جمع بندی زنان پاکدامن برای مردان پاکدامن؛ و مردان پاکدامن برای زنان پاکدامن

سوال:
یه ایه توی قران داریم که میگه زنان پاکدامن برای مردان پاکدامن ومردان پاکدامن برای زنان پاکدامن و زنان خبیث برای مردان خبیث و مردان خبیث...(سوره نور)واقعا اینجوریه؟خیلی وقتها میبینیم که مردایی خوبن ولی همسراشون پاک نیستن وهمچنین زنایی خوبن شوهراشون خوب و پاک نسیتن.میخواستم بدونم اینها با هم منافاتی ندارند؟

پاسخ:
به نام خدا
با سلام
در آيه سوم سوره مباركه نور آمده است :
الزَّانِي لَا يَنكِحُ إلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِين
مرد زناكار جز زن زناكار يا مشرك را به همسرى نگيرد و زن زناكار جز مرد زناكار يا مشرك را به زنى نگيرد و بر مؤمنان اين [امر] حرام گرديده است
با دقت در مفاد آيه سوم سوره مباركه نورو همچنين روايات وارده در اين باب ،درمي يابيم كه حكم وارده در اين آيه در خصوص مردان و زنان زناكاري است كه هم شهرت به اين عمل قبيح دارند و هم حد خورده اند و هم توبه ننموده اند .
مرحوم علامه طباطبايي در تفسير و توضيح آيه مورد بحث مي فرمايند :
"حاصل معناي آيه با كمك روايات وارده از طرق اهل بيت (عليهم‏السلام‏) اين است كه : زناكار وقتي زناي او شهرت پيدا كرد ، و حد بر او جاري شد ، ولي خبري از توبه كردنش نشد ، ديگر حرام است كه با زن پاك و مسلمان ازدواج كند ، بايد يا با زن زناكار ازدواج كند و يا با زن مشرك ، و همچنين زن زناكار اگر زنايش شهرت يافت ، و حد هم بر او جاري شد ولي توبه‏ اش آشكار نگشت ، ديگر حرام مي ‏شود بر او ازدواج با مرد مسلمان و پاك ، بايد با مردي مشرك ، يا زناكار ازدواج كند ."(1)

ايشان در ادامه علت چنين برداشت و تفسيري را از سياق آيات قبل و آيه مذكور بيان مي كنند :
" پس اين آيه ، آيه‏ اي است محكم و باقي بر احكام خود كه نسخ نشده و احتياج به تاويل هم ندارد ، و اگر در روايات حكم را مقيد كرده ‏اند به صورت اقامه حد و ظهور توبه ، ممكن است اين قيد را از سياق آيه نيز استفاده كرد ، براي اينكه حكم به تحريم نكاح ، در آيه شريفه بعد از امر به اقامه حد است ، و همين بعد واقع شدن ظهور در اين دارد كه مراد از زاني و زانيه ، زاني و زانيه حد خورده است و همچنين اطلاق زاني و زانيه ظهور در كساني دارد كه هنوز به اين عمل شنيع خود ادامه مي‏ دهند ، و شمول اين اطلاق به كساني كه توبه نصوح كرده ‏اند ، از دأب و ادب قرآن كريم بعيد است ."(1)
توضيح اينكه در آيه دوم سوره مباركه نور ، حد زن و مرد زناكار را مشخص نموده :"الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ..." "به هر زن زناكار و مرد زناكارى صد تازيانه بزنيد"

حال در آيه بعد هنوز آنان را زاني و زانيه خطاب مي كند و با توجه به اينكه بنا به فرمايش قرآن كريم ، اگر كسي خطايي مرتكب شد و توبه نمود ديگر او را به نام يا لقبي كه وي را به گناه قبلش نسبت مي دهد نبايد خطاب كنند (2) لذا نتيجه مي گيريم كه حال كه در آيه بعد خداوند اين زن و مرد زناكار را هنوز زاني و زانيه خطاب مي كند پس مراد زناكاراني است كه هم حد خورده اند - زيرا در آيه قبل فرموده بود بر آنان حد جاري كنيد و اكنون درباره همين زناكاران حدخورده سخن مي گويد- و هم توبه نكرده اند زيرا اگر توبه مي كردند ديگر خطاب و اطلاق زناكار از ادب و فرمايش قرآن ، بعيد بود .

لذا مراد آيه ، زنان و مردان زناكاري هستند كه هم به زنا شهرت يافته اند و هم پس از اثبات زنا ، حد بر آنان جاري شده و هم توبه نكرده اند ؛ اين گروه از زنان و مردان سزاوار نيست با زنان و مردان مومن ازدواج كنند .
اما آنچه در جامعه مي بينيم كه همسران زنان و مردان پاكي ، افرادي پليد هستند اولا بايد اثبات شود كه اين زنان و مردان ، زناكارند ، ثانيا شهرت به اين گناه داشته باشند ، ثالثا حد خورده باشند و رابعا توبه ننموده باشند تا حرمت اين ازدواجها محقق شود . اما غالبا چنين شروطي محقق يا اثبات نمي شود.

منابع:
(1)- تفسير الميزان ، ج 15،ص114
(2)- الميزان ، همان
(3)- ولا تنابزوا بالالقاب بئس الاسم الفسوق بعد الايمان( حجرات/11) به همديگر لقبهاى زشت مدهيد چه ناپسنديده است نام زشت پس از ايمان