شست و شو؛ در اوستا و دین زرتشت چگونه و در قرآن و دین اسلام چگون

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
شست و شو؛ در اوستا و دین زرتشت چگونه و در قرآن و دین اسلام چگون

با سلام
و عرض تبریک سال نو به تمامی عزیزان اسک دین

باری؛ نظری بیافکنیم به بهداشت و شست و شو؛ که در اوستا ودین زرتشتیگری چگونه و در قرآن و دین اسلام چگونه سفارش شده است؟
((تطهیر و غسل با آب پاک در اسلام)):

در قرآن کریم می خوانیم:

((

إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِّنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُم مِّن السَّمَاء مَاء لِّيُطَهِّرَكُم بِهِ وَيُذْهِبَ عَنكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَلِيَرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الأَقْدَامَ
و به يادآر آنگاه را که خدا چنان ايمنيتان داده بود که خوابی سبک شما، را فرو گرفت و از آسمان برايتان بارانی باريد تا شست و شويتان دهد و وسوسه شيطان را از شما دور کند و دلهاتان را قوی گرداند و قدمهاتان را استوار سازد
)) [سوره ی اَنفال / آیه ی 11].

((

وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء طَهُورًا
اوست که پيشاپيش رحمت خود بادها را به مژده دادن فرستاد و از آسمان آبی ، پاک نازل کرديم)) [سوره ی فرقان / آیه ی 48].

و باز در جای دیگر در وصف مسلمانان می فرماید:

((همانها که از رسول پیامبر استاد ندیده (اُمّی) پیروى ‏کنند؛ پیامبرى که اوصاف او را در تورات و انجیل که نزد ایشان است، مى ‏یابند؛ او آنها را به کار نیک دستور مى‏دهد، و از کار بد باز می دارد؛ چیزهای پاکیزه را براى آنها حلال، و ناپاکیها و پلیدی ها (خبائث) را بر ایشان تحریم مى کند؛ و تکالیف پر مشقت و سخت، و غل و زنجیرهایى را که بر آنها بود، از گردنشان بر مى ‏دارد؛ پس کسانى که به او ایمان آورده، و حمایت و یاریش نمودند، و از نورى که با او نازل شده (قرآن مجید) پیروى نمودند، به راستی، آنان رستگارانند)) [اَعراف/157].

در اسلام اهميت آب در تطهير و پالايش است. مسلمانان بايد هنگام نيايش و پيش از تقرب جستن به خدا پاك و منزه باشند.
در اسلام، طهارت پيش از بجاي آوردن واجبات ديني مخصوصاً نماز، از اصول ضروري است.
سه نوع طهارت در اسلام وجود دارد: اول، غسل كه طهارت اصلي است و فرد پس از نيت كردن، تمام بدن را با آب پاكيزه مي‌شويد.
مسلمانان بايد پس از انجام اعمال جنسي كه از نظر ديني باعث ناپاكي مي‌شود نيز غسل كنند.
غسل همچنين پيش از نماز جمعه، دو عيد بزرگ و قبل از دست زدن به قرآن، توصيه شده است.

علاوه بر آن مردگان نيز بايد پيش از دفن شدن غسل شوند. دومين نوع طهارت وضو است كه براي زدودن آلودگي‌هاي جزئي‌تر انجام مي‌شود و بايد پيش از هريك از پنج نوبت نيايش روزانه صورت گيرد.
وضو شامل شستشوي صورت با آب پاكيزه، مسح كشيدن سر با آب و شستن دستها تا آرنج و پاها تا قوزك مي‌شود.

اين دستور از قرآن ريشه مي‌گيرد. آنجا كه در سوره پنجم (مائده)، آيه هفتم و هشتم آمده: «اي كساني كه ايمان آورده‌ايد، هنگامي كه براي نماز بپا خواستيد صورتتان را و دستهايتان را تا آرنج بشوييد و سر و پاهايتان را تا قوزك مسح كنيد.»
و در سنت نيز با جزئيات كامل تشريح شده است، هر مسجدي نيز براي وضو گرفتن آب جاري دارد.
سومين نوع طهارت هنگامي انجام مي‌گيرد كه آب در دسترس نباشد در اين موارد مي‌توان از شن و خاك پاكيزه استفاده كرد.


