راه های مقابله با آزار جنسی در مدرسه

تب‌های اولیه

22 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
راه های مقابله با آزار جنسی در مدرسه

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان با حفظ امانت جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم سایت در این تاپیک درج می شود:


نقل قول:

سلام و خسته نباشید.
بنده پسری هستم 14 ساله و در کلاس مدرسه و جامعه مشکلات زیادی برای نوجوانان است سوال من هم درباره یکی از این مشکلات است.
بعضی ها در کلاس ما به علت داشتن قد و جسه کوچک و نداشتن قدرت بدنی نمیتوانند از خود دفاع کنند هم در بحث دعواهایی که پیش میاید و هم بعضی ها با این افراد شوخی های بیشعورانه و منحرفانه میکنند و اگر شخص خودش هم سالم باشد به علت این اعمال ممکن است گمراه شود.
میخواستم بدانم اینگونه افراد چرا باید اینطوری باشند؟ و چه کار های باید برای مقابله با این اعمال بکنند؟
چون واقعا روی روحیه این اشخاص تاثیر دارد.
من خودم اینطوری نیستم و جسه بزرگی دارم و یکی از دوستانم اینطور است که من از او مراقبت میکنم و افراد دیگر از ترس من با او کاری ندارند ولی بعضی از اوقات که من حواسم نیست یا مدرسه نیامدم او باید چه کار کند؟
لطفا چیز هایی هم بگویید که من به صورت غیر مستقیم به او بگویم تا متوجه شده واز این اعمال جلوگیری کند.
با تشکر

با تشکر

در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید


با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد امین

سلام خدمت شما

اینکه شما تا این حد به فکر دوست خود هستید خیلی خوب است و جای تحسین و تقدیر دارد و قطعا با این کار جایگاه ویژه ای نزد خدا پیدا خواهید کرد. امیدوارم این حس انسان دوستی برای همیشه در شما وجود داشته باشد و هیچ وقت و در هیچ شرایطی کمک به دیگران را فراموش نکنید.

طاهر;772197 نوشت:
میخواستم بدانم اینگونه افراد چرا باید اینطوری باشند؟

اگر منظور شما این است که چرا باید جثه آنها کوچکتر از بقیه باشد خب این مثل بقیه تفاوت هایی است که بین افراد وجود دارد. چرا یکی دختر و یکی پسر است؟! به همان دلیل یکی جثه بزرگ دارد و یکی کوچک. آنچه که مهم است این است که این مسئله دست خود فرد نیست. اما اگر سوال شما ناظر به این است که چرا اصلا باید بین مخلوقات خدا تفاوت وجود داشته باشد، این یک سوال اعتقادی است که می توانید از کارشناسان بخش عقاید سوال کنید.

طاهر;772197 نوشت:
چه کار های باید برای مقابله با این اعمال بکنند؟
چون واقعا روی روحیه این اشخاص تاثیر دارد.
من خودم اینطوری نیستم و جسه بزرگی دارم و یکی از دوستانم اینطور است که من از او مراقبت میکنم و افراد دیگر از ترس من با او کاری ندارند ولی بعضی از اوقات که من حواسم نیست یا مدرسه نیامدم او باید چه کار کند؟

اینکه چنین افرادی باید چه کارهایی بکنند که به چنین مشکلاتی گرفتار نشوند بستگی به آن مشکل دارد.
مثلا در مورد اینکه در دعواها کتک می خورند، خب بهترین راهش این است که نباید اصلا وارد دعوا شوند و اگر هم کسی به آن ها حرف زوری زد یا خواست با آنها دعوا کند باید از طریق قانونی مثل مراجعه به مدیر یا ناظم یا هر فرد دیگری که طرف مقابل از آن ترس دارد مانع دعوا شود.

یا در مورد اینکه می گویید او را مورد آزار جنسی قرار می دهند، خب در این شرایط هم درست است که فرد قدرت جسمی برای مانع شدن ندارد اما می تواند اولا در این مسائل خیلی جدی باشد و به کسی رو ندهد که چنین شوخی هایی با او بکند؛ چون بیشترین شوخی ها برای زمانی است که فرد به روی آن ها می خندد ثانیا جدیت خود را با تهدید به اینکه به معلم یا ناظم یا مدیر می گوید به اثبات برساند. وقتی آنها ببینند طرف دو بار رفته از انها شکایت کرده، بار سوم دیگر با او کاری نخواهند داشت. حتی در بیرون از مدرسه هم این تهدید ها و امثال آن می تواند مفید باشد و مانع از چنین اذیت هایی شود.

به نظر من شاید دفاع شما از او به طور مستقیم هم خیلی مفید نباشد و حتی در مواقعی اثر عکس داشته باشد؛ یعنی همین دفاع باعث شود که وقتی شما نیستی او را اذیت کنند یا حتی با این شرایط میل به اذیت کردن ایشان بیشتر شود و پیش خود بگویند طرف جز این دوستش چیز دیگری برای دفاع ندارد. ولی اگر همانطور که گفتم او را مسلح به جدیّت و رو ندادن و تهدید به شکایت و ... کنید، این اتفاقات به حداقل می رسد. بله در مواردی که اینها هم تاثیر نداشته باشد و واقعا شرایط بحرانی باشد، کمک شما به عنوان یک دوست می تواند مفید باشد.

طاهر;772197 نوشت:
لطفا چیز هایی هم بگویید که من به صورت غیر مستقیم به او بگویم تا متوجه شده واز این اعمال جلوگیری کند.

