۩ امام علی النقی علیه السلام ۩ شیعه فدای غربتت مولا جان

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
۩ امام علی النقی علیه السلام ۩ شیعه فدای غربتت مولا جان

سلام:Gol:

دوستان اسک دینی سعی داریم اینجا گوشه ای از فضایل و کرامات امام غریبمون امام علی النقی علیه السلام رو بیان کنیم.

با ما همراه باشید.:hamdel:

امام ابوالحسن علی النقی هادی علیه السلام ملقب به امام "هادی"، دهمین پیشوای شیعیان درنیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه

در محلی به نام " صریا" متولد گشت.

آن حضرت و فرزندگرامی ایشان امام حسن علیهما السلام به عسكریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال 233 به سامرا (عسكر) برده و

تا آخر عمر پر بركتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند. امام هادی علیه السلام به لقبهای دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت

و كنیه مبارك ایشان ابوالحسن است.

از آنجا كه كنیه امام موسی كاظم و امام رضا علیهما السلام نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام كاظم علیه السلام،

ابوالحسن ثانی به امام رضا علیه السلام و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی علیه السلام اختصاص یافته است.

پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است كه بانویی با فضیلت و با تقوا بود.

امام هادی (ع) در سن 6 یا 8 سالگی یعنی در سال 220 هجری، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسید. مدت 33 ساله امامت امام هادی (ع)

با خلفای معتصم، واثق، توكل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.


عظمت شخصیت امام هادی (ع) به قدری زیاد است كه دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است. قسمتی از این اعترافات مبنی بر شخصیت آن

امام به لحاظ اخلاقی و بخشی دیگر ناشی از ابعاد علمی آن حضرت و شمه ای، نتیجه كراماتی است كه از آن بزرگوار صادر شده است.

ابن صباغ مالكی در كتابی موسوم به فصول المهمه خطوط واضحی از سیمای تابناك فضایل و ویژگی های اخلاقی امام هادی (ع) قهرمان شكست ناپذیر

عصر متوكل عباسی را ترسیم می كند!

«فضل و دانش امام دهم شیعیان بر اوج قلل بلند پایه عالم بشریت نقش بسته بود و رشته های مشعشع آن بر اختران آسمان سر می سایید. نیكی ها و اخلاق پسندیده او را نمی توان در شمار عدد ذكر نمود. اما می شود به افتخارآمیزترین آنها كه موجب حیرت است بسنده كرد. او جمیع صفات نیك و مفاخر معنوی را یک جا در وجود داشت. ابعاد وسیع و منبع فیاض حكمت و دانش او بر لوح سرشتش ثبت شده و بدین سبب او از ناشایسته ها و آلایش ها به دور و بركنار است.»

امام هادى - عليه السلام - در سال 220 هجرى پس از شهادت پدر گراميش به امامت رسیدند.

مدت امامت آن بزرگوار 33 سال و عمر شريفش 41 سال و چند ماه بود و در سال 254 در شهر سامراء به شهادت رسيد.

امام هادى در مدت امامت خود با چند تن از خلفاى عباسى معاصر بود كه به ترتيب زمان عبارتند از:

1 - معتصم، برادر ماءمون (217 - 227).
2 - واثق، پسر معتصم (227 - 232).
3 - متوكل، برادر واثق (232 - 248).
4 - منتصر، پسر متوكل (6 ماه).
5 - مستعين، پسر عموى منتصر (248 - 252).
6 - معتزّ، پسر ديگر متوكل (252 - 255).

امام علی النقی علیه السلام در زمان خليفه اخير مسموم گرديد و به شهادت رسيد و در خانه خود به خاك سپرده شد.



اگر خدا بخواهد ادامه دارد...

بسم رب الشهداء


مهبان;472233 نوشت:
امام ابوالحسن علی النقی هادی علیه السلام


حضرت امام علی النقی:doa(6): در سال (۲۱۴ هجری قمری) و ظاهرا در مدینه به دنیا آمده اند.
آن بزرگوار در سن شش سالگی و پس از شهادت پدرشان امام جواد:doa(6): (۲۲۰ هجری قمری ) به امامت رسیدند و تا سال (۲۵۴ هجری قمری) مدت ۳۴ سال عهده دار این منصب سترگ الهی بودند.


از امام هادی:doa(6):، چهار پسر و یک دختر باقی ماندند:
امام حسن عسکری:doa(6):، حسین ، محمد و جعفر( معروف به کذاب) و عَلیّه.


حکّام زمانه امام دهم

امام هادی
:doa(6):در طول دوران امامتشان با ۶ نفر از خلفاء عباسی معاصر بودند:
معتصم عباسی (م ۲۲۷ هجری قمری)
واثق (م ۲۳۲ ه )
متوکل (م ۲۴۷ ه )
منتصر (م ۲۴۸ ه )
مستعین (م ۲۵۱ ه )
معتز (م ۲۵۵ ه )
که در این میان دوران متوکل عباسی هم به لحاظ طول زمان و هم به لحاظ ثبات حکومت عباسی دارای جایگاه خاصی است.


