آداب افطار كردن

[=Century Gothic]فوايدي كه روزه گرفتن بر جسم انسان‌ها مي‌گذارد، چيست؟ آيا نقش پيشگيري دارد يا درماني؟
[=Century Gothic]
روزه يكي از اركان عبادي اسلام است. معني روزه عبارت است از: امساك از چيزهايي كه روزه را باطل مي‌كند.
روزه گرفتن علاوه بر آن كه يك عبادت و امر واجب است، براي حفظ سلامت جسمي و رواني انسان بسيار مفيد است. در حقيقت روزه طبّ پيشگيري اسلامي است.

لذا خداوند در قرآن مي‌فرمايد: «و ان تصوموا خيرٌ لكم ان كنتُم تعلمون»؛[1] روزه بداريد برايتان بهتر است اگر درك كرده باشيد.

دكتر آلكسيس كارل فيزيولوژيست و محقق فرانسوي دربارة اهميت و نقش روزه بر سلامت جسمي و رواني انسان مي‌گويد:
«در روزه‌داري با تلاش معنوي، تعقّل و تملّك نفس مي‌توان تعادل اعمال بدن را حفظ كرد. همه به طور طبيعي تمايل به اطفاي غرايز نفساني دارند، ولي وقتي اين تمايلات كاملاً برآورده شد به انحطاط مي‌گرايد. بنابراين، بايد به گرسنگي و كاهش در خواب و غرايز جنسي و غيره عادت كرد و بر نفس مسلط شد. مسلماً افراط در خواب و خوراك از كمبود آن زيان‌بخش‌تر است و با امساك و روزه‌داري مي‌توان هماهنگي بين اعمال بدني و رواني ايجاد نمود.»[2] [=Century Gothic]

روزه مي‌تواند هم نقش پيشگيري داشته باشد و هم نقش درماني، چنانچه محدودة اثرگذاري آن جنبه‌هاي جسمي و رواني هر دو را شامل مي‌شود. شايد گفتن اين مطلب چندان قانع كننده نباشد، امّا وقتي تحقيقات تجربي را نگاه مي‌كنيم مي‌بينيم تحقيقات تجربي نشان مي‌دهد كه روزه‌داري بروضعيت سلامت جسمي و رواني و نيز سير بيماري‌ها تأثير مثبت و مؤثري دارد.
اين تحقيقات تجربي مي‌تواند در حدّ بالايي براي افراد مذهبي و حتي كساني كه اعتقاد به مسايل مذهبي ندارند. امّا تحقيقات علمي و تجربي را قبول دارند، قابل قبول باشد. از اين رو نتايج برخي از تحقيقات انجام شده را خدمت شما يادآور مي‌شوم. اميد است در بهبود باورهاي مذهبي شما مفيد و مؤثر واقع شود.

نقش درماني روزه در تحقيقات تجربي
ابراهيمي و جهاني مقدم به منظور بررسي نقش روزه بر درمان بيماري‌ها، پژوهشي بر مراجعين صرعي انجام داده و به اين نتيجه رسيدند كه درصد مراجعين در ماه رمضان در مقايسه با ساير ماه‌ها 40 درصد كاهش نشان داده است.[3] [=Century Gothic]

انصاري جابري نيز در سال 1378، در پژوهشي بر روي 67 نفر از دانشجويان رشته‌هاي مختلف پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در مورد تأثير روزه بر عزت نفس آنان تحقيقي انجام دادند و به اين نتيجه دست يافتند كه روزه باعث افزايش عزت نفس در افراد مي‌شود و مي‌تواند از اختلال‌هاي رواني پيشگيري نمايد.[4] [=Century Gothic]

محمدي و همكاران در سال 1379 در پژوهشي تأثير روزه‌داري را بر غلظت سرمي لپيدهاي خون در مردان تهراني تعيين نموده و نتايج تحقيق آنها نشان داد كه كاهش‌ تري گليسيريد در برخي گروه‌ها مبيّن اثرات مثبت روزه‌داري بر سلامت بدن است.[5] [=Century Gothic]

