تلنگر * مهم *

[=microsoft sans serif]اگر قرار بود انسان را برای اندوختن مال و بدست آوردن سلطه و مقام و یا شهوات کثیف و پلید دیگر خلق می کردند، حیوانات در این کار صلاحیت بیشتری می داشتند و درندگان و خوکهای کثیف در این کار مناسب تر می بودند. باز هم اگر انسان برای تمایلات نفسانی و مطامع حیوانی خویش اندازه و حدّی قائل می بود، زیاد مورد سرزنش نبود، لیکن نه دنیا دوستی و مقام پرستی را حدّی است و نه منجلاب شهوات و پلیدی ها را کناره ای.

[=microsoft sans serif]
سبحان الله! پاک و منزهی خدایا از انجام هر بیهوده ای! نعمت عمری به ما عنایت فرمودی که به سرعت در گذر است. پناه بر تو که درک نکنیم حکمت هر لحظه ی عمر را و به غفلت بگذرد.

[=microsoft sans serif]آری، کاری جز پرستش تو نداریم. حمد و ثنای حضرتت از جمیع نعمتهایی که نه توان شمارشش را داریم و نه توان فهم و رؤیت همه ی آنها را و نه توان شکرگزاری آنها را.

[=microsoft sans serif]و دیگر کارمان استغفار و ندامت ظاهری و باطنی از معاصی امروز است تا سالهای دور گذشته و هرچه تزکیه بیشتر درک بیشتری از پرونده ی سنگین.

[=microsoft sans serif]و روز به روز حس حقارت و کوچکی و نیستی در مقابل حضرتت و پرده در پرده حرکت به سویت تا به ابد!

[=microsoft sans serif]
چه نعمت عظیمی است نعمت عمر و چه آسان در گذرم!!!

[=microsoft sans serif]پناه بر تو، بارالها چه کنم با این همه ضعف و ناتوانی؟!

[=microsoft sans serif]خدایا! داستان زندگی را در هر روز همچون یک عمر قرار دادی. هر روز فرصتی دوباره است و نعمت حیات در پی. و هرشب گویی می میریم و باز فردا به دنیا می آییم.

[=microsoft sans serif]خدایا امان از غفلت در خواب زیادی، بهت و سرگشتگی در افکار بیهوده و صرف وقت به اعمال بیهوده وا شتغال به امور پست.

[=microsoft sans serif]بارالها! آنچنانم قرار بده که ثانیه ای را از دست ندهم و مجموع سستی هایم را در روز، فرصت جبران در شب عنایت فرما. چرا که بابت هر ثانیه اش کاری انجام نشده باقی مانده.

[=microsoft sans serif]خدایا هر ثانیه را به حکمتی و برای انجام کاری به این بنده ات عنایت فرمودی. چگونه می شود که از دست می دهم ساعتی را با خواب اضافه؟!!

[=microsoft sans serif]و آنچنانم قرار بده تا در همه ی امور دنیا قناعت پیشه کنم ولی در عبادتت اهل قناعت نباشم. در امور دنیوی عجول باشم و در محراب و سجاده آرام گیرم و هیچ تعجیل روا ندارم، که غیر از این کنم اهل خسران و زیانم.

[=microsoft sans serif]خدایا! هر لحظه ام نعمت حیات می دهی و هر کدامش را که می کُشم به سستی و غفلت، در درخواست اعاده اش به «ربّ ارجعون» ندای« کلاّ» در گوش جانم زمزمه می کنی. پناه بر تو از اسراف و غفلتم در نعمت عمر، یا ملجا العاصین!

[=microsoft sans serif]خدایا! نمازها را به خواهش نفس، با شتاب می خوانم و در امور دنیا بر سر صبر به خواهشش بها می دهم و سرخوشم! وای بر من از این خوشی که به خوشی خرگوشی مانَد.متلذّذ و مبهوت از خط و خالِ ماری خوش خط و سیما! غافل از لحظه ی بعد که بلعیده می شود!!

[=microsoft sans serif]وای از لذت غذای زینت شده که آغشته به سمی است مهلک!

[=microsoft sans serif]
خدای خوبم! چه زیبا رخ می نمایی و چه نیکو سخنوری میکنی به هزاران شیوه و چه دقیق و نکته به نکته هدایت می فرمایی.

