راهکاری توپ برای نمازی خوب!!!
تب‌های اولیه
پاسخ حضرت استاد حسن رمضانی شاگرد علامه حسن زاده آملی:
این کار چند شرط دارد:
1. شخص در این امر، جدی باشد و با جدیت کار را دنبال کند. با آسان گرفتن و اهمیت ندادن، کار درست نمی‌شود.
2. باید بدانید که چیرگی بر نفس و خطورات، کار مشکلی است و هر مشکلی نیازمند پایداری، پشتکار و پی گیری است. این گونه نیست که مطلوب آنی باشد و در یک چشم به هم زدن به دست آید.
مطلوب، امری تدریجی است که کم کم باید آن را به دست آورد. از این رو، نباید خسته و ناامید شد و کار را رها کرد.
3. برای رسیدن به هدف، باید توسل به امام معصوم کرد و از او کمک گرفت.
اما راهکار:
کسی که می‌خواهد در نماز، حواسش جمع باشد و با حضور قلب نماز بخواند، لازم است دست‌کم، هر ماه یک بار، اخبار و روایات مربوط به حضور قلب در نماز را مرور کند تا اهمیت مساله از یادش نرود.
در گام بعدی برای خواندن نماز انتظار بکشد.
شتابزده بدون طی کردن مقدمات، وارد نماز نشود.
از هنگامی که وضو می‌گیرد باید خودش را آماده کند و وضو را با آداب و ادعیه‌ای که وارد شده، بگیرد که هر کدام از آنها در رسیدن به هدف، موثر است.
پیش از اقامه نماز، بنشیند و با توجه بلند شود و به نماز بایستد و با آرامش، اذان و اقامه، سپس تکبیرات افتتاحیه را بگوید و وارد نماز شود.
در حال خواندن نماز، تمرکز را از محسوسات شروع کند؛
هنگام قرائت، چشمش را به جای سجده بدوزد.
هنگام رکوع، به میان دو گام بنگرد.
در سجده، به نوک بینی و در تشهد به ران‌های خود نگاه کند که این آداب هر کدام به نوعی تمرین تمرکز است.
درباره دیگر حواس هم باید همینطور عمل کند؛ یعنی جایی را برای نماز خواندن بگزیند که قوای سامعه، شامّه، لامسه به امور غیر عادی مشغول نگردند.
همچنین شخص نمازگزار باید به مفهوم الفاظی که در حالت نماز، بر زبان جاری میکند توجه کند.
این سفارش‌ها اگر جدی گرفته شود و شخص، پشتکار داشته باشد، بدون تردید نتایج مطلوبی به دست خواهد آمد.
تکبیرات افتتاح
تکبیرات افتتاح: تکبیرهای آغازین نماز. 1 از آن در باب صلات سخن رفته است.
در آغاز نماز - علاوه بر تکبیرة الإحرام) ر تکبیرة الإحرام (که جزء نماز و واجب میباشد - گفتن شش تکبیر دیگر مستحب است. اکتفا به سه یا پنج تکبیر نیز جایز است. به تکبیرات یادشده) هفتگانه، پنجگانه یا سه گانه (تکبیرات افتتاحیّه گفته میشود.
درصورت گفتن تکبیرات افتتاح، در اینکه تکبیرة الإحرام یکی از آن تکبیرات است، در نتیجه نماز تنها با یک تکبیر که به نیّت تکبیرة الإحرام گفته میشود، افتتاح میگردد ویا افتتاح نماز با مجموع تکبیرات نیز صحیح است، بدین معنا که مجموع تکبیرها تکبیرة الإحرام را تشکیل میدهد، اختلاف است. مشهور قول اوّل است، بلکه بر آن ادعای اجماع شده است.