اما اینکه چطور اینها را به او به بگویید بهترین راه این است که از این به بعد کمتر از ایشان به این شکل دفاع کنید و بیشتر با خود او صحبت کنید و راهکارهایی که عرض کردم را به او یاد بدهید. اگر هم دیدید از چنین کاری می ترسد یا به هر دلیلی حاضر نیست این کارها را انجام دهد، باید علتش را سوال کنید و مطابق همان به او پاسخ دهید. مثلا ممکن است بگوید اگر من به مدیر بگویم آن ها در بیرون از مدرسه مزاحمم می شوند. پاسخ این است که اولا اگر نگویی هم مزاحمت می شوند ثانیا اگر بدانند شما می گویی بیرون از مدرسه هم جرأت نمی کنند مزاحم تو شوند چون فردا که به مدرسه بیایند دوباره باید به مدیر یا ناظم جواب پس دهند و ... .
خلاصه اینکه شما به جای ماهی دادن به ایشان باید ماهی گیری یادش بدهید. ماهی گیری هم همیشه به زور و قدرت نیست؛ بلکه با فکرِ بکر هم می شود ماهی گرفت!

:Gol:پیروز و سربلند:Gol:

امین;772792 نوشت:
خلاصه اینکه شما به جای ماهی دادن به ایشان باید ماهی گیری یادش بدهید. ماهی گیری هم همیشه به زور و قدرت نیست؛ بلکه با فکرِ بکر هم می شود ماهی گرفت!

بسمه المهیمن

با سلام و ادب

استاد گرامی آیا نباید در چنین مواقعی خانواده ی نوجوان که بهترین و دلسوزترین حامی او هستند در جریان قرار بگیرند؟

حفظ حریم خانواده در کلام وحی نیز به عهده ی پدر و سرپرست خانواده است:"قوا انفسکم و اهلیکم نارا"

ضمن اینکه یک نوجوان به هر حال تجربه ی معاشرتهای اجتماعی را به طور وسیع ندارد و غیر از داشتن مشورت و حمایت

یک دوست خوب،راهنمایی و حمایت خانواده را لازم دارد.

اخه شما میگویید که به ناظم مدیر یا خانواده بگوید واقعا نمیتوان به مدیر یا شخص دیگری گفت که بچه ها اذیت میکنند مخصوصا این نوع اذیت واقعا ادم رویش نمیشود و غیر ممکن است یک لحظه فکرش را بکنید اگر هم نظرتان این است که مستقیم نگوید که اذیت جنسی میکند مثلا بگوید که دعوا میکند ناظم یا مدیر عکس العمل خاصی نشان نمیدهند.
شما میگویید من کاری نکنم اگر من کاری نکنم امکان دارد او دلخور شود و من هم نمیتوانم صبر کنم کتک خوردن او یا مورد اذیت قرار گرفتن اورا ببینم چندین بار هم به خاطر این مسیله دعوایم شده است بعضی وقت ها که اورا اذیت میکنند واقعا اعصابم بهم ریخته و تا مدتی در مدرسه افسرده میشوم و گاهی اوقات دلم میخواهد تا حد مرگ شخص ازار دهنده را بزنم و خیلی از وقت ها تصمیم گرفتم با مشت بزنم در دماغ شخص مقابل ولی بعدش پشیمان میشوم. اگر او یک دوست ساده بود کاری باهاش نداشتم و دوستان صمیمی من هستن و اصلا صبر مورد ازار قرار گرفتنشان را ندارم و دست خودم نیست و ناخواسته وارد دعوا میشوم.
یک سوال دیگه که داشتم اگر به علت این مسایل من یا خود دوستم وارد دعوا بشه و بزنیم مثلا یک جا از بدنش یشکند اگر کار به دیه و شکایت بکشه حق به چه کسی داده میشود.
من خودم قبلا از این اینگونه مشکلات بسیار داشتم ولی از وقتی نماز میخوانم هیچگونه اذیتی ندیدم و امیدوارم مشکل این دوستم هم با شروع به نماز خوندنش حل بشه.
من مشکلات زیادی با این دوستم دارم که فکر نمیکنم این جا جاش باشه که بگم و در تاپیکی جداگانه مطرح میکنم.
خیلی ممنون

[="Tahoma"][="Black"]به نام خدا
سلام

مي تونيد به ايشون پيشنهاد بدين يك رشته رزمي رو دنبال كنه.يا با هم رشته اي رو شروع كنيد.
با ورزش به خصوص ورزش هاي رزمي هم اعتماد به نفس دوستت بالا ميره هم از خودش ميتونه تا حدي دفاع كنه.
شايد تنها راه همين باشه.

موفق باشي[/]