در پژوهش ديگر كه توسط يوسفي و فرشيد فر در سال 1378 بر روي 80 دانشجوي دانشگاه علوم پزشكي بندرعباس انجام شده تأثير روزه‌داري بر وزن و فشار خون مورد مطالعه واقع شده و اين نتيجه به دست آمده است كه ميانگين وزن نسبت به قبل از ماه رمضان 84 گرم كاهش داشته است، هم چنين ميانگين فشار خون افراد روزه‌دار نيز كاهش يافته بود.[6] [=Century Gothic]
روزه بر سيستم ايمني بدن نيز نقش مثبت دارد. رحماني، ميراحمدي و مطيعيان در سال 1377 در بررسي تأثير روزه‌داري ماه رمضان بر روي سيستم ايمني انسان به اين نتيجه رسيدند كه روزه پاسخ سيستم ايمني سلولي را افزايش داده و باعث بهبود كارآيي سيستم ايمني بدن انسان مي‌شود.[7] [=Century Gothic]

عدلوني در سال 1998 تحقيقي در زمينة نقش درماني و پيشگيري كنندة روزه انجام داده و به اين نتيجه رسيد كه روزه از بيماري‌هاي قلبي عروقي پيشگيري مي‌كند.[8] [=Century Gothic]

در پژوهش ديگري كه توسط سربلوكي و افشار در سال 1378 انجام شده، تأثير روزه‌داري بر قند، ليپيد، وزن و فشار خون 30 بيمار ديابتي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از اين بررسي نشان داد كه شاخص‌هاي قند خون، كلسترول، فشار خون و وزن در اثر روزه‌داري وضعيت مطلوب و رضايت بخشي يافته است. لذا اين محققان پيشنهاد نمودند كه روزه گرفتن براي بيماران ديابتي اثرات مفيدي از لحاظ كنترل بيماري دارد.[9] [=Century Gothic]
بر پاية نتايج بررسي‌هاي انجام شده مي‌توان گفت كه روزه‌داري داراي اهميت ويژه‌اي است و مي‌تواند هم در زمينة پيشگيري و هم در زمينة درمان بسياري از بيماري‌هاي جسمي و رواني مفيد و تأثيرگذار باشد.

بدنيست در پايان به يكي از تحقيقات كه در خصوص تأثير روزه‌داري بر وضعيت سلامت رواني افراد انجام شده اشاره كنم. دكتر محمد قهرماني و همكاران در سال 1378 در شهرستان گناباد به منظور بررسي تأثير روزه‌داري بر وضعيت سلامت رواني افراد تحقيقي را بر روي 200 نفر در دو مرحله قبل از ماه مبارك رمضان و مجدداً پس از ماه مبارك رمضان انجام دادند. نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان داد كه روزه‌داري به طور چشمگيري باعث كاهش علائم اضطرابي، بهبود در عملكرد اجتماعي و كاهش افسردگي شده است.[10] [=Century Gothic]
منبع براي مطالعه بيشتر
1. مجموعه مقالات اوليه همايش دين در بهداشت روان، قم، نشر علوم اسلام، 1377.
2. جمعي از نويسندگان، نقش دين در بهداشت روان، قم: دفتر نشر نويد اسلام، 1377.

[1] . بقره، 184.
[2] . محمد مهدي اصفهاني، بهره‌گيري از برخي رهنمودهاي اسلامي در پيشگيري و رويايي با پيامدهاي استرس، فصلنامه انديشه و رفتار، سال اول، 1374، شماره 4، ص 13 ـ 17.
[3] . حسين علي ابراهيمي و محمدكريم جهاني مقدم، بررسي اثر ماه مبارك رمضان بر مراجعين صرعي، خلاصه مقالات همايش تحقيقات علوم پزشكي در اسلام، كرمان، 3 الي 5 آبان 1379.
[4] . علي، انصاري جابري، تأثير روزه رمضان بر عزت نفس، دانشجويان دانشكدة پرستاري، مامايي و پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان، خلاصه مقالات همايش تحقيقات علوم پزشكي در اسلام، همان.
[5] . محمدي و همكاران، تأثير يك ماه روزه‌داري بر نماية تورة بدن و غلظت سرمي، همان.
[6] . هادي يوسفي و غلامرضا فرشيدفر، تأثير روزه‌داري اسلامي بر وزن و فشارخون، دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي بندر عباس، همان.
[7] . محمدرضا رحماني و همكاران، تأثير روزة ماه رمضان بر روي سيستم ايمني هومورال و سلولي انسان، خلاصه مقالات چهارمين كنگره بين المللي ايمونولوژي و آلرژي ايران، اصفهان، 23 لغايت 25 ارديبهشت، 1377.
[8] . Adloni-A (1998). Beneficial effect on scrum apo AI. Apo B and LP Ailevols o Romadan. Clin Chim-Acta 271(2)179-89 .
[9] . سربلوكي و همكاران، تأثير روزه‌داري بر قند، ليپيد، وزن و فشار خون بيماران ديابتي، خلاصه مقالات پنجمين كنگره تغذية ايران، تهران، 22 الي 25، شهريور 1378.
[10] . محمد قهرماني و همكاران، بررسي تأثير روزه‌داري بر وضعيت سلامت رواني، مجموعه مقالات اسلام و بهداشت روان، پژوهشكدة فرهنگ و معارف، چ اول، 1382، ص 248 ـ 249.

