خاطره ای شهید سید منوچهر شجاعیان

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید

شهید سید منوچهر شجاعیان

از چکاندن ماشه. هر تیری را می خواست شلیک کند تا بسم الله نمی گفت

شلیک نمی کرد.

صبح ها که از خواب بیدار می شد، رو به قبله می نشست و با یک تمرکز خاصی شروع می کرد به گفتن
بسم الله الرحمن الرحیم اصرار هم داشت که با قرائت

صحیح ، حرفش را ادا کند و این باعث می شد که چند بار ابتدای بسم الله را

تکرار کند. شروع که می کرد ، صدای بِس بِس او بچه ها را بیدار میکرد و شروع

می کردند سر به سرش گذاشتن.

محمد علی کاظمی تبار که بیشتر از همه سر به سرش می گذاشت همان طور
که زیر پتو بود شروع می کرد به نُچ نُچ کردن و می گفت:

-" اَی هِوا سرد بَیّه، منوچهر هر چی استارت زنّه وِنه ماشین روشِن ناونِه."

می گفت " باز هوا سرد شده و منوچهر هر چی استارت می زنه ماشینش

روشن نمیشه".

منوچهر هم کسی نبود که با این شوخی ها دلگیر شود. فقط می خندید و بلند

می شد و می رفت گوشه ای دنج، نماز شبش را می خواند...

کتاب " یادگار ابراهیم" - خاطرات حاج احمد عسکریان

دوشنبه, ۱۳۹۲/۰۸/۲۰ - ۱۳:۰۹