بنابر قول مشهور - که تکبیرة الإحرام را یکی از تکبیرها میداند - در اینکه نماز گزار مخیّر است بین اینکه هر یک از تکبیرات را تکبیرة الإحرام قرار دهد یا تنها تکبیر اوّلی - بنابر نظر برخی - یا آخری را - بنابر رأی برخی دیگر - اختلاف است. 2
استحباب تکبیرات افتتاح در نمازهای مستحب نیز ثابت است؛ هرچند از برخی قدما اختصاص آن به نمازهای واجب نقل شده است. گروهی نیز استحباب آن را به هفت مورد اختصاص داده اند: نمازهای واجب، نماز وتیره، نماز وتر، رکعت اوّل نافله ظهر، نافله مغرب، نماز احرام و نماز شب. احتمال میرود مراد قائلان به این قول تأکید استحباب در موارد یادشده باشد نه اختصاص آن. 3
تکبیرات افتتاح را میتوان پی درپی گفت؛ لیکن افضل آن است که بعد از گفتن هر یک از تکبیرات سوم، پنجم و هفتم دعاهای وارد شده خوانده شود. 4
برای امام مستحب است تکبیرة الإحرام را بلند ادا کند تا مأمومین بشنوند، لیکن شش تکبیر دیگر را آهسته بگوید. 5
1. العروةالوثقی 2 629 /1. جواهر الکلام 220 - 213 /9؛ مستمسک العروة 3 77 - 70 /6. مستمسک العروة 4 78 - 77 /6. العروة الوثقی 5 630 /1. مستمسک العروة 81 /6.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 594
ادعیه وضو
- به نام خدا، سپاس خدايى را كه آب را پاكيزه و پاكيزه كننده قرار داد، و آن را نجس و آلوده قرار نداد.سپس [به توالت رفته] و خود را شستشو داده و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، حَصِّنْ فَرْجى وَ أَعِفَّهُ وَاسْتُرْعَوْرَتى وَ حَرِّمنْى عَلَى النّار
- خدايا، شرمگاهم را محفوظ و پاكدامن بدار و عورتم را بپوشان و آن را بر آتش [جهنّم] حرام كن.
پس از آن آب در دهان گردانيده و مضمضه نموده و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، لَقِّنى حُجَّتى يَوْمَ أَلْقاكَ وَ أَطْلِقْ لِسانى بِذِكْرِكَ[وَ شُكْرِكَ]
- خداوندا، روزى كه با تو ملاقات مى كنم ، حجّت و دليلم را به من تلقين نموده و بفهمان و زبانم را به ياد [و شكر گزارى ات] بگشاى.
سپس آب داخل بينى كرده و استنشاق نموده و فرمودند:
أَللّهُمَّ ، لاتُحَرِّمْ عَلَىَّ ريحَ الْجَنَّةِ وَ اجْعَلْنى مِمَّنْ يَشَمُّ ريحَها وَ رَوْحَها وَ رَيْحانَها وَ طيبَها.
- خدايا، بوى بهشت را بر من حرام منما و مرا از كسانى قرار ده كه بو و نسيم و بوى خوش و عطر بهشت را مى بويند.
سپس صورت خويش را شسته و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، بَيِّضْ وَجْهى يَوْمَ تَسْوَدُّ فيهِ الْوُجُوهُ[و لاتُسَوِّدُ وَجْهى يَوْمَ تَبَيُّضُ فيهِ الْوُجُوهُ]
- خداوندا، روزى كه چهره ها در آن سياه مى گردد، روى مرا سپيد گردان ، [و در روزى كه رويها سفيد مى گردد، مرا رو سياه مفرما]
آنگاه دست راست خويش را شسته و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، أَعْطِنى كِتابى بِيَمينى وَالْخُلْدَ فِى الْجِنانِ بِيَسارى وَ حاسِبْنى حِساباً يَسيراً
خدايا، نامه عملم را به دست راستم بده و جاودانگى در بهشتت را به دست چپم و به صورت آسان از من حساب كشى بفرما.
سپس دست چپ خود را شستشو داده و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، لاتُعْطِنى كِتابى بِشِمالى [وَ لا مِنْ وَرآءِ ظَهْرى] وَ لاتَجْعَلْها مَغْلُولَةً إِلى عُنُقى وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ مُقَطَّعاتِ النّيرانِ
- خداوندا، كتابم را به دست چپ [و از پشت سرم] به من مده و آن را بسته برگردنم قرار مده و به تو پناه مى برم از جامه هاى بريده و مهيّا شده از آتش
سپس سر خود را مسح نموده و فرمودند :
أَللّهُمَّ، غَشِّنى بِرَحْمَتِكَ وَ بَرَكاتِكَ وَ عَفْوِكَ[وَ عافِيَتِكَ مِنَ الْبَلْوى]
- خدايا، مرا غرق در رحمت و بركات و عفو و گذشت [و ايمن از بلا] خود بگردان.