با سلام

يکي ازنا هنجاري هاي اجتماعي، اذيت و آزار ديگران با اشاره، زبان و کردار است. از آن جايي که از نظر اسلام، جامعه از جايگاه بلند و ويژه اي برخوردار مي باشد، هرگونه رفتاري که اين پايگاه بزرگ انسانيت را در معرض خطر قرار دهد، به عنوان کرداري زشت، گناه و گاه جرم معرفي شده است.
از نظر اسلام هرگاه ميان امر شخصي و امر اجتماعي تضاد و تزاحمي پديد آيد، همواره امر اجتماعي بر امر شخصي مقدم مي شود، زيرا جايگاه جامعه فراتر و برتر از جايگاه شخص است. از اين رو براي حفظ بنيادهاي اجتماعي مي توان از شخص گذشت و جامعه را حتي با از دست شخص بلکه اشخاص حفظ کرد؛ زيرا حفظ جامعه به معناي حفظ انسانيت و بشريت است و فساد و تباهي و فروپاشي آن نيز به معناي فروپاشي انسانيت تلقي مي شود. بر اين اساس همواره حقوق جامعه بر حقوق فردي مقدم مي شود و حتي مي توان براي حفظ حقوق جامعه، حقوق فردي را تباه کرد.
در نگاه اسلام هر چند که دين به عنوان مجموعه اي از آموزه هاي وحياني براي انسان آمده است، ولي هر گاه شرايط به گونه اي رقم بخورد که ميان فرد و دين يکي از آن ها قرار باشد آسيب ببيند، حفظ دين مقدم بر حفظ جان و مال و عرض شخص خواهد بود؛ لذا پيامبران و مصلحان و مؤمنان همواره همه داشته هاي خويش را در راه حفظ دين فدا مي کردند. و امام حسين(ع) براي اصلاح امت اسلام جان خويش و عزيزترين انسان ها را در اين راه گذاشت.اين همه تأکيد و توجه به جايگاه جامعه و پاسداشت اصول و پايه ها و ارزش هاي آن، به خوبي جايگاه حفظ حريم حرمت هاي ديگران را روشن مي سازد. از اين رو در آموزه هاي وحياني، بر حفظ ارزش ها و اصول روابط اجتماعي تأکيد بسيار شده است. ضرورت حفظ حريم افراد جامعه
يکي از مسايل مهم اجتماعي، حفظ حريم افراد جامعه از سوي کساني است که جامعه را تشکيل مي دهند؛ زيرا اين گونه است که جامعه برپا مي ماند و همگرايي و همدلي در آن افزايش مي يابد و انسجام اجتماعي تقويت مي گردد. بخش بزرگي از آموزه هاي وحياني اسلام به مسايلي اختصاص دارد که اين پيوندهاي اجتماعي را استوار کرده و پايه هاي آن را محکم مي کند. از جمله اين آموزه ها مي توان به احسان، ايثار، تعاون، عفو و گذشت و مانند آن اشاره کرد.
در مقابل، هر گونه علل و عواملي که پيوندها و انسجام اجتماعي را کاهش دهد به عنوان عملي زشت و رفتار ناهنجار معرفي و گاه به عنوان گناه و گاه ديگر به عنوان جرم تلقي شده و مجازات و مکافات دنيوي و اخروي بر آن بار شده است.
از جمله اين عوامل مي توان به اذيت و آزار مؤمنان اشاره کرد که ترکيب آنان، امت اسلام و جامعه اسلامي را مي سازد. از پيامبر گرامي(ص) روايت شده فرمود: من نظر الي مؤمن نظره ليخيفه بها، اخافه الله عزو جل يوم لاظل الاظله؛ هر که مؤمني را با نگاه خود بترساند، خداوند او را در روزي که هيچ سايه اي جز سايه او نيست، بترساند. (وسايل الشيعه، حر عاملي، ج۸، ۶۱۴)
در اين روايت، کوچک ترين عملي که موجب ترس و اذيت مومن شود، به عنوان گناهي معرفي مي شود که شخص بايد آماده مجازات آن در روز رستاخيز باشد. بنابر اين حتي نگاه ترسناکي که مومني را به هراس افکند، رفتاري زشت و داراي مجازات اخروي دانسته شده و از آن پرهيز داده شده است.

حبیبه;772808 نوشت:
بسمه المهیمن

با سلام و ادب

استاد گرامی آیا نباید در چنین مواقعی خانواده ی نوجوان که بهترین و دلسوزترین حامی او هستند در جریان قرار بگیرند؟

حفظ حریم خانواده در کلام وحی نیز به عهده ی پدر و سرپرست خانواده است:"قوا انفسکم و اهلیکم نارا"

ضمن اینکه یک نوجوان به هر حال تجربه ی معاشرتهای اجتماعی را به طور وسیع ندارد و غیر از داشتن مشورت و حمایت

یک دوست خوب،راهنمایی و حمایت خانواده را لازم دارد.

سلام

بله حرف شما کاملا درسته و من هم در پاسخ اشاره کردم؛ منتها باید شرایط رو با جوانب بیشتری در نظر گرفت. به طور کلی نمیشه گفت همیشه باید خونواده رو در این مواقع در جریان قرار داد؛ چون گاهی اوقات ممکنه این مسئله با یک کار کوچیک دیگه حل بشه؛ در حالی که اگه پای خونواده باز بشه مشکلات دیگری به این مشکل اضافه بشه. لذا باید شرایط در نظر گرفته بشه؛ اما به طور کلی حرف شما کاملا درسته که خونواده بهترین مشاوره و حامی هستند.

saeed123;772884 نوشت:
اخه شما میگویید که به ناظم مدیر یا خانواده بگوید واقعا نمیتوان به مدیر یا شخص دیگری گفت که بچه ها اذیت میکنند مخصوصا این نوع اذیت واقعا ادم رویش نمیشود و غیر ممکن است یک لحظه فکرش را بکنید اگر هم نظرتان این است که مستقیم نگوید که اذیت جنسی میکند مثلا بگوید که دعوا میکند ناظم یا مدیر عکس العمل خاصی نشان نمیدهند.
شما میگویید من کاری نکنم اگر من کاری نکنم امکان دارد او دلخور شود و من هم نمیتوانم صبر کنم کتک خوردن او یا مورد اذیت قرار گرفتن اورا ببینم چندین بار هم به خاطر این مسیله دعوایم شده است بعضی وقت ها که اورا اذیت میکنند واقعا اعصابم بهم ریخته و تا مدتی در مدرسه افسرده میشوم و گاهی اوقات دلم میخواهد تا حد مرگ شخص ازار دهنده را بزنم و خیلی از وقت ها تصمیم گرفتم با مشت بزنم در دماغ شخص مقابل ولی بعدش پشیمان میشوم. اگر او یک دوست ساده بود کاری باهاش نداشتم و دوستان صمیمی من هستن و اصلا صبر مورد ازار قرار گرفتنشان را ندارم و دست خودم نیست و ناخواسته وارد دعوا میشوم.

سلام مجدد

نکاتی که من خدمت شما عرض کردم مرحله ای نیست؛ بلکه مجموعیه؛ یعنی اینطور نیست حتما باید یکی انجام بشه. همه اونایی که گفتم اگه در کنار هم و با هم انجام بشه بهتر جواب میده. مثلا برای شروع لازم نیست شما صد در صد حمایتت رو حذف کنی. اگه این کار رو بکنی که معلومه ایشون کتک می خوره و ناراحتی پیش میاد. مثل این میمونه که شما می خوای به یکی ماشین سواری یاد بدی. همون اول بهش بگی خب دیگه خودت سوار شو برو!! معلومه که میزنه خودش و ماشین رو داغون می کنه. عرض کردم که شما ابتدا این روش ها رو به مرور به ایشون بگو که اگه می خوای اذیتت نکنن، این کارها رو انجام بده. من هم ازت حمایت می کنم ولی باید کاری کنی که اگه یوقت من نبودم یا حتی زور من نرسید، باز هم مورد آزار قرار نگیری.