می دانیم که متوکل دشمنی خاصی با أهل بیت:doa(4): داشته است و به ویژه نسبت به امیرالمومنین:doa(6): جسارت کرده است.

تبعید امام هادی:doa(6): از مدینه به سامراء و تحت نظر قراردادن ایشان در آن جا از اقدامات متوکل برای کنترل حضرت قلمداد میشود.

در تصریح سبط ابن جوزی آمده؛
او از قول دانشمندان تاریخ نقل می کند که متوکل به یحیی بن هرثمة گفت:
( اذهب الی المدینة و انظر فی حاله و اشخصه الینا)

تاریخ انتقال حضرت هادی:doa(6): سال(۲۴۳ ه) بوده است و همانگونه که شیخ مفید تصریح فرموده؛
ده سال و چند ماه در اقامت جبری به سر می بردند.

سبط ابن جوزی آن را ۲۰ سال و ۹ ماه ذکر کرده است.

امام هادي:doa(6): پيوسته تحت نظر بود و سعي مي شد كه آن حضرت:doa(6): با پايگاهاي مردمي و افراد جامعه تماسي نداشته باشد با اين حال آن مقدار از فضائل اخلاقي كه از او بروز كرده؛ حتي دشمنان أهل بيت:doa(4):را به تحسين وتمجيد آن وجود الهي او وا داشته است.

"ابوعبد الله جنيدي" مي گويد :
سوگند به خدا، او بهترين مردم روي زمين وبرترين آفريده هاي الهي است.

”ابن حجر“ مي نويسد :
" وكان وارث ابيه علماً وسخاء "
او در دانش وبخشش وارث پدرش بود .
(ائمتنا ج2ص252)

امام هادي:doa(6): شب هنگام به پروردگارش روي مي آورد شب را با حالت خشوع به ركوع و سجده سپري مي كرد و بين پيشاني نورانيش و زمين جز سنگريزه و خاك حائلي وجود نداشت و پيوسته اين دعا را تكرار مي نمود؛

"إلهي مسئ قد ورد ,وفقير قد فصد , لا تخيب مسعاه وارحمه واغفر له خطأه"
بار إلها! گنهكاري بر تو وارد شده و تهيدستي به توروي آورده, تلاشش را بي نتيجه مگردان و او را مورد عنايت و رحمت خويش قرارداده و از لغشش در گذر.
(ائمتنا ج2 ص257/ سيرة الامام العاشر علي الهادي ص55)

” ابن كثير“ مي نويسد:
” كان عابداً زاهداً“
او عابدي و آراسته و زاهد بود.
(الصواعق المحرقة ص207/البداية والنهاية ج11ص15)

"يافعي" مي گويد:
” كان متعبداً ,فقيهاً ,اماماً ...“
او كمر همت به عبادت بسته، فقيه و پيشوا بود .

"إبن عباد حنبلي" نيز مي گويد:
”كان فقيهاً ,اماماً , متعبداً...“
او فقيه وامام عابد بود.
(تاريخ اجمالي پيشوايان:doa(4):)

امام هادي:doa(6): همچون نياكان خود در برابر نا ملايمات بردبار بود و تا جائي كه مصلحت اسلام ايجاب مي كرد با دشمنان حق و ناسزاگويان و اهانت كنندگان با بردباري برخورد مي كرد.

“بريحه عباسي ” كه از سوي دستگاه خلافت به سمت پيش نمازي مكه و مدينه منصوب شده بود و از امام هادي:doa(6): نزد متوكل اینطور نامه نوشت:
اگر نيازي به مكه ومدينه داري علي بن محمد
:doa(6): را از اين دو شهر بيرون كن، زيرا او مردم را به سوي خود خوانده و گروه زيادي از او پيروي كرده اند.
بر اثر مکرهای پي در پي “بريحه“ متوكل امام
:doa(6): را از كنار حرم جد بزرگوارش رسول خدا:doa(1):تبعيد كرد.

هنگامي كه امام:doa(6): از مدينه به سمت “سامراء” در حركت بود “ بريحه“ نيز او را همراهي كرد.
در بين راه “ بريحه“ رو به امام
:doa(6): كرد و گفت :
” تو خود مي داني كه عامل تبعيد تو من بودم .با سوگندهاي محكم و استوار سوگند مي خورم كه چنانچه شكايت مرا نزد خلیفه
يا يكي از درباريان وفرزندان او ببري,تمامي درختانت را (در مدينه) آتش مي زنم و محبان و خدمتكارانت را مي كشم و چشمه هاي مزرعه هايت را كور خواهم كرد و بدان كه اين كارها را خواهم كرد.“

امام:doa(6): فرمود:
” نزديكترين راه براي شكايت از تو اين بود كه ديشب شكايت تو را نزد خدا بردم و من شكايت از تو را كه بر خدا عرضه كردم نزد غير او؛ از بندگانش نخواهم برد.“

” بريحه “ چون اين سخن را از امام:doa(6): شنيد ,به دامن آن حضرت افتاد و تضرع و ناله كرد و از او تقاضاي بخشش نمود.
امام
:doa(6): فرمود: تو را بخشيدم!