پس از آن پاهاى خويش را مسح نموده و فرمودند:
أَللّهُمَّ، ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ [الْمُسْتَقيمِ] يَوْمَ تَزَلُّ فيهِ الاَْقْدامُ وَاجْعَلْ سَعْيى فيما يُرْضيكَ عَنّى
(در برخى از نسخه هاى كتاب ثَبِّتْنى لفظِ ثَبِّتْ قَدَمَىَّ آمده است)
- خداوندا ، در روزى كه قدمها مى لغزند مرا بر صراط [مستقيم] ثابت و استوار گردان و سعى و كوششم را در چيزى قرار ده كه موجب خرسندى تو از من گردد.
سپس حضرت سرشان را بلند كرده و به محمّد نگاه نمود و فرمود: اى محمّد ، هركس مانند من وضو بگيرد و همانند من دعا كند خداوند - عزّوجلّ - از هر قطره [آبى كه در وضوء استفاده نموده] فرشته اى مى آفريند كه تقديس و تسبيح و تكبير بگويد و خداوند ثواب آن را تا روز قيامت براى او مى نويسد.
بسم الله الرحمن الرحيم
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ (1)الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ (2)وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ (3)وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ (4)وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (5)إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (6)فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (7)وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (8)وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (9)أُولَٰئِكَ هُمُ الْوَارِثُونَ (10)الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (11)
سلام
بنده به لطف خدا ، بدون اینکه اکثر موارد بالا رو برای حضور قلب در نماز ، بدون اینکه بدونم ، رعایت می کنم و موفق هم میشم.
به دوستان گفته ام و اینجا هم میگم ، به این شکل نماز خوندن مثل پرواز میمونه.
امیدوارم همه ی مسلمانان طعم نماز با حضور قلب خالصانه رو بچشند.
انسان باید در نمازش به یاد اهل بیت باشد ذکر اهل بیت ذکر خداست ولایت اهل بیت ولایت خداست محبت اهل بیت محبت خداست .بهترین کار برای حضور قلب در نماز این است که اولا مومن در هنگامی که نیت میکند برای نماز ثواب نماز را هدیه کند به یکی از امامان معصوم و بعد از این که ذکر رکوع را گفت بگوید اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و بعد از این که ذکر سجده اول را گفت یک صلوات بفرستد به روح مطهر امیرالمومنین سلام الله علیه و بعد از ذکر سجده دوم بگوید اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و همین طور تا آخر نماز به ترتیب بعد از هر رکوع و سجود صلواتی بفرستد به روح مطهر و بلند مرتبه یکی از معصومین و بهتر آنست که ذکر کند نام آن معصوم را.توجه داشته باشید که در این حالت در نماز دورکتی آخرین صلوات را برای مولانا علی بن الحسین سلام الله علیهما میفرستید و در نماز سه رکعتی آخرین صلوات را برای مولانا موسی بن جعفر سلام الله علیهما و در نماز چهار رکعتی آخرین صلوات را برای امام هادی سلام الله علیه میفرستید .این طور میتوانید یک نماز استثنایی را تجربه کنید در پایان هم اگر ده تا صلوات بر محمد و آل محمد بفرستید فوق العاده است زیرا روایت است از رسول خدا (ص) که هر کس بعد از نماز واجبش ده بار بر من واهل بیت من صلوات بفرستد روز قیامت با من محشور میشود در حالی که چهره اش میدرخشد همچون ماه شب چهارده.
انسان باید در نمازش به یاد اهل بیت باشد
سلام علیکم
یکی از اساتید میفرمودند که در نماز باید تمام توجه مان به خدا باشد اگر به غیر از توحید به چیز دیگری فکر کنیم حتی به معاد فکر کنیم باز هم از اصل جدا شدیم . اصل نماز اینه که فقط به خدا فکر کنیم .
ممنون میشیم کارشناسان بزرگوار نظرشون رو بفرمایند .
خداخیرتون بده
یازده آیه اول سوره مومنون رو هم اگر هر روز یک دور بخوانید رغبت به نماز و دوری از گناهان نصیبتان میشود که بهتر است چهل روز بر این دستور مداومت ورزید تا تاثیرش را ببینید بعدش میتوانید آنرا نخوانید!بسم الله الرحمن الرحيم
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ (1)الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ (2)وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ (3)وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ (4)وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (5)إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (6)فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (7)وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (8)وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (9)أُولَٰئِكَ هُمُ الْوَارِثُونَ (10)الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (11)
سلام
دوست گرامی منبع گفته بالا از کجاست؟
ممنون
سلام دوست گرامی منبع گفته بالا از کجاست؟ممنون
از علمای صاحب اذن گرفتم! فقط پیامبر و ائمه که به این دستورات دسترسی نداشتند!
