لطفا در این بحث مشارکت کنید:تهاجم فرهنگی

[="teal"]سلام
من فکر می کنم: می توان فرهنگ را به دو دسته فرهنگ شیطانی و فرهنگ الهی تقسیم کرد. در واقع همه ی فرهنگ ها به نوعی ارجاع دارند به یکی از این دو سوپرفرهنگ. متروپل و همه ی تعینات غرب مدرن، خبر از فرهنگ واحد شیطانی می دهند . در مقابل نظام های مبتنی بر دین(در حال حاضر فقط نظام مقدس جمهوری اسلامی) در تکاپوی ایجاد آرمانشهر نبوی هستند. آرمانشهر نبوی و جامعه هجری خبر از فرهنگ الهی می دهند.
فرهنگ مدرن به دنبال درست کردن شهروندانی مطیع و منضبط و شبه گوسفند است. شهروندانی که در یک کلام «رضوا بالحیاة الدنیا و اطمأنوا بها...». این چنین شهروندانی بدون توجه به اطراف خود به خوشی های خود می پردازند. همه ی امکانات هم برای آنها فراهم است: سالن تاریک سینما،چمن سبز فوتبال، دیش های 360 درجه ی ماهواره ها، پریان زیبا روی شووها و ...
به نظر بنده، فرهنگ ها در هر لحظه در تقابل و تبادل با یکدیگر هستند و در این میان فرهنگ هایی که پایه و اساس فکری و اعتقادی سست تری دارند، محکوم به فنا هستند.لذا کوبیدن بر طبل طرفداری از فرهنگ های پوچ و ایستا، یک حرکت ارتجاعی محسوب می شود که ما را در میدان نبرد فرهنگ ها دچار مشکل می کند.
متاسفانه کشور ما طی ادوار اخیر تاریخی در یک گیجی و حیرت برزخی بین صورت های رده چندم فرهنگ مدرن و ظواهری از اسلام و گونه هایی از ناسیونالیسم افراطی سرگردان بوده که اگر به سخنان و راهنمایی های عالمانه ی مقام معظم رهبری عمل می شد، امروز وضعی بهتر داشتیم.
[/]
پ.ن:
1-ببخشید پراکنده نوشتم. فقط خواستم سریعتر وارد بحث بشوم
2-باز هم حرف دارم

با سلام .
به نظر من فرهنگ نمیتونه حمله کنه ... فرهنگ فقط خودش رو ارایه میکنه ...
در حمله ما شاهد اجبار و تحمیل هستیم ولی در یک گفتمان ما شاهد گفت و شنود . اختیار و ... هستیم .

الان هم فکر نمیکنم فرهنگ غرب در حال حمله باشه ... چون هیچ اجبار و تحمیلی در آن وجود ندارد .
غرب فقط داره فرهنگش رو ارایه میکنه .

انسانها بر اساس عقاید و طرز نگاه به زندگی و ارزش هایی که دارن یک نوع فرهنگ رو انتخاب میکنن . نمایش یک نوع طرز تفکر . یک نوع عقیده و یک نوع باور اسمش حمله نیست .

البته اگر باید ها ونباید ها و اصول زندگی رو به صورت قهریه بر کسی واجب و تحمیل کنیم میتوان گفت که به نوعی به فرهنگ اون شخص حمله کردیم .

[="times new roman"]
سلام علیکم جمیعا و رحمه الله

نجمه گرامی سپاس از طرح بحث تان

و همچنین کاربران گرامی بخصوص جناب الستیسم

حقیر قصد جسارت ندارم آنچه که عرض میشود نقدی است که مدتهاست بر این واژگان مرکب "تهاجم فرهنگی " داشته و دارم/

فرهنگ رو تا حدودی به درستی شرح دادید
[/]

یاحق

سلام.
من کارشناس فرهنگی نیستم اما بر اساس اطلاعات عمومی و تخصصی پراکنده خودم خواستم در بحث شما شرکت کنم و از نظرات دوستان استفاده کنم.

چرا [گاهی] کشورهای در حال توسعه [و یا توسعه یافته] از آن به عنوان یک معضل نام میبرند؟
چون نظم فعلی جامعه آنها را بر هم زده و انتظارات و حتی شیوه تفکر ملت های آنها را به سمت دیگری سوق می دهد که ممکن است مطلوب حاکمان یا عقلای آنها نباشد.

آیا واقعا تهاجم فرهنگی برای کشورها ی در حال توسعه یک خطر محسوب میشود؟
اگر ارزش های فرهنگی حاکم بر جامعه با ارزش های وارداتی همخوانی نداشته باشد و محصول بی کیفیت جای اجناس باکیفیت را در بازار فرهنگی اشغال کند یا زمینه تسلط اقتصادی- سیاسی را برای طرف مهاجم فراهم سازد این عرضه یا تهاجم فرهنگی خطر بزرگی محسوب می شود.

پیامدهای تهاجم فرهنگی چیست ؟
به طور خلاصه تغییر نگرش انسانها و خط سیر کلی ملتها در مسیر مطلوب فرهنگ مهاجم. البته توضیح این جمله می تواند بسیار مفصل باشد. به طور کلی تهاجم فرهنگی می تواند از نحوه خندیدن و راه رفتن و ... تا سیاست های کلان یک کشور را دستخوش تغییر قرار دهد. این تغییرات حتی در صورتی که فی نفسه مثبت باشند ممکن است در نهایت باعث تعارض درون سازمانی شوند. به عبارت دیگر در تهاجم چندگانه یا استقراض فرهنگی از فرهنگهای متعدد مجموعه فرهنگ آمیخته ای از اجزای متفاوت و ناهمگون است که می توانند با یکدیگر تعارض داشته و مشکلات جدیدی ایجاد کنند. به عنوان مثال فرهنگ چاپ مقالات علمی و ارائه پروپوزال تحقیقاتی در جامعه ای که مردم نرم افزارها را بدون رعایت حق تألیف یا حق مالکیت کپی می کنند باعث ایجاد تنش ها و جرایم جدیدی خواهد شد که در جوامع مرجع به این شدت وجود نداشته است. این مطلب اهمیت توجه به توسعه پایدار فرهنگی را روشن می سازد.