[=microsoft sans serif]اهیمت زمان در خاطرم نهادی و در مجاهدت علیه نفس سرکش، به حرکتم واداشتی.

[=microsoft sans serif]پیغمبر اکرم ص فرموده اند: ((زیرک، نفس خود را مطیع می سازد، و برای بعد از مرگ تلاش میکند. و احمق و عاجز کسی است که پیروی از هوای نفس خود نماید و آنگاه از خدا آرزوی مغفرت کند.))

[=microsoft sans serif] ونشانه چنین زیرکانی، مبارزه دائم با نفس، و به روز و کامل بودن همه اعمال و وظایفشان و به تعویق نینداختن آنهاست. تا اینکه اگر این لحظه ، لحظه سفر آنها بود کار عقب مانده و ناقصی نداشته باشند.

[=microsoft sans serif]توی دنیا اگر بخواهیم ظاهر بینانه نگاه کنیم پول و پارتی یا مدرک یا زبان بازی حرف اول را میزنند و هرکس یکی از اینها یا همه را داشته باشد نانش توی روغن است.

[=microsoft sans serif]این همه شهد و شکر کز سخنم می ریزد

[=microsoft sans serif]اجر صبری است کز آن شاخ نباتم دادند

[=microsoft sans serif]

[=microsoft sans serif]حافظ چرا حافظ شد، و چرا سخنان او اینهمه شهد و شیرین و شکرین است؟

[=microsoft sans serif]
لذت های حرام را به شاخه نبات تشبیه میکند و می گوید من به آنها هیچ نزدیک نشدم، مثلا داشتم از کوچه می رفتم چشم کسی هم در پی من نبود و می توانستم به ناموس مردم نظر کنم و شیرین هم بود، اما دندان به جگر گذاشته و از این شیرینی چشم دوختم، یا در محفلی همه گرد هم بودند، کافی بود کسی را به باد مسخره گرفته و همه را بخندانم، که البته شیرین هم است. اما صبر کردم و هیچ نگفتم، و خداوند به پاداش اینهمه صبر سخنم را شیرین کرد، یعنی از شیرینی کم گذشتم و شیرینی بیشتر و ماندگارتر به من ارزانی فرمود.

[=microsoft sans serif]مولوی هم همین تجربه را داشت او هم نصیحت می کرد و می گفت:

[=microsoft sans serif]
گر سخن خواهی که گویی چون شکر

قران چیزی همانند مسجد شجره است و افکار و اندیشه ها و خیالات ما هم همچون جامه هاست و حرف و رأی و سخن خدا همانند جامۀ احرام است و همانطور که پیش از پوشیدن جامۀ احرام باید جامه های خود را از تن بیرون ساخت وگرنه آدمی مُحرم نشده و به حرم راه نمی یابد، ما نیز باید فکرهای ناصحیح و ناصواب را از خود دور ساخته تا بتوانیم با آراستن خود به حرف های لطیف و زیبای الهی به حرم و حریم امن و آرام و آرامش بخش الهی راه بیابیم.

[=microsoft sans serif]در نانوایی ها ندیده ای گاهی نان را چانه کرده و گرد می کنند و گاهی هم پهن، و هردو برای ساخته شدن خمیر و نان شدن آن لازم است.

[=microsoft sans serif]شیری را که با آب درهم می آمیزی حجم و وزن بیشتری پیدا می کند، اما مزۀ طبیعی خود را از دست داده و دیگر رنگ و طعم و بوی اول خود را ندارد.

[=microsoft sans serif]اعمال آدمی هم اگر صالح نباشد، یعنی خالص و برای خدا نباشد، هرچند هم انبوه و فراوان باشد بی مزه و بی ارزش خواهد بود.

[=microsoft sans serif]
یک دسته گل دماغ پرور

[=microsoft sans serif]از خرمن صد گیاه بهتر

[=microsoft sans serif]
از اینرو می فرماید:

[=microsoft sans serif]به آنان که باور دارند و عمل صالح انجام میدهند بشارت ده.

[=microsoft sans serif]دل زمین آب داشته باشد چه فایده؟

[=microsoft sans serif]آبی که در دل زمین است وقتی فایده و سود دارد که از زمین جوشیده و بالا آمده و بر سطح آن جریان یابد و آن را سبز و سبزه زار کند.