اون روش هایی که گفتم هم منحصر نیست و می تونه روش های دیگه هم بهش اضافه بشه. مثلا همینکه خودتون گفتین یه روش خیلی خوبیه؛ اینکه فرد ارتباطش رو با خدا نزدیک کنه و با مسجد و بچه های مسجدی بیشتر آشنا بشه و ... تاثیر خیلی خوبی در جلوگیری از این مشکلات داره. اگه مستقیمم نگفتین، غیر مستقیم اینه که شما به هر شکلی شده ایشون رو با خودت ببری مسجد و کم کم با این جو آشناش کنی و ...

یا یه راه دیگه که خیلی خوبه و من فراموش کردم بگم، همونیه که جناب نکته های ناب گفتن و من ازشون تشکر می کنم. شرکت در کلاس های رزمی و تقویت اعتماد به نفس و نیروی جسمی نقش خیلی بسزایی در حل این مشکل داره که من چندین مورد رو دیدم که مشکل مشابه رو داشتن و با این راهکار مشکلشون حل شد خداروشکر. البته در کنارش موارد دیگه هم استفاده می شد.

یا همون موردی که من گفتم لازم نیست طرف همون اول بره بگه آقا اینا منو از لحاظ جنسی اذیت می کنن. اولین مرحله رو ندادن و نخندیدن و با جدیت برخورد کردن. این خیلی مهمه. حتی ممکنه با همین حل بشه و اونا با خودشون بگن چقد بی جنبه و دیگه سراغش نیان. اگه ادامه پیدا کرد مرحله بعد تهدید کردنه به اینکه میرم به فلانی میگم. این فلانی دیگه بستگی داره که طرف از کی و چقد میترسه و حساب می بره. اگه تهدید هم فایده نداشت گفتن این مسئله به مسئولین مدرسه هیچ مشکلی نداره و اصلا هم بد نیست. لازم نیست لفظ جنسی به کار بره. می تونه بگه آقا اینا تو کلاس کارهای زشتی انجام میدن و من هم چند بار بهشون تذکر دادم ولی گوش نمی دن. گفتم اگه ادامه بدن به مدیر و حتی مسئولین آموزش پرورش می گم که تو مدرسه چنین افرادی هستن و ...

نقل قول:
یک سوال دیگه که داشتم اگر به علت این مسایل من یا خود دوستم وارد دعوا بشه و بزنیم مثلا یک جا از بدنش یشکند اگر کار به دیه و شکایت بکشه حق به چه کسی داده میشود.
من خودم قبلا از این اینگونه مشکلات بسیار داشتم ولی از وقتی نماز میخوانم هیچگونه اذیتی ندیدم و امیدوارم مشکل این دوستم هم با شروع به نماز خوندنش حل بشه.
من مشکلات زیادی با این دوستم دارم که فکر نمیکنم این جا جاش باشه که بگم و در تاپیکی جداگانه مطرح میکنم.
خیلی ممنون

اگه کار به شکایت و شکایت کشی برسه قطعا اونی که زده مقصره و باید مجازات بشه. حتی اگه حق با زننده هم باشه معمولا نمی تونه ثابت کنه و دادگاه بهش میگه اگه حق با تو بوده باید قانونی اقدام می کردی و ... .

لذا راهکار دعوا به هیچ وجه راه خوبی نیست و مشکلات زیادی ایجاد می کنه. بهترین راه اونیه که بی دردسر قضیه فیصله پیدا کنه.

جان مادرتون حواستون به بچه هاتون باشد، اینا آینده ما هستن، کمی مهربون تر باشیم، بچه ها بیشتر از اینکه از حرفامون یاد بگیرن از رفتارمون برداشت میکنن، شرافتمندانه زندگی کنیم ...

طاهر;772197 نوشت:
سلام و خسته نباشید.
بنده پسری هستم 14 ساله و در کلاس مدرسه و جامعه مشکلات زیادی برای نوجوانان است سوال من هم درباره یکی از این مشکلات است.
بعضی ها در کلاس ما به علت داشتن قد و جسه کوچک و نداشتن قدرت بدنی نمیتوانند از خود دفاع کنند هم در بحث دعواهایی که پیش میاید و هم بعضی ها با این افراد شوخی های بیشعورانه و منحرفانه میکنند و اگر شخص خودش هم سالم باشد به علت این اعمال ممکن است گمراه شود.
میخواستم بدانم اینگونه افراد چرا باید اینطوری باشند؟ و چه کار های باید برای مقابله با این اعمال بکنند؟
چون واقعا روی روحیه این اشخاص تاثیر دارد.
من خودم اینطوری نیستم و جسه بزرگی دارم و یکی از دوستانم اینطور است که من از او مراقبت میکنم و افراد دیگر از ترس من با او کاری ندارند ولی بعضی از اوقات که من حواسم نیست یا مدرسه نیامدم او باید چه کار کند؟
لطفا چیز هایی هم بگویید که من به صورت غیر مستقیم به او بگویم تا متوجه شده واز این اعمال جلوگیری کند.
با تشکر

