عادت به نماز و ایجاد اعتیاد دینی

همانطور که می دانید هر عبادتی داراى روح و جسم است، جسم عبادت همان اعمال و افعال ظاهرى است. جسم نمازهم، قرائت صحيح، ركوع، سجده و ساير افعال و اركان نماز است كه بايد به طور صحيح انجام شود، ولى روح‏ نماز توجّه به مضامين بلند اذكار، و صيقل دادن روح زنگار گرفته است .عبادت واقعى هم ،آن عبادتی است که در آن به هر دو جنبه توجه شود.آيه 45 سوره عنكبوت به فلسفه نماز اشاره دارد: «نماز انسان را از زشتيها و منكرات بازمى ‏دارد» (ان الصلوة تنهى عن الفحشاء والمنكر).
در قلب و روح انسانى که نماز می خواند جنبشى به سوى حق و حركتى به سوى تقوا پيدا مى‏ شود.وهمین جنبش زمینه ای می شود برای ترک گناه در واقع نمازسد نيرومندى در برابر گناه محسوب مى‏ شود.

منتها هر نمازى به همان اندازه كه از شرايط كمال و روح عبادت برخوردار است نهى از فحشاء و منكر م ى‏كند، گاه نهى كلّى و جامع و گاه نهى جزئى و محدود.

حضرت آیه الله مکارم شیرازی در در رابطه با نماز چنین می فرمایند:ممكن نيست كسى نماز بخواند و هيچگونه اثرى در او نبخشد هر چند نمازش صورى باشد هرچند نمازگزار آلوده به گناه باشد، البته اين گونه نماز تأثيرش كم است، اين گونه افراد اگر همان نماز را نمى‏ خواندند از اين هم آلوده‏ تر بودند.در واقع نهى از فحشاء و منكر سلسله مراتب و درجات زيادى دارد و هر نمازى به نسبت رعايت شرايط داراى بعضى از اين درجات است.

این که گاهی به نماز اهمیت می دهید وگاها دچار غفلت می شوید ناشی از عدم شناحت اهمیت واقعی نماز وعدم آگاهی نسبت به تاثیرگذاری نماز است.اگر انسان به اهمیت موضوعی به خوبی پی ببرد حاضر نیست تحت هیچ شرایطی آن را از دست بدهد به عنوان مثال وقتی رفتن به جایی یا دادن آزمونی ویا ملاقات کسی برای شما قابل اهمیت وارزش باشد مدام به دنبال برنامه ریزی هستید تا سر موقع به کار خود برسید چرا که آن کار را ارزشمند می دانید در رابطه با عبادات نیز اینگونه است کسانی که به اهمیت نماز به خوبی واقف هستند مشتاقانه به انجام این فریضه می پردازند ودر انجامش کوتاهی نمی کنند .

البته شرایط زندگی وکار ودرس ومشکلات گوناگون ممکن است توجه ما را آنقدر به خود معطوف نماید که گاها از نماز غافل شویم پس بر ما لازم است در مرحله ی اول برای این که فرصت بجا آوردن این فریضه را در اول وقت از دست ندهیم با برنامه ریزی برای کارهای خود ساعت نماز را فقط وفقط به اقامه نماز اختصاص دهیم کافیست مدتی با برنامه پیش رویم وبعد از آنکه تمرکز لازم را برای ادای به موقع آن بدست آوردیم خودبخود واز روی اشتیاق سراغ نمازخواهیم رفت. توجه به این نکته نیز ضروری است که خود نماز نیز ، غفلت زدا است، نماز به حكم اينكه در فواصل مختلف، و در هر شبانه روز پنج بار انجام م ى‏شود، مرتباً به انسان اخطار مى ‏كندو هشدار مى‏ دهد وانسان را از خواب غفلت بیدار می نماید

همین که شما خود را با برنامه ریزی مقید کنید که سر ساعت ودر اول وقت نماز بخوانید خود عاملی می شود برای احیای روح انضباط در وجود شما.همین سر موقع خواندن روحیه منظم بودن را در شما تقويت مى ‏كند، چرا كه دقيقاً بايد در اوقات معينى انجام گيرد كه تأخير و تقديم آن هر دو موجب بطلان نماز است.
البته همانطور که اشاره کردیم تاثیرگذاری محیط خانواده ومحیط تحصیل وکار ومعاشرت با دوستان وارتباط با افراد مختلف در طول روز می تواند در میزان توجه ما به نماز وکاهش یا افزایش این نوع توجه تاثیرگذار باشد پس بر شما لازم است با کسانی بیشتر ارتباط برقرار کنید که به نماز اهمیت فراوانی می دهند.