البته همین علمایی هم که اذن دارند از معصومین اذن میگیرند! ولی اکثرا و بطور کلی از پیامبر و حضرت علی اذن میگیرند!
البته در واقع این دستور برای بهشتی شدن هست و خاصیت رغبت به نماز و ترک معصیت باعث میشود تا شخص بهشتی شود! دقیقا همون مطالبی که در خود آیات آمده!
سلام علیکم یکی از اساتید میفرمودند که در نماز باید تمام توجه مان به خدا باشد اگر به غیر از توحید به چیز دیگری فکر کنیم حتی به معاد فکر کنیم باز هم از اصل جدا شدیم . اصل نماز اینه که فقط به خدا فکر کنیم . ممنون میشیم کارشناسان بزرگوار نظرشون رو بفرمایند . خداخیرتون بده
از آن جا که خدا بزرگ تر از آن است که در تصور ما بگنجد هیچ کس نمی تواند ادعا کند که به یاد خداست حال آن که خدای تبارک و تالی به هیچ چیزی شبیه نیست .اما خداوند نمایندگانی دارد که ذکر آن ها ذکر خداست و اطاعت از آنها اطاعت از خداست و همچنین به یاد آنها بودن مثل به یاد خدا بودن است لذا انسان اگر بخواهد نمازش با حضور قلب باشد لحظه به لحظه در نمازش باید به یاد اهل بیت باشد با صلوات فرستادن مکرر بر محمد و آل محمد .اللهم صل علی محمد و آل محمد
از آن جا که خدا بزرگ تر از آن است که در تصور ما بگنجد هیچ کس نمی تواند ادعا کند که به یاد خداست حال آن که خدای تبارک و تالی به هیچ چیزی شبیه نیست .
اما خداوند نمایندگانی دارد که ذکر آن ها ذکر خداست و اطاعت از آنها اطاعت از خداست و همچنین به یاد آنها بودن مثل به یاد خدا بودن است لذا انسان اگر بخواهد نمازش با حضور قلب باشد لحظه به لحظه در نمازش باید به یاد اهل بیت باشد با صلوات فرستادن مکرر بر محمد و آل محمد .اللهم صل علی محمد و آل محمد
اگر باید در نماز به یاد اهل بیت یعنی غیر خدا بود پس حضرت علی به خودش تو نماز فکر میکرده؟!
اگر باید در نماز به یاد اهل بیت یعنی غیر خدا بود پس حضرت علی به خودش تو نماز فکر میکرده؟!
شما صلوات میفرستی دقیقا به کی تو نماز درود میفرستی؟
در ذکر صلوات ما بیاد اهلبیت می افتیم
در بقیه ی اذکار نماز به مفهوم های همان ذکر نماز و حالت هایی که باید داشته باشیم توجه میکنیم مثل خوف و حیا و ....
و به خیلی موضوعات دیگر توجه میکنیم
که البته باید در نماز حالت توسل را نگه داریم مثل همان حالت خوفی که از خدا داریم
برای همین است که آیت الله بهجت یکی از راه های به دست آوردن حضور قلب در نماز را توسل به صاحب الزمان(ارواحنا فداه) قبل از گفتن تکبیر به شمار می آورد.
شما صلوات میفرستی دقیقا به کی تو نماز درود میفرستی؟
که البته باید در نماز حالت توسل را نگه داریم مثل همان حالت خوفی که از خدا داریم
برای همین است که آیت الله بهجت یکی از راه های به دست آوردن حضور قلب در نماز را توسل به صاحب الزمان(ارواحنا فداه) قبل از گفتن تکبیر به شمار می آورد.
صلوات فرستادن با فکر کردن به اهل بیت از اول تا اخر نماز متفاوت است!
تو ادعیه ای وضو گذاشتم یاد خداست و اسم از خدا برده میشود نه از اهل بیت! مگر صلوات و درودی باشد!
حتی در همه ادعیه هم نام خدا برده میشود نه نام اهل بیت!
البته توسل به ائمه اشکال ندارد!