سلام ووقت به خیر
به نظر بنده بهترین کار این است که مسئولین مدرسه یا معلم پرورشی را درجریان بگذارید,اگر مستقیما نمیتوانید بیان کنی,به صورت ناشناس نامه بنویسید ودر صندوق یا اتاق ایشان بیاندازیدواسامی افراد خاطی را هم اعلام کنید تا برخورد جدی با آنها شود,چون اگر دراین مرحله مهار شوند هم خودشان آینده ی بهتری خواهند داشت هم شما از آرامش برخوردار می شوید
البته در وهله ی اول خانواده هارادرجریان بگذارید,درست است که گفتن این مسائل برایتان سخت است اما تلخی آن را به جان بخرید,تا آینده ی بهتری را برای خود رقم بزنید,اگر خانواده ها وارد عمل شوند,مسئولین مدرسه هم با نظارت بیشتری محیط آموزشی مناسب را برای شما تامین می کنند
نکته ی بعدی اینکه,شما سعی دارید مانند قهرمانان این دوست خود را نجات بدهید,اما توجه کنید اگر بیش از حد خود را درگیر این موضوع کنید رسالت اصلی خود که درست درس خواندن است را از دست می دهید,به خاطر داشته باشید وظیفه ی اصلی شما دروهله ی اول نجات خودتان است بعد درحدی که خودتان آسیب نبینید کمک به دیگران

والدین گرامی که این متن را میخوانیدخواهشا,مراقب تربیت جنسی فرزندان خود باشید به خصوص ,در دوره ی 7-14سالگی که حساس ترین سال های زندگی فرد محسوب می شود,به شیوه ای صحیح آنهارا با یکسری آداب آشنا کنید,حدوحدود روابط با محارم ونامحرم و نحوه ی حراست جنسی(که متاسفانه بیشتر مردم اطلاع چندانی از آن ندارند) رابه آنها آموزش بدهید

به مادران عزیز توصیه می کنم سی دی تربیت فرزند خانم همیز7-14سال را حتما تهیه کرده وگوش کنند,وبهترین روش تربیتی این دوره را آموزش ببینند

[="Navy"]

امین;773028 نوشت:
چون گاهی اوقات ممکنه این مسئله با یک کار کوچیک دیگه حل بشه؛ در حالی که اگه پای خونواده باز بشه مشکلات دیگری به این مشکل اضافه بشه. لذا باید شرایط در نظر گرفته بشه اما به طور کلی حرف شما کاملا درسته که خونواده بهترین مشاوره و حامی هستند.

سلام استاد متاسفانه از مدارس پسرانه خبرهای خوبی نمیشنویم!به همین دلیل به نظر من برخورد جدی از مرحله ی اول هست,اگر خانواده ها اقدام کنند,شاید با اخطاری که به والدین فرد خاطی داده میشه,زودتر بتونند اون فرد رو نجات بدهند درحالی که اگر این رفتار دراون فرد نهادینه بشه به این سادگی نشه اصلاح کرد وهم اون بچه از دست بره وهم هم کلاسی ها ودوستانش که رفتارهای ناپسندی رو در اثر هم نشینی از اون فرد یاد گرفتند.[/]

درود پسر عزیز
خیلی سریع شما باید به خانواده و مشاورین مدرسه خبر بدی،بهتره بدونی که وضع خیلی از مدرسه ها اینطوریه و شما مجبوری که اول از همه به مشاورین و مدیر و ناظم اطلاع بدی(اگه روت نمیشه به صورت ناشناس،مثلا تماس تلفنی ناشناس یا نامه یا ...) و بعد از اون اگه دیدی که از طریق اونها رسیدگی ای به موضوع نمیشه باید حتما موضوع رو به خانواده ی خودت و دوستانت هم اطلاع بدی،اگر هم دیدید خانواده هاتون هم نتونستن کاری رو از پیش ببرن،بهترین کار اینه که مدرسه رو عوض کنید و به آموزش پرورش شکایت کنید
باور کنید الان که چهارده سالتونه این مسائل شروع شده،تا دوسال دیگه( که در اون موقع برخی از بچه های مدرسه تون به اوج توان جنسی دبیرستان میرسن) احتمالا کار به .... میکشه،بنده خودم معلم بهترین مدارس شهر تهران هستم و حتی توی اونجا هم این چیزا رو دیدم،پس فکر نکنید که پس از تعویض مدرسه ممکنه مشکل برطرف بشه،مشکل از ریشه هستش
بنده میشناسم کسی رو که بخاطر همین مسائل کارش به افسردگی و سپس زدن رگ خودش کشیده و الان پدر و مادرش منتقلش کردن به کانادا،ولی اونجا هم وضعش بهتر نشده و الان توی تیمارستان بستریه،حتی چندباری به ملاقاتشون هم رفتم و اوضاعشون وحشتناک بودش و باور کنید که خیلی از دوستان شما ممکنه وضعشون بدتر از این کسی که گفتم باشه و زندگی شون به کلی تباه بشه
شرمم میاد که این حرف ها رو بزنم،اما اگه هیچکدوم از راهکار های زیر عملی نشدن راه کار زیر رو انجام بدید:
به دوستانتون بگید که لباس های تنگ نپوشن،موقع زنگ ورزش تعویض لباس رو جلوی همه انجام ندن و برن توی رختکن انجام بدن(یا اگه رختکن ندارید جایی که کسی نباشه)،درضمن بگید که به هیچ وجه موهای دست و پاشون رو کوتاه نکنن یا تا حد امکان صورتشون رو کمتر اصلاح کنند،رفتار های تحریک آمیز نکنند،مردونه رفتار کنند،کاری کنند که رفقای شرورتون از اونها زده بشن و دیگه نرن طرفشون(مثلا جلوی اونها دستشون رو توی دماغشون کنن یا ...)،درضمن اصلاح موی سر هم میتونه کمک کنه،باور کنید من تمام این هارو از چندتا روانشناس و مشاور پرسیدم
از تمام پدر و مادر ها هم عاجزانه خواهش میکنم که تو رو به خاطر خدا حواستون به بچه هاتون باشه،آیا دوست دارید که بچه تون باعث و بانی خودکشی یک بچه ی دیگه بشه؟ یا بدتر از اون،بچه تون دست به خودکشی بزنه؟تورو خدا توی تربیت بچه تون دقت کنید

نقل قول:
سلام استاد متاسفانه از مدارس پسرانه خبرهای خوبی نمیشنویم!به همین دلیل به نظر من برخورد جدی از مرحله ی اول هست,اگر خانواده ها اقدام کنند,شاید با اخطاری که به والدین فرد خاطی داده میشه,زودتر بتونند اون فرد رو نجات بدهند درحالی که اگر این رفتار دراون فرد نهادینه بشه به این سادگی نشه اصلاح کرد وهم اون بچه از دست بره وهم هم کلاسی ها ودوستانش که رفتارهای ناپسندی رو در اثر هم نشینی از اون فرد یاد گرفتند.