صدقه دادن
- قال الإمام الرضا علیه‏السلام: مَن تَصَدَّقَ وَقتَ إفطارِهِ عَلى مِسكینٍ بِرَغیفٍ، غَفَرَ الله‏ُ لَهُ ذَنبَهُ، و كَتَبَ لَهُ ثَوابَ عِتقِ رَقَبَةٍ مِن وُلدِ إسماعیلَ(9) ؛ هر كس پیش از افطار كردن، گِرده‏اى نان به بینوایى صدقه دهد، خداوند، گناهش را مى‏آمرزد و براى او ثواب آزاد كردن بنده‏اى از فرزندان اسماعیل را مى‏نویسد .

- قال الإمام الصادق علیه‏السلام: كانَ عَلِیُّ بنُ الحُسَینِ علیهماالسلام إذا كانَ الیَومُ الَّذی یَصومُ فیهِ أمَرَ بِشاةٍ فَتُذبَحُ و تُقطَعُ أعضاءً و تُطبَخُ، فَإِذا كانَ عِندَ المَساءِ أكَبَّ عَلَى القُدورِ حَتّى یَجِدَ ریحَ المَرَقِ و هُوَ صائِمٌ، ثُمَّ یَقولُ: «هاتُوا القِصاعَ، اِغرِفوا لاِلِ فُلانٍ وَاغرِفوا لاِلِ فُلانٍ»، ثُمَّ یُؤتى بِخُبزٍ و تَمرٍ فَیَكونُ ذلِكَ عَشاءَهُ، صَلَّى الله‏ُ عَلَیهِ و عَلى آبائِهِ(10)؛ امام صادق علیه‏السلام فرمود كه امام سجّاد علیه‏السلام هر روز كه روزه مى‏گرفت، دستور مى‏داد كه گوسفندى ذبح شود و قطعه قطعه و پخته گردد. عصر كه مى‏شد، بر روى دیگ‏ها خم مى‏شد تا بوى آب‏ گوشت را در حال روزه احساس كند. سپس مى‏فرمود: «ظرف‏ها را بیاورید. براى فلان خانواده بریزید. براى فلان خانواده بریزید... .» سپس نان و خرماى خشك مى‏آوردند و غذایش همان بود. درود خدا بر او و پدرانش باد !

قرائت سوره مباركه قدر
- قال الإمام زین العابدین علیه‏السلام : « إِنَّـآ أَنزَلْنَـهُ فِى لَیْلَةِ الْقَدْرِ» عِندَ فُطورِهِ و عِندَ سَحورِهِ، كانَ فیما بَینَهُما كَالمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فی سَبیلِ الله‏ِ تَعالى(11) ؛ هر كس هنگام افطارى و سحرى خوردن، سوره «إنّا أنزلناه » بخواند، میان آن دو (وقت) همچون كسى خواهد بود كه در راه خدا به خون خویش آغشته است.

دعا كردن
- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: إنَّ لِلصّائِمِ عِندَ فِطرِهِ لَدَعوَةً ما تُرَدُّ(12) ؛ براى روزه‏دار، هنگام افطارش، یك دعاى مستجاب است .

- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: إنَّ لِكُلِّ صائِمٍ دَعوَةً، فَإِذا هُوَ أرادَ أن یُفطِرَ فَلیَقُل عِندَ أوَّلِ لُقمَةٍ :
یا واسِعَ المَغفِرَةِ اغفِر لی(13)؛ هر روزه‏دارى، یك دعا (ى مستجاب) دارد. پس هر گاه خواست افطار كند، هنگام اوّلین لقمه بگوید: «اى آن كه آمرزشت گسترده است! مرا بیامرز !»

- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: لِكُلِّ عَبدٍ صائِمٍ دَعوَةٌ مُستَجابَةٌ عِندَ إفطارِهِ، اُعطِیَها فِی الدُّنیا أو ذُخِرَ لَهُ فِی الآخِرَةِ (14) ؛ هر بنده روزه‏دارى، هنگام افطارش، یك دعاى مستجاب دارد، كه آن، یا در دنیا به او داده مى‏شود و یا براى آخرتش ذخیره مى‏شود .
روایت شده شده که : هر گاه مى‏توانستى نماز را آگاهانه و با همه حدود و آدابش، پیش از آن كه افطار كنى، بخوانى، بهتر آن است كه قبل از افطار كردن، نماز بخوانى؛ و اگر از كسانى بودى كه دلت پیش افطار كردن بود و میل تو، تو را از نماز مشغول مى‏كرد، اوّل، افطار كن تا وسوسه نفْسِ ملامتگر از تو برهد، جز این كه شرط است كه پرداختن به افطار پیش از نماز، سبب نشود كه وقت نماز بگذرد .
- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: ثَلاثَةٌ لا تُرَدُّ دَعوَتُهُم: الصّائِمُ حَتّى یُفطِرَ، وَالإِمامُ العادِلُ، و دَعوَةُ المَظلومِ(15) ؛ سه نفرند كه دعایشان رد نمى‏شود: روزه‏دار، تا آن كه افطار كند؛ پیشواى دادگر؛ و نفرین ستم‏دیده .

- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: أربَعَةٌ لا تُرَدُّ لَهُم دَعوَةٌ حَتّى تُفتَحَ لَهُم أبوابُ السَّماءِ و تَصیرَ إلَى العَرشِ: ... وَالصّائِمُ حَتّى یُفطِرَ (16)؛ چهار نفرند كه دعایى از آنان رد نمى‏شود، تا آن كه درهاى آسمان براى آنان گشوده شود و دعایشان به عرش برسد: ... (یكی از آنان) روزه‏دار، تا آن كه افطار كند .

خواندن دعای پیش از افطار

- إنَّ النَّبِیَّ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله كانَ إذا أفطَرَ قالَ :
بِاسمِ اللهِ، اللّهُمَّ لَكَ صُمتُ و عَلى رِزقِكَ أفطَرتُ، تَقَبَّل مِنّی إنَّكَ أنتَ السَّمیعُ العَلیمُ (17) ؛ پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله، هر گاه افطار مى‏كرد، مى‏گفت :
« به نام خدا. خدایا! براى تو روزه گرفتم و بر روزىِ تو افطار كردم. از من بپذیر! همانا تو شنواى دانایى .»
- عمل الیوم واللیلة عن ابن عبّاس: كانَ رَسولُ الله‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله إذا أفطَرَ یَقولُ :
اللّهُمَّ لَكَ صُمنا و عَلى رِزقِكَ أفطَرنا، فَتَقَبَّل مِنّا إنَّكَ أنتَ السَّمیعُ العَلیمُ(18) ؛ به نقل از ابن عبّاس ـ پیامبر خدا، هر گاه افطار مى‏كرد، مى‏گفت :
« خدایا! براى تو روزه گرفتیم و بر روزىِ تو افطار كردیم. پس از ما بپذیر! همانا تو شنواى دانایى .»
- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: إذا قُرِّبَ إلى أحَدِكُم طَعامٌ و هُوَ صائِمٌ فَلیَقُل :
بِاسمِ الله‏ِ وَالحَمدُللهِِ، اللّهُمَّ لَكَ صُمتُ و عَلى رِزقِكَ أفطَرتُ و عَلَیكَ تَوَكَّلتُ، سُبحانَكَ و بِحَمدِكَ، تَقَبَّل مِنّی إنَّكَ أنتَ السَّمیعُ العَلیمُ(19) ؛ هر گاه نزدیك یكى از شما كه روزه است، غذایى آوردند، بگوید :
« به نام خدا، و حمد از آنِ خداست. خداوندا! براى تو روزه گرفتم و بر روزىِ تو افطار كردم و بر تو توكّل نمودم. تو منزّهى و تو را مى‏ستایم. از من بپذیر! همانا تو شنواى دانایى .»
- عمل الیوم واللیلة عن معاذ: كانَ رَسولُ الله‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله إذا أفطَرَ قالَ :
الحَمدُلله‏ِِ الَّذی أعانَنی فَصُمتُ، و رَزَقَنی فَأَفطَرتُ(20) ؛ پیامبر خدا، هر وقت افطار مى‏كرد، مى‏گفت : «سپاس، خدایى را كه مرا یارى كرد تا روزه گرفتم و روزى‏ام داد تا افطار كردم .»
- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: إنَّ لِلصّائِمِ عِندَ فِطرِهِ دَعوَةً: اللّهُمَّ إنّی أسأَلُكَ بِرَحمَتِكَ الَّتی وَسِعَت كُلَّ شَیءٍ أن تَغفِرَ لی ذُنوبی(21) ؛ روزه‏دار را هنگام افطارش، دعایى چنین است: «پروردگارا! تو را به آن رحمتت كه هر چیز را فرا گرفته است، مى‏خوانم كه گناهانم را بیامرزى .»
رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:هر بنده روزه‏دارى، هنگام افطارش، یك دعاى مستجاب دارد، كه آن، یا در دنیا به او داده مى‏شود و یا براى آخرتش ذخیره مى‏شود .
- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: ما مِن عَبدٍ یَصومُ فَیَقولُ عِندَ إفطارِهِ: «یا عَظیمُ یا عَظیمُ؛ أنتَ إلهی لا إلهَ لی غَیرُكَ، اِغفِر لِیَ الذَّنبَ العَظیمَ؛ إنَّهُ لا یَغفِرُ الذَّنبَ العَظیمَ إلاَّ العَظیمُ» إلاّ خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ كَیَومَ وَلَدَتهُ اُمُّهُ(22)؛ هیچ بنده‏اى نیست كه روزه بگیرد و هنگام افطارش بگوید: «اى بزرگ، اى بزرگ! تو معبود منى. هیچ معبودى جز تو نیست. گناه بزرگ مرا بیامرز! همانا گناه بزرگ را جز بزرگ نمى‏آمرزد» ، مگر آن كه از گناهانش بیرون مى‏آید ، همچون روزى كه مادرش او را زاده است .

