مراسم به سر گذاشتن قرآن سند ندارد؟!

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
مراسم به سر گذاشتن قرآن سند ندارد؟!

بهاالدین خرمشاهی را عموم اهل قران و قران پزوهان میشناسند و با عقاید او اشنا هستند. او در اخرین مطلب خود در صفحه ی فیس بوک به مطلبی اشاره کرد که امروزه در این کشور از مراسم مذهبی پرتبلیغ و پرتکرار در صداوسیما و مساجد و حسینه ها در شب قدر است ! بنده صرفا از ایشان نقل و قول میکنم ! پاسخ های احتمالی بر عهده ی کارشناسان سایت :



با هم بخوانیم


بهاءالدین خرمشاهی‏ در نگاره‌ی Yasamin Esfahany‏ برچسب خورد.

نگاره‌های دیواری
اشکالات شرعی و عقلی قرآن بر سر گذاشتن در شب‌های قدر یکی از اعمال معمول در شب های مبارک قدر، قرار دادن قرآن بر سر و خواندن این دعا است: اللهم بحق هذا القرآن، و بحق من ارسلته به، و بحق کل مومن مدحته فیه، و بحقک علیهم، فلا احد اعرف بحقک منک؛ یعنی: خدایا به ...حق این قرآن و به حق کسیکه به وسیله او آن را فرستادی، و به حق هر مومنی که در قرآن او را ستودی و به حق تو بر آنها و به حق خودت که هیچ کس جز خودت به آن آشنا نیست» پس ده مرتبه بگوید «بک یا الله» ده مرتبه «بمحمد»، ده مرتبه «بعلی»، ده مرتبه «بفاطمه» ، ده مرتبه «بالحسن» ، ده مرتبه «بالحسین» ...تا ده مرتبه «بالحجه» با وجودی که این مراسم و دعا هم از نظر سند و هم از نظر محتوا دارای اشکالات عدیده‌ای است در همه مراسم شبهای احیا خوانده می‌شود و حتی از مهمترین بخش‌ها و از ضروریات مراسم شب‌های قدر به حساب می آید.
1- آقا شیخ عباس قمی این مراسم و دعا را در کتاب مفاتیح الجنان بدون ذکر هیچ سندی آورده است. ایشان حتی این دعا را توصیه هیچ امامی هم ندانسته و مشخص نمی‌کند که به چه دلیل شرعی یا عقلی این مراسم از اعمال مشترک همه شبهای قدر است و چه چیزی باعث شده است که ایشان آن را به مومنین توصیه کنند. 2- تحقیق در سند این دعا ما را تنها به دو کتاب اقبال سید بن طاووس** و بحار الانوار مرحوم مجلسی هدایت کرد. در هر دو کتاب عیناً یک عبارت آمده بود. تقدم زمانی سید بن طاووس بر مجلسی و اشتراک عبارت هر دو، مشخص می‌کند که احتمالا مرحوم مجلسی آن را از سید بن طاووس نقل کرده است. 3- سید بن طاووس این دعا را از کتاب غیر معتبری به نام عقاثه الداعی نقل کرده و به امام صادق (ع) هم نسبت داده است. در این کتاب هیچ سلسله سندی برای این انتساب ذکر نشده است. یعنی نویسنده کتاب مشخص نکرده است که چه کسانی این دعا را از امام صادق (ع) برای او نقل کرده اند یا ایشان آن را از چه کتابی اقتباس کرده است. 4- بنابر آنچه گفته شد سند این دعا از نظر علمای رجال مرسل و بی‌اعتبار است. شاید به همین جهت صاحب کتاب مفاتیح از انتساب این مراسم و دعا به امام صادق (ع) خودداری کرده است. شاید ایشان اگر می‌دانست روزی این دعا جزء ضروریات مراسم شیعیان می‌شود و برای عوام و خواص تا این حد اهمیت پیدا می‌کند که با آداب و روضه خوانی خاص برای هر یک از ائمه این مراسم انجام می‌گیرد آن را اصلاً در کتاب خود نقل نمی‌کرد. 5- البته دعا اگر مضمون درستی داشته باشد نیازی به سند ندارد. نکته اساسی این است که مضمون این دعا تناسب چندانی با ادعیه اصیل اهل بیت (ع) ندارد. نه مطلب مهمی در عبارت آن وجود دارد و نه با توحید و ادب توحیدی که در ادعیه امامان شیعه (ع) موج می زند، تناسب دارد. مقایسه دعای کمیل امام علی(ع)، عرفه امام حسین(ع)، ابو حمزه امام سجاد (ع) با این دعا بخوبی تفاوت دعای ائمه (ع) با دعاها و مراسم ساختگی مثل این دعا را به خوبی مشخص می‌کند. به نظر می‌رسد که این مراسم و این دعا، ساخته رمالان و دعا نویسان صوفی مسلکی باشد که سالها بعد از غیبت امام زمان (عج) آن را اینگونه تنظیم کرده باشند چون: 6- ائمه در هیچ جا نام خود را در ردیف نام پیامبر (ص) قرار نمی‌دهند چه رسد به اینکه آن را در عرض نام خدا قرار دهند و توصیه کنند به همان میزان که نام خدا را صدا می‌زنید ده بار نیز نام پیامبر (ص) و ده بار نیز نام تک تک ائمه (ع) را صدا بزنید و خدا را به آنان قسم دهند. 7- ائمه (ع) در دعاها نام ائمه بعد از خود را ذکر نمی‌کرده‌اند. این دعا چگونه می‌تواند از امام صادق (ع) باشد در حالی که بزرگترین شاگرد امام صادق (ع) یعنی زراره بن اعین نام امام بعد از استاد خود، امام صادق (ع) را نمی‌دانست و بعد از وفات امام صادق (ع) فرزند خود را به مدینه فرستاد تا جانشین او را بشناسد.




