رابطه گریه برای امام حسین (ع)وبخشیده شدن گناهان

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
رابطه گریه برای امام حسین (ع)وبخشیده شدن گناهان

کسی که پی در پی مرتکب گناه میشود با گریه بر امام حسین(ع)گناهان او پاک می شود ؟آیا این باعث نمی شود که افراد بیشتر سراغ گناه بروند؟

البته این موضوع برای بنده هم همیشه سوال بوده و هست.
اما آنچه که یقین دارم اینه که کسی که عشق واقعی و ارادتی خالصانه به مولایش امام حسین علیه السلام و به خاندان پاک ائمه اطهار ( علیهم السلام ) داره هیچ گاه به گناه، فکر هم نمی کنه ، چه برسه به اینکه به سمت گناه بره. اگر هم خدای نکرده مرتکب گناهی شد بلافاصله توبه می کنه و بر می گرده.
به نظر شما اینطور نیست؟

[=Times New Roman]بسمه تعالی:Sham::Sham:
[=Times New Roman]سرشت انسان فقط از شناخت ساخته نشده است دارای احساسات نیز می باشد که از این احساسات از شادی وغم تشکیل شده است شادی با خندیدن وغم با گریستن بروز می کند در جای خود باید خندید ودر جای خود باید گریست،تا اینکه این استعداد در وجود ما لغو نباشد .خداوند در ما محبت آفرید تا در باره آنچه دوست می داریم ابراز علاقه کنیم .در ما بغض نیز آفریدتا در برابرکسانی که به او ضرر میرساننددشمنی کند .البته ضررهای مادی اهمیتی ندارد ولی چنانچه دشمن دین ما را بگیردآیا قابل اغماض است ؛ان الشیطان عدو فاتخذوه عدوا ؛فاطر ،.و چنانچه این دشمنی نباشد به تدریجبا آنها دوست ورفتار آنها را میپذیرد.بنابراین این ابراز دشمنی در قالب گریه نوعی سیستم دفاعی دربرابر آنچه غیر خدایی است میباشد.گریه برحسین (ع)گریه برآنچه باید باشد ونگذاشتند بشود .گریه بر اینکه من با شما وهم فکر شما هستم گریه بر ارزشهای انسانی از دست رفته است همین که دقایقی به این مسائل بیندیشد یعنی به خود بازگشته است واین بازگشت نوعی توبه به در گاه الهی است خصوصا وقتی باگریه هماه باشد می تواند باعث آمرزش گناهان شود .چرا که نه خدا به این گریه ها نیاز دارد و نه امام حسین (ع).بنابراین خداوند آن قدر مهربان است که به اندک بهانه ای در صدد آمرزش بندگان است و چه بهتر گریه بر حسین (ع).ولی کاملا روشن است کسی که دائم گناه کند و فکر کند با گریه بر حسین (ع) آمرزیده شود پیداست گریه او از روی شعور نیست پس چنین گریه ای نمی تواند انسان ساز باشد نمی تواند باعث آمرزش شود .
[=Times New Roman]اذرخشی دیگر از آسمان کربلا،محمد تقی مصباح یزدی .

ج: یا حسین


[/HR]

به نقل از آیت الله اراکی؛
شبی خواب امیرکبیر را دیدم، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت
پرسیدم چون شهیدی ومظلوم کشته شدی این مرتبت نصیبت گردید؟
بالبخند گفت:خیر
سؤال کردم؛چون چندین فرقه ضاله را نابود کردی؟
گفت:نه
باتعجب پرسیدم: پس راز این مقام چیست؟

جواب داد:هدیه مولایم حسین است!

گفتم؛چطور؟

بااشک گفت:

آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند، چون خون از بدنم میرفت تشنگی بر من غلبه کرد. سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید. ناگهان به خود گفتم میرزا تقی خان! ۲ تا رگ بریدند این همه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه؟ او که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود! از عطش حسین حیا کردم، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد
آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند امام حسین آمد و گفت:
به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی این هدیه ما در برزخ. باشد تا در قیامت جبران کنیم!
( ونقل دیگر این است که هنگامیکه از حال رفتم دیدم سرم در دامام حسین هست رزقنالله بمحمد وال محمد )

همیشه برایم سوال بود که امیرکبیر که در کاشان به شهادت رسید چگونه با امکانات آن زمان مزارش در کربلاست
جواب عشق به مولایش امام حسینبود