- قال الإمام الباقر علیه‏السلام: جاءَ قَنبَرٌ مَولى عَلِیٍّ علیه‏السلام بِفِطرِهِ إلَیهِ ... فَلَمّا أرادَ أن یَشرَبَ قالَ:
بِاسمِ اللهِ، اللّهُمَّ لَكَ صُمنا و عَلى رِزقِكَ أفطَرنا، فَتَقَبَّل مِنّا إنَّكَ أنتَ السَّمیعُ العَلیمُ(23) ؛ قنبر، غلام على علیه‏السلام، افطارى را نزد وى آورد... . چون خواست بیاشامد، فرمود: «به نام خدا . خداوندا! براى تو روزه گرفتیم و با روزىِ تو افطار كردیم. پس، از ما بپذیر! همانا تو شنواى دانایى .»

- قال الإمام الكاظم عن آبائه علیهم‏السلام: إذا أمسَیتَ صائِما فَقُل عِندَ إفطارِكَ: «اللّهُمَّ لَكَ صُمتُ و عَلى رِزقِكَ أفطَرتُ و عَلَیكَ تَوَكَّلتُ» یُكتَب لَكَ أجرُ مَن صامَ ذلِكَ الیَومَ(24) ؛ امام كاظم علیه‏السلام به نقل از پدرانش علیهم‏السلام فرمود: چون روزه بودى، هنگام افطار خویش بگو: «خداوندا! براى تو روزه گرفتم و بر روزىِ تو افطار كردم و بر تو توكّل نمودم» تا برایت پاداش كسى را بنویسند كه آن روز را روزه داشته است.