(اثبات الوصيه ص 196 و 197)

[SPOILER]


[/SPOILER]
]

امامان معصوم عليهم السلام براى مظاهر دنيوى از جمله مال و ثروت ارزش ذاتى قائل نبودند و سعى میكردند به حداقل آن - كه زندگى معمولى روزانه آنان را تامين كرده

و آن بزرگواران را در راه انجام وظايف فردى و اجتماعى يارى رساند - بسنده كنند و مازاد آن را در راههايى كه موجب خشنودى خداوند بود صرف كنند.

يكى از اين راهها انفاق به افراد تهيدست و نيازمند میباشد. اين سياست‏خدا پسندانه مالى - كه در زندگى همه معصومين عليهم السلام در سطح گسترده ‏اى به چشم

میخورد - علاوه بر جنبه‏ هاى معنوى و آثار اخروى، عامل مهمى در كاهش فقر و فاصله طبقاتى جامعه اسلامى و تاليف قلوب افراد و حفظ شخصيت و علاقه‏ مند ساختن آنان

به مكتب اهل بيت و جلوگيرى از ارتباط گرفتن و نزديك شدن آنان به دستگاه زر و زور خلفا بود.


در پرتو برخوردارى ائمه عليهم السلام از اين خلق نيكو، وجود آن بزرگواران پيوسته مايه اميد، و خانه‏ شان نه تنها مركز نشر دانش، بلكه پناهگاه افراد نيازمند

و درمانده و محل رفت و آمد انسانهاى مختلف به ويژه آنان كه از راه دور آمده بودند بود. اين مساله هم براى عموم مردم جا افتاده بود، به گونه ‏اى كه وقتى فرد نيازمند و درمانده‏ اى

را می ديدند او را به خانه امامان عليهم السلام راهنمايى میكردند، و هم براى خود افراد درمانده، بدين معنى كه به محض مواجه شدن با مشكلى مستقيما سراغ خانه امامت را می گرفتند.


امام هادى عليه السلام همچون پدر بزرگوارش كانون سخاوت و كرم بود و گاهى مقدار انفاق به حدى از فزونى می رسيد كه دانشمندى مانند «ابن شهرآشوب‏» می گويد:

«اين مقدار انفاق، معجزه ‏اى است كه جز پادشاهان از عهده كسى ساخته نيست و تا كنون اين مقدار انفاق را از كسى نشنيده‏ ايم. »
مناقب,جلد 4,صفحه 409

در كتاب «تاريخ اجمالى پيشوايان‏» به مواردى از جود و بخشش امام عليه السلام اشاره كرديم، در اينجا به ذكر نمونه ديگرى بسنده میكنيم. اسحاق جلاب می گويد:

«براى ابوالحسن گوسفندان زيادى خريدم، سپس مرا خواست و از اصطبل منزلش به جاى وسيعى برد كه من آنجا را نمی شناختم، سپس تمامى آن گوسفندان را

بين كسانى كه آن حضرت دستور می داد، توزيع كردم. »

الکافی,جلد 1

در روايت ديگر، زمان خريد و توزيع گوسفندان روز «ترويه‏»ذكر شده است.
اعیان الشیعه,جلد 2

از اين روايت ‏بر می آيد كه آن حضرت در مسائل مالى و انفاقهاى جزئى نيز مسائل امنيتى و حفاظتى را رعايت می کرده و اين بيانگر شدت محدوديت آن حضرت از سوى

دستگاه حكومتى است، با اين حال امام اين كار را تحت پوشش قربانى انجام داد تا هر گونه سوء ظنى را نسبت‏ به خود از بين ببرد.

معانی القاب دهمین نور هدایت امام علی النقی علیه السلام :Gol:

- نقی: پاک و پاکیزه،برگزیده،نقاء و انقیاء و نقواء جمع.:Rose:

[SPOILER]



[/SPOILER]

- هادی : هدایت کننده،راه راست نماینده،رهنما،پیشوا،هداة جمع.:Rose:

[SPOILER]



[/SPOILER]


- امین :
امانت دار،طرف اعتماد،درستکار،امنا، جمع.:Rose:

[SPOILER]



[/SPOILER]

- طیب : پاک و پاکیزه، نیکو و حلال.:Rose:
[SPOILER]



[/SPOILER]

- ناصح: نصیحت کننده، پند دهنده.:Rose:

[SPOILER]



[/SPOILER]

ای حضرت هادی(سلام الله علیک)، گوهر هر صدفی

جز عشق وصال تو نداریم هدفی

ذکر لب هر شیعه در این دور و زمان

همواره بود لعنت بر مرتد نجفی...


موضوع قفل شده است