بسم الله الرّحمن الرّحیم
سلام و خداقوت
از همگی عزیزانی که با صبر و بردباری خود، به بحث رونق می بخشند، پیشاپیش تشکر می کنم.
استاد پناهیان در مورد اینکه "چطور نماز خوب بخوانیم" مطالب زیبایی فرمودند، که مختصر و کوتاه، در سه کلیپ صوتی، ضمیمه این پست می کنم.
اگر باید در نماز به یاد اهل بیت یعنی غیر خدا بود پس حضرت علی به خودش تو نماز فکر میکرده؟!
اهل بیت علیهم السلام غیرالله نیستند و مع الله هم نیستند بلکه من الله هستند یعنی از خدایند .مثلا اگر کسی در نمازش به سوره حمد یا ذکری که می گوید فکر کند آیا به غیر خدا فکر کرده است ؟آیا تفکر در قرآن فرق میکند با یاد خدا؟ ذکر شریف "اشهد ان علیا ولی الله " معادل است با " اشهد ان قرآن کلام الله".همانا امیرالمومنین علیه السلام قرآن ناطق است و حقیقت قرآن است .اما در مورد این سوال شما که آیا حضرت علی در نماز به خودشان فکر میکرده اند یا نه؟ با ید بگویم که سیر الی الله مراتب و درجاتی دارد و همچنین است حضور قلب در نماز .برای ماها که انسان ها گنهکاری هستیم حجاب های زیادی وجود دارد که مانع میشود از حضور قلب و یاد خدا و تنها چاره رفع این حجاب ها توسل و ذکر اهل بیت علیهم السلام است .اما برای اهل بیت که هیچ حجابی وجود ندارد میان آنها وخدا تعالی و اگر هم حجابی باشد بسیار اندک است .حتی میان خدا و پیامبر ص هم حجاب بود "فکان قاب قوسین او ادنی".
خلاصه آن که خود امیرالمومنین علیه السلام هم به وسیله حضرت زهرا سلام الله علیها به خدا متوسل میشد. این تنها حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها است که هیچ حجابی میان او و خداوند وجود ندارد و تنها اوست که میتواند مستقیم به یاد خداوند باشد در نماز و چگونگی این حقیقت هیچ گاه برای ما روشن نخواهد شد و هر گز به آن دست نخواهیم یافت زیرا در حضرت زهرا سلام الله علیها سرّی است که جز خدای متعال کسی نمیداند " اللهم صل علی فاطمه و ابیها وبعلها و بنیها وسرّ مستودع فیها "
با سلام
دو ركعت نماز براي خدا
روزي دو شتر بزرگ و چاق براي رسول خدا (صلي الله عليه و آله) هديه آوردند.حضرت به اصحاب خود فرمود: آيا كسي هست در ميان شما كه دو ركعت نماز بخواند و در قيام و ركوع و سجود و وضو و خشوع اهتمام به امور دنيا نداشته و در قلب او فكر دنيا نبوده باشد تا من يكي از اين دو شتر را به او بدهم؟ كسي جواب نگفت. سه مرتبه اين جمله را فرمود. كسي جواب او را ند اد مگر علي بن ابي‌طالب (عليه السلام) برخاست و عرض كرد يا رسول الله من مي‌خوانم و از اول نماز تا آخر چيزي از دنيا به خاطرم راه نداده فكر دنيا را نمي‌كنم.
رسول خدا: بخوان. علي نماز را خوانده و تمام كرد. جبرئيل نازل شد و عرض كرد يا رسول الله يكي از دو شتر را به علي بده.
رسول خدا: من با علي شرط كرده بودم چيزي از دنيا به قلبش راه ندهد ولي علي در سلام نماز به خاطرش آورد من كدام يكي را بگيرم بزرگش را يا چاقش را.
جبرئيل: يا محمد خداوند مي‌فرمايد كه علي فكر مي‌كرد بزرگ را بگيرم يا چاقرا گرفته قرباني كنم و در راه خدا صدقه بدهم و اين فكر علي در سلام نماز براي خدا بود، نه براي دنيا. رسول خدا يك شتر از آن دو شتر را به علي (عليه السلام) داد.
مناقب، ج1، ص302.
ملاحظه می شود که در باره ی هر چه و هر که فکر می کنیم باید در راه خدا باشد و این مسئله شامل حال ائمه ی اطهار هم می شود
موفق باشید