سه‌شنبه‏، 06:45 قبل از ظهر‏

از mmj** سیدبن طاوس متوفی 664هجری است!

یاعلی حیدر مددی

سلام علیکم حقیر نقد وپاسخ یکی از اساتید گران قدر به نام استاد یارمهدی و پاسخشان به این شبهه را قرار م دهم تا دوستان واساتید بهره کافی از این مطالب را ببرند.

بسم رب المهدی
سلام علیکم

دو روز پیش ایمیلی از یکی از دوستانم دریافت کردم که حاوی آدرس یک مقاله در اینترنت بود. در آن مقاله فردی که در کسوت روحانیت است، در مورد قرآن به سر گرفتن که یکی از اعمال مرسوم شب های قدر محسوب می شود، سخنانی گفته که مرا وادار کرد تا نقدی بر آن بنویسم.
ابتدا عرض می کنم که نوشته ی این فرد دارای اشکالات عمیقی می باشد، که از یک تحصیل کرده ی حوزه و دانشگاه انتظار نمی رود چنین مطالبی بر زبان آورد. ظاهراً در این زمانه رسم بر آن شده که هرکس از راه می رسد، به خود اجازه می دهدبدون دلیل و برهان، به شعائر دینی و معتقدات مذهبی عموم مردم حمله کرده و آن ها راجعلی و ساختگی بشمارد!
خوب حداقل چیزی که برای چنین کسانی به دست می آید،معروفیت و شهرتی است که در اثر شنا در جهت خلاف جریان آب نصیب می شود. اما این شهرت به بهای سست کردن پایه های اعتقاد و عمل عموم مردم مومن به دست می آید، و قطعاًچنین فردی در روز رستاخیز باید در مقابل خدای متعال، رسول مکرم اسلام، و ائمه ی طاهرین (علیهم السلام) پاسخگو باشد.
برخی از آن هائی که لباس روحانیت به تن دارند، به عوض آن که به پاسخگوئی به شبهات مردم پرداخته، و ایشان را به عمل واعتقاد صحیح رهنمون شوند، تیشه به ریشه ی اعتقادات مردم می زنند. و جای تاسف است که امثال من لباس شخصی باید بیایم و در مقابل شبهات چنین افرادی دست به قلم بشوم! خداوند همه ی ما را از شرّ هوای نفس مصون بدارد.

از امام هادى عليه السّلام نقل است كه فرمود: اگر در پس غيبت امام قائم عليه السّلام،علمائى نبودند كه داعى به سوى او بوده و اشاره به او كنند، و با براهين الهى از اودفاع نمايند، و بندگان مستضعف خدا را از دام ابليس و اعوانش برهانند، و از بندنواصب (دشمنان اهل بيت) رهايى بخشند، همه مردم از دين خدا دست كشيده و مرتدّ مى‏شدند. لكن علماء كسانى هستند كه زمام قلوب شيعيان ضعيف ما را در دست داشته و مهارمى ‏كنند، همچون ناخداى كشتى كه سكّان آن را در دست دارد. اين گروه همان شخصيت هاى برتر و افضل در نزد خداوند با عزّت و جلال مى ‏باشند.
ترجمه احتجاج، بهرادجعفرى‏، ج ‏1 ص 11

لَوْ لَا مَنْ يَبْقَىبَعْدَ غَيْبَةِ قَائِمِکُم مِنَ الْعُلَمَاءِ الدَّاعِينَ إِلَيْهِ وَالدَّالِّينَ عَلَيْهِ وَ الذَّابِّينَ عَنْ دِينِهِ بِحُجَجِ اللَّهِ وَالْمُنْقِذِينَ لِضُعَفَاءِ عِبَادِ اللَّهِ مِنْ شِبَاكِ إِبْلِيسَ وَ مَرَدَتِهِوَ مِنْ فِخَاخِ النَّوَاصِبِ لَمَا بَقِيَ أَحَدٌ إِلَّا ارْتَدَّ عَنْ دِينِاللَّهِ وَ لَكِنَّهُمُ الَّذِينَ يُمْسِكُونَ أَزِمَّةَ قُلُوبِ ضُعَفَاءِالشِّيعَةِ كَمَا يُمْسِكُ صَاحِبُ السَّفِينَةِ سُكَّانَهَا أُولَئِكَ هُمُالْأَفْضَلُونَ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ .
تفسير الإمام ‏العسكري، ص 345
الاحتجاج، ج 1 ص 18 و ج 2 ص 455
بحارالأنوار، ج 2 ص 6

اللهم اجعلنا منهم.

**********


به دلیل رعایت بحث علمی، ابتدا متن مقاله رابدون تغییر آورده و سپس نقد خود را بر آن می نویسم. من تمام متن مقاله را در اینجاذکر خواهم کرد.
نقل قول:

نقل قول:
ملاحظاتی در مورد قرآن بر سر گذاشتن در شب های قدر
چهارمین عملی که شیخ عباس قمی در اعمال مشترک شب های مبارک قدر، در مفاتیح الجنان توصیه کرده استقرار دادن قرآن بر سر و خواندن این دعا است: اللَّهُمَّ به حق هَذَا الْقُرْآنِ وَبه حق مَنْ أَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ به حق کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فِیهِ وَبِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا أَحَدَ أَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ؛ یعنی:«خدایا به حقاین قرآن و به حق کسی که به وسیله او آن را فرستادی، و به حق هر مؤمنی که در قرآناو را ستودی و به حق تو بر آن ها و به حق خودت که هیچ کس جز خودت به آن آشنا نیست» پس ده مرتبه بگوید «بِکَ یَا اللَّهُ» ده مرتبه «به محمد»، ده مرتبه «به علی»، دهمرتبه «بِفَاطِمَةَ»، ده مرتبه «بِالْحَسَنِ»، ده مرتبه «بِالْحُسَیْنِ»… تا دهمرتبه «بِالْحُجَّةِ»