[=microsoft sans serif]پاکی دل هم از این دست است.

[=microsoft sans serif]بعضی می گویند: دلت پاک باشد، غافل از اینکه دل پاک و پاکی دل وقتی به کار انسان می آید که به ظاهر انسان و رفتار و گفتار و کردارش برسد و به سخن دیگر هم دل آدمی باید پاک باشد هم ظاهر وی. درست مثل شیشۀ اتومبیل که هم باید از درون تمیز و پاک باشد و هم از بیرون.

[=microsoft sans serif]دروغ مثل چسب چوب است و آدم ها مثل شیشه.

[=microsoft sans serif]هیچ گاه یک زن و شوهر، دو همکار، دو همسایه و یا دو دوست به وسیله دروغ با یکدیگر گره نمی خورند و پیوندشان پایدار نمی ماند، اگر هم چند روزی با هم جوش خورده و نزدیک شده و با هم باشند بالاخره به جدایی خواهد انجامید.

[=microsoft sans serif]شاید شما هم دیده باشید که بعضی با کمک چاقوهایی تیز از پوست هندوانه گل هایی زیبا می سازند و چقدر هم تماشایی!

[=microsoft sans serif]و این کار چه شبیه است به کار خداوند که قران، این کتاب آسمانی و مقدس را با یک سلسله حروف ساده مثل الف، لام، میم و ...ساخته است.

[=microsoft sans serif]پس، یک معنای الف، لام، میم همچنان که پاره ای از مفسران گفته اند، می تواند همین باشد که: ما قران را از همین حروف ساخته ایم. و این در حالی است که ما از حروف شوخی های بی معنی، پیامک های زشت، حرف های نیش دار و گزنده، شعرهای بی قافیه، دروغ، توهین، افترا و استهزاء می سازیم.

[=microsoft sans serif]الف، لام، میم یعنی منِ خدا از میان همین حروف آیاتی ساخته و پرداخته ام که بشر را از سرگشتگی و حیرت و حیرانی رهایی می بخشد، قرآنی ساخته ام تا دستی بگیرد و مثل نور راهی را نشان بدهد، پس تو نیز اگر بنده و فرمانبردار من باشی سخنانت باید از جنس نور بوده و شمع راه باشد و بتواند نور امید را در دل ها بتاباند و اگر چنین نباشد خوشتر از سکوت و خاموشی چیزی نیست.

[=microsoft sans serif]
خاموش باش و لب مگشا خواجه غنچه وار

[=microsoft sans serif]آبی که دارد با شتاب از یک جوی عبور می کند اگر مقابل آنرا سد کرده و ببندیم چه اتفاقی می افتد؟ جز آنکه بالا رفته و آنگاه از تمام اطراف سرازیر می شود؟

[=microsoft sans serif]جز اینکه تاکنون پایین بود و حالا بالا می رود؟ و یا اینکه یک راه در پیش داشت ولی اکنون ده ها راه پیش پای آن سبز می شود؟ و یا جز اینکه محدود بود و حالا آزاد می شود؟

[=microsoft sans serif]حال ما هم مثل همان آب جوی می مانیم و اگر کسی یا کسانی از سر حسد و یا هر انگیزۀ ناصواب دیگری با ما مقابله کنند و مانع رشد ما شوند به حتم نتیجه معکوس خواهد شد یعنی ممکن است بطور موقت و مقطعی راه را بر ما ببندند اما دیر یا زود ما اوج گرفته و بالا می رویم و خداوند راه های فراوانی پیش روی ما می گشاید.

[=microsoft sans serif]و دیده اید که هر کدام با آب چه رفتار و برخوردی دارند.

[=microsoft sans serif]نهر عرصه را بر آب تنگ کرده و از همین رو آب پا به فرار گذاشته و می گریزد، اما مزرعه بر آب آغوش می گشاید و اینجاست که آب ایستاده و در ذره ذره وجود خاک نفوذ کرده و آن را سبز و با طراوت می سازد.

[=microsoft sans serif]حال پدر و مادر مثل آب می مانند ولی پاره ای نقش نهر و پاره ای نقش مزرعه را بازی می کنند.