یا حسین

سلام وعرض ادب خدمت همه دوستان.
مطالب خوبی بیان شد که بنده بنوبه خود تشکر می کنم. در مورد گریه بر امام حسین علیه السلام مد نظر داشته باشیم که ققط گناهانی بخشیده می شود که حق الناس نباشد. پس گناهانی که فقط حرمت الهی در آن شکسته شده بخشیده می شود.
امام حسین علیه السلام بخاطر رضای الهی وحفض شریعتش از جان خود وعزیز ترین کسانش گذشت. با خون خود ریشه وساقه دینی که در حال نابودی بود آبیاری کرد تا برای همیشه بجوشد ودین را حفظ کند. خداوند هم کریم وخالق اهل کرم است. ودر قبال این خدمتی که اباعبدالله کرد. فرشتگانی را فرستاد تا برای همیشه در کنار قبر حضرت برای زائرانش طلب استغفار کنند.
در عین حال هر کسی که برای حضرت گریه کند می بخشد.
پس این حق الهی است وکرمش ونمی شود برآن ایرادی گرفت.
اما مد نظر داشته باشیم همانطور که دوستان فرمودند. اگر خداوند چنین خصوصیاتی برای امام قرار داده است، چون زیارت وگریه بر حضرت انسان ساز است. کسی که برای عزای عزیز فاطمه گریه می کند محبتش را در قلب دارد. محبت امام معصوم وامام متقین با گناه قابل جمع نیست. وخود این گریه نشان می دهد که این گنهکار عاشق وشیفته گناه نیست بلکه از نادانی یا وسوسه بود وحالا حضرتش را واسطه توبه خود قرار داده است.

امام خمینی ره فرمود:
محرم وصفر است که اسلام را نگه داشته است.
از بعد شهادت سالار شهیدان ترویج فرهنگ عاشورا وپیامهای آن برای ریشه کنی ظلم وظالمین توسط امام چهارم با نشر وفرستان تربت کربلا یه جاهای مختلف وارزش نماز خواندن با آن وسیره خود آنحضرت در گریه دائم بر پدرش موجب شتاخت سالار شهیدان واهداف او در کربلا وبه لرزه در آوردن ستونهای ظلم ومستکبران شد.
ترویج این فرهنگ با گریه بر مصاعب حضرت که موجی تحریک عواطف انسانی وایجاد شور دینی در او می شد بیشتر تحقق پیدا می کرد. لذا یکی از عوامل بقای اسلام همین گریه هاست. وباید هم اینقدر ارزش وثواب داشته باشد.

البته یک قاعده را هم از یاد نبریم که بر اساس قرآن خداوند نیکی ها را از متقیان یعنی کسانی که اهل دوری از گناه هستند می پذیرد نه هرکسی. یتقبل الله من المتقین. لذا عزادار حقیقی باید اهل تقوا ودوری از معصیت باشد. تا تقرب پیدا کند.

کریم;738482 نوشت:
البته یک قاعده را هم از یاد نبریم که بر اساس قرآن خداوند نیکی ها را از متقیان یعنی کسانی که اهل دوری از گناه هستند می پذیرد نه هرکسی. یتقبل الله من المتقین. لذا عزادار حقیقی باید اهل تقوا ودوری از معصیت باشد. تا تقرب پیدا کند.

تو دستگاه امام حسین (ع) خیلی دنبال قائده و قانون نباش ، تو همین آدمهای عادی گاهی پیش میاد که شخص خوشحاله و لطف مادی یا بخشش زیادی به اطرافیانش میکنه ، در حالی که طرف مقابل اصلا لیاقت نداشته باشه .
حالا ولی خدا که مظهر بخشش و رحمت خداست بماند ....
اگر طرف لیاقت داشته باشه و مستحق بخشش گناهان یا ترفیع درجه باشه که اون حالت عادی هست و دیگه اسمش عطا و بخشش نیست .
رسول ترک بعد از عمری غفلت و گناه سرشو بلند کرد گفت "حسین ، اگه خوبها رو ببخشی که هنری نیست ، اگه من گناهکار رو ببخشی ، هنره !! "
و بسیار امثال رسول ترک که در طول تاریخ بودن و با یک لحظه توجه امام حسین از عمری غفلت و انواع گناه ها بیرون اومدن . پس اینطور بخشش و کرم خداوند رو محدود نکنید ، بخششی که امام حسین (ع) مسئول و مجری و نماینده ی اون هستن .
صد البته که با تقوا بیشتر این بخشش و محبت شامل افراد میشه ولی تمام افراد در هر مرتبه ای از این بخشش برخوردارن حتی اونهایی که به ظاهر رابطه ای با این مسایل ندارن .
اینطور ملا کتابی با مسایل مربوط به عزاداری برخورد نکنید و در عوض به شبهه هایی که وارد میشه جوابگو باشید نه اینکه هم آواز با عده ای که رحمت و بخشش عزاداران رو زیر سوال میبرن حرکت کنید .
صریح روایت های متعدد از معصومین اشاره به بخشش گناهان گریه کنندگان داره و نگفته که طرف کی باشه یا چطور باشه ، بند و تفصره و شرط وشروط نیاورده ، حالا اگه موضوع برامون خیلی خوب جا نمیوفته یا سوال داریم نباید صورت مساله رو پاک کرد یا اصل قضیه رو انکار کرد .
با انکار کردن فقط خودمون رو محروم میکنیم و بس .
از خودشون بخواهیم که فهم موضوع رو بهمون بدن ، نه اینکه به موضوع خدشه وارد کنیم .