با وجودی که این مراسم و دعا هم از نظر سند و هم ازنظر محتوا دارای اِشکال است، همواره در مراسم احیا خوانده می شود و حتی از مهم ترین بخش ها و از ضروریات مراسم شب های قدر به حساب می آید




تعجب از کسی است که لباس روحانیت در بر دارد، امااز نوشتن یک عبارت عربی هم عاجز است!
ایشان عبارات «بحقّ»، «بمحمّد» و «بعليّ» را به صورت «به حق»، «به محمد» و «به علی» نوشته است. ظاهراً ایشان نمی داند که رسم الخط فارسی و عربی با هم متفاوت هستند! اگرچه حرف اضافه ی "بـِ" در فارسی به صورت"به" نوشته می شود، اما اگر در عربی آن را به این صورت بنویسیم، معنای آن تغییر میکند و می شود: "به او".
به هر حال مطلع نوشته های ایشان نشان از یک نوشته ی علمی تحقیقی دارد! که جا دارد به طور دقیق مورد مطالعه قرار گیرد!!
این که فرموده اند: این مراسم اشکال سندی و محتوائی دارد، مطلبی است که در پست های بعد به آن خواهیم پرداخت.

ادامه دارد، إن شاء الله و بعونه ...

نقل قول:
1- آقا شیخ عباس قمی این مراسم و دعا را در کتاب مفاتیح الجنان بدون ذکر هیچ سندی آورده است. ایشان حتی این دعا را توصیه هیچ امامی هم ندانسته و مشخص نمی‌کند که به چه دلیل شرعی یا عقلی این مراسم از اعمال مشترک همه شبهای قدر است و چه چیزی باعث شده است که ایشان آن را به مومنین توصیه کنند. 2- تحقیق در سند این دعا ما را تنها به دو کتاب اقبال سید بن طاووس** و بحار الانوار مرحوم مجلسی هدایت کرد. در هر دو کتاب عیناً یک عبارت آمده بود. تقدم زمانی سید بن طاووس بر مجلسی و اشتراک عبارت هر دو، مشخص می‌کند که احتمالا مرحوم مجلسی آن را از سید بن طاووس نقل کرده است. 3- سید بن طاووس این دعا را از کتاب غیر معتبری به نام عقاثه الداعی ! نقل کرده و به امام صادق (ع) هم نسبت داده است. در این کتاب هیچ سلسله سندی برای این انتساب ذکر نشده است. یعنی نویسنده کتاب مشخص نکرده است که چه کسانی این دعا را از امام صادق (ع) برای او نقل کرده اند یا ایشان آن را از چه کتابی اقتباس کرده است. 4- بنابر آنچه گفته شد سند این دعا از نظر علمای رجال مرسل و بی‌اعتبار است. شاید به همین جهت صاحب کتاب مفاتیح از انتساب این مراسم و دعا به امام صادق (ع) خودداری کرده است. شاید ایشان اگر می‌دانست روزی این دعا جزء ضروریات مراسم شیعیان می‌شود و برای عوام و خواص تا این حد اهمیت پیدا می‌کند که با آداب و روضه خوانی خاص برای هر یک از ائمه این مراسم انجام می‌گیرد آن را اصلاً در کتاب خود نقل نمی‌کرد. 5- البته دعا اگر مضمون درستی داشته باشد نیازی به سند ندارد. نکته اساسی این است که مضمون این دعا تناسب چندانی با ادعیه اصیل اهل بیت (ع) ندارد. نه مطلب مهمی در عبارت آن وجود دارد و نه با توحید و ادب توحیدی که در ادعیه امامان شیعه (ع) موج می زند، تناسب دارد. مقایسه دعای کمیل امام علی(ع)، عرفه امام حسین(ع)، ابو حمزه امام سجاد (ع) با این دعا بخوبی تفاوت دعای ائمه (ع) با دعاها و مراسم ساختگی مثل این دعا را به خوبی مشخص می‌کند. به نظر می‌رسد که این مراسم و این دعا، ساخته رمالان و دعا نویسان صوفی مسلکی باشد که سالها بعد از غیبت امام زمان (عج) آن را اینگونه تنظیم کرده باشند

با سلام

متاسفانه نویسنده مقاله دقت واطلاع کافی نداشته بعلت اینکه اولا اسناد این دعا و متن در کتبی بجز اقبال و بحار نقل شده است .

ثانیا شیخ طوسی رحمه الله مقدم بر سید بن طاوس رضی الله عنه آنرا در امالی و مجالسش آورده است.

ثالثا این دعا از امام باقر (ع) و امام کاظم (ع) هم منقول است نه فقط امام صادق (ع) ودر غیر ماه رمضان هم ماثور است !!!!

رابعا تشابه متن این دعا با سایر ادعیه مربوط به قرآن ومصحف نشانه اصیل بودن آنست .

خامسا نویسنده نام کتاب را هم اشتباه نوشته ودرست آن : إغاثة الداعي : است .

