دروغ گفتن به کودک

ســلام:Gol:

« توریه » به سخنى گفته مى شود که از ظاهر آن چیزى فهمیده مى شود در حالى که منظور

گوینده چیز دیگرى است .

با مثال عرض میکنم:ok:

خونه ما زنگ میزنن و با من کار دارن. به دلایلی نمیخوام صحبت کنم، میگم که بگید من نیستم.

میرم یه اتاق دیگه، مادرم گوشی رو برمیدارن و میفرمایند که ایشون اینجا نیستند، یا من الان

نمی بینمشون

طرف چطور فکر میکنه؟ فکر میکنه من اصلا نیستم در حالیکه من اونجا نیستم، یه اتاق دیگه که

هستم.:Nishkhand:

اما ببینیم پاسخ سایت pasokhgoo را به این سوال

در چه مواردی استفاده از توریه اشکال ندارد و فرق بین دروغ مصلحتی و توریه چیست؟

پاسخ:

پرسشگرگرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با مركز ملي پاسخگويي به سوالات ديني

1- در جایی که راست گفتن موجب ضرر به انسان یا به دیگری باشد و یا نخواهد حرف راست را

بگوید، مثل آن که مصلحت در آن باشد که راست را نگوید، توریه کردن اشکال ندارد.(1)

2- دروغ مصلحتی آن است که انسان به خاطر مصلحت بالاتر مانند اصلاح بین مردم یا جلوگیری از

خون ریزی و یا نجات جان مؤمن مجبور به دروغ گفتن شود. در این صورت دروغ گفتن مصلحتی

حرام نیست.

اما توریه (بر وزن توصيه) به سخنى گفته مى ‏شود كه شنونده از آن چيزى مى ‏فهمد و گوينده از

آن چيز ديگرى را اراده مى‏ كند، يا به تعبير ديگر سخنى است دو پهلو، كه عبارت هر دو معنى را

دارد. افرادى كه مقيد به پرهيز از دروغ هستند، گاه به آن متوسل مى ‏شوند، تا هم دروغ نگفته

باشند و هم شنونده از اسرار آن ها آگاه نشود.

بنابراین توريه هرگز دروغ نيست، چرا كه نيّت گوينده سخن راستى بوده و عبارات او نيز آن معنى

را داشته ، هر چند شنونده به خاطر ذهنيت خود چيز ديگرى را از آن فهميده ، معلوم است اشتباه

شنونده در فهم معنى كلام ارتباطى به گوينده ندارد.

پی‌نوشت‌ها:
1. آیت الله خامنه ای، أجوبة الاستفتاءات ، سؤال 617 و سؤال تلفنی (7112467-0251).

:Gol:

یکی از اموری که مخصوصا در تربیت کودکان موثر است هماهنگ بودن گفتار ورفتار والدین می باشد .اگر قرار باشد پدر ومادر چیزی را بگویند وخود به گونه ی دیگری عمل نمایند بدترین اثر تربیتی را برای فرزند خویش در نظر گرفته اندکه از نظر اخلاقی نیز این امر آثار وعوارض سوئی رابرای کودک در پی خواهد داشت.با توجه به تیز بینی ودقت نظری که کوکان امروز دارند در واقع آنها خیلی زود وراحت نسبت به دروغگویی والدین آگاه می شوند واین خود از نمونه های آموزش غير مستقيم دروغ‌گويي به كودكان به شمار می رود چرا که پدر و مادر از يك سو طي گفتارهاي اخلاقي خود وبیان داستانها وقصه ها ، كودكان را از دروغ‌گويي برحذر مي‌دارند، اما در عمل خود به آنها آموزش دروغ‌گويي مي‌ دهند. اين شيوه علاوه بر تعليم دروغ‌گويي، كودكان را دچار تعارض تربيتي نيز مي‌ كند و آنها را دچار اختلال رفتاري و اخلاقي مي‌نمايد.