آیا میتوان برای تهاجم فرهنگی مزایایی هم بر شمرد؟
بله. گاهی تهاجم فرهنگی می تواند با به چالش کشیدن نقاط ضعف موجود و پاسخ مناسب به آنها باعث فرهنگ حاکم گردد، مشابه میکروب ضعیفی که تزریق آن می تواند سیستم ایمنی بدن را در مقابل حملات بیماریزا تقویت کند.

آیا میتوان تهاجم فرهنگی را به معنای یکی شدن فرهنگ ها محسوب کرد؟
اگر فرهنگ مهاجم مثل فرهنگ امریکای مدرن در تمام جهان ارائه شده و غلبه پیدا کند بله.

آیا فرهنگ جامعه ای را که در ان زندگی میکنیم شناخته ایم؟از آن چه میدانیم؟ از فرهنگ سایر کشور ها چه میدانیم؟
اگر صرف دانستن منظور سؤال شما باشد طبیعتاً می دانیم که چگونه داریم زندگی می کنیم. اما اگر مقصود شما شناخت عمیق و آگاهی از ریشه ها باشد بستگی به معیار سنجش شما دارد. با برخی معیارها 98 درصد افراد جامعه بیمار روانی محسوب می شوند و با معیار دیگری اکثریت جامعه نرمال هستند. در مورد آگاهی و شناخت هویت فرهنگی خود و دیگران نیز همین طور است. اما به طور کلی جوامعی که تفکر و آزادی بیان در آنها گسترده تر است از آگاهی بیشتری نیز برخوردارند. همچنین به طور کلی جوامع آرمانگرا و احساسی که بیشتر با تخیلات خود زندگی می کنند تا ادراکات حسی و عقلی کمتر به اتفاقات پیرامون خود با دید پدیده شناختی برخورد می کنند و ارزیابی آنها از پیش تعیین شده است. در مقایسه با کشورهای توسعه یافته طبیعتاً ما در دوره گذار فرهنگی به سر می بریم. ویژگی کشورها و جوامع در حال توسعه همان طور که از نامشان پیداست همین ناپایداری و پوست اندازی در تمام عرصه هاست.

آیا جامعه ای که ما در ان زندگی میکنیم فرهنگ منفی هم دارد؟
قطعاً بله. رفاه مادی و سلامت روانی آحاد مردم نتیجه فرهنگ غالب زندگی آنها بوده و معیار دقیقی برای سنجش کیفیت فرهنگ آنهاست. جامعه ای که نمی تواند علیرغم برخورداری از سرمایه های طبیعی و انسانی زندگی شاد و پیشرفته ای داشته باشد بدون شک فرهنگ معیوبی دارد.

بی فرهنگی چیست؟ فقر فرهنگی به چه معناست؟ در چه زمانی فرهنگ دیگر کشورها میتواندبه سایر کشورها هجوم کند؟
بی فرهنگی دو معنا دارد: گاه بجای بدفرهنگی به کار می رود و گاه به معنای ضعف آگاهی و عدم هویت فرهنگی. در معنای اول فرهنگ به مجموعه ارزش ها و رفتارهای ارزشمند اطلاق شده است. در نتیجه هر رفتاری که این ارزشها را به رسمیت نشناسد عملاً فرهنگ نبوده و بی فرهنگی است. اما در معنای دوم بی فرهنگی بیشتر به معنای خلأ ارزش ها یا خلأ قالب ها و ساختارهای رفتاری است. در این حالت در واقع حساسیتی برای انتخاب سبک خاصی برای زندگی وجود نداشته و قانون نانوشته ای نیز وجود ندارد. در نتیجه هر فرهنگ وارداتی می تواند جایی برای خود در سبک زندگی پیدا کند.

[="indigo"]سلام
به نظر بنده حقیر، تهاجم فرهنگی اصولا نمی تواند به خودی خود بر روی افراد تاثیر منفی ایجاد کند مگر در یک حالت، و آن هم وقتی فردی از لحاظ فرهنگی خود را تهی می بیند و پس از عرضه فرهنگ جدید، به سوی آن می شتابد.
باید برای این بحث، علت ها را پیدا کنیم که چرا به اینجا رسیده ایم؟؟؟
به عقیده بنده حقیر، مهمترین علت آن، کم کاری علما و روحانیون دینی در شناسایی کامل دین مبین اسلام به صورت عام فهم به مردم باعث برز چنین مشکلاتی شده است. البته بسیاری از علما در طول سالهای گذشه تلاش کردند تا این مشکل را حل نمایند اما عدم همکاری و بلکه تبلیغ سوء برخی روحانیون مانند اصلاح طلبان بر ضد این افراد، باعث عدم حصول نتیجه کافی شده است.
درد ها زیاد است. با توجه به تذکرات قبلی، اگر بگویم یا به کسی بر می خورد یا می گویند سیاسی شده...
انگار این روزها دین از سیاست جداست!!![/]