[=microsoft sans serif]و قران کریم سفارش میکند که: لا تنهر، یعنی نقش نهر را بازی نکنید.

[=microsoft sans serif]یک سبد سیب سرخ را اگر بر سر نهاده و در کوچه و بازار راه بیفتی نه تنها نیرو و انرژی به تو نمی بخشد بلکه رمق و توان تو را هم خواهد گرفت، اما اگر از میان آن همه سیب تنها یکی را قاچ زده و در دهان نهاده و مصرف کنی تو را نیرو می بخشد.

[=microsoft sans serif]قران همان سبد سیب سرخ است که با تمام تاسف برخی از ما آنرا در شب های قدر بر سرگرفته و احترام میکنیم بی آنکه حتی آیه ای در جان و وجودمان جاری شود و یا در زندگی خود به کار بندیم.

[=microsoft sans serif]جان من! قران باید توی سر قرار گیرد نه فقط روی سر و باید در دل و جان ما جای گیرد نه فقط بر زبان.

[=microsoft sans serif]
چون به جان در رفت جان دیگر شود

[=microsoft sans serif]جان چو دیگر شد جان دیگر شود

[=microsoft sans serif]بهترین و مرغوبترین چوب را اگر به به یک جعبه کبریت بکشیم روشن نخواهد شد و هرکس بکشد هم روشن نمیشود، و هر چند بار هم که بکشد روشن نمی شود. اما با یک چوب کبریت هرچند نامرغوب ترین باشد گاه با یکبار کشیدن شعله ور شده و روشن می شود، چرا؟

[=microsoft sans serif]چون چوب کبریت بر خلاف چوب های دیگر چیزی در سر دارد.

[=microsoft sans serif]برادرم!خواهرم! مهم نیست کیستیم و یا از کدام جنس و نژادیم و یا از کدام فامیل و تبار، و یا با کدامین رشته و مدرک و تحصیل، مهم آن است که چیزی در سر داشته باشیم. و اگر داشته باشیم با رسیدن به رمضان و یا قران و یا هرچیز محترم و مغتنم و مبارک دیگر روشن می شویم، و گرنه هزاران رمضان می آید و می رود و ما همانیم که بودیم.

[=microsoft sans serif]و آن چیزی که باید در سر داشت پاکی و طهارت است.

[=microsoft sans serif]یعنی دل پاک، ذهن پاک، پاک از همه کدورت ها، کینه ها، بغض ها، غضب ها، حسادت ها، نامردی ها و نامردمی ها.

[=microsoft sans serif] یک ذغال خاموش را هرچه می خواهی و می توانی فوت کن!

[=microsoft sans serif]شب تا صبح فوت کن!

[=microsoft sans serif]وقتی خسته شدی به دیگری بده و از او بخواه فوت کند، و او هم که خسته شد به دیگری و دیگران بدهد تا فوت کنند، و این فوت کردن ها را اگر نسل به نسل تا قیامت ادامه دهند به هیچ روی امکان ندارد آن ذغال سیاه و خاموش حتی به قدر سر سوزنی روشنی بیابد. حال آنکه اگر همین ذغال خاموش تنها به قدر سر سوزنی روشنی و آتش با خود می داشت، با هر فوت کردن و دمیدن در آن روشن و روشنتر می شد تا آنجا که روشنی و آتش وجودش را فرا می گرفت. و این همان معنی شعر حافظ است که می گفت:

[=microsoft sans serif]
ارادتی بنما تا سعادتی ببری

[=microsoft sans serif]
یا به قول سعدی:

[=microsoft sans serif]
گامی بنه کامی که داری بیاب

[=microsoft sans serif]
یعنی گام و کام توامان همراه با همدیگرند، یعنی تا گامی نباشد کامی نیست؛ یا به قول مولانا:

[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]کاسه بده کأس ستان

[=microsoft sans serif]
یعنی دست خود را که همچون کاسه کرده و در برابر دیگران دراز داشته و گدایی می کنی اگر در برابر ما- یعنی خدا – گرفته و از ما چیزی بخواهی تو را کأس یعنی جامی از شراب طهور و پاک بخشیده و تو را سرمست می کنیم و کاسه کجا و کأس کجا؟ کاسه جای شورباست اما کأس مایۀ شور و شیدایی!