این خلاصه و نمونه ای از دستور اسلام و قرآن، در امر بهداشت و نظافت و در پرهیز از خبائث [= چیزهای پلید و خبیث] و تاکید بر آسانی احکام دینی بود.

[=verdana][=times new roman]

((تطهیر و غسل با ادرار!! در دین زرتشت)):

[=verdana][=times new roman]در اوستا آمده است:

[=verdana][=times new roman]((پس نـَسْو کِش ها [= نعش کش ها؛ کسانی که جنازه ی مرده را می برند]، در سه قدمی مرده بنشینند و سپس موبَدِ پیشرو بر ایشان بانگ زند که: «ای مزدا پرستان!! قدری ادرار [= پیشاب؛ شاش!!] بدینجا آورید تا آنها که نَسو [= جنازه] حمل کرده اند، گیسوان [=موها] و اندام خود را بدان بشویند!!»

[=verdana][=times new roman]پس زرتشت پرسید:
[=verdana][=times new roman]ای پروردگار جهان!... آن ادرار که نَسْوْکشان بایستی گیسو و اندام خود بدان بشویند، کدام است؟!!...

[=verdana][=times new roman]اهورامزدا [= خدا در اصطلاح زرتشتیان] جواب داد: « ادرار گوسفند یا گاو نر؛ و یا ادرار آن مرد و زنی که نزدیک ترین خویشاوندان آن مرده باشند!! پس واجب است بر مزداپرستان که اینگونه ادرار را آماده ساخته تا نسو کش ها، گیسو و اندام خود بدان بشویند)) (وَندیداد) (1).

[=verdana][=times new roman]در بخش دیگر از وَندیدادِ اوستا نیز چنین آمده است:

[=verdana][=times new roman]((... زرتشت پرسید: ای اهورامزدا! اَشَوَن [= اَشَه وَن = مؤمن] نیکوکار، چه سان میتواند تن و لباس خویش را از این آلودگیها رها سازد و پاک گرداند؟!
[=verdana][=times new roman]اهورامزدا جواب داد:
[=verdana][=times new roman]« گـُمیز [= گاومیز؛ شاش گاو، و بلکه مطلق شاش و ادرار] وَرْزاو [= ورزگاو = گاو نر شخم زننده و ورزیده، که به کار کشاورزی آید] که اخته نشده باشد و تماماً سپید و یک تار مو از او نیز سیاه نباشد (که نگفته از کجا می توان آن را گیر آورد؟!)
را بگیر و آن اَشَوَن [= مؤمن] آلوده را به بَرْشنوم گاه [= حمّام شستشو با شاش!! یا همان مَگَه ی زرتشتیان] بـِبَر...(2)؛ پس صد مرتبه دعای [= نیایش] «اَشِم وُهو» [= یکی از سه نماز زرتشتیان] را بخواند؛ آنگاه دعای «اَهونَ وَیْریَه» [= یا همان: «یَثـَه اَهو»، مهم ترین و سرشناس ترین نیایش زرتشتی] را دویست بار بخواند؛ سپس تن و لباس آلوده اش را چهار بار با گُمیز [= ادرار، شاش!!] بشوید»...))؛ تا آخر ماجرا، که نـُه شبانه روز وقت هم میخواهد و باید در تمام آن نه شب، زیر هیچ سقفی نخوابد!! و فقط برای افراد بیکار و آواره خوبست!! (وندیداد) (3).

[=verdana][=times new roman]در جای دیگر از وندیداد، به برخی دستور داده که برای طهارت باطن و غسل روح، حتی آن «گمیز» یا همان شاش گاو را بنوشند!!!(4) :Moteajeb!:
[=verdana][=times new roman]و این غسل با ادرار، به گفته ی «آرتور کریستیَن سن» توسّط جمشید – همان پادشاه افسانه ای و موهوم – که جسد طهمورث – انسان خیالی و جدّ زرتشتیان!! – را پاک کرده و در دخمه نهاد، بدعت شده است؛ چون جمشید در خواب دیده که گاوی بر دستان او می شاشد و آنگاه سروش [= پیک وحی] بر او وحی فرو می آورد که به مردم نیز توصیه کن تا با شاش گاو شست و شوی خود کنند!!(5)
[=times new roman]-------------------------------------------------------------------

[=times new roman]1) اوستا، پژوهش: جلیل دوستخواه، انتشارات مروارید -1371ش،2/747،وندیداد، فـَرگـَرد هشتم،بخش یکم، ش 11 تا 13. [آشموغ].

