا به اتفاق دو تن از همرزمانش که از مهندسین قرارگاه بودند، رانندگی را به عهده گرفت. چراغ ها را خاموش کردند تا عراقی ها متوجه حضور آنها در منطقه نشوند. جاده زیر آتش توپخانه دشمن قرار داشت. با اصابت گلوله توپ به دامنه ارتفاعات مشرف به جاده، سنگ های بزرگ ریزش کرد و خودروی ایشان به پایین پرتگاه سرازیر شد و بدین سان به فوز ابدی و خواسته دیرینه اش دست یافت.
راوی: همرزم شهید

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف[/]

[="Arial"][="DarkOrchid"]

منتظرم بمان

خواب حسن را ديده بود. دستانش مي لرزيد، صحنه هاي ديدار انگار دوباره برايش زنده شد. حسن آقا کنار خدابيامرز پدرش ايستاده بود. حسن خيلي به آقاي طوسي که از سادات هم بود علاقه و ارادت داشت. نگاهي به همسرش انداخت و گفت: من از الان ديگه پيش شما نيستم. زينب پرسيد: يعني چي؟ زن و شوهر بايد پيش هم باشن! من و بچه ها آمديم اهواز، تا بيشتر پيش تو باشيم. حسن خنديد و گفت: تا الان بوديم ديگه نيستيم. روز بعد زينب به مشهد رسيد. باورش نمي شد. او را به بهانه سفر به اتريش و معالجه حسن به آنجا کشانده بودند. چشمش که به پارچه هاي سياه و عکس حسن افتاد. عکس را برداشت جلوي صورتش گرفت و خيره به آن و يکباره آن را کوبيد به سرش. شيشه هاي شکسته از اطراف سرش، سر مي خورند و پايين مي آيند. زينب فقط ناله مي کند و اشک مي ريزد و مدام زير لب زمزمه مي کند: حسن... منتظرم بمان

راوی: همسر شهید

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف[/]

[="Arial"][="DarkOrchid"]

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف
کتاب شهاب، کتاب کنار پل، منتظرت ایستاده ام!، کتاب یادواره سرداران رشید مهندسی رزمی،
[/]