سلام اخوی
خوب شد اشاره کردی
مدارس پسرونه واقعا وضعشون افتضاحه
یه سری مدارس مثلا برتر هستن که کلا دین و ایمان توی اونها منقرض شده،توی روز عاشورا بچه ها رو توی دستشویی پیدا کردن :geryeh::geryeh:
یه دفعه ی مسابقه ی نسبتا بزرگ توی یک دانشگاه دولتی برگذار کردیم برای دانش آموزان دبیرستانی،اونجا هم بله... :geryeh:
الان هم که یک شاهکار جدید داره رو میشه و اونم اینکه تک و توک خبرهایی به گوش میرسه از معلمان مثلا برتر که در مدارس مختلف دخترونه یا پسرونه که دست به شاهکارهای مختلف میزنن و کلا کلام خدا رو نادیده میگیرن :geryeh:
بعد به علت اینکه هم آبروی مدرسه هم زندگی دانش آموز نابود نشه قضیه رو مخفیانه فیصله میدن و تموم میکنن :geryeh:
خانواده ها هم کلا بیخیالن :geryeh:

amirabdi;773125 نوشت:
سلام اخوی
خوب شد اشاره کردی
مدارس پسرونه واقعا وضعشون افتضاحه
یه سری مدارس مثلا برتر هستن که کلا دین و ایمان توی اونها منقرض شده،توی روز عاشورا بچه ها رو توی دستشویی پیدا کردن :geryeh::geryeh:
یه دفعه ی مسابقه ی نسبتا بزرگ توی یک دانشگاه دولتی برگذار کردیم برای دانش آموزان دبیرستانی،اونجا هم بله... :geryeh:
الان هم که یک شاهکار جدید داره رو میشه و اونم اینکه تک و توک خبرهایی به گوش میرسه از معلمان مثلا برتر که در مدارس مختلف دخترونه یا پسرونه که دست به شاهکارهای مختلف میزنن و کلا کلام خدا رو نادیده میگیرن :geryeh:
بعد به علت اینکه هم آبروی مدرسه هم زندگی دانش آموز نابود نشه قضیه رو مخفیانه فیصله میدن و تموم میکنن :geryeh:
خانواده ها هم کلا بیخیالن :geryeh:

saharandishe;773116 نوشت:

سلام استاد متاسفانه از مدارس پسرانه خبرهای خوبی نمیشنویم!به همین دلیل به نظر من برخورد جدی از مرحله ی اول هست,اگر خانواده ها اقدام کنند,شاید با اخطاری که به والدین فرد خاطی داده میشه,زودتر بتونند اون فرد رو نجات بدهند درحالی که اگر این رفتار دراون فرد نهادینه بشه به این سادگی نشه اصلاح کرد وهم اون بچه از دست بره وهم هم کلاسی ها ودوستانش که رفتارهای ناپسندی رو در اثر هم نشینی از اون فرد یاد گرفتند.

سلام

بله متاسفانه بعضا مدارس وضعیت مساعدی ندارند و این فقط به خاطر خونواده ها نیست؛ بلکه هزاران دلیل دست به دست هم دادن تا چنین شرایطی ایجاد شده. با این حال درگیر شدن خانواده ها و دغدغه داشتن نسبت به این دست مسائل مسئله خیلی مهمیه و حتما باید مشاورین و معلمین مدرسه این ارتباط رو با اولیا برقرار کنن و نسبت به چنین مسائلی اونا رو آگاه کنن.

لذا اگه مخاطب ما خانواده ها باشن می تونیم بهشون بگیم که حتما درگیر بشین و به مسئله ورود کنین؛ اما زمانی که مخاطب ما یک دانش آموزه؛ اونم کسی که مشکل خودش نیست بلکه مشکل دوستش رو مطرح می کنه، پیشنهادِ اینکه حتما به خونوادت بگو شاید خیلی سنجیده نباشه؛ چون ما از تمام شرایط ایشون اطلاع نداریم و ممکنه به خاطر شرایط خاصی، گفتن به خونواده مشکل ساز بشه. لذا ابتدا راهکارهای کلی و بی خطر رو به ایشون میگیم و بعد اگه مشکلش حل نشد، ایشون رو به مشاور مدرسه ارجاع میدیم تا بعد از در نظر گرفتن جوانب مسئله به طور کامل، راهکار مناسب رو بهشون ارائه بده.

پناه بر خدا
چه مشکلاتی هست وما بی خبریم
:Moteajeb!:

طاهر;772197 نوشت:
سلام و خسته نباشید.
بنده پسری هستم 14 ساله و در کلاس مدرسه و جامعه مشکلات زیادی برای نوجوانان است سوال من هم درباره یکی از این مشکلات است.
بعضی ها در کلاس ما به علت داشتن قد و جسه کوچک و نداشتن قدرت بدنی نمیتوانند از خود دفاع کنند هم در بحث دعواهایی که پیش میاید و هم بعضی ها با این افراد شوخی های بیشعورانه و منحرفانه میکنند و اگر شخص خودش هم سالم باشد به علت این اعمال ممکن است گمراه شود.
میخواستم بدانم اینگونه افراد چرا باید اینطوری باشند؟ و چه کار های باید برای مقابله با این اعمال بکنند؟
چون واقعا روی روحیه این اشخاص تاثیر دارد.
من خودم اینطوری نیستم و جسه بزرگی دارم و یکی از دوستانم اینطور است که من از او مراقبت میکنم و افراد دیگر از ترس من با او کاری ندارند ولی بعضی از اوقات که من حواسم نیست یا مدرسه نیامدم او باید چه کار کند؟
لطفا چیز هایی هم بگویید که من به صورت غیر مستقیم به او بگویم تا متوجه شده واز این اعمال جلوگیری کند.
با تشکر