با هم ببینیم :

مجالس الشيخ
وابنه: عن أبي محمد الفحام عن محمد بن أحمد الهاشمي المنصوري، عن سهل بن يعقوب بن
إسحاق، عن الحسن بن عبد الله بن مطر، عن محمد ابن سليمان الديلمي، عن أبيه قال: جاء
رجل إلى سيدنا الصادق عليه السلام فقال له: يا سيدي أشكو إليك دينا ركبني وسلطانا
غشمني، واريد أن تعلمني دعاء أغتنم به غيمة أقضى بها ديني، وأكفى بها ظلم سلطاني،
فقال إذا جنك الليل فصل ركعتين اقرأ في الركعة الاولى منهما الحمد وآية الكرسي، وفي
الركعة الثانية الحمد وآخر الحشر " لو أنزلنا هذا القرآن على جبل " إلى خاتمة
السورة، ثم خذ المصحف فدعه على رأسك وقل: بهذا القرآن وبحق من أرسلته وبحق كل مؤمن
فيه، وبحقك عليهم، فلا أحد أعرف بحقك منك، بك يا الله عشر مرات، ثم تقول يا محمد
عشر مرات، يا فاطمة عشر مرات، يا حسن عشر مرات، يا حسين عشر مرات، يا على بن الحسين
عشر مرات يا محمد بن علي عشر مرات، يا جعفر بن محمد عشر مرات، يا موسى بن جعفر عشر
مرات، يا علي بن موسى عشر مرات يا محمد بن علي عشرا، يا علي بن محمد عشرا، يا حسن
بن علي عشرا، ثم بالحجة عشرا ثم تسأل حاجتك. قال فمضى الرجل فعاد إليه بعد مديدة قد
قضى دينه وصلح له سلطانه، وعظم يساره

الدعوات راوندی: وروي عن الائمة
عليهم السلام إذا حز بك أمر فصل ركعتين تقرأ في الركعة الاولى الحمد وآية الكرسي،
وفي الثانية الحمد وإنا أنزلناه ثم خذ المصحف وارفعه فوق رأسك وقل: " اللهم أسئلك
بحق ما أرسلته إلى خلقك ويحق كل آية هي لك في القرآن، وبحق كل مؤمن ومؤمنة مدحتهما
في القرآن، ولا أحد أعرف بحقك منك " وتقول " يا سيدي يا الله عشرا بحق محمد وآل
محمد عشرا بحق علي أمير المؤمنين عليه السلام عشرا. ثم تقول: اللهم إني أسئلك بحق
نبيك المصطفى، وبحق وليك ووصي رسولك المرتضى، وبحق الزهراء مريم الكبرى، سيدة نساء
العالمين، وبحق الحسن والحسين سبطي نبي الهدى ورضيعي ثدى التقى، وبحق زين العابدين
وقرة عن الناظرين، وبحق باقر علم النبيين والخلف من آل يس، وبحق الراضي من
المرضيين، وبحق الخير من الخيرين، وبحق الصابر من الصابرين، وبحق التقي والسجاد
الاصغر، وببكائه ليلة المقام بالسهر، وبحق الزكية والروح الطيبة سمي نبيك، والمظهر
لدينك، اللهم إني أسئلك بحقهم وحرمتهم عليك إلا قضيت بهم حوائجي، وتذكر ما شئت.

وكان زين العابدين عليه السلام إذا كربه أمر لبس ثوبين من أغلظ ثيابه وأخشنهما ثم
يركع في آخر الليل ركعتين حتى إذا كان في آخر سجدة من الركعتين سبح الله مائة مرة،
وحمد الله مائة مرة ثم يعترف بالذنوب في سجوده يدعو ويفضي بركبتيه إلى الارض في
سجوده.

امالی : الفحام، عن المنصوري، عن سهل بن يعقوب بن إسحاق، عن الحسن بن
عبد الله بن مطهر، عن محمد بن سليمان الديلمي، عن أبيه قال: جاء رجل إلى سيدنا
الصادق عليه السلام فقال له: يا سيدي أشكو إليك دينا ركبني، وسلطانا غشمني، واريد
أن تعلمني دعاء أغنم بها غنيمة أقضي بها ديني، واكفى بها ظلم سلطاني، فقال: إذا جنك
الليل فصل ركعتين واقرأ في الركعة الاولى منهما الحمد وآية الكرسي، وفي الركعة
الثانية الحمد وآخر الحشر: " لو أنزلنا هذا القرآن على جبل " إلى خاتمة السورة، ثم
خذ المصحف فدعه على رأسك وقل: [اللهم] بهذا القرآن وبحق من أرسلته، وبحق كل مؤمن
مدحته فيه، وبحقك عليهم فلا أحد أعرف بحقك منك، بك يا الله عشر مرات، ثم تقول: يا
محمد عشر مرات يا علي عشر مرات، يا فاطمة عشر مرات، يا حسن عشر مرات، يا حسين عشر
مرات، يا علي بن الحسين عشر مرات، يا محمد بن علي عشر مرات، يا جعفر بن محمد عشر
مرات، يا موسى بن جعفر عشر مرات، يا علي بن موسى عشر مرات يا محمد بن علي عشرا، يا
علي بن محمد عشرا، يا حسن بن علي عشرا، يا أيها الحجة
عشرا ثم تسأل الله تعالى حاجتك. قال: فمضى الرجل وعاد إليه بعد مدة قد قضى دينه،
وصلح له سلطانه وعظم يساره.

اتفاقا از جناب زراره که نویسنده منکر آن بود هم منقول است :
وعن زرارة قال: قال الصادق عليه السلام:
تأخذ المصحف في ثلاث ليال من شهر

رمضان، فتنشره وتضعه بين يديك، وتقول: اللهم إني أسألك بكتابك المنزل وما فيه وفيه
اسمك الاكبر، وأسماؤك الحسنى، وما يخاف ويرجى، أن تجعلني من عتقائك من النار، وتدعو
بما بدالك من حاجة.