[=microsoft sans serif]شور گزین نه شوربا!

[=microsoft sans serif]عصا مادرزاد عصا نبود. شاخه ای بود سبز و خرم و نه در دست این و آن، بلکه بالای درخت بود و پربرگ و رو به رشد و چشم نواز، اما بیچاره از درخت که اصل او بود و هستی خود را از او داشت برید یا برید شد و از آن پس ، روز به روز خشک و خشکیده تر شد و چه زخم ها که از اره ها و رنده های نجاران دید و چشید و برای همیشه آلت دست و سرافکنده شد و به دست آدم ها ی ناتوان و بیمار افتاد و همواره تحت فشار آن ها قرار گرفت و عاقبت الامر هم یا خواهد شکست و یا خواهد سوخت و یا از دور خارج شده و به دور افکنده میشود.

[=microsoft sans serif]ما آدم ها هم چیزی شبیه شاخه هاییم و آنچه داریم از خداست و تا با خداییم سبزیم و شاداب و پرطراوت و زنده ایم و پیوسته در حال رشد و روز به روز نیرومندتر و در یک سخن هر روزمان بهتر از دیروز خواهد بود.

[=microsoft sans serif]اما اگر خدای ناکرده اهل گناه و عصیان شویم سرگذشت عصا سرنوشت ما خواهد شد، یعنی خشک می شویم و آلت دست می شویم و هر روز در دست کسی می افتیم آن هم کسانی که: فی قلوبهم مرض ، یعنی بیمار دل اند و چه فشارها و استرس ها و اضطراب ها که باید متحمل شد و دم هم بر نیاورد، ذلیل می شویم و خوار و سرافکنده و روز به روز شکسته تر و آسیب پذیرتر و عاقبت هم در کام آتش خشم خدا برای همیشه خاک و خاکستر می شویم.

[=microsoft sans serif]پس هر چه هست در ارتباط با خداست و هیچ چیز برای انسان جای خدا را پر نمی کند.

[=microsoft sans serif]
حافظ چه زیبا می گفت:

[=microsoft sans serif]
باده و مطرب و می جمله مهیاست ولی

[=microsoft sans serif]عیش بی یار مهنّا نشود یار کجاست

[=microsoft sans serif]
یعنی اگر خدا نباشد هیچ لذتی جای او را پر نمی کند.

[=microsoft sans serif]
یا من یکفی من کل شی

[=microsoft sans serif]و لا یکفی منه شی

[=microsoft sans serif]نان سنگک تا خمیر و خام است، به سنگ ها حتی به ریزترین آنها می چسبد، اما همینکه پخته شد، خیلی راحت از همۀ آنها جدا خواهد شد.

[=microsoft sans serif]انسان هم همینطور است تا خام است، دلبسته و وابسته است، اما همینکه پخته شد، خیلی راحت از این چیزهایی که به آنها وابسته و دلبسته است، دل بر می کند.

[=microsoft sans serif]اصحاب سیدالشهدا علیه السلام پخته شده بودند، لذا خیلی راحت از این دلبستگی ها، و از عزیزترین کسان و بستگان خود گذشتند.

[=microsoft sans serif]یک قطره جوهر سیاه وقتی در لیوانی پر از آب زلال می چکد تمام آن آب را تیره و سیاه میکند. ظلم هم درست به جوهر سیاه می ماند، حتی مقداری کم از آن نیز زندگی را سیاه می کند تا چه رسد به بسیار آن؛ از اینرو خداوند به آدم علیه السلام و همسر او حوا پیشاپیش یادآور شد که به آن درخت نزدیک نشوند وگرنه در شمار ستمگران خواهند بود

[=microsoft sans serif]بعضی در وصف آخرت می گویند: آخرت جهانی است که اعمال آدمی در آنجا تجسم می یابند، مثلا اگر در اینجا دروغ می گوییم، در آنجا مار و کژدم می بینی.

[=microsoft sans serif]
تو که امروز چو کژدم همه را نیش زنی

[=microsoft sans serif]مونس گور تو شک نیست که ماری باشد

[=microsoft sans serif]
ولی به نظر می رسد تجسم اعمال ویژۀ آخرت و ویژگی آن نباشد، بلکه دنیا نیز همینگونه است، یعنی در دنیا هم اعمال ما آدمیان تجسم یافته و به اشکال و صورت های گوناگون مجسم می شود.