سلام
اول باید جدی باشه و شوخی نکنه
دوم ورزش های رزمی بره تا توان بدنی کمش جبران بشه و بتونه در صورت لزوم از خودش دفاع کنه
سوم شجاع باشه آدم کتک بخوره بهتره اینه که مورد آزار جنسی قرار بگیره نهایتش ی دعوای درست و حسابی میشه بعد اون افراد از مدرسه اخراج میشن یا با تعهد و آبرو ریزی دیگه فکر این غلط ها رو هم نمیکنن کلا جلو زور گو نباید کم بیارید

saeed123;772884 نوشت:
اخه شما میگویید که به ناظم مدیر یا خانواده بگوید واقعا نمیتوان به مدیر یا شخص دیگری گفت که بچه ها اذیت میکنند مخصوصا این نوع اذیت واقعا ادم رویش نمیشود و غیر ممکن است یک لحظه فکرش را بکنید اگر هم نظرتان این است که مستقیم نگوید که اذیت جنسی میکند مثلا بگوید که دعوا میکند ناظم یا مدیر عکس العمل خاصی نشان نمیدهند.

عزیزم! بگو نامه بنویسه!
یعنی به جای اطلاع شفاهی، اطلاع کتبی بده که چ جوری اذیتش می کنن.
زمان ما هم از این مشکلات بود....الان که دیگه قطعا خیلی خیلی بیشتر شده با این همه ابزار تهاجم فرهنگی ...
خدا به خیر کنه

saeed123;772884 نوشت:
من خودم قبلا از این اینگونه مشکلات بسیار داشتم ولی از وقتی نماز میخوانم هیچگونه اذیتی ندیدم و امیدوارم مشکل این دوستم هم با شروع به نماز خوندنش حل بشه.

جدا از بحث فعلی
حتما به نماز دعوتش کن...
اینجوری با هر نمازی که خودش و ادامه ی نسلش می خونن، ثوابی هم به حساب شما واریز میشه
موفق باشید

خیلی ممنون از کارشناس محترم و دوستان عزیر که راهنمایی کردن.
از شنبه که مدارس شروع میشه اگه دوباره از این حرکات دیدم کار هایی که گفتید رو انجام میدم دوستم فک نمیکنم خیلی بتواند کاری کند (نامه بدهد یا به خانواده اش بگوید) بنابر این در مرحله اول خودم به صورت جدی تهدیدشان میکنم در مرحله بعدی نامه مینویسم و در مرحله اخر با خواهرم در میان میگذارم.
یک سوال از کارشناس محترم: ایا نیاز است یا وظیفه من است که انقدر به دوستانم اهمیت بدهم ( تا این هد)
واقعا مدارس بسیار فضای خرابی دارند من و دو دوست دیگرم میتوانم بگویم که تنها بچه های پاک کلاسمان هستیم و بسیار اذیت میشویم ( بچه ها فهش های بیخودی میدهند حرکات بدی انجام میدهند) ولی خدا را شکر من توانسته ام دوستان پاک و خوبی دور خودم جمع کنم ( ابتدا سال تقریبا تنها بودم ولی با یکی از بچه های مومن دوست شدم و یکی از دیگر بچه ها که اورا دوست داشتم هم به سوی نماز و دین کشاندم) و با همدیگه راحت تر میتوانیم با این گونه مسایل بجنگیم. خدا را شکر بنده از هیکل مناسبی برخوردار هستم و از خودم و دوستانم در صورت نیاز دفاع میکنم.

سلام

amirabdi;773125 نوشت:
سلام اخوی
خوب شد اشاره کردی
مدارس پسرونه واقعا وضعشون افتضاحه
یه سری مدارس مثلا برتر هستن که کلا دین و ایمان توی اونها منقرض شده،توی روز عاشورا بچه ها رو توی دستشویی پیدا کردن
یه دفعه ی مسابقه ی نسبتا بزرگ توی یک دانشگاه دولتی برگذار کردیم برای دانش آموزان دبیرستانی،اونجا هم بله...
الان هم که یک شاهکار جدید داره رو میشه و اونم اینکه تک و توک خبرهایی به گوش میرسه از معلمان مثلا برتر که در مدارس مختلف دخترونه یا پسرونه که دست به شاهکارهای مختلف میزنن و کلا کلام خدا رو نادیده میگیرن
بعد به علت اینکه هم آبروی مدرسه هم زندگی دانش آموز نابود نشه قضیه رو مخفیانه فیصله میدن و تموم میکنن
خانواده ها هم کلا بیخیالن

saharandishe;773116 نوشت:
سلام استاد متاسفانه از مدارس پسرانه خبرهای خوبی نمیشنویم!به همین دلیل به نظر من برخورد جدی از مرحله ی اول هست,اگر خانواده ها اقدام کنند,شاید با اخطاری که به والدین فرد خاطی داده میشه,زودتر بتونند اون فرد رو نجات بدهند درحالی که اگر این رفتار دراون فرد نهادینه بشه به این سادگی نشه اصلاح کرد وهم اون بچه از دست بره وهم هم کلاسی ها ودوستانش که رفتارهای ناپسندی رو در اثر هم نشینی از اون فرد یاد گرفتند.

اگر کسی ملتفت منکری شد و شرایط نهی از منکر وجود داشت لازم است که نهی از منکر کند و بی تفاوتی جایز نیست.