- عدة الداعي: روي عن أبي جعفر عليه السلام في الثلث الباقي
من شهر - رمضان تأخذ المصحف وتنشره وتقول: وذكر نحوه

از امام باقر (ع) :

ذكر نشر المصحف الشريف
ودعائه: رويناه باسنادنا إلى حريز بن عبد الله السجستاني عن أبي جعفر عليه السلام
قال: تأخذ المصحف في ثلاث ليال من شهر رمضان فتنشره وتضعه بين يديك وتقول: " اللهم
إني أسألك بكتابك المنزل، وما فيه وفيه اسمك الأكبر، وأسماؤك الحسنى، وما يخاف
ويرجى، أن تجعلني من عتقائك من النار " وتدعو بما بدالك من حاجة.

ذكر دعاء آخر
للمصحف الشريف: ذكرنا إسناده وحديثه في كتاب إغاثة الداعي ونذكر ههنا المراد منه،
وهو عن مولانا الصادق صلوات الله عليه، قال: خذ المصحف فدعه على رأسك وقل: " اللهم
بحق هذا القرآن، وبحق من أرسلته به، وبحق كل مؤمن مدحته فيه، وبحقك عليهم فلا أحد
أعرف بحقك منك، بك يا الله - عشر مرات - ثم تقول: بمحمد - عشر مرات - بعلي - عشر
مرات - بفاطمة - عشر مرات - بالحسن - عشر مرات - بالحسين - عشر مرات - بعلي ابن
الحسين - عشر مرات - بمحمد بن علي - عشر مرات - بجعفر بن محمد - عشر مرات - بموسى
بن جعفر - عشر مرات - بعلي بن موسى - عشر مرات - بمحمد ابن علي، عشر مرات - بعلي بن
محمد - عشر مرات - بالحسن بن علي - عشر مرات - بالحجة - عشر مرات - وتسأل حاجتك
وذكر في حديثه إجابة الداعي وقضاء حوائجه.

از امام کاظم (ع) :

ذكر دعاء آخر للمصحف الشريف ذكرناه
باسنادنا إليه في كتاب إغاثة الداعي عن علي بن يقطين رحمه الله عن مولانا موسى بن
جعفر صلوات الله عليهما يقول: فيه: خذ المصحف في يدك وارفعه فوق رأسك وقل: " اللهم
بحق هذا القرآن وبحق من أرسلته إلى خلقك، وبكل آية هي فيه، وبحق كل مؤمن مدحته فيه
وبحقه عليك ولا أحد أعرف بحقه منك، يا سيدي يا سيدي يا سيدي، يا الله يا الله يا
الله - عشر مرات - وبحق محمد - عشر مرات - وبحق كل إمام وتعدهم حتى تنتهى إلى
إمام زمانك عشر مرات. فانك لا تقوم من موضعك حتى يقضى لك حاجتك، وتيسر لك أمرك.

ودر اقبال وجمال الاسبوع :

ذكر نشر المصحف الشريف و دعائه
رويناه بإسنادنا إلى حريز بن عبد الله السجستاني عن أبي جعفر ع قال تأخذ المصحف في ثلاث ليال من شهر رمضان فتنشره و تضعه بين يديك و تقول اللهم إني أسألك بكتابك المنزل و ما فيه و فيه اسمك الأعظم الأكبر و أسماؤك الحسنى و ما يخاف و يرجى أن تجعلني من عتقائك [طلقائك] من النار و تدعو بما بدا لك من حاجة
ذكرنا إسناده و حديثه في كتاب إغاثة الداعي و لنذكر هاهنا المراد منه

إقبال الأعمال ص : 187ذكر دعاء آخر للمصحف الشريف

بنابراین سید بن طاوس رحمه الله اسناد این دعا را در اختیار داشته و از سه امام روایت کرده است .

نقل قول:
6- ائمه در هیچ جا نام خود را در ردیف نام پیامبر (ص) قرار نمی‌دهند چه رسد به اینکه آن را در عرض نام خدا قرار دهند و توصیه کنند به همان میزان که نام خدا را صدا می‌زنید ده بار نیز نام پیامبر (ص) و ده بار نیز نام تک تک ائمه (ع) را صدا بزنید و خدا را به آنان قسم دهند. 7- ائمه (ع) در دعاها نام ائمه بعد از خود را ذکر نمی‌کرده‌اند. این دعا چگونه می‌تواند از امام صادق (ع) باشد در حالی که بزرگترین شاگرد امام صادق (ع) یعنی زراره بن اعین نام امام بعد از استاد خود، امام صادق (ع) را نمی‌دانست و بعد از وفات امام صادق (ع) فرزند خود را به مدینه فرستاد تا جانشین او را بشناسد.



در پاسخ باید گفت مگر در دعاها نمیخوانیم اللهم بحق محمد وآل محمد و بمحمد واهل بیتش ودعای توسل و

