شهید محمود غلامی
تب‌های اولیه
شهید محمود غلامی فتلکی در سال ۱۳۴۶ در نجف آباد اصفهان بدنیا آمد و ایام کودکی را در کانون پرمهر خانواده گذراند. ۲سال و نیمه بود که مسجد محلشان را می ساختند و از همان ابتدا با مسجد و مجالس مذهبی آشنا شد.با شروع اولین روز پاییز ۷سالگی اش او نیز دانش آموز کلاس اول شد. در طول تحصیل نیزبچه قانعی بود .شور و شوق اوایل انقلاب او راهم بی نصیب نگذاشت اوایل سال ۶۰ بود که منافقین با ترور شخصیتها شعارهایی بر در و دیوار شهر علیه نظام و مسئولین می نوشتند و محمود همراه دوستانش با تهیه رنگ و قلم مو شعارها را پاک می کردند و به جای آنها شعارهای مناسب می نوشتند.
غلامی نیز مثل همه دانش آموزان مشتاق حضور در جبهه ها درس را رها کرد و با عضویت در بسیج مسجد، سنگر جبهه را انتخاب کرد وبا تغییر سال تولدش در عملیات والفجر مقدماتی حضور پیدا کردو داوطلبانه به گروه تخریب پیوست و بعد در والفجر۳و ۴شرکت کرد . در دی ماه ۱۳۶۲ عضو رسمی سپاه شد و در خیبر و بدر نیز صفحات تاریخ رزم را ورق زد .محمود در سال۱۳۶۴ دوره مربیگری تخریب را آموزش دید و با حضور در عملیاتهای والفجر۸ ،کربلای۵،۸ ونصر۷و بیت المقدس۲ ،۴ ،۷ و غدیر همچنان در بزم رزم عاشقانه جبهه ها میهمان بود که در همین دوران از ناحیه کتف و دست مجروح و جانباز شد . هربار که مجروح می شد طوری رفتار می کرد که خانواده اش اصلا نفهمند کجای بدنش زخمی شده.در طی این مدت حتی اسیر شدن برادرش مانع حضور او نشد ولی دست تقدیر با پایان جنگ او را نیز عازم شهر کرد و او میدان حضور دیگری را انتخاب کرد.
محمود غلامی با تشکیل خانواده همچنان اهدافش را دنبال می کرد حتی در خواستگاری گفته بود:من تخریبچی هستم وهرآنی که جنگ بشود وجبهه نیاز داشته باشد من همیشه درخدمت هستم .
درس ودفتر وکتابی راکه رها کرده بود،بعداز جنگ ،دوباره به سراغش رفت وبااراده محکم ، شروع به خواندن کرد. آن زمان دخترش خردسال بود ولی بااین وجود در همان فضای کوچک خانه توانست هفت سال تحصیلی را در مدت سه سال طی کند ودیپلم خود رابگیرد.
وقتی مقام معظم رهبری بحث امر به معروف و نهی از منکر را مطرح کردند،محمود خیلی تقید داشت که حتما" باید به آن عمل کند. او همیشه حاظر برای حضور در جبهه بود. مشهد که رفته بودند نذر کرد در جمع رزمندگان اسلام در بوسنی به مقابله با متجاوز بپردازند ولی اعلام شد کسی اعزام نمی شود.و دست تقدیر او را به جبههء تفحص اعزام کرد .آخرین باری که می خواست برای تفحص برود، به منزل یکی از شهدای مفقود محل رفت وگفت: من تاپسرتان محرم رابرنگردانم برنمی گردم...
گمنام ها بررمل های فکه آرمیده بودن ومنتظر جستجوگران نور-.محمود وسعید شاهدی- قدم بر می داشتند که به استقبال شهدا بروند ولی گویا دست تقدیر ، بدرقه زمان ۲/۱۰/۷۴ را برای پرواز رقم زد.وقبر شهید تفحص محمود غلامی در قطعه ۲۹ ردیف۱۴ شماره۷ بالای مزار شهید شاهدی سنگ نشانی برای جستجوگران شهدا شد.
یاران رفته با قلم پا نوشته اند
لوح مزارها همه سربسته نامه هاست
کز آخرت به مردم دنیا نوشته اند
اولین عملیات جنگی و آخرین عملیات تفحصش در «فکه» بود
بار اول که برای ثبت نام اعزام به جبهه مراجعه کردیم به خاطر جثه کوچکمان ردمان کردند. دوبار دیگر هم رفتیم ولی نشد. دفعه بعد، مرا که کمی قدم بلندتر بود پذیرفتند و به محمود گفتند شما کوچکی. ما را به ستون نشاندند. برگشتم پشت سرم را نگاه کردم، محمود ایستاده بود و گریه می کرد. در ثبت نام بعدی او چند دست لباس و اورکت پوشید تا بزرگتر نشان داده شود. بعد هم شناسنامه اش را دستکاری کرد و بالاخره موفق شد. در منطقه از جمع 15 نفری بچه های مسجدمان، محمود و حسین داوطلب تخریب شدند. اولین عملیاتی که محمود رفت در فکه و آخرین منطقه عملیاتی که تفحص کرد هم فکه بود.
وقتی از کربلای 5 جاماند، رنگش پرید
بعد از تصادف پدر به محمود زنگ زدیم تا از منطقه بیاید. دور هم نشسته بودیم که محمد (برادر شهید محمود غلامی) برای شوخی، نوار صدای مارش عملیات را گذاشت، محمود رنگش پرید و گفت: "چی؟ حمله است؟ نه امکان ندارد." دی ماه سال 1365 سر سفره نشسته بودیم که مارش عملیات کربلای5 از تلویزیون پخش شد. باز رنگ محمود پرید، بلند شد و گفت: "جا ماندم قرار بود آنجا باشم." هنوز مراسم شب هفت پدر تمام نشده بود که رفت و طولی نکشید با دست مجروح برگشت. او همیشه آماده رفتن بود.
همیشه به خانواده شهدا سر می زد. آخرین باری که شهید محمود غلامی می خواست برای تفحص برود، به منزل یکی از شهدای مفقود محل رفت و گفت: "من تا پسرتان «محرم» را پیدا نکنم، برنمی‌گردم." یک سال بعد از شهادت محمود غلامی، مادر محرم خواب دید محمود می‌گوید: "مادر! محرم برگشت، برگرد!" آن موقع مادر شهید در شهرستان بود. وقتی برگشت پیکر پسرش را آورده بودند.
دست نوشته شهید تفحص، محمود غلامی