تسویف یکی از راهکارهای خوب شیطان است که مدام به ما تلقین می کند ودر واقع با سوف سوف کردن یعنی کار را به آینده محول کردن ما را از رسیدن به هدف باز می دارد در رابطه با نماز نیز شیطان تیزبینانه تر عمل می کند ومدام به ما القا می کند که نماز را چند دقیقه دیگر وچند دقیقه دیگر و....به تاخیر بیندازیم وتا به خودمان میاییم می بینیم نمازمان قضا شده است پس مواظب این حیله ی شیطان نیز باشیم.گاهی سستی وتنبلی افراد باعث می شود که در خواندن نماز اول وقت کوتاهی کنند که این خود نیز به سستی اعتقاد برمی گردد.توجه کردن به آثار زیانبار بی نمازی نیز ما را از کوتاهی در نماز باز خواهد داشت.

سلام و عرض ادب خدمت برادر گرامی

بنده تا چند سال پیش تقریبا مثل شما بودم.از قضای روزگار با یک مسلمان سنی آشنا شدم.ما مباحثی رو بصورت چت رد و بدل می کردیم.در این بین ، زیاد اتفاق افتاده بود که ما در جای خوب بحث باشیم و وقت اذان شود.ایشان بدون اینکه بگن حالا این بحث رو به جایی برسونیم و بعد برم برای نماز ، با یک جمله که وقت نماز است خداحافظی می کردند.و این موضوع بسیار برای من قابل توجه بود.حتی توجه به این موضوع که آنها 5 بار در زمان های متفاوت این کار را انجام می دادند و وضویشان هم دست کمی از استحمام نداشت ، مرا بیشتر متحول و متعجب می کرد.
از همان جا بود که نماز اول وقت را شروع کردم.چون احساس کردم که واقعا چقدر اصلی ترین و برترین عبادت و کلید بهشت را چه بی توجهی می کنیم و واقعا آدم بی ارزشی هستم و شیعه شاید از این جهت برای اهل تسنن خوش آیند به نظر نمی رسد!
تا اینکه به لطف خداوند مهربان ، راهی سفر حج شدم و در انجا از نزدیک دیدم که مردم در موقع اذان چه با اشتیاق کارهایشان را ناتمام رها می کنند و شتابان به سوی صفوف جماعت می روند.حتی فضا زمانی برایم سنگین تر شد که ما ایرانیان را با زحمت زیادی از مغازه ها دور می کردند.
بعد ها با خودم فکر کردم و دیدم آنها که تنها پیامبر را باور دارن ، و تنها پیامبر ص و کتاب قرآن کریم را که به نماز اول وقت توصیه کرده است را اطاعت می کنند.اما ما که پیامبر ص و قرآن و 12 امام معصوم را قبول داریم و هر تک تک امامانمان هم بر این موضوع تاکید داشتند ، چندان اهمیتی قایل نیستیم.یا حداقل آنچنان که باید عمل بکنیم ، نمی کنیم.
فهمیدم که آدم بی مقداری هستم که با دیر خواندن نمازم یا گاهی قضا شدن نمازم ، مایه ی ننگ دین و مخصوصا شیعیان هستم.
همانطور که امام صادق ع فرمودند : مایه ی ننگ دین نباشید.
از ان زمان تا الان به لطف بی دریغ خداوند هنوز نماز اول وقت را ترک نکرده ام و اگر هم زمانی سست شدم (باید بگم موانع زیادی هم از خانواده بوده) ، انها را با تاکید کردن بر روی اهمیت نماز از بین بردم.شاید باید مطالعه ی خوبی در این مورد داشت تا هر وقت سست شدیم ، تسلیم نشویم.
و نکته ی کلیدی اینکه باید در هنگام اذان ، هر چیزی که دم دستمان است رها کنیم .گاهی اوقات موقع اذان من چنان می دوم که کم مانده زمین بخورم اما از این مطمین هستم که با وسوسه های شیطان زمین نمی خورم.اذان می دهد : ظرف می شوری؟ همان لحظه رها کن.با رایانه کار می کنی؟ همان لحظه و با همان حالت مانیتور را رها کن. بیرون هستی؟ یا خودت را به مسجد برسان یا خانه. مهمانی هستی؟جشن تولد هستی؟ اتاق خالی زیاد است . با اجازه من از حضورتان چند لحظه ... . همه راه حل دارد! به همه ی کارهایی که موقع اذان انجام می دهیم باید بگوییم : صبر کن نمازم را بخوانم الان می آیم! اوقات شرعی را هم بدانیم و هر چند وقت 1 بار به روز کنیم !

ببخشید طولانی شد.با تشکر