[=microsoft sans serif]روزی یکی از دوستان یک ظرف خیلی شیک و شکیل پر از مغزهای پسته و بادام که با چینشی خاص هم زینت و آرایش شده بود روبرویم گذاشت و تعارف کرد و گفت: چندی پیش برای سخنرانی به مجلسی رفته و الان به عنوان هدیه این تنقلات را آورده اند. من به او گفتم: چه کسی می گوید فقط آخرت محل تجسم اعمال است، دنیا هم همینطور است، ببین شما چندی پیش رفته ای چند کلمه ای حرف زده ای و حالا همان کلمات به صورت پسته و بادام تجسم یافته اند.

[=microsoft sans serif]با این تفاوت که کلمه در دنیا به شکل پسته و بادام، ولی در آخرت حوری و پری یا قصری بلورین خواهد شد، و البته این در صورتی است که علم ها زیبا و با معنا باشند، ولی اگر علم ها بی معنی و زشت و ناپسند باشند به گونه هایی دیگر هم در دنیا و هم در آخرت تجسم می یابند.

[=microsoft sans serif]نه فقط کلمات بلکه تمامی اعمال و اندیشه ها و افکار آدمی همینگونه است.

[=microsoft sans serif]مثلا در دنیا اگر کسی کفر ورزیده و آیات و نشانه های حق را تکذیب کند، در آخرت همان اعمال را به صورت آتش خواهد دید.

[=microsoft sans serif]از اینروست که قران کریم می فرماید:

[=microsoft sans serif]
و کسانی که کافر شدند و آیات ما را دروغ پنداشتند اهل دوزخ اند و همیشه در آن می مانند.

[=microsoft sans serif]ما کلیدیم یا قفل؟ آیا کار ما بستن نیست؟ آیا کار ما گره در کار دیگران افکندن نیست؟ آیا کسی اگر کنار ما بنشیند از غصه ها کناره می گیرد؟ آیا دلش و حالش نمی گیرد؟ آیا گره هایش گشوده می شود؟

[=microsoft sans serif]بیاییم کلید باشیم، نه قفل!

[=microsoft sans serif]و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم که درود خدا بر او باد کلید بود همچنان که اهل بیت علیهم السلام چنین بودند و همچنانکه امام زمان علیه السلام کلید است.

[=microsoft sans serif]و کلید با دندانه های خود قفل ها را می گشاید، و دندانه های آن کلید غایب اصحاب و یاران اویند.

[=microsoft sans serif]و حال، شما ببین که چه قفلی بر هستی نشسته است که باید کلیدی 313 دندانه داشته باشد تا آن را بگشاید.
و مولوی می گفت: بیایید ما هم دندانه باشیم:

[=microsoft sans serif]
مفتاح را دندانه شو دندانه شو

[=microsoft sans serif]
اما به اسف، پاره ای جای آنکه دندانه باشند، دندان اند و دندان ها گونه گونه اند: دندان های نیش، دندان های آسیا، کار دندان نیش دریدن و شکستن است و کار دندان آسیا، آسیا کردن و له کردن و در هم کوبیدن.

[=microsoft sans serif]حال برخی همچون دندان نیش اند و کارشان به قول سعدی در پوستن حیثیت و آبروی دیگران افتادن و دریدن است، و بعضی هم کارشان نیش زدن و بسیاری هم همچون دندان آسیا به کوبیدن و له کردن دیگران سرگرم اند. و یادمان باشد که دندان از هر نوع و گونه ای که باشد لاجرم از درون می پوسد و برکنده و دور افکنده می شود.

[=microsoft sans serif]میوه ها تا کوچک اند و به رنگ درخت، خام اند و تا خام اند بی مزه اند و نه طعمی خوش داشته و نه رایحه ای؛ و از سویی بهاء و ارزشی ندارند و از دیگر سوی، درخت را سخت چسبیده اند و به راحتی از آن برکنده نمی شوند.

[=microsoft sans serif]اما همین که بزرگ می شوند دست از خامی کشیده و رنگ خود را از درخت جدا می سازند، درست مثل پرتقال که هرچه بزرگ و بزرگ تر شده طلایی تر می شود و اینجاست که آبدارتر، خوشگواراتر و خوش طعم تر شده و قیمت و ارزش بیشتری می یابد.