يا اَللهُ يا اَللهُ يا اَللهُ، يا مُجيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ، يا كاشِفَ كُرَبِ الْمَكْرُوبينَ، يا غِياثَ الْمُسْتَغيثينَ، يا صَريخَ الْمُسْتَصْرِخينَ، وَيا مَنْ هُوَ اَقْرَبُ اِلَيَّ مِنْ حَبْلِ الْوَريدِ، وَيا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ، وَيا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الاَْعْلى وَ بِالاُْفُقِ الْمُبينِ، وَيا مَنْ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى، وَيا مَنْ يَعْلَمُ خائِنَةَ الاَْعْيُنِ وَما تُخْفِي الصُّدُورُ، وَيا مَنْ لا تَخْفى عَلَيْهِ خافِيَهٌ، يا مَنْ لا تَشْتَبِهُ عَلَيْهِ الاَْصْواتُ، وَيا مَنْ لا تُغَلِّطُهُ الْحاجاتُ، وَيا مَنْ لا يُبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّينَ، يا مُدْرِكَ كُلِّ فَوْت، وَيا جامِعَ كُلِّ شَمْل، وَيا بارِئَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ، يا مَنْ هُوَ كُلَّ يَوْم فِي شَأن، يا قاضِىَ الْحاجاتِ، يا مُنَفِّسَ الْكُرُباتِ، يا مُعْطِيَ السُّؤُلاتِ، يا وَلِيَّ الرَّغَباتِ، يا كافِىَ الْمُهِمّاتِ، يا مَنْ يَكْفي مِنْ كُلِّ شَىْء وَلا يَكْفي مِنْهُ شَيءٌ فِي السَّماواتِ وَالاَْرْضِ، اَسْاَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّد خاتَمِ النَّبِيّينَ وَعَلِيِّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، وَبِحَقِّ فاطِمَةَ بِنْتِ نَبِيِّكَ، وَبِحَقِّ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ فَاِنّي بِهِمْ اَتَوَجَّهُ اِلَيْكَ فِي مَقامي هذا وَبِهِمْ اَتَوَسَّلُ وَبِهِمْ اَتَشَفَّعُ اِلَيْكَ، وَبِحَقِّهِمْ اَسْأَلُكَ وَاُقْسِمُ وَاَعْزِمُ عَلَيْكَ، وَبِالشَّأنِ الَّذي لَهُمْ عِنْدَكَ وَبِالْقَدْرِ الَّذي لَهُمْ عِنْدَكَ، وَبِالَّذي فَضَّلْتَهُمْ عَلَى الْعالَمينَ، وَبِاسْمِكَ الَّذي جَعَلْتَهُ عِنْدَهُمْ وَبِهِ خَصَصْتَهُمْ دُونَ الْعالَمينَ، وَبِهِ اَبَنْتَهُمْ وَاَبَنْتَ فَضْلَهُمْ مِنْ فَضْلِ الْعالَمينَ، حَتّى فاقَ فَضْلُهُمْ فَضْلَ الْعالَمينَ جَميعاً، اَسْاَلُكَ اَنْ
تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَاَنْ تَكْشِفَ عَنّي غَمّي وَهَمّي وَكَرْبي، وَتَكْفِيَنِى الْمُهِمَّ مِنْ اُمُوري، وَتَقْضِيَ عَنّي دَيْني وَ تُجيرَني مِنَ الْفَقْرِ وَتُجيرَني مِنَ الْفاقَةِ وَتُغْنِيَني عَنِ الْمَسْأَلَةِ اِلَى الَْمخْلُوقينَ، وَتَكْفِيَني هَمَّ مَنْ اَخافُ هَمَّهُ، وَعُسْرَ مَنْ اَخافُ عُسْرَهُ، وَحُزُونَةَ مَنْ اَخافُ حُزُونَتَهُ، وَشَرَّ مَنْ اَخافُ شَرَّهُ، وَمَكْرَ مَنْ اَخافُ مَكْرَهُ، وَبَغْيَ مَنْ اَخافُ بَغْيَهُ، وَ جَوْرَ مَنْ اَخافُ جَوْرَهُ، وَسُلْطانَ مَنْ اَخافُ سُلْطانَهُ، وَكَيْدَ مَنْ اَخافُ كَيْدَهُ، وَمَقْدُرَةَ مَنْ اَخافُ مَقْدُرَتَهُ عَلَيَّ، وَتَرُدَّ عَنّي كَيْدَ الْكَيَدَةِ وَمَكْرَ الْمَكَرَةِ، اَللّهُمَّ مَنْ اَرادَني فَاَرِدْهُ، وَمَنْ كادَني فَكِدْهُ، وَاصْرِفْ عَنّي كَيْدَهُ وَمَكْرَهُ وَبَأسَهُ وَاَمانِيَّهُ، وَامْنَعْهُ عَنّي كَيْفَ شِئْتَ وَاَنّى شِئْتَ، ...

وبسیاری دیگر.

خیر البریه;138742 نوشت:

با سلام

متاسفانه نویسنده مقاله دقت واطلاع کافی نداشته بعلت اینکه اولا اسناد این دعا و متن در کتبی بجز اقبال و بحار نقل شده است .

ثانیا شیخ طوسی رحمه الله مقدم بر سید بن طاوس رضی الله عنه آنرا در امالی و مجالسش آورده است.

ثالثا این دعا از امام باقر (ع) و امام کاظم (ع) هم منقول است نه فقط امام صادق (ع) ودر غیر ماه رمضان هم ماثور است !!!!

رابعا تشابه متن این دعا با سایر ادعیه مربوط به قرآن ومصحف نشانه اصیل بودن آنست .

خامسا نویسنده نام کتاب را هم اشتباه نوشته ودرست آن : إغاثة الداعي : است .

با هم ببینیم :

[=traditional arabic]مجالس الشيخ
[=traditional arabic]وابنه: عن أبي محمد الفحام عن محمد بن أحمد الهاشمي المنصوري، عن سهل بن يعقوب بن
[=traditional arabic]إسحاق، عن الحسن بن عبد الله بن مطر، عن محمد ابن سليمان الديلمي، عن أبيه قال: جاء
[=traditional arabic]رجل إلى سيدنا الصادق عليه السلام فقال له: يا سيدي أشكو إليك دينا ركبني وسلطانا
[=traditional arabic]غشمني، واريد أن تعلمني دعاء أغتنم به غيمة أقضى بها ديني، وأكفى بها ظلم سلطاني،
[=traditional arabic]فقال إذا جنك الليل فصل ركعتين اقرأ في الركعة الاولى منهما الحمد وآية الكرسي، وفي
[=traditional arabic]الركعة الثانية الحمد وآخر الحشر " لو أنزلنا هذا القرآن على جبل " إلى خاتمة
[=traditional arabic]السورة، ثم خذ المصحف فدعه على رأسك وقل: بهذا القرآن وبحق من أرسلته وبحق كل مؤمن
فيه، وبحقك عليهم، فلا أحد أعرف بحقك منك، بك يا الله عشر مرات، ثم تقول يا محمد
[=traditional arabic]عشر مرات، يا فاطمة عشر مرات، يا حسن عشر مرات، يا حسين عشر مرات، يا على بن الحسين
[=traditional arabic]عشر مرات يا محمد بن علي عشر مرات، يا جعفر بن محمد عشر مرات، يا موسى بن جعفر عشر
[=traditional arabic]مرات، يا علي بن موسى عشر مرات يا محمد بن علي عشرا، يا علي بن محمد عشرا، يا حسن
[=traditional arabic]بن علي عشرا، ثم بالحجة عشرا ثم تسأل حاجتك. قال فمضى الرجل فعاد إليه بعد مديدة قد
قضى دينه وصلح له سلطانه، وعظم يساره