[=times new roman]2) دکتر اقبال، ادامه ی دستور را که شامل شیارکشی به دور خود – مثل جن گیرها، که با چاقو به دور خود، بر خاک، شیار می کشند!! – را نیاورده و جای آن سه نقطه نهاده است. مشروح رسم «کِش» یا «شیار» و بعد از آن، شست و شو با ادرار را، خوانندگان می توانند در فرگرد نهم وندیداد اوستا، بند دهم به بعد، مطالعه کنند ( اوستا، تحقیق: جلیل دوستخواه، 2/773 به بعد) [احمد تفضلی].
[=times new roman]نیز، در فرگرد هشتم، بند سی و هفتم به بعد (همان، 2/754 به بعد)، دستور شست و شو با گـُمیز [=شاش] یا همان غسل مسّ میّت زرتشتی، با اندک تفاوتی بیان شده است [آشموغ].

[=times new roman]3) اوستا، پژوهش: جلیل دوستخواه، انتشارات مروارید -1371ش، 2/867-868،وندیداد، فرگرد نوزدهم، بخش دوم، ش20-25[آشموغ].

[=times new roman]4) همان، 2/715 [ا ت].

[=times new roman]5) نمونه های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه ای ایران، ترجمه ی این جانب (احمد تفضلی) و ژاله آموزگار، نشر نو، تهران - 1363ش، 1/233-235)[ات].

[="tahoma"]«در كتاب «ونديداد» شرح مبسوطى راجع به آب و تأثير آن در تطهير مندرج است. فقط چيزى كه در تطهير مؤثرتر از آب محسوب مى‏شد بول گاو بود.» «1»
ابوالعلاء معرّى، شاعر معروف عرب در اشعار معروف منسوب به او كه اسلام و مسيحيت و يهوديت و زردشتى‏گرى را يكجا انتقاد مى‏كند، چنين مى‏گويد:
عجبت لكسرى و اشياعه و غسل الوجوه ببول البقر
وقول اليهود اله يحب رسيس العظام و ريح القتر
وقول النصارى اله يضام و يظلم حياً و لاينتصر
وقوم اتى من اقاصى البلاد لرمى الجمار و لثم الحجر(2)
يكى ديگر از احكامى كه در اوستا ى ساسانى سخت روى آن تكيه شده است ممنوعيت دفن مردگان و آلوده كردن خاك است. در كتاب ونديداد كه قسمتى از اين اوستا ست، بيش از هر موضوع ديگر درباره اين موضوع اصرار و تأكيد شده است. و چنانكه مى‏دانيم تا كمتر از نيم قرن پيش زردشتيان ايران و هندوستان مردگان خويش را دفن نمى‏كردند، آنها را در بالاى برجى (برج خاموشان) مى‏گذاشتند كه طيور آنها را بخورند. از نيم قرن پيش به اين طرف در اثر ممانعت دولتهاى هند و ايران به لحاظ حفظالصحه عمومى و در اثر بيدارى و روشنفكرشدن خود زردشتيان تدريجاً اين كار قدغن شد. شنيده‏ام هنوز در يزد آن برجهاى مخصوص كه مرده‏ها را بر روى آنها مى‏نهاده‏اند موجود است.
آقاى دكتر معين در اين زمينه مى‏گويد:
«در آيين مزدايى بسيارى از معتقدات دين بودايى هندى منعكس است.
عامل اساسى در اينجا آتش است. آتش در محراب زبانه مى‏كشد و با

هداياى دائمى از خاموشى آن جلوگيرى مى‏شود ... با اين حال شيوه ستايش در دين ايرانى بيشتر آشكار است و درست به همين دليل از سوزاندن و دفن مردگان خوددارى مى‏شود، زيرا عقيده بر آن است كه نعش مردگان، آتش و زمين را كه پاكيزه‏اند ملوّث خواهد ساخت. از اين رو نعش مردگان را به دشتها برده و طى تشريفات خاصى در هواى آزاد قرار مى‏دهند.» (3)
1. ایران در زمان ساسانیان ص 161.
2. مجموعه‏آثار شهیدمطهری، ج‏14، ص: 199
3.مزدیسنا و ادب پارسی ص 53 و 54.
[/]

موضوع قفل شده است