- قال الإمام الرضا علیه‏السلام: مَن قالَ عِندَ إفطارِهِ: «اللّهُمَّ لَكَ صُمنا بِتَوفیقِكَ و عَلى رِزقِكَ أفطَرنا بِأَمرِكَ، فَتَقَبَّلهُ مِنّا وَاغفِر لَنا إنَّكَ أنتَ الغَفورُ الرَّحیمُ» غَفَرَ الله‏ُ ما أدخَلَ عَلى صَومِهِ مِنَ النُّقصانِ بِذُنوبِهِ (25)؛ هر كس هنگام افطارش بگوید: «خداوندا! با توفیق تو، برایت روزه گرفتیم و به فرمان تو با روزى‏ات افطار كردیم. پس، آن را از ما بپذیر و ما را بیامرز! همانا تو آمرزنده مهربانى»، خداوند، كاستى‏هایى را كه او با گناهانش بر روزه‏اش وارد كرده، مى‏آمرزد

افطار با خرما یا كشمش یا شیرینى یا شیر یا آب وِلَرم
- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: أفضَلُ ما یَبدَأُ بِهِ الصّائِمُ بِزَبیبٍ أو شَیءٍ حُلوٍ(26) ؛ برترین چیزى كه روزه‏دار، افطارش را با آن آغاز مى‏كند، كشمش یا چیزى شیرین است .


- قال الإمام الصادق علیه‏السلام: كانَ رَسولُ الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله أوَّلُ ما یُفطِرُ عَلَیهِ فی زَمَنِ الرُّطَبِ الرُّطَبُ، و فی زَمَنِ التَّمرِ التَّمرُ(27) ؛‌ اوّلین چیزى كه پیامبر خدا روزه‏اش را با آن افطار مى‏كرد، در زمانِ رُطَب، رطب بود و در زمانِ خرما، خرما. (رُطَب، خرماى رسیده است و تَمر، خرماى خشك .)

- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: مَن أفطَرَ عَلى تَمرٍ حَلالٍ، زیدَ فی صَلاتِهِ أربَعُمِئَةِ صَلاةٍ(28) ؛ هر كس با خرماى حلال افطار كند، به پاداش نمازش به اندازه چهارصد نماز افزوده مى‏شود .

- قال الإمام الباقر علیه‏السلام: كانَ رَسولُ الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله إذا صامَ فَلَم یَجِدِ الحَلواءَ أفطَرَ عَلَى الماءِ(29) ؛ پیامبر خدا، هر گاه روزه بود و حلوا (شیرینى) نمى‏یافت، با آب افطار مى‏كرد .
رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: هیچ بنده‏اى نیست كه روزه بگیرد و هنگام افطارش بگوید: «اى بزرگ، اى بزرگ! تو معبود منى. هیچ معبودى جز تو نیست. گناه بزرگ مرا بیامرز! همانا گناه بزرگ را جز بزرگ نمى‏آمرزد» ، مگر آن كه از گناهانش بیرون مى‏آید ، همچون روزى كه مادرش او را زاده است .
- قال الإمام الصادق علیه‏السلام: كانَ رَسولُ الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله إذا أفطَرَ بَدَأَ بِحَلواءَ یُفطِرُ عَلَیها، فَإِن لَم یَجِد فَسُكَّرَةٍ أو تَمَراتٍ، فَإِذا أعوَزَ ذلِكَ كُلُّهُ فَماءٍ فاتِرٍ، و كانَ یَقولُ: یُنَقِّی المَعِدَةَ وَالكَبِدَ، ...(30) ؛ پیامبر خدا، هر گاه افطار مى‏كرد، با حلوا (شیرینى) آغاز مى‏كرد و اگر نمى‏یافت، با شِكر یا چند خرما و اگر اینها هم نبودند، با آب ولرم افطار مى‏كرد و مى‏فرمود: «معده و كبد را تمیز مى‏كند و بو و دهان را خوش‏بو مى‏سازد و دندان‏ها را محكم مى‏كند و سیاهى چشم را تقویت مى‏كند و مردمك چشم را پر نور مى‏سازد و گناهان را كاملاً مى‏شوید و هیجان و رگ‏ها و صفراى غالب را مى‏نشاند و بلغم را قطع مى‏كند و حرارت معده را آرام مى‏كند و سردرد را مى‏برد .»

- قال الإمام الباقر علیه‏السلام: إنَّ عَلِیّا علیه‏السلام كانَ یَستَحِبُّ أن یُفطِرَ عَلَى اللَّبَنِ(31) ؛ على علیه‏السلام خوش مى‏داشت كه با شیر، افطار كند .


- قال الامام الصادق علیه‏السلام: الإِفطارُ عَلَى الماءِ یَغسِلُ الذُّنوبَ مِنَ القَلبِ (32) ؛ افطار با آب، آلودگى‏ها را از دل مى‏شوید .