[=microsoft sans serif]و این جهان چیزی شبیه همان درخت است.

[=microsoft sans serif]
این جهان همچون درخت است ای کرام.

[=microsoft sans serif]
و ما همچون میوه های خام بوده که از سر خامی و ناپختگی خود را همرنگ دنیا ساخته ایم و چون دنیا که مکاره و فریبنده است، پاره ای از ما نیز با آن همسو و همرنگ شده و مکر و فریب را پیشۀ خود می سازیم. و یا چون دنیا که پست است ما نیز سرسپردۀ پستی ها می شویم. و در این صورت با دنیا همرنگیم، و تا همرنگیم حقیریم و بی مزه و بی ارزش و از سویی هم وابسته و دلبسته! اما همینکه بزرگ و پخته شویم و رفتار و گفتار و کردارمان رنگ خدایی یابد، بهاء و ارزش یافته و رفتاری شیرین و دلکش و گوارا از ما سر خواهد زد، و از سویی هم راحت و آسان از دنیا دست کشیده و دل کنده خواهیم شد.

[=microsoft sans serif]پس هرچه هست در رنگ خدایی است که البته زیباترین رنگ هاست.

[=microsoft sans serif]بارها دیده ای که وقتی می خواهند میخی را از دیوار بیرون آورند، آن را بالا و پایین کرده و این سو و آن سو حرکت می دهند و از این طریق میخ را سست کرده و بیرون می کشند.

[=microsoft sans serif]جالب است بدانید که اولیاء و دوستان حق را (( اوتاد )) می گویند. اوتاد جمع ( وتد ) و به معنای میخ است. شاید این نام گذاری از آنرو باشد که به برکت آنان هستی میخکوب و پابرجاست، بگونه ای که اگر به طفیل آن نازنینان نبود، هستی و کائنات در هم فرو ریخته و متلاشی می شد، درست مثل کوه ها که میخ زمین بوده و اگر نباشند لرزه ها بر زمین افتاده و آنرا نابود می سازد.

[=microsoft sans serif]
زمین از تب لرزه آمد ستوه

[=microsoft sans serif]فرو کوفت بر دامنش میخ کوه

[=microsoft sans serif]
حال شیطان برای اینکه انسان را از خداوند دور سازد با نرمش و لطافت و بسیار آرام او را دچار لغزش کرده و می لغزاند، همچنانکه شما برای بیرون کشیدن میخ آن را به این سو و آن سو می لغزانید.

[=microsoft sans serif]و شیطان با آدم همین کار را کرد، او با این حیله توانست آدم را از باغ ملکوت بیرون کشیده و اخراج کرده و دور سازد.

[=microsoft sans serif]پس شیطان موجب لغزش آنها از بهشت شد، و آنان را از آنچه در آن بودند بیرون کرد.

[=microsoft sans serif]و همچنانکه میخ پس از کنده شدن به گوشه ای می افتد، آدم و همسرش حوا نیز به گوشه ای در این کرۀ خاکی افتادند.

[=microsoft sans serif]و کرۀ خاکی به گونه ای است که هر چه آدم ها به آن نزدیکتر می شوند محدودیت های بیشتری یافته و عرصه بر آنان تنگ و تنگ تر می شود. همانگونه که هرچه بیشتر فاصله داشته باشند آزاد و آزاد تر و عرصه های بیشتری برای آنان فراهم می گردد.

[=microsoft sans serif]یادش بخیر! بچه که بودیم خورشید را بر کاغذ که می کشیدیم اطراف آن را نیز خط هایی به عنوان شعاع رسم می کردیم، آن خط ها هرچه به کرۀ خورشید نزدیکتر می شدند، فاصله هایشان کم و کم تر میشد، و هر چه بیشتر فاصله می گرفتند بیشتر می نمود.

[=microsoft sans serif]انسان ها هم چیزی شبیه شعاع ها هستند، وقتی زمینی می شوند محدود شده و در نتیجه تنه به تنۀ یکدیگر زده و هر روز صحنه ای از نزاع و دعوا و دشمنی فراهم خواهد شد، از اینرو خداوند می فرماید: