20 شهریور ماه سالروز شهادت عالم مجاهد آیت الله "سید اسدالله مدنی" دومین شهید محراب
تب‌های اولیه
:Gol:عالم مجاهد
شهید آیت الله سید اسدالله مدنی (دومین شهید محراب) :Gol:
منبع: راسخون
[h=1][/h]
[/HR]
[/HR]
شهید مدنی در همه حال چشم به درگاه فیض الهی داشت و همواره در قنوت نماز‌هایش با سوز و گداز با خدا به نجوا می‌ایستاد و از او شهادت در راه اسلام و انقلاب را طلب می‌کرد، چون در عالم رویا جام شهادت از مولایش امام حسین (ع) را گرفته بی‌صبرانه در انتظار آن روز شوق وصال به معبود خویش بودن خود می‌گفت:
«من در دو موضوع نسبت به خودم شک کردم، یکی اینکه به من که می‌گویید سید اسدالله آیا واقعاً من از اولاد پیامبر هستم؟ و دیگر اینکه آیا من لیاقت آن را دارم که در راه خدا شهید شوم یا نه؟
روزی به حرم امام حسین (ع) رفتم و در آنجا با ناله و زاری از امام خواستم که جوابم بدهد. پس از مدتی یک شب امام حسین (ع) را در خواب دیدم و دستی به سرم کشید و این جمله را فرمودند: «یابنی انت مقتول» یعنی ای فرزندم کشته می‌شوی. که جواب دو سوال من در آن بود.»
این لحظه در روز جمعه 20 شهریور 1360 بود، آن روز هیچ کس نمی‌دانست سیدی که هم اکنون در جلو دیدگانشان چون موجی نا‌آرام می‌خروشد لحظاتی بعد به اقیانوس جاوید آخرت می‌پیوند و برای همیشه در دل دریای سعادت آرام می‌گیرد.
آیت الله مدنی نماز جمعه را به پایان برد و به عادت همیشگی در بین نماز جمعه و عصر به عبادت مشغول شد. در این هنگام از صف سوم نماز منافقی از نسل خوارج نهروان بلند شد و به سوی او هجوم برد پس از لحظه‌ای کوتاه آیت الله مدنی را چون کبوتری آزاد در عالم ملکوت اوج گرفته بود.
می‌گویند آیت الله مدنی چندی پیش از شهادت یعنی در بهار سال 60 با دوستانش آیت الله دستغیب و آیت الله صدوقی و حجه الاسلام هاشمی‌نژاد در مشهد مقدس وقتی ضریح امام رضا را غبار روبی می‌کردند هرکدام دو رکعت نماز حاجت خوانده و از خداوند شهادت در راه خدا را خواسته بودند. پیکر مطهر شهید در میان باران اشک مردم تبریز تشییع و سپس در جوار مرقد مطهر حضرت معصومه سلام الله علی‌ها به خاک سپرده شد.
امام خمینی (ره) در قسمتی از پیام خود شهادت اولین شهید محراب را اینگونه ذکر کردند: «با شهید کردن یک تن دیگر از ذریّهء رسول الله (ص) و اولاد روحانی و جسمانی شهید بزرگ امیرالمومنین (ع) سند جنایت منحرفان و منافقان به ثبت رسید.»
[h=2]بخشی از وصیت نامه[/h] بسم الله الرحمن الرحیم
((الحمدلله الاول قبل الانشاء والاخر بعد فناء الاشیاء وصلی الله علی خلقه محمد و اوصیائه الاتقیاء))
اما بعد چون هیچ انسانی را از مرگ چاره نبوده و دیر یا زود این شربت را نوشیده به لقاء الله جل جلاله فایز خواهد شد. آن وقت دستش از دنیا کوتاه و اگر در وصیت کوتاهی کرده باشد، ای بسا گرفتاری داشته باشد. لهذا این جانب میراسد الله مدنی ده خوارقانی فرزند مرحوم مبرور مشهدی میر علی آقا مدنی طاب ثراه ، اولاً خدای توانا و جمیع انبیا و مرسلین و ملائکه مقربین و مومنین را به شهادت می طلبم که ایمان به خدای توانا جل جلاله داشته، واحدی و موجودی را شریک او ندیده، حال و مقالم گویای «لا اله الا الله الحق المبیین» است و همچنین معترف به رسالت و حاکمیت وجود مقدس رسول گرامی حضرت محمد بن عبد الله صلی الله علیه و آله بوده و جمیع آنچه را که آن بزرگوار از جانب پروردگار احدیت آورده تصدیق و اعتراف داشته، وجود مقدس مولی الموالی حضرت امیر المومنین علی بن ابی طالب علیه السلام را وصی بلافصل و امام واجب الطاعة و یازده فرزندش را یکی بعد از دیگری امامان بر حق میدانم ، و انتظار مقدم شریف حضرت حجة بن الحسن العسکری عجل الله فرجه را داشته ، و امیدوارم به زودی چشم مان به جمال مبارکش روشن شود.