بررسي آياتي در مورد عذاب قوم عاد ...و بررسي تناقض ..؟!

با سلام

در پی ناسپاسی و نافرمانی قوم عاد از دستورات پیامبر خویش، خداوند برای عبرت دیگران و مجازات این قوم، با عذاب دردناكی زندگی آنها را در هم پیچید چنان که می‎فرماید: «اما عاد به وسیله تندبادی سركش، پر سر و صدا، سرد و مسموم به هلاكت رسیدند.»[1]

این در حالی است كه افرادی به جای عبرت گرفتن از این داستان‎های الهی، گمان کرده اند كه در این داستان قرآنی، تناقض و ضد و نقیض‎هایی وجود دارد، گویا تصورشان بر این است كه قرآنی كه مطالب آن ضد هم باشد دیگر اعتباری نخواهد داشت لذا در گفته ها و نوشته هاشان چنین می گویند:

1. خداوند در قرآن كریم گاهی می‎گوید: قوم عاد در روزی به هلاكت رسیدند،

2. بار دیگر گوید: هلاكت آنها چند روز طول كشید

3. باز می‎گوید: عذاب هفت شب و هشت روز بر قوم عاد وارد شد تا به هلاكت رسیدند.[2]

4. و یا می گوید: پس از طوفان چنان شد که جز خانه هاشان چیزی باقی نماند و ... و این‎ها همه ضد و نقیض یكدیگرند.

در پاسخ به اشکالات این افراد، با نگاهی ژرف به آیات قرآنی به روشنی دیده می‎شود كه این آیات نه تنها با هم ناسازگاری و تناقضی ندارند،‌ بلكه هر كدام در بیان قسمتی از این عذاب الهی و تکمیل یکدیگرند.

1. در سوره قمر آیه 19 می‎گوید: «روزی كه عذاب الهی شروع شد، یك روز سخت و شومی بود.» و مراد از یوم، قطعه‎ای از زمان است، چنان چه در عرف عادی نیز گویند: روزی كه فلان كار را انجام دادیم، سختی‎ها كشیدیم و به یقین منظور این نیست كه آن كار فقط یك روز طول كشید.[3] یا گاهی گفته می شود: از آن روز که این کار را شروع کردم، نتیجه ای حاصل نشده، آیا چون روزها متعدد است باید می گفت: از آن روزها که این کار را شروع کردم ... با دقت، مقصود آیه و مطلب مورد اشاره روشن و اشکال وارده مرتفع می گردد.

2. آیه 16 سوره فصلت نیز در بیان روزها و مدت آن نیست، بلكه می‎خواهد بگوید كه عذاب بر قوم عاد روزها به طول انجامید، یعنی روزی كه شروع شد، شوم بود و روزهایی هم كه ادامه داشت باز سخت و دردناك بود.[4]

3. در آیه 7 سوره حاقه این مدت عذاب را روشن ساخته و می‎فرماید: این باد سخت و تند كه شروعش شوم و دردناك بود و روزها ادامه داشت به مدت هفت شب و هشت روز پی در پی بوده است.[5]

4. و بالاخره در آیه 25 سوره احقاف، که می فرماید: "این بادی است که به امر خدا همه چیز را نابود و هلاک می سازد، پس شبی را صبح کردند و جز خانه های ویران اثری از آنها باقی نماند ..." [6] مقصود از "فاصبحوا" مقصود همان مرحلۀ آغاز عذاب است که در آیۀ 19 سورۀ قمر نیز بدان اشارت فرموده است.

5. و در پاسخ کسی که بگوید: وقتی شدت عذاب به حدی بوده که در یک شب مقصود حاصل بوده ادامۀ آن تا هفت شب و هشت روز، ضرورتی نداشته، گفتنی است: از آنجائیکه فلسفۀ عذاب الهی برای قوم عاد و یا هر قوم دیگری علاوه بر هلاکت و نابودی آن قوم ناسپاس و کافر پیشه، درس عبرت و نوعی اتمام حجت برای آیندگان بوده، عذاب را به کیفیتی نازل می کند که در شدید ترین حالت قابل تصور و در بالاترین درجۀ خوف و ترس برای حصول نتیجه در مسیر عبرت و بمنظور پشیمانی سایرین و آیندگان باشد. هدف، نشان دادن جلوه ای هر چند کوچک و پایین از قدرت و قهر و عذاب الهی است.