پی‌نوشت‌ها :
1- صحیح البخاری: 2/ 692/1856، صحیح مسلم : 2/771/48 ، سنن الترمذی: 3/82/699، مسند ابن حنبل: 8/426/22868، كنز العمّال: 8/511/23886 .
2- المعجم الكبیر: 25/163/ 395، اُسدالغابة : 7/310/7426 ، الفردوس: 2/10/2084، سلسلة الأحادیث الصحیحة: 4/375 /1773، كنز العمّال: 8/510/23879 .
3- تاریخ دمشق: 52/138/10956 عن أنس، كنز العمّال: 8/511/23890 .
4- تهذیب الأحكام: 4/198/570، مصباح المتهجّد: 626 .
5- المقنعة: 318 .
6- تهذیب الأحكام: 4/199/575، الإقبال: 1/237، بحارالأنوار: 98/8/2 .
7- عیون أخبارالرضا علیه‏السلام: 2/182/5، بحار الأنوار: 96/314/12 .
8- المقنعة : 318 .
9- فضائل الأشهر الثلاثة: 96/80 ، بحارالأنوار: 96/318/10 .
10- الكافی: 4/68/3، المحاسن: 2/158/1432، من لا یحضره الفقیه: 2/134/1955، مكارم الأخلاق:1/297/930، المناقب لابن شهر آشوب: 4/155، بحارالأنوار : 96/317/ 6 .
11- الإقبال: 1/240 .
12- سنن ابن ماجه:1/557/1753، المستدرك على الصحیحین:1/583/1535، الدعاء للطبرانی: 286/919، كنز العمّال : 8/447/23585 ؛ بحارالأنوار: 96/255/33 .
13- مسند الشهاب: 2/128/1031، الدعوات: 26/44 .
14- نوادر الاُصول: 1/190، كنز العمّال: 8/451/23613 .
15- سنن الترمذی: 5/578/3598 ، سنن ابن ماجه:1/557/1752، مسند ابن حنبل: 3 /171/8049، صحیح ابن حبّان : 8/215/3428 ، السنن الكبرى: 3/481/6393 .
16- الكافی: 2/510/6، من لایحضره الفقیه: 2/226/2255، فضائل الأشهر الثلاثة: 86/64، الأمالی للصدوق: 337/394 .
17- الدعاء للطبرانی: 286/918، المعجم الصغیر: 2/52، المعجم الأوسط : 7/298/7549، كنز العمّال: 7/81/18057 .
18- عمل الیوم واللیلة لابن السنی: 169/480، المعجم الكبیر: 12/114/12720 .
19- كنز العمّال: 8/509/23873 .
20- تاریخ بغداد: 12/75/6482، الأذكار: 172، كنز العمّال: 7/81/18058 .
21- المستدرك على الصحیحین: 1/583/1535، سنن ابن ماجه: 1/557/1753، مستدرك الوسائل: 7/361/8417 .
22- الإقبال: 1/240، البلد الأمین: 231، المصباح للكفعمی: 832، بحار الأنوار: 98/11/2؛ تاریخ دمشق: 54/238/11479، كنز العمّال: 8/614/24400 .
23- تهذیب الأحكام: 4/200/578، مصباح المتهجّد: 626/704، بحار الأنوار: 40/339/24 .
24- الإقبال: 1/246، بحارالأنوار: 98/15/2 .
25- فضائل الأشهر الثلاثة: 96/81، بحار الأنوار: 96/312/6 .
26- الفردوس: 1 /358/1445، بحارالأنوار: 62/296 .
27- الكافی:4/153/6، المحاسن:2/341/2173، دعائم الإسلام: 2/111/363، بحار الأنوار: 96/314/15 .
28- الإقبال: 1/242، بحارالأنوار: 98/12/2 .
29- الكافی:4/152/1 .
30- الكافی: 4/153/4، المقنعة: 317، مكارم الأخلاق: 1/69/86، روضة الواعظین:341، بحار الأنوار: 16/242 .
31- تهذیب الأحكام: 4/199/574، الإقبال:1/242، المحاسن: 2/292/1957، بحار الأنوار: 98/12/2 .
32- الكافی: 4/152/3، تهذیب الأحكام: 4/199/572، ثواب الأعمال: 104/1، الإقبال:1/242، الدعوات: 79/195 .

منبع :
كتاب ماه خدا، محمدی ری شهری، ج 1، ص 288 .