[=traditional arabic]الدعوات راوندی: وروي عن الائمة
[=traditional arabic]عليهم السلام إذا حز بك أمر فصل ركعتين تقرأ في الركعة الاولى الحمد وآية الكرسي،
[=traditional arabic]وفي الثانية الحمد وإنا أنزلناه ثم خذ المصحف وارفعه فوق رأسك وقل: " اللهم أسئلك
[=traditional arabic]بحق ما أرسلته إلى خلقك ويحق كل آية هي لك في القرآن، وبحق كل مؤمن ومؤمنة مدحتهما
في القرآن، ولا أحد أعرف بحقك منك " وتقول " يا سيدي يا الله عشرا بحق محمد وآل
[=traditional arabic]محمد عشرا بحق علي أمير المؤمنين عليه السلام عشرا. ثم تقول: اللهم إني أسئلك بحق
[=traditional arabic]نبيك المصطفى، وبحق وليك ووصي رسولك المرتضى، وبحق الزهراء مريم الكبرى، سيدة نساء
[=traditional arabic]العالمين، وبحق الحسن والحسين سبطي نبي الهدى ورضيعي ثدى التقى، وبحق زين العابدين
[=traditional arabic]وقرة عن الناظرين، وبحق باقر علم النبيين والخلف من آل يس، وبحق الراضي من
[=traditional arabic]المرضيين، وبحق الخير من الخيرين، وبحق الصابر من الصابرين، وبحق التقي والسجاد
[=traditional arabic]الاصغر، وببكائه ليلة المقام بالسهر، وبحق الزكية والروح الطيبة سمي نبيك، والمظهر
[=traditional arabic]لدينك، اللهم إني أسئلك بحقهم وحرمتهم عليك إلا قضيت بهم حوائجي، وتذكر ما شئت.

[=traditional arabic]وكان زين العابدين عليه السلام إذا كربه أمر لبس ثوبين من أغلظ ثيابه وأخشنهما ثم
[=traditional arabic]يركع في آخر الليل ركعتين حتى إذا كان في آخر سجدة من الركعتين سبح الله مائة مرة،
[=traditional arabic]وحمد الله مائة مرة ثم يعترف بالذنوب في سجوده يدعو ويفضي بركبتيه إلى الارض في
سجوده.

[=traditional arabic]امالی : الفحام، عن المنصوري، عن سهل بن يعقوب بن إسحاق، عن الحسن بن
[=traditional arabic]عبد الله بن مطهر، عن محمد بن سليمان الديلمي، عن أبيه قال: جاء رجل إلى سيدنا
[=traditional arabic]الصادق عليه السلام فقال له: يا سيدي أشكو إليك دينا ركبني، وسلطانا غشمني، واريد
[=traditional arabic]أن تعلمني دعاء أغنم بها غنيمة أقضي بها ديني، واكفى بها ظلم سلطاني، فقال: إذا جنك
[=traditional arabic]الليل فصل ركعتين واقرأ في الركعة الاولى منهما الحمد وآية الكرسي، وفي الركعة
[=traditional arabic]الثانية الحمد وآخر الحشر: " لو أنزلنا هذا القرآن على جبل " إلى خاتمة السورة، ثم
[=traditional arabic]خذ المصحف فدعه على رأسك وقل: [اللهم] بهذا القرآن وبحق من أرسلته، وبحق كل مؤمن
مدحته فيه، وبحقك عليهم فلا أحد أعرف بحقك منك، بك يا الله عشر مرات، ثم تقول: يا
[=traditional arabic]محمد عشر مرات يا علي عشر مرات، يا فاطمة عشر مرات، يا حسن عشر مرات، يا حسين عشر
[=traditional arabic]مرات، يا علي بن الحسين عشر مرات، يا محمد بن علي عشر مرات، يا جعفر بن محمد عشر
[=traditional arabic]مرات، يا موسى بن جعفر عشر مرات، يا علي بن موسى عشر مرات يا محمد بن علي عشرا، يا
علي بن محمد عشرا، يا حسن بن علي عشرا، يا أيها الحجة
[=traditional arabic]عشرا ثم تسأل الله تعالى حاجتك. قال: فمضى الرجل وعاد إليه بعد مدة قد قضى دينه،
وصلح له سلطانه وعظم يساره.

[=arial]اتفاقا از جناب زراره که نویسنده منکر آن بود هم منقول است :
[=traditional arabic]وعن زرارة قال: قال الصادق عليه السلام:
[=traditional arabic]تأخذ المصحف في ثلاث ليال من شهر

[=traditional arabic]رمضان، فتنشره وتضعه بين يديك، وتقول: اللهم إني أسألك بكتابك المنزل وما فيه وفيه
[=traditional arabic]اسمك الاكبر، وأسماؤك الحسنى، وما يخاف ويرجى، أن تجعلني من عتقائك من النار، وتدعو
[=traditional arabic]بما بدالك من حاجة.