6. و اینکه فرموده جز خانه هاشان اثر از چیزی باقی نماند، مقصود نه آنست که خانه هاشان در اثر طوفان دست نخورده باقی مانده و هیچ تغییری نکرده بلکه خانه های شان به عبارت آغازین آیه یعنی "تدمر کل شیء ..." معطوف شده و ویران گردیده. چنان که مرحوم الهی قمشه ای در ترجمۀ آیه، مفهوم را رسانده است. و آنچه از خانه هاشان باقی مانده ویرانه هائی است برای عبرت دیگران و آیندگان. و البته قرار هم نبوده که خانه ها بطور کلی ویران شود و هیچ اثری از هیچ چیز باقی نماند، که در اینصورت نشانه و علامتی برای عبرت گیری آیندگان باقی نمی ماند. (دقت کنید)

به همین جهت، می بینیم که امام فخر رازی نیز، در تفسیر خود از آن واقعه، به این مطلب اشاره نموده: "نخستين بار كه متوجه ابر سياهِ پر گرد و غبار شدند، وقتي بود كه آن باد به سرزمين آنها رسيد و چهار پايان و چوپانان آنها را كه در اطراف بودند، از زمين برداشت و به هوا برد، خيمه‎‎ها را از جا مي‎كند و چنان بالا مي‎برد كه آنها به صورت ملخي ديده مي‎شدند، هنگامي كه آن صحنه وحشت بار را ديدند، فرار كردند و به خانه‎هاي خود پناه بردند و درها را به روي خود بستند، ‌ولي باد آن چنان تند بود كه درها را از جا مي‎كند، و آنها را بر زمين مي‎كوبيد و با خود مي‎برد و پيكرهاي بي‎جان آنها را زير خروارها شن، پنهان مي‎ساخت. [7]

بنابراین، چنانکه مشهود است، بین این آیات هیچ گونه تضاد و تناقضی وجود ندارد، چرا كه هر كدام در بیان مطلبی و در جهت تکمیل یکدیگر بوده‎اند، آیات 19 قمر و 16 فصلت، فقط در بیان، سخت بودن و مستمر و پی در پی نازل شدن عذاب، آیه 7 سوره حاقه مدت این روزها را روشن ساخته، و آیۀ 25 سورۀ احقاف به ویرانی همه چیز، الا ویرانه های
خانه هاشان اشارت می کند.

و در پایان این نوشتار، باری دیگر به مظلومیت امیر بیان علی (ع) و غربت و مظلومیت سخنان گهربار ایشان اشارت می کنیم که در نهج البلاغه اش فرمود: "ما اکثر العبر و اقل الاعتبار؛ چه بسیارند عبرت ها و چه کم است عبرت گیرنده"

فاعتبرو یا اولی الابصار ...

موفق باشید ...:roz:

پاورقی_______________________________________

[1] . حاقه / 6.
[2] . ر. ك: قمر / 19. فصلت / 16، حاقه / 7.
[3] . رو ك: طبرسی،‌فضل؛ مجمع البیان، ترجمه: میرباقری و....، تهران، فراهانی، اول ج 24،‌ص 29 و مكارم شیرازی،‌ناصر؛ نمونه، تهران، دارالكتاب الاسلامیه، ج 23، ص 37 و طباطبایی، محمد حسین،‌ المیزان، ترجمه موسوی همدانی قم، اسلامی، 1363 هـ . ش، ج 19، ص 107.
[4] . همان. بنقل از سایت اندیشه قم با کمی تغییر و حذف و اضافات.
[5] . حاقه / 7.
[6]. احقاف، 25. ترجمۀ الهی قمشه ای
[7]. تفسير فخر رازي، ج 28، ص 28.

اینم منبع کپی پیستهای دوستمون از سایت ضد دین زندیق zandiq.com/articles/0000000366.shtml

دوست عزیز من به این قصد لینک منبع ر وگذاشتم که بهتون بگم مطالبی رو که مینویسید کپی می باشد حداقل جوابشم می توانید با کپی کردن بنویسید بهتره واقعا دنبال حقیقت باشید به هر کسی بتوانید دروغ بگید به خودتان نمیتوانید دروغ بگید

موفق باشید