.

[=arial]حضرت رضا (علیه السلام) فرمود:

هفت چیز بدون هفت چیز دیگر مسخره است:

1-كسى كه به زبان استغفار كند و در دل پشیمان نباشد ،خود را مسخره كرده،

2- كسى كه توفیق از خدا بخواهد و كوشش نكند،خود را مسخره كرده،

3- كسی كه بهشت خواهد و بر سختیها صبر ننماید،خود را مسخره كرده،

4- كسی كه از آتش به خدا پناه برد و از لذت دنیا دست نكشد،خود را مسخره كرده،

5-كسی كه مرگ را یاد كند و آماده آن نشود،خود را مسخره كرده،

6-كسی كه خدا را یاد كند و مشتاق دیدار او نباشد،خود را مسخره كرده،

7- كسی كه در گناه اصرار ورزد و بدون توبه از خدا طلب عفو و بخشش كند،خود را مسخره كرده است.

(منبع: تحریر المواعظ العددیة صفحه : 470)

طبق این روایت اگر اصرار بر گناه داشته باشد و قلبا پشیمان نباشد گریه بر امام یا فایده ندارد و یا بسیار فایده حد اقلی خواهد داشت...
اما اگر زیاد گناه کند ولی قلبا پشیمان و ناراحت باشد حب ائمه و گریه بر امام راه گشاست مسلما...

[=arial] ابو بصير گويد خدمت ام حميده‏ رفتم كه او را در مرگ امام صادق‏ تسليت دهم گريست و از گريه‏اش گريستم و پس از آن فرمود اى ابا محمد اگر امام صادق را وقت مرگ مى‏ديدى شگفتى ديده بودى، دو ديده‏اش را گشود و فرمود همه خويشانم را گردم جمع كنيد و كسى نماند كه او را جمع نكرديم گفت بآنها نگاهى كرد و فرمود براستى شفاعت‏ ما نرسد بكسى كه نماز را سبك شمارد.

[=arial][=arial]
از این روایت هم معلوم میشود شفاعت شروطی دارد و شامل هر کس نمیشود...

اما محبت غوغا میکند...
اگر محبت به خدا و امام شکل بگیرد حتما دست انسان گنه کار رو میگیرند، رسول ترک و علی گندابی و ... مصادیق بارز این محبت اند.


[=arial]قالالصادق (ع): المحب في اللَّه محب اللَّه، و المحبوب في اللَّه حبيب اللَّه، لانهمالا يتحابان الا في اللَّه. قال رسول اللَّه (ص) المرء مع‏ من‏ أحب،فمن أحب عبدا في اللَّه فإنما أحب اللَّه، و لا يحب اللَّه (و لا يحب عبد اللَّه)الا من أحبه اللَّه. [=arial]ترجمه‏[=arial]حضرت صادق (ع) فرمود: كسى كه در راه خدا محبت پيدامى‏كند، محب خداست و شخصى كه در اين مورد طرف اين گونه محبت قرار مى‏گيرد، محبوب وحبيب خدا مى‏شود، زيرا محبت كه در اين ميان جريان پيدا مى‏كند، در راه خداست.
[=arial]
[=arial]رسولاكرم (ص) فرموده است: هر مردى با كسى كه با آن علاقه‏مند است محشور است، پس كسى كهدوست بدارد بنده‏اى را در راه خدا، خدا را دوست داشته است، و خدا را دوست نمى‏داردمگر آنكه خدا او را دوست داشته باشد.(
مصباح الشريعة / ترجمه مصطفوى، متن، ص: 442)

سلام وعرض ادب محضر جناب ذاکر.
مثالهایی که فرمودید که موید سخنان ما بود. رسول ترک توبه کرد وشد از اولیاء الهی. اینطور نبود که گریه کندوحسینی شود، شراب هم بخورد. یا نماز نخواند. اگر قرار باشد بنده وامثال من به کسی که نماز نمی خواند، شراب می خورد، غیبت می کند. ولی ماه محرم برای حضرت گریه می کند. بگوییم تو اهل بهشت شدی. اینکه خلاف سخن امام صادق علیه السلام است. خلاف فرمایش خود ابی عبدالله است که فرمود: الغیبه ادام کلاب اهل النار، خورشت اهل جهنم غیبت است.
یعنی ما برای بهشتی کردن یک گریه کننده، این احادیث اهل بیت را نبدازیم دور؟!