[=traditional arabic]- عدة الداعي: روي عن أبي جعفر عليه السلام في الثلث الباقي
من شهر - رمضان تأخذ المصحف وتنشره وتقول: وذكر نحوه

[=traditional arabic]از امام باقر (ع) :

[=traditional arabic]ذكر نشر المصحف الشريف
ودعائه: رويناه باسنادنا إلى حريز بن عبد الله السجستاني عن أبي جعفر عليه السلام
[=traditional arabic]قال: تأخذ المصحف في ثلاث ليال من شهر رمضان فتنشره وتضعه بين يديك وتقول: " اللهم
[=traditional arabic]إني أسألك بكتابك المنزل، وما فيه وفيه اسمك الأكبر، وأسماؤك الحسنى، وما يخاف
[=traditional arabic]ويرجى، أن تجعلني من عتقائك من النار " وتدعو بما بدالك من حاجة.

[=traditional arabic]ذكر دعاء آخر
[=traditional arabic]للمصحف الشريف: ذكرنا إسناده وحديثه في كتاب إغاثة الداعي ونذكر ههنا المراد منه،
[=traditional arabic]وهو عن مولانا الصادق صلوات الله عليه، قال: خذ المصحف فدعه على رأسك وقل: " اللهم
[=traditional arabic]بحق هذا القرآن، وبحق من أرسلته به، وبحق كل مؤمن مدحته فيه، وبحقك عليهم فلا أحد
[=traditional arabic]أعرف بحقك منك، بك يا الله - عشر مرات - ثم تقول: بمحمد - عشر مرات - بعلي - عشر
[=traditional arabic]مرات - بفاطمة - عشر مرات - بالحسن - عشر مرات - بالحسين - عشر مرات - بعلي ابن
[=traditional arabic]الحسين - عشر مرات - بمحمد بن علي - عشر مرات - بجعفر بن محمد - عشر مرات - بموسى
[=traditional arabic]بن جعفر - عشر مرات - بعلي بن موسى - عشر مرات - بمحمد ابن علي، عشر مرات - بعلي بن
[=traditional arabic]محمد - عشر مرات - بالحسن بن علي - عشر مرات - بالحجة - عشر مرات - وتسأل حاجتك
[=traditional arabic]وذكر في حديثه إجابة الداعي وقضاء حوائجه.

[=traditional arabic]از امام کاظم (ع) :

[=traditional arabic]ذكر دعاء آخر للمصحف الشريف ذكرناه
[=traditional arabic]باسنادنا إليه في كتاب إغاثة الداعي عن علي بن يقطين رحمه الله عن مولانا موسى بن
[=traditional arabic]جعفر صلوات الله عليهما يقول: فيه: خذ المصحف في يدك وارفعه فوق رأسك وقل: " اللهم
[=traditional arabic]بحق هذا القرآن وبحق من أرسلته إلى خلقك، وبكل آية هي فيه، وبحق كل مؤمن مدحته فيه
[=traditional arabic]وبحقه عليك ولا أحد أعرف بحقه منك، يا سيدي يا سيدي يا سيدي، يا الله يا الله يا
الله - عشر مرات - وبحق محمد - عشر مرات - وبحق كل إمام وتعدهم حتى تنتهى إلى
إمام زمانك عشر مرات. فانك لا تقوم من موضعك حتى يقضى لك حاجتك، وتيسر لك أمرك.

[=arial]ودر اقبال وجمال الاسبوع :

[=traditional arabic]ذكر نشر المصحف الشريف و دعائه
[=traditional arabic]رويناه بإسنادنا إلى حريز بن عبد الله السجستاني عن أبي جعفر ع قال تأخذ المصحف في ثلاث ليال من شهر رمضان فتنشره و تضعه بين يديك و تقول اللهم إني أسألك بكتابك المنزل و ما فيه و فيه اسمك الأعظم الأكبر و أسماؤك الحسنى و ما يخاف و يرجى أن تجعلني من عتقائك [طلقائك] من النار و تدعو بما بدا لك من حاجة
ذكرنا إسناده و حديثه في كتاب إغاثة الداعي و لنذكر هاهنا المراد منه

[=traditional arabic]إقبال الأعمال ص : 187ذكر دعاء آخر للمصحف الشريف

[=arial]بنابراین سید بن طاوس رحمه الله اسناد این دعا را در اختیار داشته و از سه امام روایت کرده است .


ضمن تشکر و تقدیر فراوان خدمت شما گرامی! منبع اصلی این موضوع را یافتم در ادرس روبرو است :
http://www.m-nasr.com/
ادمی تعجب میکند! انگشت به دهان میماند! فردی که خود اخوند! است طلبه است! استاد دانشگاه است! با سهم مبارک! امام خرج درس! و زندگیش! را گذرانده و به مقام علمی! رسیده است از این نظام حقوق میگیرد! و بعد اینچنین بضد شیعه! سخن پراکنی میکند! و بچه مردم مردمی خام! چون منی! را گمراه میکند! وبه انحراف از راه اصیل میکشاند !! بقول ایت الله قزوینی خطر اینها از وهابیت هم بیشتر است!
بنده این پاسخ را جهت جلوگیری از گمراهی! و منحرف کردن! دیگران کاملا کپی کردم!

سلام

پاسخ مدیر سایت به بخشی از نقد ا ی شما ر مورد سواد نوشتن

نقل قول:
با سپاس از دقت نظر شما،
طرح این مباحث برای ایجاد فضای نقد و نظر فکری است و ما هم مشتاق نقدهای علمی شما هستیم.
در ضمن ایراد تایپی که به آن اشاره فرمودید مرتفع شد.
(توی بخش نظرسنجی مطلبو ببینید کاربری به اسم یار مهدی)
http://www.m-nasr.com/?p=1156
موضوع قفل شده است