رسول خدا صلى االله عليه وآله فرمود: گروهى هستند که نه پيامبرند و نه شهيد؛ ولى مردم به مقام آنان که به خاطر امر به معروف به دست آورده اند، غبطه می خورند ( مستدرك، ج ٢، ص٣٥٨)

پيامبر اکرم صلى االله عليه وآله فرمود : آمران به معروف، خليفه خدا در زمين هستند) (من امر بالمعروف ونهى عن المنكر فهو خليفه االله فى ارضه (تفسير نمونه، ج٣، ص ٣٨)
در حديث ديگر میخوانيم: «خداوند، دشمن مؤمن بى دين است. پرسيدند يا رسول االله! مگر مؤمن بى دين مىشود؟ فرمود: مسلمانى که امر به معروف نكند، بى دين است) ( بحار، ج ٩٧، ص ٨٦)

پيامبر اکرم صلى االله عليه وآله فرمود: «کلمه لااِلهَ اِلاَّاللَّه عذاب الهى را از انسان دور می کند؛ به شرط آنكه اين کلمه مبارك مورد تحقير و استخفاف قرار نگيرد.» مردى از پيامبر عزيز پرسيد: «چگونه ممكن است کلمه توحيد مورد استخفاف قرار گيرد؟!» فرمود: «اگر گناهان علنى انجام گيرد و کسى گناهكار را نهى نكند و او را تغيير ندهد، به توحيد اهانت شده است) ( ميزان الحكمه، ج ٦، ص ٢٦٦)

حضرت على عليه السلام: امر به معروف و نهى از منكر براى عموم مردم يك مصلحت است (انگيزه آنان را نسبت به کار خير زياد می کند)، و نهى از منكر براى افراد نابخرد که گرايش به انحراف در آنان زياد است، وسيله کنترل قوى است) ( ان الامر بالمعروف مصلحة العامه و النهى عن المنكر روعاً للسفهاء (آلمات قصار شماره ٢٥٢)

کسى که جلو منكر را نگيرد، همانند کسى است که مجروحى را در کنار جاده رها کند تا بميرد. ( کنز، ج ٣، ص ١)

افراد ساکتى که در برابر خلافكار هيچ گونه عكس العملى نشان نمى دهند، مردگانى هستند در ميان زندگان.
منكر مثل آتشى است که اگر با نهى شما خاموش نشود، همه چيز را میسوزاند) ( بحار، ج ١٤،ص ٣٠٨ (متن عربى)

حتی الامکان مطالعه بفرمایید:
کتاب «امر به معروف و نهی از منکر» از استاد قرائتی
کتاب «واجب فراموش شده» از مقام معظم رهبری

امیرالمومنین علیه السلام: و ما اعمال البر کلها و الجهاد فی سبیل‌الله عندالامر بالمعروف و النهی عن المنکر الا کنفثه فی بحر لجی؛ تمام کارهای نیک و حتی جهاد در راه خدا، در مقابل امر به معروف و نهی از منکر به اندازه‌ی آب دهانی در مقابل دریایی پهناور بیش نیست. (نهج البلاغه)

saeed123;773763 نوشت:
خیلی ممنون از کارشناس محترم و دوستان عزیر که راهنمایی کردن.
از شنبه که مدارس شروع میشه اگه دوباره از این حرکات دیدم کار هایی که گفتید رو انجام میدم دوستم فک نمیکنم خیلی بتواند کاری کند (نامه بدهد یا به خانواده اش بگوید) بنابر این در مرحله اول خودم به صورت جدی تهدیدشان میکنم در مرحله بعدی نامه مینویسم و در مرحله اخر با خواهرم در میان میگذارم.
یک سوال از کارشناس محترم: ایا نیاز است یا وظیفه من است که انقدر به دوستانم اهمیت بدهم ( تا این هد)
واقعا مدارس بسیار فضای خرابی دارند من و دو دوست دیگرم میتوانم بگویم که تنها بچه های پاک کلاسمان هستیم و بسیار اذیت میشویم ( بچه ها فهش های بیخودی میدهند حرکات بدی انجام میدهند) ولی خدا را شکر من توانسته ام دوستان پاک و خوبی دور خودم جمع کنم ( ابتدا سال تقریبا تنها بودم ولی با یکی از بچه های مومن دوست شدم و یکی از دیگر بچه ها که اورا دوست داشتم هم به سوی نماز و دین کشاندم) و با همدیگه راحت تر میتوانیم با این گونه مسایل بجنگیم. خدا را شکر بنده از هیکل مناسبی برخوردار هستم و از خودم و دوستانم در صورت نیاز دفاع میکنم.

سلام بر اقا سعید گل

اهمیت دادن شما به دوستاتون، هم خوبه و هم لازم و هم تا حدودی از باب امر به معروف و نهی از منکر و کمک به همنوع، وظیفه شماست و هیچ وقت در خوب بودن این کار شک نکنین و تا جایی که از دستتون بر میاد بهشون کمک کنین. چه توی مسائلی که گفتین و چه توی کشوندن اونها به سمت دین که این یکی، از اولی مهم تر و با ارزش تره؛ منتها کمک شما باید مدیریت شده باشه و نباید به سمت کارهایی مثل دعوا و ... برین و تا حد امکان به جای استفاده از زور بازو باید از فکر و تدبیرتون استفاده کنین.

شرایطی که شما دارین رو هم کاملا درک می کنم و براتون آرزوی موفقیت دارم. برای اینکه بتونین موفق بشین و بهتر عمل کنین خواهشا یک بار دیگه نکاتی که خدمت شما عرض کردم رو مرور کنین و راحت از کنارش نگذرین. چگونگی رفتار و برخورد دوست شما نسبت به چنین مسائلی از هر چیزی مهمتره و نباید ازش غافل بشین و به صرف قدرت بازویی که دارین اکتفا کنین. فرض کنین اگه شما مثل اون جثه ضعیفی داشتین چیکار می کردین و به دنبال اون راهکارها باشین.

موفق و موید باشی

موضوع قفل شده است